σ. 6-8: Στίχοι στὴν Παντάνασσα. (Μηνὶ Αὐγούστῳ ‚αψξζ΄). Ἀρχ.: Νερὸ, καὶ τὸ ἐδέχθηκε διὰ μεγάλο δῶρον∙
σ. 9-12: Ἀφιερωτικοὶ στίχοι, Τοῖς εὐγενεστάτοις καὶ εὐσεβεστάτοις ἐν Χριστῷ ἀδελφοῖς, Καισάριος εὐτελὴς εὖ πράττειν. Ἀρχ.: Τὸ μὲν ψωμὶ γνωρίζεται εἰς ἕνα πεινασμένον∙
σ. 1-251: Ἐγκόλπιον Λογικόν. Ἤγουν, Βιβλίον, περιέχον ὑμνολογίας εἰς τὴν Παναγίαν∙
σ. 1-5: Ὕμνος α΄. Ἀρχ.: Ἅγιε σύ, Λόγε Θεοῦ σοφία∙
σ. 5-7: Ὕμνος β΄. Πρὸς τό, Ἀπόστολοι ἐκ περάτων. Ἀρχ.: Οἱ ἄγγελοι νὰ λαλοῦσι μαζί σου, νὰ σ’ ἐπαινοῦσι∙
σ. 7-8: Ὕμνος γ΄. Πρὸς τό, Θεοτόκε ἡ ἐλπίς. Ἀρχ.: Δεῦτε πάντες οἱ λαοὶ ᾂσατε ἐν τῇ ζωῇ∙
σ. 8-9: Ὕμνος δ΄. Κατὰ ἀλφάβητον. Ἀρχ.: Ἄλφα, ἀρχὴ πάντων Θεός, πρώτως προσκυνουμένη∙
σ. 9-10: Ὕμνος ε΄. Ἀντιστρόφως. Ἀρχ.: Ὦ βασιλὶς τῶν οὐρανῶν, καὶ γῆς τῆς βασιλείας∙
σ. 10: Ὕμνος ς΄. <Κατ’ ἀλφάβητον>. Ἀρχ.: Ἀλλ’ αἰνεῖτε πάντες ταύτην, καθὸ σφόδρα αἰνετήν∙
σ. 11: Ὕμνος ζ΄. Ἄλφα ὢ. Ἀρχ.: Ἄναρχε ἀνάρχου τέκνον καὶ μονάρχου μόνε παῖ. Ἀκρ.: αβ … λμ (στοὺς πρώτους στίχους τῶν διστίχων), ωψ … ξν (στοὺς δεύτερους στίχους τῶν διστίχων)∙
σ. 11-12: Ὕμνος η΄. Ἀρχ.: Νῷ καὶ καρδίᾳ καὶ ψυχῇ καὶ γλώσσῃ σὲ δοξάζω. Ἀκρ.: νξ … ψω (στοὺς πρώτους στίχους τῶν διστίχων), μλ … βα (στοὺς δεύτερους στίχους τῶν διστίχων)∙
σ. 12-13: Ὕμνος θ΄. Ἡνωμένος εἰς τὸν Χριστὸν καὶ τὴν Παναγίαν. Ἀρχ.: Ἄναρχε ἄναξ Θεέ μου, γονυπετῶς προσκυνῶ σε. Ἀκρ.: <αβγ …χψω>∙
σ. 13-15: Ὕμνος ι΄. Ἀρχ.: Τὸν ἄγγελον Κυρίου τώρα παρακαλῶ∙
σ. 15-16: Ὕμνος ια΄. Εἰς τὴν ἁγίαν βάτον. <Κατ’ ἀλφάβητον>. Ἀρχ.: Ἄφλεκτε βάτε πυρφόρε, ἡ τὸν Θεὸν συλλαβοῦσα∙
σ. 17-18: Ὕμνος ιβ΄ βασιλικός. <Κατ’ ἀλφάβητον>. Ἀρχ.: Ἀνυμνοῦμέν σε, παρθένε, τὴν βασίλισσαν ἡμῶν∙
σ. 18-19: Ὕμνος ιγ΄. <Κατ’ ἀλφάβητον>. Ἀρχ.: Ἄνθρωπος, ἀναμάρτητος, ἀληθινή, ἀρχαία∙
σ. 20-22: Ὕμνος ιδ΄. Πρὸς τὸ, Χρυσοπλοκώτατε πύργε. <Κατ’ ἀλφάβητον>. Ἀρχ.: Ἄγγελλοι νῦν οὐρανόθεν, ἄνθρωποι γῆθεν χαμόθεν∙
σ. 22-24: Ὕμνος ιε΄. Ἐκ τοῦ Δαβίδ. Ἀρχ.: Ἄγαθὸν τὸ σοὶ ἐξομολογεῖσθαι∙
σ. 24-26: Ὕμνος ις΄. Ἐκ τοῦ Δαβίδ, πρὸς τό, Ἔσωσε λαόν. Ἀρχ.: Μέγας Κύριος καὶ αἰνετὸς ἐν πᾶσι∙
