DPA-0026
Ἀκολουθία τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀλυπίου τοῦ Κιωνίτου καὶ θαυματουργοῦ. Συναχθεῖσα ἐκ τοῦ Μηναίου παρὰ τοῦ εὐλαβεστάτου ἱερέως Ἐμμανουήλου Τζάνε τοῦ εἰκονογράφου λεγομένου Μπουνιαλῆ. Ὁ κανόνας δὲ τῆς αὐτῆς ἀκολουθίας ἐπανακαμθὴς ὑπ’ αὐτοῦ, ἐκ τοῦ ὀργανικοῦ ἦχου τοῦ πλ. α΄. εἰς τὸ μελοδοποιὸν ἦχον τοῦ πλ. δ΄. περιστρέφων τὰς τῶν συλλαβῶν μεθόδους ἑρμηνείας τῶν λόγων καὶ μελοδικὰ μέτρα ἀπὸ ἦχον εἰς ἦχον ἐπανερχόμενα τυπωθεῖσα δὲ χάριν εὐλαβείας. Ἐνετίησιν, παρὰ Νικολάῳ τῷ Γλυκεῖ, τῷ ἐξ Ἰωαννίνων. ᾳχοθ΄. Con licenza de’ superiori.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 6. É. Legrand, Bibliographie hellénique ou description raisonnée des ouvrages publiés par de grecs au dix-septième siècle, t. ΙΙ, Paris 1894, ἀρ. 543. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 16-18.
Αλύπιος ο κιονίτης Στυλιανός ο Παφλαγών Ακάκιος ο εν τη Κλίμακι Ιάκωβος ο αναχωρητής Νίκων ο Μετανοείτε
Βενετία
1679
σ. 3-15: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 6-14: Ὁ κανόνας. Ἀρχ.: Χάριτος θείας πεπλησμένον πλήρωσον. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ∙ σ. 9: Τὸ συναξάριο τοῦ ἁγίου Ἀλυπίου. Ἀρχ.: Οὗτος ἦτον εἰς τὸν καιρὸν τοῦ βασιλέως Ἡρακλείου∙ σ. 9-10: Τὸ συναξάριο τοῦ ὁσίου Στυλιανοῦ τοῦ Παφλαγόνος. Ἀρχ.: Οὗτος ἁγιασθεὶς ἀπὸ μήτρας ἔγινεν οἰκητήριον∙ σ. 10-11: Τὸ συναξάριο τοῦ ὁσίου Ἀκακίου τοῦ ἐν τῇ Κλίμακι. Ἀρχ.: Οὗτος ἦτον εἰς ἕνα μοναστήριον τῆς Ἀσίας∙ σ. 11-12: Τὸ συναξάριο τοῦ ὁσίου Ἰακώβου τοῦ ἀναχωρητοῦ. Ἀρχ.: Οὗτος ὁ μακάριος Ἰάκωβος φθάνοντας εἰς τὸ ὄρος∙ σ. 12-13: Τὸ συναξάριο τοῦ ὁσίου Νίκωνος τοῦ Μετανοεῖτε. Ἀρχ.: Οὗτος ἦτον ἀπὸ τὴν Ἀρμενίαν, ὑπάρχων υἱός.
DPA-0068
Ἰαματικὴ χάρις, ἤτοι βιβλιαρίδιον περιέχον κδ΄ οἴκους κατὰ ἀλφάβητον, καὶ μίαν εὐχὴν, ἱκετηρίως λεγόμενα ἔμπροσθεν τῆς θείας εἰκόνος τῆς μεγαλομάρτυρος ἁγίας Βαρβάρας, Ἀρίστως συντεθέντα παρὰ τοῦ ἱερολογιοτάτου κυρίου Ῥαφαὴλ τοῦ ἐν τῇ ἱερᾷ σκήτῃ Καυσοκαλύβῃ ἀσκουμένου, τῇ ὑπὸ τὴν μεγίστην καὶ ἁγίαν Λαύραν. Ἐπιμελείᾳ καὶ διορθώσει προηγουμένου Κυρίλλου Λαυριώτου. ,αψπ΄. Ἐνετίῃσιν, 1780. Παρὰ Νικολάῳ Γλυκεῖ τῷ ἐξ Ἰωαννίνων. Con licenza de’ superiori.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 21, 1. É. Legrand, Bibliographie hellénique ou description raisonnée des ouvrages publiés par de grecs au dix-huitième siècle, t. I-II, Paris 1918, 1928, ἀρ. 1011. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 36.
