έντυπες Ακολουθίες Αγίων

DPA-0093

Ἀκολουθία τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Γερασίμου τοῦ νέου ἀσκητοῦ, τοῦ ἐν τῇ νήσῳ Κεφαλληνίας. Ψαλλομένη τῇ κ΄. τοῦ Ὀκτωβρίου μηνός. Συγγραφεῖσα παρὰ Μητροφάνους ἱερομονάχου τοῦ Ναυπλίου. Νεωστὶ τυπωθεῖσα, καὶ ἐπιμελῶς διορθωθεῖσα. Ἧς ἐν τῷ τέλει καὶ ἔκθεσις σύντομος τῆς ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως εἰς ὠφέλειαν τῶν χριστιανῶν. Ἐνετίῃσιν, 1750. Παρὰ Ἀντωνίῳ τῷ Βόρτολῃ. Con licenza de’ superiori.

É. Legrand, Bibliographie hellénique ou description raisonnée des ouvrages publiés par de grecs au dix-huitième siècle, t. I-II, Paris 1918, 1928, ἀρ. 381. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007,50-51.

Γεράσιμος ο εν Κεφαλληνία

Βενετία

1750

σ. 10-23: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 13-22: Ὁ κανόνας. Ἀρχ.: Μηδείς σου ἄλλος, Γεράσιμε, νεοφανής. Ἀκρ.: Μέλπω γέρας τιμῆεν, ἀσκητὴν νέον. Ἦχ. α΄. Χριστὸς γεννᾶται. Ποιητής: Μητροφάνης ἱερομόναχος ὁ Ναύπλιος∙ σ. 16-20: Τὸ συναξάριο. Ἀρχ.: Οὗτος ὁ ὅσιος καὶ νεοφανὴς ἀστὴρ Γεράσιμος∙ σ. 24: Μητροφάνους ἱερομονάχου τοῦ Ναυπλίου, Ἰαμβικοὶ στίχοι (στ. 9). Ἀρχ.: Τλήμων, ταπεινός, εὐτελής, ῥακενδύτης.

DPA-0094

Ἀκολουθία τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Γερασίμου τοῦ νέου ἀσκητοῦ, τοῦ ἐν τῇ νήσῳ Κεφαλληνίας. Ψαλλομένη τῇ κ΄. τοῦ Ὀκτωβρίου μηνός. Συγγραφεῖσα μὲν παρὰ Μητροφάνους ἱερομονάχου τοῦ Ναυπλίου. Νῦν δὲ νεωστὶ ἑτέρου τινὸς πονήματι εἰς τὰ ἐλλείποντα αὐξηθεῖσα προστάξει τε καὶ προτροπῇ τοῦ πανοσιωτάτου ἱερομονάχου κυρίου Δανιὴλ τοῦ Βαλσάμου, προστάτου τῆς Ἱερᾶς τοῦ ἁγίου Μονῆς, ἔνθα κεῖται τὸ ἱερὸν αὐτοῦ λείψανον. Νῦν πρῶτον τύποις ἐκδοθεῖσα καὶ ἐπιμελῶς διορθωθεῖσα, ἧς ἐν τῷ τέλει καὶ ἔκθεσις σύντομος τῆς ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως, εἰς ὠφέλειαν τῶν χριστιανῶν. ‚αψοη΄. Ἐνετίῃσιν, 1778. Παρὰ Ἀντωνίῳ τῷ Βόρτολι. Con licenza de’ superiori.

L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 93, 6. É. Legrand, Bibliographie hellénique ou description raisonnée des ouvrages publiés par de grecs au dix-huitième siècle, t. I-II, Paris 1918, 1928, ἀρ. 903. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 51.

Γεράσιμος ο εν ΚεφαλληνίαΚωνσταντίνος ο εξ Ύδρας

Βενετία

1778

σ. 10-62: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 19-59: Ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Ὡς μόνην τὸν ἄχρονον υἱὸν ἐν χρόνῳ τεκοῦσα. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον∙ σ. 20-60: Ὁ κανόνας τοῦ ἁγίου (βλ. ἔκδοση 1750)∙ XXXXXXXXXX σ. 28-32: Τὸ συναξάριο (βλ. ἔκδοση 1750)∙ σ. 33-55: Ὁ Bίος. Ἀρχ.: Ἔργον εἶναι θεοπρεπέστατον καὶ χρέος τῶν εὐσεβῶν∙ σ. 62-68: Τὰ ἐγκώμια. Ἀρχ.: Μακαρίζομέν σε, μοναστῶν τὴν τερπνὴν καλλονήν∙ σ. 68-75: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Τρισμάκαρ Γεράσιμε, ἐκτενῶς δέησιν προσάγων. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας∙ σ. 76: Μητροφάνους, Ἰαμβικοὶ στίχοι (βλ. ἔκδοση 1750). Συσταχωμένο ἔντυπο: Ἀκολουθία Κωνσταντίνου τοῦ Ὑδραίου ἔκδοση 1814.