σ. 26-28: Ὕμνος ιζ΄. Ἐκ τοῦ ᾌσματος τῶν ᾈσμάτων, πρὸς τό, Αἱ γενεαὶ αἱ πᾶσαι. Ἀρχ.: Ἰδοὺ τοῦ Σολομῶντος ἡ θαυμαστὴ ἡ κλίνη∙
σ. 28-30: Ὕμνος ιη΄. Ἐκ τοῦ Ἡσαΐου. Ἀρχ.: ᾌσω δὴ ᾆσμα τῇ ἠγαπημένῃ∙
σ. 30-31: Ὕμνος ιθ΄. Ἐκ τοῦ Ἱερεμίου. Ἀρχ.: Πρὸ τοῦ Θεὸς σὲ πλάσει καὶ σὲ κατασκευάσει∙
σ. 31-33: Ὕμνος κ΄. Ἐκ τοῦ Ἰεζεκιήλ. Ἀρχ.: Βίβλος, παρθένε, βεβουλλωμένη∙
σ. 33-36: Ὕμνος κα΄. Ἐκ τῶν Προφητῶν. Ἀρχ.: Κλίμακα ὁ Ἰακώβ, ὁ ἁπλοῦς ἐκεῖνος γέρων∙ σ. 36-38: Ὕμνος κβ΄. Ἐκ τῶν θεωρητικῶν καὶ ἐρωτικῶν εὐχῶν τοῦ Αὐγουστίνου. Ἀρχ.: Ἐπιγνοίην σε, Κυρία, δέσποινά μου παναγία∙
σ. 38-39: Ὕμνος κγ΄. Ἐκ τοῦ Δαμασκηνοῦ. Ἀρχ.: Χαῖρε, παρθένε Μαριὰμ ἡ κεχαριτωμένη∙
σ. 40-42: Ὕμνος κδ΄. Ἀρχ.: Ἀρχινῶ, παρθένε, πάλιν δι’ ἀγάπην σου πολλήν∙
σ. 42-43: Ὕμνος κε΄. Ἀρχ.: Μαρία κυριώνυμε, παρθένε μυριώνυμε∙
σ. 43-44: Ὕμνος κς΄. Ἀρχ.: Ἄγγελοι ἐπαινέσατε, ἀγγελικῶς αἰνέσατε∙
σ. 44-48: Ὕμνος κζ΄. Ἀρχ.: Ἂν ἐπιβλέψῃς τὰ ἔργατά μου∙
σ. 48-50: Ὕμνος κη΄. Ἀρχ.: Ἢ σιγᾶν, ἢ κρεῖττον τὶ τῆς σιγῆς λέγειν κυρία∙
σ. 50-51: Ὕμνος κθ΄. Ἀρχ.: Ὦ Μαριὰμ φωτιστική, πρᾶγμα καὶ ὄνομα γλυκύ∙
σ. 52-54: Ὕμνος λ΄. Ἀρχ.: Ὦ οὐρανοί, ὅπου κατοικημένη, εἶναι ἡ δοξασμένη∙
σ. 54-55: Ὕμνος λα΄. Ἀρχ.: Δὲν ἤθελ’ ἀποτολμήσω, δέσποινα, νὰ προσφωνήσω∙
σ. 55-58: Ὕμνος λβ΄. Ἀρχ.: Ὑμνῶ σε, Μαρία, μῆτερ παναγία∙
σ. 58-61: Ὕμνος λγ΄. Πρὸς τό, Ἀπόστολοι ἐκ περάτων. Ἀρχ.: Μαρία, τὸ ὄνομά σου τὸ ἔνδοξόν σου δοξάζω∙
σ. 61-64: Ὕμνος λδ΄. Ἀρχ.: Ἀληθῶς ἄξιόν ἐστιν ὑμνεῖν σε τὴν Μαρίαν∙
σ. 64-67: Ὕμνος λε΄. Ἀρχ.: Δοξάζω σε τὴν ἔνδοξον, προσκυνητὴν Μαρίαν∙
σ. 67-70: Ὕμνος λς΄. Ἀρχ.: Δοξάζω σε τὴν τῶν σοφῶν ὑπέρσοφον Μαρίαν∙
σ. 70-73: Ὕμνος λζ΄. Ἀρχ.: Δοξάζω σε, πανύμνητε, τὴν πάναγνον Μαρίαν∙
σ. 73-76: Ὕμνος λη΄. Ἀρχ.: Δόξα σοι, ὑπερένδοξε, μῆτερ Θεοῦ Μαρία∙
σ. 76-79: Ὕμνος λθ΄. Ἀρχ.: Χαῖρε, θεοχαρίτωτε, χαρᾶς κυοφορία∙
σ. 79-82: Ὕμνος μ΄. Ἀρχ.: Ἐλέησόν με, δέσποινα, ζωὴν ἐπικουρείαν∙
σ. 82-84: Ὕμνος μα΄. Ἀρχ.: Χαῖρε, παρθένε Μαριάμ, ἡ ἀναγκαιοτάτη∙