Βαρβάρα μεγαλομάρτυς
Βενετία
1780
σ. 5-16: Οἱ κδ΄ οἶκοι κατ’ ἀλφάβητον. Κοντάκιον: Τὴν χριστομάρτυρα, πιστοί, καὶ νύμφην ἄσπιλον. Οἶκος: Ἄγγελοι ἐν τοῖς ἄνω καὶ βροτοὶ ἐν τοῖς κάτω. Ποιητής: Ραφαὴλ Καυσοκαλυβίτης∙ σ. 17: Εὐχὴ διὰ στίχων ἡρωϊκῶν (στ. 5). Ἀρχ.: Μῆνιν ἣ ἔσχεε ὑπερμενέος, νέμεσίν τε καὶ ἄτην∙ σ. 18-20: Εὐχὴ ἑτέρα. Ἀρχ.: Νύμφη τιμαλφεστάτη καὶ ἐπουρανία.
DPA-0086
Ἀκολουθία τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἱερομάρτυρος Βλασίου ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας. Συλλεχθεῖσα ὑπὸ Στυλιανοῦ ἱερέως Κύτρακα, καὶ ἀφιερωθεῖσα τοῖς τιμιωτάτοις Ἰωάννῃ Λάσκαρει τῷ ἐξοχοτάτῳ ἰατροσοφιστῇ, καὶ Βλασίῳ Παυλούτζῳ χρησιμοτάτῳ ἐπιτρόποις τοῦ ἐν Κερκύρᾳ πανενδόξου ναοῦ τιμωμένου ἐπ’ ὀνόματι τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου Σπηλαιότισας, καὶ ἁγίου Βλασίου. ᾳψπς΄. Ἐνετίῃσιν, 1786. Παρὰ Νικολάῳ Γλυκεῖ τῷ ἐξ Ἰωαννίνων. Con licenza de’ superiori.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 31, 1. É. Legrand, Bibliographie hellénique ou description raisonnée des ouvrages publiés par de grecs au dix-huitième siècle, t. I-II, Paris 1918, 1928, ἀρ. 1166. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007,46-47.
Βλάσιος επίσκοπος Σεβαστείας, ιερομάρτυς
Βενετία
1786
σ. 1-39: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 8-35: Ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Ὕμνοις τὴν πανάχραντον, πιστοί, Μαρίαν. Ἦχ. πλ. δ΄. ᾎσμα ἀναπέμψωμεν∙ σ. 9-36: Ὁ κανόνας τοῦ ἁγίου. Ἀρχ.: Ὕμνοις τὴν φωσφόρον καὶ σεπτὴν καὶ ἱεράν σου. Ἀκρ.: Ὕμνοις κροτῶ σε, μάρτυς, εὐσεβοφρόνως. Ἰωσήφ. Ἦχ. πλ. δ΄. ᾎσμα ἀναπέμψωμεν. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος∙ σ. 17-30: Ὁ Bίος. Ἀρχ.: Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν.
DPA-0095
Ἀκολουθία τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Γερασίμου τοῦ νέου ἀσκητοῦ, τοῦ νέου ἀσκητοῦ, τοῦ ἐν τῇ νήσῳ Κεφαλληνίας. Ψαλλομένη τῇ κ΄. τοῦ Ὀκτωβρίου μηνός. Συγγραφεῖσα μὲν παρὰ Μητροφάνους ἱερομονάχου τοῦ Ναυπλίου. Νεωστὶ μετατυπωθεῖσα καὶ ἐπιμελῶς διορθωθεῖσα, ἧς ἐν τῷ τέλει καὶ ἔκθεσις σύντομος τῆς ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως, εἰς ὠφέλειαν τῶν Χριστιανῶν. ‚αψπθ΄. Ἐνετίῃσιν, 1789. Παρὰ Νικολάῳ Γλυκεῖ τῷ ἐξ Ἰωαννίνων. Con licenza de’ superiori.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 94, 7. É. Legrand, Bibliographie hellénique ou description raisonnée des ouvrages publiés par de grecs au dix-huitième siècle, t. I-II, Paris 1918, 1928, ἀρ. 1229. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007,51-52.
Γεράσιμος ο εν Κεφαλληνία
Βενετία
1789
σ. 10-?: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 13-?: Ὁ κανόνας τοῦ ἁγίου (βλ. ἔκδοση 1750 - PAP-0093).
