DPA-0206
Ἀκολουθία τῆς ὁσίας μητρὸς ἡμῶν Θεοκτίστης τῆς Λεσβίας. Ἐκδίδοται νῦν τὸ πρῶτον ὑπὸ Νείλου Φουτρίδου ἱερομονάχου. Ἐν Ἀλεξανδρείᾳ, ἐκ τοῦ πατριαρχικοῦ τυπογραφείου. 1909.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 298, 3. Ν. Τωμαδάκης, «Περὶ τοῦ βίου καὶ τῆς ἑορτῆς τῆς ἁγίας Θεοκτίστης τῆς Λεσβίας καὶ ἡ εἰσαγωγὴ τῆς ἑορτῆς εἰς τὸ ἑορτολόγιον», Βυζαντινὰ καὶ Μεταβυζαντινά, τχ. Α΄, ἐν Ἀθήναις 1978, σ. 122-130 [= Χαριστήριον εἰς Ἀναστάσιον Κ. Ὀρλάνδον, Α΄, 1964, σ. 130. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 110.
Θεοκτίστη η Λεσβία
Αλεξάνδρεια
1909
σ. 7-39: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 15-37: Ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Δέξαι τὴν δέησιν ταύτην ἐκ ῥυπαρῶν χειλέων. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας∙ σ. 16-37: Ὁ Α΄ κανόνας τῆς ὁσίας. Ἀρχ.: Παρισταμένη, ὁσία, ἐν οὐρανοῖς. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας∙ σ. 16-38: Ὁ Β΄ κανόνας τῆς ὁσίας. Ἀρχ.: Τριάδος τὴν ἔλλαμψιν εἰσδεδεγμένη. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου∙ σ. 23-33: Ὁ Bίος. Ἀρχ.: Εἰκόνες καὶ στῆλαι καὶ ἀνδριάντες διὰ τοῦτο (Bibliotheca Hagiographica Graeca (BHG) 1726).
DPA-0213
Στέφανος τῆς ἀειπαρθένου ἤτοι Θεοτοκάριον νέον ποικίλον καὶ ὡραιότατον ὀκτώηχον. Περιέχον ἑξηκονταδύω κανόνας πρὸς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον. Μελουργηθέντας ὑπὸ εἰκοσιδύω ἱερῶν καὶ θεσπεσίων μελῳδῶν ἐκ τῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους χειρογράφων βίβλων, μετὰ σπουδῆς καὶ πόνων πολλῶν συναχθέν, καὶ μετ’ ἐπιμελείας διορθωθὲν ἐξεδόθη παρὰ Νικοδήμου μοναχοῦ τοῦ Ναξίου. Ἤδη δὲ τὸ δεύτερον μετ’ ἐπιστασίας πολλῆς ἐπιδιορθωθὲν κατὰ τὰ τυπογραφικὰ σφάλματα. Ὑπὸ δὲ τῆς Πατριαρχικῆς Ἐκκλησιαστικῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπικριθέν. Ἐξεδόθη ὑπὸ Γ. Μουσαίου. Ἐν Κωνσταντινουπόλει, ἐκ τῆς πατριαρχικῆς τοῦ γένους τυπογραφίας. 1849.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 141, 5. Δ. Γκίνης – Β. Μέξας (+ 1937), Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία 1800-1863. Ἀναγραφὴ τῶν κατὰ τὴν χρονικὴν ταύτην περίοδον ὅπου δήποτε ἑλληνιστὶ ἐκδοθέντων βιβλίων καὶ ἐντύπων ἐν γένει, τ. Α΄-Γ΄, [Πραγματεῖαι τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, τ. 11], ἐν Ἀθήναις 1939-1957 ἀρ. 5053. Π. Νικολόπουλος, «Βιβλιογραφικὴ ἐπιστασία τῶν ἐκδόσεων Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου», Πρακτικὰ Συμποσίου «Νικοδήμου Ἁγιορείτου τοῦ Ναξίου Πνευματικὴ Μαρτυρία» (Νάξος 8-11 Ἰουλίου 1993), [Ἐπετηρὶς Ἑταιρείας Κυκλαδικῶν Μελετῶν Ις΄ (1996-2000)], Ἀθήνα 2000 385, 497-500. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 119-124.