DPA-0211

Ἐγκόλπιον Λογικόν, τοὐτέστιν ὕμνοι εἰς τὴν πανύμνητον Θεοτόκον, καὶ εὐχαὶ διὰ στίχων διαφόρων μετρῶν τε καὶ μελῶν. Ποιηθέντες εἰς ὠφέλειαν καὶ χαρὰν τῶν μετ’ εὐλαβείας ἀναγινωσκόντων παρὰ τοῦ ταπεινοῦ Κωνσταντίνου Δαπόντε, τοῦ μετονομασθέντος Καισαρίου. Καὶ παρ’ αὐτοῦ πανευλαβῶς τε καὶ γονυπετῶς ἀφιερωθέντες τῇ παναχράντῳ καὶ ἀειπαρθένῳ μητρὶ τοῦ βασιλέως τῶν οὐρανῶν, καὶ βασιλίσσῃ τῶν ὅλων. Νῦν δὲ πρῶτον τύποις ἐκδοθέντες δαπάνῃ τοῦ ἐντιμοτάτου Χατζῆ Κὺρ Θεοδώρου, υἱοῦ Χατζῆ Κώστα Τουρναβιώτου. Ἐνετίῃσιν, ᾳψο΄. 1770. Παρὰ Ἀντωνίῳ τῷ Βόρτολι. Con licenza de’ superiori, e privilegio.

L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 140, 3. É. Legrand, Bibliographie hellénique ou description raisonnée des ouvrages publiés par de grecs au dix-huitième siècle, t. I-II, Paris 1918, 1928, ἀρ. 718. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 112-116.