σ. 85-87: Ὕμνος μβ΄. Ἀρχ.: Χαῖρε, παράδεισε τρυφῆς, κλῆσις προσφυεστάτη∙
σ. 88-90: Ὕμνος μγ΄. Ἀρχ.: Χαῖρε, παλάτιον Θεοῦ, κλῆσις ἰδιαιτάτη∙
σ. 91-93: Ὕμνος μδ΄. Ἀρχ.: Αἴνει, ψυχή μου ταπεινή, τὸν Κύριόν σου αἴνει∙
σ. 94-96: Ὕμνος με΄. Ἀρχ.: Τριὰς πανυπερύψιστε, ὑπερανῳκισμένη∙
σ. 97: Ὕμνος μς΄. Ἀρχ.: Σῶσόν με, μῆτερ τοῦ Θεοῦ, ἡ τῶν γεγενημένων∙
σ. 97-98: Ὕμνος μζ΄. Ἀρχ.: Σῶσόν με, μῆτερ τοῦ Θεοῦ, τὸν ἀποβεβλημένον∙
σ. 98-99: Ὕμνος μη΄. Ἀρχ.: Σῶσόν με, μῆτερ τοῦ Θεοῦ, ἡ δόξα τῶν παρθένων∙
σ. 99: Ὕμνος μθ΄. Ἀρχ.: Σῶσόν με, μῆτερ τοῦ Θεοῦ, καταδεδουλωμένον∙
σ. 99-100: Ὕμνος ν΄. Ἀρχ.: Σῶσόν με, μῆτερ τοῦ Θεοῦ, σῶμα λελαμπρυσμένον∙
σ. 100-103: Ὕμνος να΄. Ἀρχ.: Δέσποινά μου, παναγία, ἐκκλησία ἡ ἁγία∙
σ. 103-104: Ὕμνος νβ΄. Ἀρχ.: Ὑμνῶ σε, κόρη, τὴν λειτουργὸν τῆς σωτηρίας, ὡς πλαστουργόν∙
σ. 104-107: Ὕμνος νγ΄. Ἀρχ.: Τὸ σῶμα, κόρη, σὺ ὑπάρχεις τὸ παρθενικόν∙
σ. 107-108: Ὕμνος νδ΄. Ἀρχ.: Σύ, Θεοτόκε, κοινὸν καλόν∙ σὺ γὰρ ὁ φύλαξ πασῶν φυλῶν∙
σ. 108-111: Ὕμνος νε΄. Ἀρχ.: Φῶς, παναγία, τῶν γηγενῶν∙
σ. 111-114: Ὕμνος νς΄. Ἀρχ.: Δεῦτε προσκυνήσωμεν τὸν λαμπρόν∙
σ. 114-115: Ὕμνος νζ΄. Ἀρχ.: Ὑμνῶ τὴν δόξαν μαθητῶν, τὴν διόπτραν προφητῶν∙
σ. 115-118: Ὕμνος νη΄. Ἀρχ.: Δόξα σοι ὁ ἐν ὑψίστοις Θεὸς μόνος τῶν Θεῶν∙
σ. 118-120: Ὕμνος νθ΄. Ἀρχ.: Τὸ Πνεῦμα τὸ πανάγιον, τὸ Πνεῦμα τῶν πνευμάτων∙
σ. 120-122: Ὕμνος ξ΄. Ἀρχ.: Εἰς τὴν ἀρχὴν ἐποίησε Κύριος ὁ Θεός μου∙
σ. 123-125: Ὕμνος ξα΄. Ἀρχ.: Λοιπὸν νὰ ἀμελήσω γιατὶ εἶχα μιλήσω∙
σ. 125-127: Ὕμνος ξβ΄. Ἀρχ.: Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὴν κυρίαν μου ἀεί∙
σ. 127-128: Ὕμνος ξγ΄. Ἀρχ.: Πρόσεχε, ὦ οὐρανέ, καὶ σύ, γῆ, καὶ λαλήσω∙
σ. 129-131: Ὕμνος ξδ΄. Ἀρχ.: Ἐγώ, παρθένε, θαυμάζομαι μεγάλως∙
σ. 131-133: Ὕμνος ξε΄. Ἀρχ.: Παντοκράτορ Θεέ, παντουργέ, πάντων αἴτιε∙
σ. 133-135: Ὕμνος ξς΄. Ἀρχ.: Νῦν ὁ χειμάρρους τῆς τρυφῆς, Χριστός, σὺ ὁ προχέων∙
σ. 135-137: Ὕμνος ξζ΄. Ἀρχ.: Ὃν τρόπον εὐφρανθήσεται τὴν νύμφην ὁ νυμφίος∙
σ. 138: Ὕμνος ξη΄. Εὐλογητάρια. Ἀρχ.: Εὐλογοῦμέν σε, ἁγνή, τὴν ὑπερευλογημένην∙