Θεοτόκος
Κωνσταντινούπολη
1849
σ. 3 χ.ἀ.: <Περὶ τοῦ ὀνόματος τῆς Θεοτόκου>∙ σ. 1-4: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Δοχεῖον τῆς φύσεως τῆς ἀχωρήτου. Ἀκρ.: Δέσποινα, νεῦσον πρὸς λιτὰς Θεοδώρου. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον. Ποιητής: Θεόδωρος Στουδίτης ∙ σ. 5-8: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θρήνων ἀπαρχὰς δεῦρο, ψυχή. Ἀκρ.: Θρήνων ἐμῶν δέχοιο τὸν πρῶτον, κόρη. Ναί. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 8-11: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χριστιανῶν καταφύγιον, πιπτόντων. Ἀκρ.: <Ἰωσήφ> (στὴ θ΄ ὠδή). Ἦχ. α΄. Χριστὸς γεννᾶται. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος∙ σ. 12-15: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸ στόμα μου πλήρωσον, ἁγνή, θείας αἰνέσεως. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 15-18: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πύλη τοῦ φωτὸς τοῦ νοητοῦ, τῆς μετανοίας μοι. Ἀκρ.: Πρώτη δέησις τῇ πανάγνῳ παρθένῳ. Φωτίου. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος. Ποιητής: Φώτιος πατριάρχης∙ σ. 19-21: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: ᾨδὴν παρακλήσεως τῇ Θεοτόκῳ. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 22-25: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χαρᾶς αἰτία, χαρίτωσον τὸν νοῦν μου. Ἀκρ.: Ἰωάννης (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. α΄. Χριστὸς γεννᾶται. Ποιητής: Ἰωάννης Δαμασκηνός∙ σ. 25-29: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Μορφωθεὶς ἐκ σοῦ τὸ καθ’ ἡμᾶς, ἥλιος ἀνέσπερος. Ἀκρ.: Μητροφάνης μέλπω σε, δέσποινα Θεοτόκε. Ἦχ. β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε ποτέ. Ποιητής: Μητροφάνης Σμύρνης∙ σ. 29-32: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὑπὲρ πᾶσαν φύσιν λογικὴν τὸν ἐξαμαρτήσαντα. Ἦχ. β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε ποτέ. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 33-36: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θρήνου καιρὸς πάρεστιν, ὦ παναθλία ψυχή. Ἀκρ.: Θρηνῷδες ᾆσμα δεύτερον τῇ παρθένῳ. <Τοῦ Κρήτης>. Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 36-39: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἐγκωμίων σοι ἀειθαλὲς διάδημα νῦν. Ἀκρ.: <Ἐγκωμιάζει τὴν Θεοτόκον Θέκλα. Κλήμεντος (στὰ θεοτοκία)>. Ἦχ. β΄. Τῷ τὴν ἄβατον. Ποιητής: Θέκλα μοναχὴ / Κλήμης∙ σ. 39-42: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Δόξα τῇ σῇ κυοφορίᾳ, πανάμωμε. Ἀκρ.: Γεωργίου (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί. Ποιητής: Γεώργιος Νικομηδείας∙ σ. 43-46: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἐν φωναῖς ᾀσμάτων ἱερῶν αἶνον χαριστήριον. Ἦχ. β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε ποτέ. Ποιητής: Θεόδωρος Στουδίτης∙ σ. 46-49: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἀμβροσίας κόσμῳ τὴν τρυφήν, χαῖρε ἡ πηγάσασα. Ἀκρ.: αβγ…χψω. Ἀθανασίου (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε ποτέ. Ποιητής: Ἀθανάσιος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ὁ νέος∙ σ. 50-53: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸν βυθὸν ὡς τεκοῦσα τῆς ἀμετρήτου σοφίας. Ἀκρ.: Τῇ παρθένῳ μέλισμα ἐξᾴδω τρίτον. Μανουήλ. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι. Ποιητής: Μανουὴλ Κορίνθιος∙ σ. 53-56: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θλίψεσι προσπαλαίειν ἐν βίῳ κάλλιστον. Ἀκρ.: Θρηνεῖν τὸ κέρδος τοῦ βίου καθ’ ἡμέραν. Ἦχ. γ΄. Χέρσον ἀβυσσοτόκον. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 57-60: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸν ἐν σοὶ ἀπορρήτως, παρθενομῆτορ. Ἀκρ.: Τρίτη δέησις τῇ πανευκλεεῖ κόρῃ. Φωτίου. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι. Ποιητής: Φώτιος πατριάρχης∙ σ. 60-63: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὕψους ἀπολισθήσας βίου κρείττονος. Ἦχ. γ΄. Χέρσον ἀβυσσοτόκον. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 63-66: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸν ὄντως ὑπέρθεον, κόρη πάναγνε. Ἀκρ.: Τρίτος, πάναγνε, ψαλμὸς ἐξ Ἀρσενίου. Ἦχ. γ΄. Χέρσον ἀβυσσοτόκον. Ποιητής: Ἀρσένιος μοναχός∙ σ. 67-70: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἀρδευθῆναι πλουσίως δάκρυσι δίδου. Ἀκρ.: ᾌδω τρίτον σοι δακρύων γέμον μέλος. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι. Ποιητής: Θεόκτιστος μοναχὸς ὁ Στουδίτης∙ σ. 70-73: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χαῖρε θρόνε Κυρίου, χαῖρε παρθένε. Ἀκρ.: <Ἰωάννης Θ. (στὴν η΄ καὶ θ΄ ὠδή)>. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι. Ποιητής: Ἰωάννης Δαμασκηνός (λανθασμένη ἀπόδοση, ἀνάγν. Ἰωάννης Θ<ηκαρᾶς>)∙ σ. 73-76: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Φωτί με τῶν πρεσβειῶν σου φώτισον, θεογεννήτρια. Ἀκρ.: Φωτὸς δοχεῖον, φώτισόν με φωτί σου. Ἀμήν. Ἦχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον. Ποιητής: Θεόκτιστος μοναχὸς ὁ Στουδίτης∙ σ. 76-79: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὑπέρφωτε λαμπὰς τοῦ ἡλίου τῆς δόξης. Ἦχ. δ΄. Τριστάτας κραταιούς. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 80-83: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Κυρίως καὶ ἀληθῶς γεγέννηκας Θεὸν καὶ Κύριον. Ἀκρ.: Κανὼν τέταρτος παρθένῳ Μητροφάνους. Ἦχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον. Ποιητής: Μητροφάνης Σμύρνης∙ σ. 83-86: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Αἰσθήσεων, δέσποινα, διπλῆν πεντάδα. Ἀκρ.: Αἴνων ἀπαρχὰς εἰσάγω σοι, κυρίᾳ. Θεοφάνης. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Θεοφάνης Νικαίας ὁ Γραπτός∙ σ. 87-90: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἡ μόνη ἐν πειρασμοῖς καὶ θλίψεσιν ὑπερασπίζουσα. Ἀκρ.: Ἠλιοὺ παράκλησις τῇ Θεοτόκῳ. Ἦχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον. Ποιητής: Ἠλιού Κρήτης ὁ ἔκδικος∙ σ. 90-93: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸν νοῦν μου ὁδήγησον τῇ φωταυγεῖ μεσιτείᾳ σου. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Μανουὴλ Κορίνθιος∙ σ. 93-96: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χαρὰν ἡ κυήσασα, χαῖρε, παρθένε θεόνυμφε. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Θεόδωρος βασιλεὺς ὁ Λάσκαρις∙ σ. 96-99: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πνεύματος τοῦ ἀγίου ἑλκῦσαι χάριν αἰτῶ. Ἀκρ.: Πέμπτη δέησις τῇ Παναγία κόρῃ. Ἰγνατίου. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Ἰγνάτιος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως∙ σ. 100-103: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ψάλλειν ἀδιαλείπτως σοὶ χρεωστοῦμεν. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 103-106: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Γόνυ σοι κάμπτω, Δέσποινα, ὁ ταλαίπωρος. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Μᾶρκος ὁ Ἐφέσου καὶ Εὐγενικός∙ σ. 106-109: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὑπερευλογημένη, Μαρία πάναγνε. Ἀκρ.: Θεοφάνης (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Θεοφάνης Νικαίας ὁ Γραπτός∙ σ. 110-113: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πᾶσαί σε τῶν ἀγγέλων γεραίρουσι γενεαί. Ἀκρ.: Πέμπτος κανών σοι Μητροφάνους, παρθένε. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Μητροφάνης Σμύρνης∙ σ. 113-116: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ῥήματα ἐγκωμίων καὶ δέησιν προσευχῆς. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 116-119: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Φωτοδόχε λαμπάς, τὴν ταπεινήν μου ψυχήν. Ἀκρ.: <Ἰωάννης Θ. (στὴν η΄ καὶ θ΄ ὠδή)>. Ἦχ. πλ. α΄. Τῷ σωτῆρι Θεῷ. Ποιητής: Ἰωάννης Δαμασκηνός (λανθασμένη ἀπόδοση, ἀνάγν. Ἰωάννης Θ<ηκαρᾶς>)∙ σ. 119-123: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τῆς ἐμῆς καρδίας τὴν πολλὴν ὀδύνην οἶδας. Ἀκρ.: Τὸν ἐκ ψυχῆς στόνον μοι, ἁγνή, προσδέχου. Ἦχ. πλ. β΄. Κύματι θαλάσσης. Ποιητής: Μανουὴλ Κορίνθιος∙ σ. 123-125: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ῥανίδος δίκην ὀλίγης αἱ πονηραὶ καὶ μικραί. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 126-129: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἰωὴλ ὁ θαυμαστός, ὁ τοῦ Κυρίου μέγας προφήτης. Ἀκρ.: Ἴωμεν αὖθις τοῦ καλοῦ θρήνου χάριν. Ἦχ. πλ. β΄. Βοηθὸς καὶ σκεπαστής. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 129-132: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὴν ἀδιόδευτον πύλην, τὸ καθαρὸν τῆς ἁγνείας. Ἀκρ.: Θεοφάνης (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας. Ποιητής: Θεοφάνης Νικαίας ὁ Γραπτός∙ σ. 132-135: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Βοηθὸς καὶ σκεπαστὴς καὶ λυτρωτής μου. Ἀκρ.: Νικολάου (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. πλ. β΄. Βοηθὸς καὶ σκεπαστής. Ποιητής: Νικόλαος Κατασκεπηνός∙ σ. 135-138: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Δέσποινα, θρῆνον προσδέχου ἐκ ῥυπαρᾶς καρδίας. Ἀκρ.: Δός μοι, παρθένε, δάκρυα μετανοίας. <Παύλῳ>. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας. Ποιητής: Παῦλος ἐπίσκοπος Ἀμορίου∙ σ. 138-141: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χάριτός σου, ἀγαθή, τὴν ταπεινήν μου πλῆσον. Ἀκρ.: <Ἰωάννης Θ. (στὴν η΄ καὶ θ΄ ὠδή)>. Ἦχ. πλ. β΄. Βοηθὸς καὶ σκεπαστής. Ποιητής: Ἰωάννης Δαμασκηνός (λανθασμένη ἀπόδοση, ἀνάγν. Ἰωάννης Θ<ηκαρᾶς>)σ. 142-145: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Μῶμος ἐν σοὶ οὐκ ἔστι τῇ παναμώμῳ. Ἦχος βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 145-148: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τρέμω τὴν καταδίκην τῆς ἀποφάσεως, κόρη. Ἀκρ.: Τὸν ἕβδομον θρῆνον δὲ πῶς παραδράμω; Ἦχος βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 148-151: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὑποπεσόντα τῇ φθορᾷ παρακοῇ τὸν προπάτορα. Ἀκρ.: Κλήμεντος (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχος βαρύς. Τῷ ἐκτινάξαντι Θεῷ. Ποιητής: Κλήμης∙ σ. 151-154: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τάγματα τῶν ἀγγέλων ὡς ἀληθῶς καὶ κυρίως. Ἀκρ.: Τὴν παντάνασσαν εὐλογῶ νῦν ἑπτάκις. Ἦχος βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη. Ποιητής: Μητροφάνης Σμύρνης∙ σ. 154-157: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πρῶτον παθῶν νοσήσας ἐν τοῖς ὑψίστοις. Ἦχος βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 157-160: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Κλίνῃ με ῥαθυμίας ἀνακείμενον, κόρη. Ἦχος βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 160-163: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θείῳ φωτί σου, ἀγαθή, αὔγασόν μου τὰς φρένας. Ἀκρ.: <Ἰωάννης Θ. (στὴν η΄ καὶ θ΄ ὠδή)>. Ἦχος βαρύς. Τῷ συνεργήσαντι Θεῷ. Ποιητής: Ἰωάννης Δαμασκηνὸς (λανθασμένη ἀπόδοση, ἀνάγν. Ἰωάννης Θ<ηκαρᾶς>)∙ σ. 163-167: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θείᾳ προνοίᾳ γεγονὼς εἰς ὕπαρξιν καὶ κατ’εἰκόνα. Ἀκρ.: Νικολάου (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Νικόλαος Κατασκεπηνός∙ σ. 167-170: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἀπὸ χειλέων ῥυπαρῶν ἐφύμνιον δέχου. Ἀκρ.: Θεοφάνης (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Θεοφάνης Νικαίας ὁ Γραπτός∙ σ. 171-173: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θρηνῴδη τὸν βίον, μῆτερ Θεοῦ, στενὸν καὶ πικρόν τε. Ἀκρ.: Θρῆνος βροτοῖς πέφυκεν ἐκ Θεοῦ χάρις. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 174-177: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ναμάτων πηγήν σε πρεσβευτικῶν γινώσκοντες. Ἀκρ.: Νῦν ὀκτάκις μέλπω σε, σὸς Μητροφάνης. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Μητροφάνης Σμύρνης∙ σ. 177-180: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὴν σηπεδόνα τῆς ψυχῆς μου ξήρανον καὶ τῶν τραυμάτων. Ἀκρ.: Τῇ ὑπεράγνῳ προστρέχω καὶ Παρθένῳ. Ποιητής: Καλλίνικος Ἡρακλείας∙ σ. 181-184: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τῆς πρὸς ἐμέ σου συμπαθείας, ἄχραντε. Ἀκρ.: Τέλος με σῶσον τὸν ἀνάξιον, κόρη, Παῦλον. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Παῦλος ἐπίσκοπος Ἀμορίου∙ σ. 184-187: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸ στόμα μου πλήρωσον γλυκασμοῦ τοῦ θείου σου. Ἀκρ.: Ταύτῃ καὶ ἡ δέησις ὀγδόη πρέπει. Φωτίου. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Φώτιος πατριάρχης∙ σ. 188-190: Κανὼν παρακλητικὸς εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον ψαλλόμενος εἰς πᾶσαν θλίψιν. Ἀρχ.: Μυρίαις βαλλόμεθα συμφοραῖς, σφοδράς. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Θεόδωρος ὁ Στουδίτης∙ σ. 190-193: Κανὼν ἕτερος παρακλητικὸς πρὸς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον εἰς πᾶσαν ἀσθένειαν. Ἀρχ.: Τὰ ἀσθενείας μου καὶ νόσους ἴασαι, θεογεννήτρια. Ἀκρ.: Τὰς ἀσθενείας ἰάτρευσόν μου, κόρη. Μοναχοῦ Ἰωάννου. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 193-196: Ἕτερος κανὼν εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον μετὰ τὴν νόσον εὐχαριστήριος. Ἀρχ.: Ἡ πύλη τῆς θείας ἀνατολῆς, ἤνοιξάς μοι μοι πύλας. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 196-200: Κανὼν ἰαμβικὸς εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον. Ἀρχ.: Λόγοις σε, σεμνή, τὴν ὑπὲρ λόγον μόνην. Ἀκρ.: Λιτὴν δέχου, πάναγνε, τῶν σῶν προσφύγων. Ἦχ. α΄. Ἔσωσε λαόν. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 201-204: Κανὼν χαρμόσυνος εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον ψαλλόμενος τῷ Σαββάτῳ τῆς Ἀκαθίστου. Ἀκρ.: Χαρᾶς δοχεῖον σοὶ πρέπει χαίρειν μόνῃ. Ἰωσήφ. Ἀρχ.: Χριστοῦ βίβλον ἔμψυχον ἐσφραγισμένην σε. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος∙ σ. 204-207: Ἕτερος κανὼν εὐχαριστήριος εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον· ψαλλόμενος τῷ αὐτῷ Σαββάτῳ τῆς Ἀκαθίστου παρὰ ταῖς σεβασμίαις μοναῖς τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἀρχ.: ᾙρέτισας, ἄχραντε, λαὸν καὶ πόλιν βασίλειον οἰκεῖν. Ἀκρ.: Ἡ βασιλὶς τὰ σῷστρα σοὶ τῇ Παρθένῳ. Νικολάου (στὰ θεοτοκία).. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: <Νικόλαος>.
DPA-0351
ᾈσματικὴ ἀκολουθία καὶ Bίος τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Ῥώσσου, τοῦ ἐν Προκοπίῳ τῆς Καππαδοκίας ἀσκήσαντος. Πρῶτον μὲν ἐκδοθεῖσα κατὰ τὸ 1849 ἐν Ἀθήναις, δαπάνῃ τῆς ἐν Κων]πόλει Ἀδελφότητος τῶν λεμβούχων Προκοπέων. Νῦν δὲ ἐπεξεργασθεῖσα καὶ ἐπαυξηθεῖσα ἐκδίδοται τὸ δεύτερον φιλοτίμῳ δαπάνῃ τῶν ἀξιοτίμων ἀδελφῶν Σ. καὶ Ε. Ἠλιάδη τῶν Προκοπέων, ἵνα δωρεὰν διανέμηται τοῖς εὐλαβέσι προσκυνηταῖς τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ λειψάνου. Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ. Ψαλμ. ΞΖ́, 35. Ἐν Κωνσταντινουπόλει. 1899. Ἐκ τοῦ πατριαρχικοῦ τυπογραφείου.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 119, 3. Φ. Ἠλιοὺ - Πόπη Πολέμη, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία 1864-1900. Συνοπτικὴ ἀναγραφή, τ. Α΄-Γ΄, Ἀθήνα 2006, 1899.98. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 188.
Ιωάννης ο Ρώσσος
Κωνσταντινούπολη
1899
σ. 5-54: Ἡ ἀκολουθία καὶ ὁ Bίος (βλ. ἔκδοση 1897)∙ σ. 55-62: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Δειναῖς πιεζόμενος συμφοραῖς. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Δανιὴλ μοναχός.
DPA-0146
Ἀκολουθία τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Διονυσίου τοῦ ἐν τῷ Ὀλύμπῳ ὄρει τῆς Θετταλίας ἐκλάμψαντος τοῦ νέου ἀσκητοῦ. Ψαλλομένη τῇ κγ΄ Ἰανουαρίου. Τανῦν τὸ τρίτον τύποις ἐκδοθεῖσα τῇ δαπάνῃ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καὶ τῇ φιλοτίμῳ συνδρομῇ τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν. Ἐν Κωνσταντινουπόλει. 1901. Ἐκ τοῦ πατριαρχικοῦ τυπογραφείου.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 72, 6. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 80-81.