DPA-0096
Ἀκολουθία τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Γερασίμου τοῦ νέου ἀσκητοῦ, τοῦ ἐν τῇ νήσῳ Κεφαλληνίας. Ψαλλομένη τῇ κ΄. τοῦ Ὀκτωβρίου μηνός. Συγγραφεῖσα παρὰ Μητροφάνους ἱερομονάχου τοῦ Ναυπλίου. Ἐν Βενετίᾳ, ἐκ τῆς ἑλληνικῆς τυπογραφίας Νικολάου Γλυκῆ. 1854.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 95, 12. Δ. Γκίνης – Β. Μέξας (+ 1937), Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία 1800-1863. Ἀναγραφὴ τῶν κατὰ τὴν χρονικὴν ταύτην περίοδον ὅπου δήποτε ἑλληνιστὶ ἐκδοθέντων βιβλίων καὶ ἐντύπων ἐν γένει, τ. Α΄-Γ΄, [Πραγματεῖαι τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, τ. 11], ἐν Ἀθήναις 1939-1957, ἀρ. 6161. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007,52.
Γεράσιμος ο εν Κεφαλληνία Σπυρίδων επίσκοπος Τριμυθούντος
Βενετία
1854
Ανατύπωση της έκδοσης του 1750 (PAP-0093). Συσταχωμένο ἔντυπο: Ἀληθὴς Ἔκθεσις περὶ τοῦ ἐν Κερκύρᾳ θαυματουργοῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος…. 1880.
DPA-0212
Θεοτοκάριον ὡραιότατον καὶ χαρμόσυνον. Τὸ πρὶν ἐπιμελῶς συγγραφὲν ἐκ τῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους βίβλων παρ’ Ἀγαπίου μοναχοῦ τοῦ Κρητός. Καὶ τανῦν μετατυπωθέν τε, καὶ διορθωθὲν εἰς δόξαν αὐτῆς τῆς ἀειπαρθένου κόρης καὶ θεομήτορος παρὰ ἱεροδιακόνου Ἀνθίμου τοῦ Βέρα. ᾳψπ΄. Ἐνετίῃσιν. 1780. Παρὰ Νικολάῳ Γλυκεῖ τῷ ἐξ Ἰωαννίνων. Con licenza de’ superiori, e privilegio.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 139, 1. É. Legrand, Bibliographie hellénique ou description raisonnée des ouvrages publiés par de grecs au dix-huitième siècle, t. I-II, Paris 1918, 1928, ἀρ. 1007. Δέσποινα Δέσποινα Κωστούλα, Ἀγάπιος Λάνδος ὁ Κρής. Συμβολὴ στὴ μελέτη τοῦ ἔργου του, Διδακτορικὴ Διατριβή, [Ἔρευνες στὴ Νέα Ἑλληνικὴ Φιλολογία 6], Ἰωάννινα 1983, Ἀγάπιος Λάνδος ὁ Κρής. Συμβολὴ στὴ μελέτη τοῦ ἔργου του, Διδακτορικὴ Διατριβή, [Ἔρευνες στὴ Νέα Ἑλληνικὴ Φιλολογία 6], Ἰωάννινα 1983 σ. 215. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 116-119.