σ. 138-139: Ὕμνος ξθ΄. Μακαρισμοί. Ἀρχ.: Μακαρίζω σε, παρθένε, ὡς προέφησας, ἁγνή∙
σ. 139-140: Ὕμνος ο΄. Μεγαλυνάρια. Ἀρχ.: Μεγαλύνω σε, κυρία, τὴν μεγάλην πρὸς Θεόν∙
σ. 140: Ὕμνος οα΄. Χαιρετισμοί. Ἀρχ.: Χαῖρε, κεχαριτωμένη, Θεοτόκε Μαριάμ∙
σ. 141: Ὕμνος οβ΄. Νυμφικός. Ἀρχ.: Χαίροις, νύμφη τοῦ Θεοῦ, νυμφευθεῖσα διὰ θείαν∙
σ. 142-145: Ὕμνος ογ΄. Ἀρχ.: Κόρος τῶν ὕμνων σου, κεδνή, ἐπαίνων, ἐγκωμίων∙
σ. 145-151: Ὕμνος οδ΄. Ἀρχ.: Ἅπασα γλῶσσα ἀπορεῖ ἀξίως εὐφημεῖν σε∙
σ. 151-157: Ὕμνος οε΄. Ἀρχ.: Μάνα παρθένος βεβαιωμένως∙
σ. 157-164: Ὕμνος ος΄. Πρὸς τό, Αἱ γενεαὶ πᾶσαι. Ἀρχ.: Ψαλῶ σοι, Θεοτόκε, ψαλῶ καὶ τῷ Θεῷ μου∙
σ. 164-174: Ὕμνος οζ΄. Ἀρχ.: Θέλω, βασίλισσ’ ἀγαθή, καὶ ἡ καρδία μου ποθεῖ∙
σ. 175-176: Ὕμνος οθ΄ (ἀνάγν. οη΄). Ἀρχ.: Καὶ καταξίωσον ἡμᾶς πάλιν τοὺς ἀναξίους∙
σ. 177-178: Ὕμνος π΄(ἀνάγν. οθ΄). Πρὸς τό, Θεοτόκε ἡ ἐλπίς. Οὗ ἡ ἀκροστιχίς: Σῆς ἐλλαμφθείην ἀκτῖνος ὁ σκοτεινὸς Κωνσταντῖνος. Ἀρχ.: Σήμερον πᾶσα ἡ γῆ ἐξαστράπτει, φωταυγεῖ∙
σ. 178-181: Εὐχὴ π΄. Ἀρχ.: Ἀπὸ ῥυπαρῶν χειλέων, δέσποινα τῶν βασιλέων∙
σ. 182-185: Ὕμνος πγ΄ (ἀνάγν. πα΄). Πανέορτος. Ἀρχ.: Ὑμνῶν ὕμνησα, πάναγνε, ἀλλὰ ἂς ἀνυμνήσω∙
σ. 185-188: Ὕμνος εἰς τὸν Ἀκάθιστον Ὕμνον, πβ΄. Ἀρχ.: Ἄγγελος ὁ πρωτοστάτης οὐρανόθεν σοι, ἁγνή∙
σ. 188-191: Ὕμνος πγ΄. Εἰς τὴν Ζωοδόχον Πηγήν. Ἀρχ.: Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν τὸν θάνατον πατήσας∙
σ. 191-194: Ὕμνος πδ΄. Εἰς τὴν τιμίαν Ἐσθῆτα καὶ Ζώνην τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Φόρεμα τῆς παναγίας, καί τις δὲν τὸ προσκυνεῖ∙
σ. 194-197: Ὕμνος πε΄. Εἰς τὴν Σύλληψιν τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Γέρωντας ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἀσπρογένης πλέον∙
σ. 197-203: Ὕμνος πς΄. Εἰς τὸ Γενέσιον τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Κύριε, εὐχαριστῶ σοι Ἰησοῦ, σὲ προσκυνῶ∙
σ. 203-209: Ὕμνος πζ΄. Εἰς τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε, θεοπρεπῶς ἀρχίζω∙