Θεοτόκος

Βενετία

1770

σ. 6-8: Στίχοι στὴν Παντάνασσα. (Μηνὶ Αὐγούστῳ ‚αψξζ΄). Ἀρχ.: Νερὸ, καὶ τὸ ἐδέχθηκε διὰ μεγάλο δῶρον∙ σ. 9-12: Ἀφιερωτικοὶ στίχοι, Τοῖς εὐγενεστάτοις καὶ εὐσεβεστάτοις ἐν Χριστῷ ἀδελφοῖς, Καισάριος εὐτελὴς εὖ πράττειν. Ἀρχ.: Τὸ μὲν ψωμὶ γνωρίζεται εἰς ἕνα πεινασμένον∙ σ. 1-251: Ἐγκόλπιον Λογικόν. Ἤγουν, Βιβλίον, περιέχον ὑμνολογίας εἰς τὴν Παναγίαν∙ σ. 1-5: Ὕμνος α΄. Ἀρχ.: Ἅγιε σύ, Λόγε Θεοῦ σοφία∙ σ. 5-7: Ὕμνος β΄. Πρὸς τό, Ἀπόστολοι ἐκ περάτων. Ἀρχ.: Οἱ ἄγγελοι νὰ λαλοῦσι μαζί σου, νὰ σ’ ἐπαινοῦσι∙ σ. 7-8: Ὕμνος γ΄. Πρὸς τό, Θεοτόκε ἡ ἐλπίς. Ἀρχ.: Δεῦτε πάντες οἱ λαοὶ ᾂσατε ἐν τῇ ζωῇ∙ σ. 8-9: Ὕμνος δ΄. Κατὰ ἀλφάβητον. Ἀρχ.: Ἄλφα, ἀρχὴ πάντων Θεός, πρώτως προσκυνουμένη∙ σ. 9-10: Ὕμνος ε΄. Ἀντιστρόφως. Ἀρχ.: Ὦ βασιλὶς τῶν οὐρανῶν, καὶ γῆς τῆς βασιλείας∙ σ. 10: Ὕμνος ς΄. <Κατ’ ἀλφάβητον>. Ἀρχ.: Ἀλλ’ αἰνεῖτε πάντες ταύτην, καθὸ σφόδρα αἰνετήν∙ σ. 11: Ὕμνος ζ΄. Ἄλφα ὢ. Ἀρχ.: Ἄναρχε ἀνάρχου τέκνον καὶ μονάρχου μόνε παῖ. Ἀκρ.: αβ … λμ (στοὺς πρώτους στίχους τῶν διστίχων), ωψ … ξν (στοὺς δεύτερους στίχους τῶν διστίχων)∙ σ. 11-12: Ὕμνος η΄. Ἀρχ.: Νῷ καὶ καρδίᾳ καὶ ψυχῇ καὶ γλώσσῃ σὲ δοξάζω. Ἀκρ.: νξ … ψω (στοὺς πρώτους στίχους τῶν διστίχων), μλ … βα (στοὺς δεύτερους στίχους τῶν διστίχων)∙ σ. 12-13: Ὕμνος θ΄. Ἡνωμένος εἰς τὸν Χριστὸν καὶ τὴν Παναγίαν. Ἀρχ.: Ἄναρχε ἄναξ Θεέ μου, γονυπετῶς προσκυνῶ σε. Ἀκρ.: <αβγ …χψω>∙ σ. 13-15: Ὕμνος ι΄. Ἀρχ.: Τὸν ἄγγελον Κυρίου τώρα παρακαλῶ∙ σ. 15-16: Ὕμνος ια΄. Εἰς τὴν ἁγίαν βάτον. <Κατ’ ἀλφάβητον>. Ἀρχ.: Ἄφλεκτε βάτε πυρφόρε, ἡ τὸν Θεὸν συλλαβοῦσα∙ σ. 17-18: Ὕμνος ιβ΄ βασιλικός. <Κατ’ ἀλφάβητον>. Ἀρχ.: Ἀνυμνοῦμέν σε, παρθένε, τὴν βασίλισσαν ἡμῶν∙ σ. 18-19: Ὕμνος ιγ΄. <Κατ’ ἀλφάβητον>. Ἀρχ.: Ἄνθρωπος, ἀναμάρτητος, ἀληθινή, ἀρχαία∙ σ. 20-22: Ὕμνος ιδ΄. Πρὸς τὸ, Χρυσοπλοκώτατε πύργε. <Κατ’ ἀλφάβητον>. Ἀρχ.: Ἄγγελλοι νῦν οὐρανόθεν, ἄνθρωποι γῆθεν χαμόθεν∙ σ. 22-24: Ὕμνος ιε΄. Ἐκ τοῦ Δαβίδ. Ἀρχ.: Ἄγαθὸν τὸ σοὶ ἐξομολογεῖσθαι∙ σ. 24-26: Ὕμνος ις΄. Ἐκ τοῦ Δαβίδ, πρὸς τό, Ἔσωσε λαόν. Ἀρχ.: Μέγας Κύριος καὶ αἰνετὸς ἐν πᾶσι∙ σ. 26-28: Ὕμνος ιζ΄. Ἐκ τοῦ ᾌσματος τῶν ᾈσμάτων, πρὸς τό, Αἱ γενεαὶ αἱ πᾶσαι. Ἀρχ.: Ἰδοὺ τοῦ Σολομῶντος ἡ θαυμαστὴ ἡ κλίνη∙ σ. 28-30: Ὕμνος ιη΄. Ἐκ τοῦ Ἡσαΐου. Ἀρχ.: ᾌσω δὴ ᾆσμα τῇ ἠγαπημένῃ∙ σ. 30-31: Ὕμνος ιθ΄. Ἐκ τοῦ Ἱερεμίου. Ἀρχ.: Πρὸ τοῦ Θεὸς σὲ πλάσει καὶ σὲ κατασκευάσει∙ σ. 31-33: Ὕμνος κ΄. Ἐκ τοῦ Ἰεζεκιήλ. Ἀρχ.: Βίβλος, παρθένε, βεβουλλωμένη∙ σ. 33-36: Ὕμνος κα΄. Ἐκ τῶν Προφητῶν. Ἀρχ.: Κλίμακα ὁ Ἰακώβ, ὁ ἁπλοῦς ἐκεῖνος γέρων∙ σ. 36-38: Ὕμνος κβ΄. Ἐκ τῶν θεωρητικῶν καὶ ἐρωτικῶν εὐχῶν τοῦ Αὐγουστίνου. Ἀρχ.: Ἐπιγνοίην σε, Κυρία, δέσποινά μου παναγία∙ σ. 38-39: Ὕμνος κγ΄. Ἐκ τοῦ Δαμασκηνοῦ. Ἀρχ.: Χαῖρε, παρθένε Μαριὰμ ἡ κεχαριτωμένη∙ σ. 40-42: Ὕμνος κδ΄. Ἀρχ.: Ἀρχινῶ, παρθένε, πάλιν δι’ ἀγάπην σου πολλήν∙ σ. 42-43: Ὕμνος κε΄. Ἀρχ.: Μαρία κυριώνυμε, παρθένε μυριώνυμε∙ σ. 43-44: Ὕμνος κς΄. Ἀρχ.: Ἄγγελοι ἐπαινέσατε, ἀγγελικῶς αἰνέσατε∙ σ. 44-48: Ὕμνος κζ΄. Ἀρχ.: Ἂν ἐπιβλέψῃς τὰ ἔργατά μου∙ σ. 48-50: Ὕμνος κη΄. Ἀρχ.: Ἢ σιγᾶν, ἢ κρεῖττον τὶ τῆς σιγῆς λέγειν κυρία∙ σ. 50-51: Ὕμνος κθ΄. Ἀρχ.: Ὦ Μαριὰμ φωτιστική, πρᾶγμα καὶ ὄνομα γλυκύ∙ σ. 52-54: Ὕμνος λ΄. Ἀρχ.: Ὦ οὐρανοί, ὅπου κατοικημένη, εἶναι ἡ δοξασμένη∙ σ. 54-55: Ὕμνος λα΄. Ἀρχ.: Δὲν ἤθελ’ ἀποτολμήσω, δέσποινα, νὰ προσφωνήσω∙ σ. 55-58: Ὕμνος λβ΄. Ἀρχ.: Ὑμνῶ σε, Μαρία, μῆτερ παναγία∙ σ. 58-61: Ὕμνος λγ΄. Πρὸς τό, Ἀπόστολοι ἐκ περάτων. Ἀρχ.: Μαρία, τὸ ὄνομά σου τὸ ἔνδοξόν σου δοξάζω∙ σ. 61-64: Ὕμνος λδ΄. Ἀρχ.: Ἀληθῶς ἄξιόν ἐστιν ὑμνεῖν σε τὴν Μαρίαν∙ σ. 64-67: Ὕμνος λε΄. Ἀρχ.: Δοξάζω σε τὴν ἔνδοξον, προσκυνητὴν Μαρίαν∙ σ. 67-70: Ὕμνος λς΄. Ἀρχ.: Δοξάζω σε τὴν τῶν σοφῶν ὑπέρσοφον Μαρίαν∙ σ. 70-73: Ὕμνος λζ΄. Ἀρχ.: Δοξάζω σε, πανύμνητε, τὴν πάναγνον Μαρίαν∙ σ. 73-76: Ὕμνος λη΄. Ἀρχ.: Δόξα σοι, ὑπερένδοξε, μῆτερ Θεοῦ Μαρία∙ σ. 76-79: Ὕμνος λθ΄. Ἀρχ.: Χαῖρε, θεοχαρίτωτε, χαρᾶς κυοφορία∙ σ. 79-82: Ὕμνος μ΄. Ἀρχ.: Ἐλέησόν με, δέσποινα, ζωὴν ἐπικουρείαν∙ σ. 82-84: Ὕμνος μα΄. Ἀρχ.: Χαῖρε, παρθένε Μαριάμ, ἡ ἀναγκαιοτάτη∙ σ. 85-87: Ὕμνος μβ΄. Ἀρχ.: Χαῖρε, παράδεισε τρυφῆς, κλῆσις προσφυεστάτη∙ σ. 88-90: Ὕμνος μγ΄. Ἀρχ.: Χαῖρε, παλάτιον Θεοῦ, κλῆσις ἰδιαιτάτη∙ σ. 91-93: Ὕμνος μδ΄. Ἀρχ.: Αἴνει, ψυχή μου ταπεινή, τὸν Κύριόν σου αἴνει∙ σ. 94-96: Ὕμνος με΄. Ἀρχ.: Τριὰς πανυπερύψιστε, ὑπερανῳκισμένη∙ σ. 97: Ὕμνος μς΄. Ἀρχ.: Σῶσόν με, μῆτερ τοῦ Θεοῦ, ἡ τῶν γεγενημένων∙ σ. 97-98: Ὕμνος μζ΄. Ἀρχ.: Σῶσόν με, μῆτερ τοῦ Θεοῦ, τὸν ἀποβεβλημένον∙ σ. 98-99: Ὕμνος μη΄. Ἀρχ.: Σῶσόν με, μῆτερ τοῦ Θεοῦ, ἡ δόξα τῶν παρθένων∙ σ. 99: Ὕμνος μθ΄. Ἀρχ.: Σῶσόν με, μῆτερ τοῦ Θεοῦ, καταδεδουλωμένον∙ σ. 99-100: Ὕμνος ν΄. Ἀρχ.: Σῶσόν με, μῆτερ τοῦ Θεοῦ, σῶμα λελαμπρυσμένον∙ σ. 100-103: Ὕμνος να΄. Ἀρχ.: Δέσποινά μου, παναγία, ἐκκλησία ἡ ἁγία∙ σ. 103-104: Ὕμνος νβ΄. Ἀρχ.: Ὑμνῶ σε, κόρη, τὴν λειτουργὸν τῆς σωτηρίας, ὡς πλαστουργόν∙ σ. 104-107: Ὕμνος νγ΄. Ἀρχ.: Τὸ σῶμα, κόρη, σὺ ὑπάρχεις τὸ παρθενικόν∙ σ. 107-108: Ὕμνος νδ΄. Ἀρχ.: Σύ, Θεοτόκε, κοινὸν καλόν∙ σὺ γὰρ ὁ φύλαξ πασῶν φυλῶν∙ σ. 108-111: Ὕμνος νε΄. Ἀρχ.: Φῶς, παναγία, τῶν γηγενῶν∙ σ. 111-114: Ὕμνος νς΄. Ἀρχ.: Δεῦτε προσκυνήσωμεν τὸν λαμπρόν∙ σ. 114-115: Ὕμνος νζ΄. Ἀρχ.: Ὑμνῶ τὴν δόξαν μαθητῶν, τὴν διόπτραν προφητῶν∙ σ. 115-118: Ὕμνος νη΄. Ἀρχ.: Δόξα σοι ὁ ἐν ὑψίστοις Θεὸς μόνος τῶν Θεῶν∙ σ. 118-120: Ὕμνος νθ΄. Ἀρχ.: Τὸ Πνεῦμα τὸ πανάγιον, τὸ Πνεῦμα τῶν πνευμάτων∙ σ. 120-122: Ὕμνος ξ΄. Ἀρχ.: Εἰς τὴν ἀρχὴν ἐποίησε Κύριος ὁ Θεός μου∙ σ. 123-125: Ὕμνος ξα΄. Ἀρχ.: Λοιπὸν νὰ ἀμελήσω γιατὶ εἶχα μιλήσω∙ σ. 125-127: Ὕμνος ξβ΄. Ἀρχ.: Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὴν κυρίαν μου ἀεί∙ σ. 127-128: Ὕμνος ξγ΄. Ἀρχ.: Πρόσεχε, ὦ οὐρανέ, καὶ σύ, γῆ, καὶ λαλήσω∙ σ. 129-131: Ὕμνος ξδ΄. Ἀρχ.: Ἐγώ, παρθένε, θαυμάζομαι μεγάλως∙ σ. 131-133: Ὕμνος ξε΄. Ἀρχ.: Παντοκράτορ Θεέ, παντουργέ, πάντων αἴτιε∙ σ. 133-135: Ὕμνος ξς΄. Ἀρχ.: Νῦν ὁ χειμάρρους τῆς τρυφῆς, Χριστός, σὺ ὁ προχέων∙ σ. 135-137: Ὕμνος ξζ΄. Ἀρχ.: Ὃν τρόπον εὐφρανθήσεται τὴν νύμφην ὁ νυμφίος∙ σ. 138: Ὕμνος ξη΄. Εὐλογητάρια. Ἀρχ.: Εὐλογοῦμέν σε, ἁγνή, τὴν ὑπερευλογημένην∙ σ. 138-139: Ὕμνος ξθ΄. Μακαρισμοί. Ἀρχ.: Μακαρίζω σε, παρθένε, ὡς προέφησας, ἁγνή∙ σ. 139-140: Ὕμνος ο΄. Μεγαλυνάρια. Ἀρχ.: Μεγαλύνω σε, κυρία, τὴν μεγάλην πρὸς Θεόν∙ σ. 140: Ὕμνος οα΄. Χαιρετισμοί. Ἀρχ.: Χαῖρε, κεχαριτωμένη, Θεοτόκε Μαριάμ∙ σ. 141: Ὕμνος οβ΄. Νυμφικός. Ἀρχ.: Χαίροις, νύμφη τοῦ Θεοῦ, νυμφευθεῖσα διὰ θείαν∙ σ. 142-145: Ὕμνος ογ΄. Ἀρχ.: Κόρος τῶν ὕμνων σου, κεδνή, ἐπαίνων, ἐγκωμίων∙ σ. 145-151: Ὕμνος οδ΄. Ἀρχ.: Ἅπασα γλῶσσα ἀπορεῖ ἀξίως εὐφημεῖν σε∙ σ. 151-157: Ὕμνος οε΄. Ἀρχ.: Μάνα παρθένος βεβαιωμένως∙ σ. 157-164: Ὕμνος ος΄. Πρὸς τό, Αἱ γενεαὶ πᾶσαι. Ἀρχ.: Ψαλῶ σοι, Θεοτόκε, ψαλῶ καὶ τῷ Θεῷ μου∙ σ. 164-174: Ὕμνος οζ΄. Ἀρχ.: Θέλω, βασίλισσ’ ἀγαθή, καὶ ἡ καρδία μου ποθεῖ∙ σ. 175-176: Ὕμνος οθ΄ (ἀνάγν. οη΄). Ἀρχ.: Καὶ καταξίωσον ἡμᾶς πάλιν τοὺς ἀναξίους∙ σ. 177-178: Ὕμνος π΄(ἀνάγν. οθ΄). Πρὸς τό, Θεοτόκε ἡ ἐλπίς. Οὗ ἡ ἀκροστιχίς: Σῆς ἐλλαμφθείην ἀκτῖνος ὁ σκοτεινὸς Κωνσταντῖνος. Ἀρχ.: Σήμερον πᾶσα ἡ γῆ ἐξαστράπτει, φωταυγεῖ∙ σ. 178-181: Εὐχὴ π΄. Ἀρχ.: Ἀπὸ ῥυπαρῶν χειλέων, δέσποινα τῶν βασιλέων∙ σ. 182-185: Ὕμνος πγ΄ (ἀνάγν. πα΄). Πανέορτος. Ἀρχ.: Ὑμνῶν ὕμνησα, πάναγνε, ἀλλὰ ἂς ἀνυμνήσω∙ σ. 185-188: Ὕμνος εἰς τὸν Ἀκάθιστον Ὕμνον, πβ΄. Ἀρχ.: Ἄγγελος ὁ πρωτοστάτης οὐρανόθεν σοι, ἁγνή∙ σ. 188-191: Ὕμνος πγ΄. Εἰς τὴν Ζωοδόχον Πηγήν. Ἀρχ.: Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν τὸν θάνατον πατήσας∙ σ. 191-194: Ὕμνος πδ΄. Εἰς τὴν τιμίαν Ἐσθῆτα καὶ Ζώνην τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Φόρεμα