Θεοτόκος
Βενετία
1780
σ. 9-12: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χαίροις, ἱλαστήριον ψυχῶν, παρθενομῆτορ. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος δεξιά∙ σ. 13-16: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἀρρήτως συνέλαβες Θεὸν καὶ ὑπὲρ φύσιν. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος δεξιά∙ σ. 17-20: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἡ μόνη τὸν ἄχρονον Θεὸν ἐν χρόνῳ τεκοῦσα. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον∙ σ. 21-24: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὤφθης πλατυτέρα οὐρανῶν, τὸν μηδαμοῦ. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος δεξιά∙ σ. 25-28: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ψαλμικῶς τὰς χεῖρας οἱ πιστοί δεῦτε κροτοῦντες. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος δεξιά∙ σ. 29-32: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Μήτηρ Θεοῦ, κλῖνον τὸ οὖς σου τὸ ἄχραντον. Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί∙ σ. 32-36: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Μεμυκότα χείλη τῆς ψυχῆς ἄνοιξον. Ἦχ. β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε∙ σ. 36-39: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Σὲ τοῦ Θεοῦ τὸ καθαρώτατον σκήνωμα. Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί∙ σ. 40-43: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἡ τὴν πηγὴν τῆς ἀπαθείας κυήσασα. Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί∙ σ. 43-46: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Μετανοίας καιρὸν καὶ προθεσμίαν ἔχουσα. Ἦχ. β΄. Τὴν Μωσέως ᾠδήν∙ σ. 47-50: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸν σωτῆρά μου Λόγον ἡ διὰ λόγου κυήσασα. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι∙ σ. 51-54: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χρυσοπόρφυρε κλίνη, σκήνωμα δόξης Κυρίου. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι∙ σ. 54-57: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὴν κεχαριτωμένην μόνην δέσποιναν. Ἦχ. γ΄. Χέρσον ἀβυσσοτόκον∙ σ. 58-61: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἡ Θεὸν καὶ Δεσπότην πάντων αἰώνων τεκοῦσα. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι∙ σ. 61-64: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Σκήνωμα θείας δόξης, ὄρος ἅγιον καὶ νεφέλη. Ἦχ. γ΄. Χέρσον ἀβυσσοτόκον∙ σ. 65-68: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Δακρύων ἐπιρροὰς παράσχου μοι, θεογεννήτρια. Ἦχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον πέλαγος∙ σ. 69-72: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Σὺ μόνη ἀντίληψις, καταφυγὴ καὶ συντήρησις. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου∙ σ. 73-76: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Δοχεῖον ἱερόν, ἱερὰ Θεοτόκε, γεγονυῖα τοῦ σεπτοῦ. Ἦχ. δ΄. Τριστάτας κραταιούς∙ σ. 77-80: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Κυρίως καὶ ἀληθῶς γεγέννηκας Θεὸν καὶ Κύριον. Ἦχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον πέλαγος∙ σ. 80-84: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ (ἀνάγν. Πέμπτῃ) ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἁπάσης γυμνούμενοι τῆς ἐκ τῶν ἔργων, πανάχραντε. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου∙ σ. 85-88: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Στόματί τε καὶ γλώσσῃ καὶ λογισμῷ καὶ ψυχῇ. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην∙ σ. 89-92: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὁ σωτήρ μου Χριστός, ὁ δι’ ἐμὲ κατ’ ἐμέ. Ἦχ. πλ. α΄. Τῷ σωτῆρι Θεῷ∙ σ. 92-95: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πνεῦμα συντετριμμένον παράσχου μοι, ἀγαθή. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην∙ σ. 96-99: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Φωτοφόρε σκηνὴ τοῦ βασιλέως Χριστοῦ. Ἦχ. πλ. α΄. Τῷ σωτῆρι Θεῷ∙ σ. 99-102: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πᾶσαί σε τῶν ἀνθρώπων γεραίρουσι γενεαί. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην∙ σ. 103-106: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πῶς μου θρηνήσω τὸν βίον τὸν ῥυπαρόν. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας∙ σ. 107-110: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πῶς προσέλθω σοι, ἁγνή, κατεγνωσμένος. Ἦχ. πλ. β΄. Βοηθὸς καὶ σκεπαστής∙ σ. 111-114: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Φωτὸς δοχεῖον, παρθένε, τοῦ ἐκ φωτός. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας∙ σ. 114-118: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Δέξαι τὴν δέησιν ταύτην ἐκ ῥυπαρῶν χειλέων. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας∙ σ. 118-121: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Σέ, παναγία Παρθένε, πρὸς τὸν ἐκ σοῦ σαρκωθέντα. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας∙ σ. 122-125: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἄβυσσον εὐσπλαγχνίας καὶ χορηγόν. Ἦχ. βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη∙ σ. 126-129: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἔχουσα τῆς σοφίας τὸν χορηγὸν πειθαρχοῦντα. Ἦχ. βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη∙ σ. 130-133: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸ τῆς ζωῆς μου προορῶν ἐφεστηκὸς τέλος. Ἦχ. βαρύς. Τῷ ἐκτινάξαντι Θεῷ∙ σ. 133-136: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τίμιον τοῦ δεσπότου, θεοχαρίτωτε, σκῆνος. Ἦχ. βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη∙ σ. 137-140: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὅλος ἐπιθυμία καὶ γλυκασμὸς σωτηρίας. Ἦχ. βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη∙ σ. 141-144: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χαῖρε κατάρας παλαιᾶς ἡ λύτρωσις. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ∙ σ. 145-148: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἁγία παρθένε, μήτηρ Θεοῦ, ἄκουσον φωνῆς μου. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας∙ σ. 149-153: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὑμνολογίαις ἱεραῖς ὑμνήσωμεν. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ∙ σ. 153-157: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Δίδου μοι λόγον, τῷ Πατρὶ συνάναρχε Λόγε. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ∙ σ. 157-160: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Φώτιστον τὴν ψυχήν μου, ἔμψυχε λυχνία. Ἦχ. πλ. δ΄. ᾌσωμεν τῷ Κυρίῳ∙ σ. 161-171: Ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος τῆς Θεοτόκου ψαλλόμενος τῇ Μεγάλῃ Τεσσαρακοστῇ κατὰ πᾶσαν τῆς Παρασκευῆς ἑσπέραν∙ σ. 163-167: Τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας, κανὼν εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον. Ἀκρ.: <Χαρᾶς δοχεῖον σοὶ πρέπει χαίρειν μόνῃ. Ἰωσήφ.> Ἀρχ.: Χριστοῦ βίβλον ἔμψυχον ἐσφραγισμένην σε. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: <ἸωσὴφὙμνογράφος>∙ σ. 167-171: Οἱ κδ΄ οἶκοι κατ’ ἀλφάβητον. Κοντάκιον: Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια. Οἶκος: Ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη∙ σ. 172-176: Κανὼν εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον, ὃν κατὰ πᾶν Σάββατον ἑσπέρας ἀναγινώσκουσιν ἐν τῷ Ἁγιωνύμῳ Ὄρει τοῦ Ἄθω εἰς τὸ ἀπόδειπνον. Ἀρχ.: Χαῖρε τῶν πατέρων τὸ εὔφημον κράτος. Ἦχ. πλ. β΄. Κύματι θαλάσσης.
DPA-0684
Λόγος Ἐγκωμιαστικὸς εἰς δόξαν τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Σπυρίδωνος τοῦ θαυματουργοῦ. Συντεθεὶς παρὰ Ἀλεξάνδρου Τριβόλι Πιέρι τοῦ Κερκυραίου, Καὶ παρ' αὐτοῦ αἰσίως, καὶ πανευλαβῶς ἀφιερωθεὶς τοῖς ἐν ἱεράρχαις πανιερωτάτοις καὶ ἐν διδασκάλοις Σοφίᾳ, καὶ παιδείᾳ πάσῃ, Ἐγκρίτοις τε, καὶ ἐπισήμοις, κυρίοις κυρίοις Εὐγενίῳ τῷ Βούλγαρι, καὶ Νικηφόρῳ τῷ Θεοτόκῃ, ἀρχιεπισκόποις Προκατόχῳ, καὶ διαδόχῳ Σλαβινίου τε καὶ Χερσῶνος. ,αψπϛ΄. Ἐνετίῃσιν, 1786. Παρὰ Νικολάῳ τῷ Γλυκεῖ τῷ ἐξ Ἰωαννίνων. Con Licenza de' Superiori.
É. Legrand, Bibliographie hellénique ou description raisonnée des ouvrages publiés par de grecs au dix-huitième siècle, t. II, Παρίσι 1928, αρ. 1174.
Σπυρίδων επίσκοπος Τριμυθούντος
Βενετία
1786
σ. 1-20: Ὁ λόγος.
DPA-0133
ᾈσματικὴ ἀκολουθία τοῦ ἐν ἁγίοις ὁσιομάρτυρος Δαμιανοῦ τοῦ Νέου, ᾗ ἐμπεριείληπται καί τις κανὼν παρακλητικὸς πρὸς τὸν Τίμιον Πρόδρομον ἐπὶ ἀσθενοῦντας, ἢ καὶ ἄλλως εἰς συμφορὰς καὶ περιπετείας τελοῦντας ψαλλόμενος. Ποιηθεῖσα μὲν παρὰ τοῦ ἐν ἱερομονάχοις Διονυσίου τοῦ ἐπιλεγομένου Παπαδοπούλου. Προτροπῇ δὲ τοῦ πανοσιωτάτου ἀρχιμανδρίτου τῆς ἁγιωτάτης μητροπόλεως Λαρίσσης κυρίου Ἰακώβου. Νῦν πρῶτον τύποις ἐκδοθεῖσα σπουδῇ καὶ φιλοτίμῳ δαπάνῃ τοῦ τιμιωτάτου κυρίου Βησσαρίωνος Χ. Γεωργίου, ἀρτοπωλητοῦ τοῦ ἐκ Λαρίσσης. Εἰς χρῆσιν τῶν τὴν τούτου μνήμην κατ’ ἔτος τελούντων καὶ τῶν ἄλλων εὐσεβῶν, ὅσοι τιμᾶν τὸν ἅγιον βούλονται. ᾳωε΄. Ἐνετίῃσιν. 1805. Παρὰ Νικολάῳ Γλυκεῖ τῷ ἐξ Ἰωαννίνων. Con sovrana approvazione.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 55, 1. Φ. Ἠλιού, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία τοῦ 19ου αἰώνα. Βιβλία – Φυλλάδια, τόμος πρῶτος 1801-1818, Ἀθήνα 1997, 1805.14. Ν. Δρόσος, Ἁγιορεῖται ὁσιομάρτυρες Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης, Ἀθῆναι 1999, σ. 52-54, 106-7. Γ. Χρυσοστόμου, «Βιβλιογραφία εἰς ἀκολουθίας νεομαρτύρων», Πρακτικὰ Θεολογικοῦ Συνεδρίου εἰς τιμὴν καὶ μνήμην τῶν Νεομαρτύρων (17-19 Νοεμβρίου 1986), Θεσσαλονίκη 1988, σ. 573. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 72-73.