σ. 209-215: Ὕμνος πη΄. Εἰς τὸν Εὐαγγελισμὸν τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Ἐν δὲ τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳ ἀπεστάλη ἐκ Θεοῦ∙
σ. 215-220: Ὕμνος πθ΄. Εἰς τὴν Γέννησιν τοῦ Χριστοῦ. Ἀρχ.: Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, ἀγγελικῶς δοξάζω∙
σ. 221-226: Ὕμνος Ϟ΄. Εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Σοὶ πρέπει ὕμνος, Παρθένε, τώρα ἐν Γεσθημανῇ∙
σ. 227-238: Ὕμνος Ἐπιτάφιος Ϟα΄. Ψαλλόμενος ἐν τῇ ἀγρυπνίᾳ τῆς Κοιμήσεως τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἀρχ.: Ἡ ζωὴ ἐν τάφῳ κατετέθης, Χριστέ, καὶ ἡ μήτηρ τῆς ζωῆς κατατίθεται∙
σ. 238: Ὕμνος Ϟβ΄. Οὗ ἡ ἀκροστιχὶς ἐν τῇ ἀρχῇ καὶ ἐν τῷ τέλει Δόξα σοι, κόρη, θεομήτωρ, Μαρία. Ἀρχ.: Δόξης θρόνον σε Ἡσαΐας κατεῖδε∙
σ. 238-239: Εὐχὴ Ϟδ΄ ὁμοία, ἧς ἡ ἀκροστιχίς Σῶσόν με, ἁγνή, κυρία σωτηρίας. Ἀρχ.: Στένω καὶ θρηνῶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς μου∙
σ. 239: Ὕμνος εἰς τὸν Χριστὸν Ϟδ΄, οὗ ἡ ἀκροστιχίς Κωνσταντῖνος. Ἀρχ.: Κυρίων κύριε, Χριστέ, Θεὲ θεῶν ἁγίων∙
σ. 239: Ὕμνος εἰς τὴν Θεοτόκον Ϟε΄, οὗ ἡ ἀκροστιχίς∙ Καισάριος σός. Ἀρχ.: Κυρία μετὰ τὸν Θεόν, κυρία τῶν κυρίων∙
σ. 240: Ὕμνος εἰς τὸν Χριστὸν καὶ τὴν Θεοτόκον Ϟς΄, οὗ ἡ ἀκροστιχίς, ἔσω καὶ ἔξω∙ Κωνσταντῖνος, Καισάριος σός. Ἀρχ.: Κόσμου παντὸς δημιουργέ, κόρη, κυρία πάντων∙
σ. 240: Ὕμνος εἰς τὸν Τίμιον Σταυρόν, Ϟζ΄, οὗ ἡ ἀκροστιχὶς ἡ αὐτή. Ἀρχ.: Κυρίου ἔνδοξε σταυρέ, κάλλος προσκυνητόν μου∙
σ. 240-241: Ὕμνος εἰς τοὺς ἁγίους Κωνσταντῖνον καὶ Καισάριον, Ϟη΄, οὗ ἡ ἀκροστιχὶς ἡ αὐτή. Ἀρχ.: Καισάριε σοφώτατε, κοίρανε Κωνσταντῖνε∙
σ. 241-243: Εὐχὴ Ϟθ΄. Ἀρχ.: Ἀλλ’ ὦ δέσποινα, κόσμου βασίλισσα∙
σ. 243-245: Εὐχὴ ρ΄. Ἀρχ.: Ἄχραντε παρθένε, πανάμωμε∙
σ. 245-251: Εὐχὴ ρα΄. Ἀρχ.: Νὰ καὶ λῃστὴς ἀκούστηκεν ὁποῦ νὰ θεολογῇ∙
σ. 251-264: Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, Λόγος στὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Νῦν τῆς βασιλίδος βασιλικὴ καὶ ὑπέρξενος ἑορτή τε καὶ πανήγυρις (ABibliotheca Hagiographica Graeca (BHG) 1116e).