τῆς παναγίας, καί τις δὲν τὸ προσκυνεῖ∙ σ. 194-197: Ὕμνος πε΄. Εἰς τὴν Σύλληψιν τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Γέρωντας ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἀσπρογένης πλέον∙ σ. 197-203: Ὕμνος πς΄. Εἰς τὸ Γενέσιον τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Κύριε, εὐχαριστῶ σοι Ἰησοῦ, σὲ προσκυνῶ∙ σ. 203-209: Ὕμνος πζ΄. Εἰς τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε, θεοπρεπῶς ἀρχίζω∙ σ. 209-215: Ὕμνος πη΄. Εἰς τὸν Εὐαγγελισμὸν τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Ἐν δὲ τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳ ἀπεστάλη ἐκ Θεοῦ∙ σ. 215-220: Ὕμνος πθ΄. Εἰς τὴν Γέννησιν τοῦ Χριστοῦ. Ἀρχ.: Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, ἀγγελικῶς δοξάζω∙ σ. 221-226: Ὕμνος Ϟ΄. Εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Σοὶ πρέπει ὕμνος, Παρθένε, τώρα ἐν Γεσθημανῇ∙ σ. 227-238: Ὕμνος Ἐπιτάφιος Ϟα΄. Ψαλλόμενος ἐν τῇ ἀγρυπνίᾳ τῆς Κοιμήσεως τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἀρχ.: Ἡ ζωὴ ἐν τάφῳ κατετέθης, Χριστέ, καὶ ἡ μήτηρ τῆς ζωῆς κατατίθεται∙ σ. 238: Ὕμνος Ϟβ΄. Οὗ ἡ ἀκροστιχὶς ἐν τῇ ἀρχῇ καὶ ἐν τῷ τέλει Δόξα σοι, κόρη, θεομήτωρ, Μαρία. Ἀρχ.: Δόξης θρόνον σε Ἡσαΐας κατεῖδε∙ σ. 238-239: Εὐχὴ Ϟδ΄ ὁμοία, ἧς ἡ ἀκροστιχίς Σῶσόν με, ἁγνή, κυρία σωτηρίας. Ἀρχ.: Στένω καὶ θρηνῶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς μου∙ σ. 239: Ὕμνος εἰς τὸν Χριστὸν Ϟδ΄, οὗ ἡ ἀκροστιχίς Κωνσταντῖνος. Ἀρχ.: Κυρίων κύριε, Χριστέ, Θεὲ θεῶν ἁγίων∙ σ. 239: Ὕμνος εἰς τὴν Θεοτόκον Ϟε΄, οὗ ἡ ἀκροστιχίς∙ Καισάριος σός. Ἀρχ.: Κυρία μετὰ τὸν Θεόν, κυρία τῶν κυρίων∙ σ. 240: Ὕμνος εἰς τὸν Χριστὸν καὶ τὴν Θεοτόκον Ϟς΄, οὗ ἡ ἀκροστιχίς, ἔσω καὶ ἔξω∙ Κωνσταντῖνος, Καισάριος σός. Ἀρχ.: Κόσμου παντὸς δημιουργέ, κόρη, κυρία πάντων∙ σ. 240: Ὕμνος εἰς τὸν Τίμιον Σταυρόν, Ϟζ΄, οὗ ἡ ἀκροστιχὶς ἡ αὐτή. Ἀρχ.: Κυρίου ἔνδοξε σταυρέ, κάλλος προσκυνητόν μου∙ σ. 240-241: Ὕμνος εἰς τοὺς ἁγίους Κωνσταντῖνον καὶ Καισάριον, Ϟη΄, οὗ ἡ ἀκροστιχὶς ἡ αὐτή. Ἀρχ.: Καισάριε σοφώτατε, κοίρανε Κωνσταντῖνε∙ σ. 241-243: Εὐχὴ Ϟθ΄. Ἀρχ.: Ἀλλ’ ὦ δέσποινα, κόσμου βασίλισσα∙ σ. 243-245: Εὐχὴ ρ΄. Ἀρχ.: Ἄχραντε παρθένε, πανάμωμε∙ σ. 245-251: Εὐχὴ ρα΄. Ἀρχ.: Νὰ καὶ λῃστὴς ἀκούστηκεν ὁποῦ νὰ θεολογῇ∙ σ. 251-264: Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, Λόγος στὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Νῦν τῆς βασιλίδος βασιλικὴ καὶ ὑπέρξενος ἑορτή τε καὶ πανήγυρις (ABibliotheca Hagiographica Graeca (BHG) 1116e).

DPA-0153

Ἀκολουθία τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Διονυσίου ἀρχιεπισκόπου Αἰγίνης τοῦ Ζακυνθίου. Ψαλλομένη τῇ ιζ΄ τοῦ Δεκεμβρίου μηνός. Συντεθεῖσα παρὰ Γεωργίου Συπάνδρου Ζακυνθίου τοῦ ἐλαχίστου ἐν ἱεροδιακόνοις καὶ ἀφιερωθεῖσα τῇ ἐκλαμπροτάτῃ καὶ περιβλέπτῳ κοινότητι καὶ πολιτείᾳ Ζακύνθου. Τανῦν μετατυπωθεῖσα καὶ μετὰ πλείστης ἐπιμελείας διορθωθεῖσα. Ἑνετίῃσι. ᾳψνε΄. Παρὰ Ἀντωνίῳ τῷ Βόρτολι. 1755. Con licenza de’ superiori.

L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 63, 2. É. Legrand, Bibliographie hellénique ou description raisonnée des ouvrages publiés par de grecs au dix-huitième siècle, t. I-II, Paris 1918, 1928, ἀρ. 441. Κ. Μανάφης – Δ. Καλαμάκης – Δ. Μούσουρας, «Χειρόγραφος παράδοσις, ἐκδόσεις καὶ φιλολογικαὶ παρατηρήσεις εἰς τὰς ἀκολουθίας καὶ τὸν βίον τοῦ ἁγίου Διονυσίου, ἀρχιεπισκόπου Αἰγίνης τοῦ ἐκ Ζακύνθου», Ἀνάτυπο ἀπὸ τὰ Πρακτικὰ τοῦ Διεθνοῦς Συνεδρίου «Ἅγιοι καὶ ἐκκλησιαστικὲς προσωπικότητες στὴ Ζάκυνθο» (Ζάκυνθος 6-9 Νοεμβρίου 1997), τ. Β΄, Ἀθῆναι 1999 σ. 119. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 84.

Διονύσιος αρχιεπίσκοπος Αιγίνης

Βενετία

1755

Ανατύπωση της έκδοσης του 1738.

DPA-0292

Ἀκολουθία τῆς ὑπεραγίας δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας τῆς Μυρτιδιότισσας. Εἰς τὸ ὑπερφυὲς θαῦμα, ὅπερ ἐνήργησε διὰ τῆς πανσέπτου θείας εἰκόνος αὐτῆς, ἐν τῇ νήσῳ Κυθήρων, ὅτε τὸν παράλυτον ἤγειρε μετὰ τεσσαράκοντα ἡμέρας τῆς ἁγίας αὐτῆς κοιμήσεως. Συντεθεῖσα μὲν παρὰ τοῦ θεοφιλεστάτου, καὶ σοφωτάτου κυρίου, κὺρ Σωφρονίου ἐπισκόπου Κυθήρων τοῦ Παγκάλου. Ἀντιγραφεῖσα δὲ παρὰ τοῦ ἐλαχίστου δούλου αὐτῆς Δομινίκου Βενερίου, πλείστοις καὶ ἐξαισίοις τερατουργήμασι εὐεργετηθέντος παρὰ τῆς αὐτῆς ἁγίας εἰκόνος. Νῦν πρῶτον τύποις ἐκδοθεῖσα καὶ μετὰ πλείστης ἐπιμελείας διορθωθεῖσα. Ἑνετίῃσι, ᾳψμδ́. Παρὰ Ἀντωνίῳ τῷ Βόρτολι. 1744. Con licenza de’ superiori.

L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 167, 42a. É. Legrand, Bibliographie hellénique ou description raisonnée des ouvrages publiés par de grecs au dix-huitième siècle, t. I-II, Paris 1918, 1928, ἀρ. 312. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 159-160.

Θεοτόκος Μυρτιδιώτισσα

Βενετία

1744

σ. 5-43: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 12-41: Ὁ Α΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ὑμνήσωμεν ἅπαντες πίστει καὶ πόθῳ. Ἀκρ.: Ὕμνον ᾄδω σοι καινόν, παρθένε Μαρία ἁγνή. Μελέτιος Καλλονᾶς. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον. Ποιητής: Μελέτιος Καλλονᾶς∙ σ. 13-41: Ὁ Β΄ κανόνας. Ἀρχ.: Τὴν θείαν παράσχου μοι, Λόγε, σοφίαν. Ἀκρ.: Τὴν μητέρα μέλψωμεν ἀρρήτου Λόγου. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον. Ποιητής: Σωφρόνιος Πάγκαλος∙ σ. 13-42: Ὁ Γ΄ κανόνας. Ἀρχ.: Τὴν ἀχλὺν καθάρισον, ἁγνή, τοῦ νοός μου. Ἦχ. β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε ποτέ. Ποιητής: Σωφρόνιος Πάγκαλος∙ σ. 22-36: Τὸ συναξάριο. Ἀρχ.: Εὑρισκόμενος εἰς ταύτην τὴν νῆσον τῶν Κυθήρων.

DPA-0557

Ἡ θεία καὶ ἱερὰ ἀκολουθία τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος τοῦ θαυματουργοῦ, πατρὸς καὶ προστάτου Κερκύρας. Νεωστὶ μετατυπωθεῖσα μετὰ τῆς προσθήκης τῶν ἐγκωμίων τῶν ψαλλομένων ἐν ταῖς ἀγρυπνίαις τῆς αὐτοῦ πανηγύρεως. Ἐν τῷ τέλει προσετέθη καὶ ἡ ἀκολουθία τοῦ γεγονότος ὑπερφυοῦς θαύματος ἐν Κερκύρᾳ κατὰ τῶν Ἀγαρηνῶν ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ θαυματουργοῦ, προστάτου καὶ ἀντιλήπτορος. Ἑνετίῃσι, ᾳψξδ΄. Παρὰ Ἀντωνίῳ τῷ Βόρτολι. 1764. Con licenza de’ superiori, e privilegio.

L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 258, 11. É. Legrand, Bibliographie hellénique ou description raisonnée des ouvrages publiés par de grecs au dix-huitième siècle, t. I-II, Paris 1918, 1928, ἀρ. 602. Α. Τσίτσας, «Ὑμνογραφικὰ καὶ βιογραφικὰ τοῦ ἱεροῦ Σπυρίδωνος», Σπυρίδων ὁ Τριμυθοῦντος, πατὴρ καὶ προστάτης Κερκύρας. Τόμος ἀναμνηστικὸς ἐπὶ τῇ συμπληρώσει τῆς 17ης ἑκατονταετηρίδος ἀπὸ τῆς γεννήσεως Αὐτοῦ 270-1970, Ἀθῆναι 1970, ἀρ. Ζ΄ (σ. 151-152). Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 296.

Σπυρίδων επίσκοπος Τριμυθούντος

Βενετία

1764

σ. 5-44: Ἡ ἀκολουθία (βλ. ἔκδοση 1717)∙ σ. 45-52: Ἐγκώμια (βλ. ἔκδοση 1717)∙ σ. 53-68: Ἡ ἀκολουθία τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Σπυρίδωνος τοῦ θαυματουργοῦ, ὑπὲρ τοῦ ἐν Κερκύρᾳ γεγονότος ὑπερφυοῦς θαύματος κατὰ τῶν Ἀγαρηνῶν τῇ ια΄ τοῦ Αὐγούστου μηνός, κατὰ τὸ χιλιοστὸν ἑπτακοσιοστὸν δέκατον ἔτος ἀπὸ Χριστοῦ∙ σ. 60-67: Ὁ κανόνας. Ἀρχ.: Σὲ τὴν ἡμῶν ἀκαταμάχητον δύναμιν. Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί∙ σ. 63-65: Τὸ συναξάριο. Ἀρχ.: Ἐν τοῖς ὑπερφυέσι τοῦ ἡμετέρου ποιμένος καὶ θαυματουργοῦντος Σπυρίδωνος θαύμασι.