Δαμιανός ο εκ Μυριχόβου
Βενετία
1805
σ. 7-43: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 20-39: Ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Ἄπειρος ἡ χάρις σου, ἁγνή, ἡ πρὸς ἡμᾶς. Ἀκρ.: αβγ…χψω. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος∙ σ. 21-40: Ὁ Α΄ κανόνας τοῦ ἁγίου. Ἀρχ.: Ὑμνεῖν σου τὴν ἄθλησιν τὴν ἱεράν. Ἀκρ.: Ὕμνον νέον μάρτυρι τῷ νέῳ φέρω. Διονύσιος. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Διονύσιος Παπαδόπουλος∙ σ. 22-41: Ὁ Β΄ κανόνας τοῦ ἁγίου. Ἀρχ.: Νεανικῶς ἐνοπλισθεὶς τῆς πίστεως. Ἀκρ.: Νέον σοι ᾄδω ᾆσμα, μάρτυς, τῷ νέῳ. Διονύσιος. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Διονύσιος Παπαδόπουλος∙ σ. 31-34: Τὸ συναξάριο. Ἀρχ.: Οὗτος ὁ ὅσιος μεγαλομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Δαμιανός∙ σ. 44-52: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας στὸν Τίμιο Πρόδρομο. Ἀρχ.: Βεβαπτισμένον ἐν πελάγει, Πρόδρομε. Ἀκρ.: Βαπτιστὰ Χριστοῦ, παῦσον ἡμῶν τοὺς πόνους. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Διονύσιος Παπαδόπουλος.
DPA-0139
Θύρα τῆς Μετανοίας, ἤτοι Βίβλος κατανυκτική καὶ ψυχωφελεστάτη. Περιέχουσα τὰ τέσσαρα ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου, θάνατον, κρίσιν, ᾅδην καὶ παράσεισον, δι’ ὧν γίνεται ἡ θαυμαστὴ μεταμόρφωσις τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ νέου ἡ γέννησις. Συντεθεῖσα μὲν πρὶν παρά τινος σοφοῦ ἀνδρός, καλλωπισθεῖσα δὲ νῦν, καὶ διορθωθεῖσα μετ’ ἐπιμελείας διὰ συνδρομῆς τῆς σκήτεως τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τῆς ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει τοῦ Ἄθω, κατὰ τὸ Βατοπαίδιον κειμένης. Ἧιτινι βίβλῳ προσετέθησαν καὶ θαύματά τινα ἀνέκδοτα καὶ ὀκτώηχοι κανόνες τοῦ αὐτοῦ ἁγίου Δημητρίου. Ἅπαντα δὲ ταῦτα πρῶτον νῦν τύποις ἐξεδόθησαν διὰ δαπάνης τοῦ τιμιωτάτου καὶ φιλοχρίστου ἐν πραγματευταῖς κυρίου Δημητρίου Πελοποννησίου Καριτζιώτου εἰς κοινὴν τῶν ὀρθοδόξων ὠφέλειαν. Ἐνετίῃσι, 1795. Παρὰ Νικολάῳ Γλυκεῖ τῷ ἐξ Ἰωαννίνων. Con licenza de’ superiori, e privilegio.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 58, 1. Γ. Λαδᾶς – Α. Χατζηδῆμος, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία τῶν ἐτῶν 1791 – 1795, Ἀθήνα 1970, ἀρ.221. Π. Νικολόπουλος, «Βιβλιογραφικὴ ἐπιστασία τῶν ἐκδόσεων Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου», Πρακτικὰ Συμποσίου «Νικοδήμου Ἁγιορείτου τοῦ Ναξίου Πνευματικὴ Μαρτυρία» (Νάξος 8-11 Ἰουλίου 1993), [Ἐπετηρὶς Ἑταιρείας Κυκλαδικῶν Μελετῶν Ις΄ (1996-2000)], Ἀθήνα 2000 463-4. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 75-78.
Δημήτριος ο μυροβλύτης, μεγαλομάρτυς
Βενετία
1795
σ. 217-246: Κανόνες πρὸς τὸν μυροβλύτην Δημήτριον, ψαλλόμενοι κατὰ πᾶν Σάββατον∙ σ. 217-220: Α΄ παλαιός. Ἀρχ.: Ἀναστάσεως ἡμέρα Δημητρίου σφαγή.Ἦχ. α΄. Ἀναστάσεως ἡμέρα∙ σ. 221-224: Β΄ παλαιός. Ἀρχ.: Ἐμοί φησι Δαβὶδ ὁ μέγας πρὸς Κύριον. Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί∙ σ. 224-227: Γ΄ νέος. Ἀρχ.: Λόγον μοι δός, ὦ ἀθλητὰ Δημήτριε. Ἦχ. γ΄. Χέρσον ἀβυσσοτόκον. Ποιητής: <Νικόδημος Ἁγιορείτης> ∙ σ. 227-230: Δ΄ νέος. Ἀρχ.: Κανόνα τὸν τέταρτον σοὶ μελουργῶν. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: <Νικόδημος Ἁγιορείτης>∙ σ. 231-233: Ε΄ εἰς τὸ μῦρον συνηρανισμένος ὅλος ἐκ τοῦ ᾌσματος τῶν ᾈσμάτων. Ἀρχ.: Μύρων σεπτῶν σου χάριν κροτοῦντά με. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: <Νικόδημος Ἁγιορείτης>∙ σ. 234-237: Στ΄ νέος. Ἀρχ.: Τοὺς ἀνδρικούς σου ἀγῶνας ἀνευφημῶν. Ἦχ. πλ. α΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας. Ποιητής: <Νικόδημος Ἁγιορείτης>∙ σ. 237-240: Ζ΄ νέος. Ἀρχ.: Ἕβδομον τοῦτον ὕμνον σοὶ μελουργῶν. Ἦχ. βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη. Ποιητής: <Νικόδημος Ἁγιορείτης>∙ σ. 241-246: Η΄ νέος. Ἀρχ.: Ἀρχὴν σοφίας τὸν Θεοῦ ποιούμενος φόβον. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: <Νικόδημος Ἁγιορείτης>∙ σ. 247-266: Προεόρτια ᾄσματα εἰς τὸν Μέγαν Δημήτριον. Ποιητής: Συμεὼν Θεσσαλονίκης∙ σ. 247-250: Κανὼν προσόμοιος τῆς τῶν Βαΐων ἑορτῆς ψαλλόμενος τῇ πρὸ τῆς τοῦ ἁγίου ἑορτῆς τρίτῃ Κυριακῇ. Ἀρχ.: Ὤφθησαν ὡς πηγαὶ τῆς πλευρᾶς σου. Ἀκρ.: <Ὠσαννὰ Χριστός, εὐλογημένος Θεός>. Ἦχ. δ΄. Ὤφθησαν αἱ πηγαὶ τῆς ἀβύσσου∙ σ. 250-252: Ὀκτ. ιθ΄. Τριῴδιον. Ἀρχ.: Τῷ τὴν ἄθεον ἐγειρομένην θάλασσαν. Ἄκρ. Τῇ Δευτέρᾳ. Ἦχ. β΄. Τῷ τὴν ἄβατον∙ σ. 252-253: Ὀκτ. κ΄. Διῴδιον. Ἀρχ.: Τῷ δόγματι τῷ τυραννικῷ Δημήτριος ὁ μέγας. Ἀκρ.: Τρίτῃ τε. Ἦχ. β΄. Τῷ δόγματι τῷ τυραννικῷ∙ σ. 253-255: Ὀκτ. κα΄. Τριῴδιον. Ἀρχ.: Τῆς πίστεως ἐν πέτρᾳ ἐστηριγμένος. Ἀκρ.: Τετράδι ψαλῶ. Ἦχ. β΄. Τῆς πίστεως ἐν πέτρᾳ με∙ σ. 255-259: Ὀκτ. κβ΄. Κανὼν τέλειος. Ἀρχ.: Τμηθείσῃ ῥάβδῳ σχίζεται ὑγρὰ κύματα πλάνης. Ἀκρ.: Τῇ μακρᾷ Πέμπτῃ μακρὸν ὕμνον ἐξᾴδω. Ἦχ. πλ. β΄. Τμηθείσῃ τμᾶται∙ σ. 259-261: Ὀκτ. κδ΄. Τριῴδιον. Ἀρχ.: Πρὸς σὲ προσφεύγω τὸν