Διονύσιος ο εν Ολύμπω
Κωνσταντινούπολη
1901
σ. 5-51: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 16-48: Ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Ἡ κόσμου κοσμήσασα τὴν ἀκοσμίαν. Ἀκρ.: Ἡ τὸν Λόγον τέξασα δίδου μοι λόγον. Ἀμήν. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Εὐγένιος ὁ Αἰτωλός∙ σ. 17-48: Ὁ Α΄ κανόνας τοῦ ὁσίου. Ἀρχ.: Ναοὺς θείας χάριτος τὴν σὴν πανήγυριν. Ἀκρ.: Νέον μέλισμα νέῳ πατρὶ προσφέρω. Εὐγενίου (στὰ θεοτοκία). Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Εὐγένιος ὁ Αἰτωλός∙ σ. 17-49: Ὁ Β΄ κανόνας τοῦ ὁσίου. Ἀρχ.: Ἁμαρτιῶν μου καὶ παθῶν τὴν ζόφωσιν. Ἀκρ.: αβγ…χψω. <Τοῦ αὐτοῦ> (στὰ θεοτοκία). Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Εὐγένιος ὁ Αἰτωλός∙ σ. 24-44: Δαμασκηνοῦ <Στουδίτου ἐπισκόπου> Λιτῆς καὶ Ῥενδίνης, Συναξάριο τοῦ ὁσίου Διονυσίου (παράφραση Ἀγαπίου <Λάνδου> μοναχοῦ). Ἀρχ.: Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ὁ παντελεήμων καὶ παντοδύναμος∙ σ. 51-59: Ὁ Α΄ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Ψυχῆς καὶ σώματος ἀλγεινοῖς κυκλούμενος. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας∙ σ. 59-66: Ὁ Β΄ παρακλητικὸς κανόνας . Ἀρχ.: Ἁμαρτιῶν μου καὶ παθῶν τὴν ζόφωσιν. Ἦχ. <πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ>.
DPA-0176
Ἡ θεία καὶ ἱερὰ ἀκολουθία τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἐλευθερίου. Ψαλλομένη κατὰ τὴν δεκάτην πέμπτην τοῦ Δεκεμβρίου. Ἐρανισθεῖσα μὲν ὑπὸ τοῦ ἱεροσοφολογιωτάτου κυρίου Ἀθανασίου τοῦ Παρίου. Νῦν τὸ δεύτερον τύποις ἐκδοθεῖσα δι’ ἀδείας καὶ προτροπῆς τοῦ παναγιωτάτου ἡμῶν δεσπότου, τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου κυρίου κυρίου Ἱερεμίου. Συνδρομῇ μὲν οὐκ ὀλίγῃ τοῦ τιμιωτάτου Μαργαρίτου, Χατζῆ Μαργαρίτου γούναρη, καὶ τῶν τιμιωτάτων πραγματευτῶν αὐταδέλφων κὺρ Ἰωάννου, καὶ κὺρ Παναγιώτου Βαρβάτων καί τινων ἄλλων χριστιανῶν. Ἐπιστασίᾳ δὲ τοῦ πανοσιωτάτου ἡγουμένου τῆς κατὰ τὴν νῆσον Νάξον Μονῆς τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου, κυρίου Καλλινίκου Βαρβάτου. Εἰς ἣν καὶ ἀνετέθη παρ’ αὐτῶν χάριν ψυχικῆς ὠφελείας τῶν ἐκεῖ ἐτησίως ἑορταζόντων. Προστασίᾳ δὲ ποιμεναρχοῦντος θείῳ ἐλέει τοῦ πανιερωτάτου ἁγίου Παροναξίας κυρίου Ἱεροθέου. Ἐπιθεωρίᾳ δὲ καὶ ἐπιδιορθώσει δευτερεύοντος Γερασίμου Βυζαντίου. Ἐν τῷ τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως τυπογραφείῳ. Ἐν ἔτει ᾳωια΄. 1811.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 74, 2. Φ. Ἠλιού, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία τοῦ 19ου αἰώνα. Βιβλία – Φυλλάδια, τόμος πρῶτος 1801-1818, Ἀθήνα 1997, 1811.35. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 94-95.
Ελευθέριος ιερομάρτυς
Κωνσταντινούπολη
1811
σ. 5-30: Ἡ ἀκολουθία. Συντάκτης: Ἀθανάσιος Πάριος∙ σ. 11-22: Ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Σοφίας τὴν ἄβυσσον ἡ τετοκυῖα σταγόνας. Ἦχ. α΄. Ὠιδὴν ἐπινίκιον∙ σ. 11-23: Ὁ κανόνας τοῦ ἁγίου. Ἀρχ.: Θρόνῳ τῆς δόξης κυρίου παρεστηκώς. Ἀκρ.: Θεῖον Ἐλευθέριον ἱερῆα τιμάω, πάτερ. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας∙ σ. 15-21: Τὸ συναξάριο. Ἀρχ.: Ἐπὶ τῆς βασιλείας Ἀδριανοῦ τοῦ εἰδωλολάτρου διέλαμπεν∙ σ. 25-30: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Ὡς παρρησίαν μεγάλην πρὸς τὸν Θεὸν. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας.
