Ἀσματικὴ ἀκολουθία ψαλλομένη τῇ ιε΄ Αὐγούστου εἰς τὴν ἑορτὴν τῆς Κοιμήσεως τῆς ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, καὶ περιέχουσα τὰ ἑξῆς ἤτοι ἐν τῷ Μεγάλῳ Ἑσπερινῷ: τὸ κεκραγάριον, τὰ στιχηρὰ προσόμοια διπλᾶ, τὸ δοξαστικὸν «Θεαρχίῳ νεύματι» ὀκτάηχον δίχορον καὶ ἕτερον ὡσαύτως ὀκτάηχον δίχορον ἔντεχνον, ψαλλομένων ὅλων τῶν ἤχων ἐπὶ τῇ αὐτῇ βάσει, χωρὶς οΑὐδόλως νὰ μεταβάλλῃ αὐτὴν ὁ ἰσοκρατῶν∙ τὰ ἀπόστιχα, τὸ δοξαστικὸν τῶν ἀποστίχων, τὸ ἀπολυτίκιον διπλοῦν καὶ τὸ κοντάκιον. Εἰς τὸν Ὄρθρον καὶ τὴν Λειτουργίαν: τὰ καθίσματα, τὸ προκείμενον «Μνησθήσομαι τοῦ ὀνοματός σου», τὸ ἰδιόμελον μετὰ τὸν Ν΄ ψαλμόν, τὰς καταβασίας, τὸ μεγαλυνάριον, τὸ ἐξαποστειλάριον, τοὺς αἴνους, τὰ στιχηρὰ προσόμοια, τὸ δοξαστικὸν τῶν αἴνων, καὶ εἰς τὸ Ἐξαιρέτως «αἱ γενεαὶ πᾶσαι» καὶ τὰ τέσσαρα ἐξαποστειλάρια. Ἅπαντα μελοποιηθέντα ὑπὸ Φωκίωνος Βάμβα. Νῦν τὸ πρῶτον τύποις ἐκδίδοται ὑπὸ τοῦ ἰδίου. Ἐν Ἀθήναις, ἐκ τοῦ τυπογραφείου Α. Καλαράκη. 1900.