διὰ τὸν κτίστην. Ἀκρ.: Προσάββατόν τε. Ἦχ. πλ. β΄. Πρὸς σὲ ὀρθρίζω∙ σ. 261-266: Ὀκτ. κε΄. Κανὼν τέλειος. Ἀρχ.: Κάλλιστε μαρτύρων, ἐντάφιον μέλος. Ἀκρ.: <Καὶ σήμερον δὲ Σάββατον μέλπω μέγα>. Ἦχ. πλ. β΄. Κύματι θαλάσσης∙ σ. 267-284: Ἰωάννου χαρτοφύλακος Θεσσαλονίκης τοῦ Σταυρακίου, Λόγος εἰς τὰ θαύματα τοῦ μυρορρόα μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, ἀπὸ τὰ ὁποῖα, τὰ μὲν μερικὰ ἐγράφησαν παρὰ τοῦ ἐν μοναχοῖς Δαμασκηνοῦ τοῦ ὑποδιακόνου τοῦ Στουδίτου, τὰ δὲ λοιπὰ εἰσὶ ταῦτα. Ἀρχ.: Τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ἐκίνησαν οἱ Ἄβαροι∙ σ. 285-289: Παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Φάλαγξ δαιμόνων πονηρῶν βεβύθισται. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Μητροφάνης Γρηγορᾶς∙ σ. 289-291: Θαῦμα τοῦ ἁγίου πρὸς τὸ Μητροφάνη Γρηγορᾶ. Ἀρχ.: Ἐστάλθηκα, λέγει, ποτὲ ἐξαρχικῶς εἰς τὴν Μακεδονίαν.
DPA-0140
Θύρα τῆς Μετανοίας, ἤτοι Βίβλος κατανυκτικὴ καὶ ψυχωφελεστάτη. Περιέχουσα τὰ τέσσαρα ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου, θάνατον, κρίσιν, ᾅδην καὶ παράσεισον, δι’ ὧν γίνεται ἡ θαυμαστὴ μεταμόρφωσις τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ νέου ἡ γέννησις. Συντεθεῖσα μὲν πρὶν παρά τινος σοφοῦ ἀνδρός, καλλωπισθεῖσα δὲ νῦν, καὶ διορθωθεῖσα μετ’ ἐπιμελείας διὰ συνδρομῆς τῆς σκήτεως τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τῆς ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει τοῦ Ἄθω, κατὰ τὸ Βατοπαίδιον κειμένης. Ἧιτινι βίβλῳ προσετέθησαν καὶ θαύματά τινα ἀνέκδοτα καὶ ὀκτώηχοι κανόνες τοῦ αὐτοῦ ἁγίου Δημητρίου. Ἅπαντα δὲ ταῦτα τύποις ἐξεδόθησαν διὰ δαπάνης τοῦ τιμιωτάτου καὶ φιλοχρίστου ἐν πραγματευταῖς κυρίου Δημητρίου Πελοποννησίου Καριτζιώτου εἰς κοινὴν τῶν ὀρθοδόξων ὠφέλειαν. Ἐν Βενετίᾳ 1806. Ἐν τῇ τυπογραφίᾳ Νικολάου Γλυκεῖ τοῦ ἐξ Ἰωαννίνων. Con regia approvazione.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 59, 2. Φ. Ἠλιού, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία τοῦ 19ου αἰώνα. Βιβλία – Φυλλάδια, τόμος πρῶτος 1801-1818, Ἀθήνα 1997, 1806.40. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 78.
Δημήτριος ο μυροβλύτης, μεγαλομάρτυς
Βενετία
1806
σ. 3-254: Ανατύπωση της έκδοσης του 1795.