DPA-0188
Ἀκολουθία τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος καὶ πανευφήμου Εὐφημίας. Συντεθεῖσα ὑπό τινος εὐσεβοῦς πρὸς χρῆσιν καὶ ὠφέλειαν τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν. Νῦν πρῶτον τύποις ἐκδοθεῖσα διὰ τῶν φιλοτίμων συνδρομητῶν, ὧν τὰ ὀνόματα καταγράφονται ἐν τῷ τέλει τοῦ παρόντος. Ἀδείᾳ καὶ προτροπῇ τοῦ παναγιωτάτου ἡμῶν δεσπότου, τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου κυρίου κυρίου Γρηγορίου. Ἐπιμελείᾳ δὲ τῶν τιμιωτάτων ἐπιτρόπων τοῦ παγκαρίου τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας. Ἐν τῷ τοῦ Πατριαρχείου τῆς Κωνσταντινουπόλεως τυπογραφείῳ. Ἔτει 1808.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 79, 1. Φ. Ἠλιού, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία τοῦ 19ου αἰώνα. Βιβλία – Φυλλάδια, τόμος πρῶτος 1801-1818, Ἀθήνα 1997, 1808.1. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 100.
Ευφημία μεγαλομάρτυς
Κωνσταντινούπολη
1808
σ. 3-12: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 6-11: Ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Πολλοῖς συνεχόμενος πειρασμοῖς. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας∙ σ. 6-11: Ὁ κανόνας τῆς ἁγίας. Ἀρχ.: Ἰάσεων ἄφθονα ἡμῖν προχέεις χαρίσματα. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου∙ σ. 9-10: Τὸ συναξάριο. Ἀρχ.: Ἡ ἁγία αὕτη καὶ πανένδοξος μεγαλομάρτυς Εὐφημία∙ σ. 13-19: Ἡ ἀκολουθία τῆς ὁσίας Θεοφανοῦς∙ σ. 15-19: Ὁ κανόνας. Ἀρχ.: Πιστῶς τιμῶμεν ἐν ᾄσμασιν, ὁσία σε. Ἀκρ.: Πόθῳ ἄγει νῦν σοὶ Ἰωάννης τόδε. Ἦχ. α΄. Χριστὸς γεννᾶται. Ποιητής: Ἰωάννης∙ σ. 17-18: Τὸ συναξάριο. Ἀρχ.: Αὕτη ὑπῆρχε γέννημα καὶ θρέμμα Κωνσταντινουπόλεως.
DPA-0189
Ἀκολουθία τῆς ἁγίας ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος καὶ πανευφήμου Εὐφημίας σὺν τῇ τῆς ὁσίας Θεοφανοῦς τῆς βασιλίδος. Συντεθεῖσαι ἀμφότεραι ὑπό τινος εὐσεβοῦς ἐξεδόθησαν μὲν τὸ πρῶτον τῷ 1808 ἔτει, ἀδείᾳ τοῦ τότε πατριαρχεύοντος ἀοιδίμου κυρίου Γρηγορίου. Νῦν δὲ τὸ δεύτερον ἐπιμελῶς διορθωθεῖσαι καὶ προλεγομένοις ἐπαυξηθεῖσαι ἐκδίδονται ἀδείᾳ τοῦ παναγιωτάτου ἡμῶν δεσπότου, τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου κυρίου κυρίου Κυρίλλου μετὰ τῆς περὶ αὐτὸν ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου ὑπὸ Δανιὴλ ἱεροδιακόνου τοῦ ἐκ Μετζόβου Πορτάρη τῆς τοῦ Χριστοῦ Μ. Ἐκκλησίας πρὸς χρῆσιν τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν. Ἐν Κωνσταντινουπόλει, ἐκ τοῦ πατριαρχικοῦ τυπογραφείου. 1857.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 80, 2. Δ. Γκίνης – Β. Μέξας (+ 1937), Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία 1800-1863. Ἀναγραφὴ τῶν κατὰ τὴν χρονικὴν ταύτην περίοδον ὅπου δήποτε ἑλληνιστὶ ἐκδοθέντων βιβλίων καὶ ἐντύπων ἐν γένει, τ. Α΄-Γ΄, [Πραγματεῖαι τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, τ. 11], ἐν Ἀθήναις 1939-1957 ἀρ. 7119. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 101.
Ευφημία μεγαλομάρτυς
Κωνσταντινούπολη
1857
σ. 1-23: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 9-19: Ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Αἰσθήσεων, Δέσποινα, διπλῆν πεντάδα. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Θεοφάνης∙ σ. 10-20: Ὁ Α΄ κανόνας τῆς ἁγίας (βλ. ἔκδοση 1808)∙ σ. 15-16: Τὸ συναξάριο (βλ. ἔκδοση 1808)∙ σ. 24-28: Ὁ Β΄ κανόνας τῆς ἁγίας. Ἀρχ.: Ὑμνολογίαις σε θείαις ἀνυφημεῖν. Ἀκρ.: Ὕμνοις γεραίρω τὴν πανεύφημον κόρην. Ἰωσήφ. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος∙ σ. 29-34: Ὁ Γ΄ κανόνας τῆς ἁγίας. Ἀρχ.: Σήμερον, πιστοί, ἑορτάσωμεν φαιδρῶς. Ἦχ. δ΄. Ἅρματα Φαραώ. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 34-36: Η. Τανταλίδου, Ὠιδὴ εἰς τὸ ἱερὸν λείψανον τῆς ἁγίας ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Εὐφημίας∙ σ. 37-52: Ἡ ἀκολουθία τῆς ὁσίας Θεοφανοῦς (βλ. ἔκδοση 1808).
DPA-0281
Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον. Τὸ Ἱερὸν Ἁγίασμα τῆς Πατριαρχικῆς καὶ Σταυροπηγιακῆς Ἱ. Μονῆς τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ (Ἱστορικὰ σημειώματα καὶ Ἱερὰ Παράδοσις). Μετὰ πλήρους ᾀσματικῆς ἀκολουθίας καὶ πολλῶν εἰκόνων. Μερίμνῃ καὶ δαπάνῃ τῆς Πνευματικῆς Διακονίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ἰσταμποὺλ 1952. Ἐκ τοῦ πατριαρχικοῦ τυπογραφείου. Ἀριθμ. ἐκδόσεως 6.
Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 151-152.
Θεοτόκος Ζωοδόχος Πηγή
Κωνσταντινούπολη
1952
σ. 26-39: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 30-38: Ὁ κανόνας (βλ. ἔκδοση 1862).
DPA-0293
Ἀκολουθία τῆς ὑπεραγίας δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας εἰς τὸ ὑπερφυὲς θαῦμα, ὅπερ ἐνήργησε διὰ τῆς πανσέπτου θείας εἰκόνος αὐτῆς, τῆς ἐπιλεγομένης Μυρτιδιωτίσσηςἐν τῇ νήσῳ Κυθήρων, ὅτε τὸν παράλυτον ἤγειρε μετὰ τεσσαράκοντα ἡμέρας τῆς ἁγίας αὐτῆς Κοιμήσεως. Συντεθεῖσα μὲν παρὰ τοῦ θεοφιλεστάτου, καὶ σοφωτάτου κυρίου, κὺρ Σωφρονίου ἐπισκόπου Κυθήρων τοῦ Παγκάλου. Ἀντιγραφεῖσα δὲ παρὰ τοῦ ἐλαχίστου δούλου αὐτῆς, μακαρίτου εὐγενοῦς, Δομινίκου Βενερίου, πλείστοις καὶ ἐξαισίοις τερατουργήμασι εὐεργετηθέντος παρὰ τῆς αὐτῆς ἁγίας εἰκόνος. Νῦν τὸ δεύτερον τύποις ἐκδοθεῖσα δι’ ἀδείας καὶ προτροπῆς τοῦ παναγιωτάτου καὶ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου κυρίου κυρίου Ἱερεμίου. Σπουδῇ τε καὶ ἀναλώμασι τοῦ ἐν ἰατροφιλοσόφοις εὐγενοῦς κυρίου Δόκτωρος Ἐμμανουὴλ Μόρμορη ποτὲ Δόκτωρος Γεωργίου Κυθηρίου, τοῦ θαυμασίως ἐνεργείᾳ τῆς προαινεθείσης τερατουργοῦ ἱερᾶς θεομητορικῆς εἰκόνος ἀπὸ πάθους δεινοῦ καὶ ἀνιάτου ἀπαλλαγέντος καὶ θεραπευθέντος. Ἐπιθεωρίᾳ δὲ καὶ ἐπιδιορθώσει δευτερεύοντος Γερασίμου Βυζαντίου. Ἐν τῷ τοῦ Πατριαρχείου τῆς Κωνσταντινουπόλεως τυπογραφείῳ. Ἐν ἔτει, 1811.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 168, 42c. Φ. Ἠλιού, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία τοῦ 19ου αἰώνα. Βιβλία – Φυλλάδια, τόμος πρῶτος 1801-1818, Ἀθήνα 1997, 1811.6. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 160.
Θεοτόκος Μυρτιδιώτισσα
Κωνσταντινούπολη
1811
σ. 7-38: Ἡ ἀκολουθία (βλ. ἔκδοση 1774).
DPA-0304
Ἀκολουθία τοῦ ἑσπερινοῦ, τοῦ ὄρθρου καὶ τῆς λειτουργίας τῆς ἑορτῆς τῆς Παμμακαρίστου. Ἐν Κωνσταντινουπόλει, ἐκ τοῦ πατριαρχικοῦ τυπογραφείου. 1905.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 172, 43. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 165.
Θεοτόκος Παμμακάριστος
Κωνσταντινούπολη
1905
σ. 9-23: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 14-22: Ὁ κανόνας. Ἀρχ.: Ἀνέτειλε σήμερον τῆς παναχράντου Παρθένου πανήγυρις. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον.