DPA-0361
Κανόνες ὀκτόηχοι εἰς τὸν Θεολόγον Ἰωάννην τὸν Εὐαγγελιστήν. Ποίημα τοῦ ἁγίου Ἰωσὴφ τοῦ Ὑμνογράφου. Μεθ’ ὧν προσετέθησαν καὶ ἕτεροι δύω νεωστὶ συντεθέντες παρὰ τοῦ ὁσιωτάτου καὶ ἐλλογιμωτάτου διδασκάλου κυρίου Νικοδίμου τοῦ Ναξίου. Καὶ οἱ κατὰ ἀλφάβητον εἰκοσιτέσσαρες οἶκοι ποίημα τοῦ ἀοιδίμου χαρτοφύλακος τῆς μεγάλης ἐκκλησίας κυρίου Ἰωάννου τοῦ Εὐγενικοῦ, αὐταδέλφου τοῦ ἁγίου Μάρκου, μητροπολίτου Ἐφέσου. Ἤδη πρῶτον τύποις ἐκδοθέντες ἐπιμελείᾳ μὲν καὶ παρακινήσει τοῦ πανοσιολογιωτάτου ἀρχιμανδρίτου κυρίου Θεοδωρίτου. Δαπάνῃ δὲ τοῦ εὐγενεστάτου ἄρχοντος Πιτάρη κυρίου κυρίου Νικολάου, υἱοῦ τοῦ εὐγενεστάτου ἄρχοντος Σερδάρη κυρίου Ἀναστασίου, τῶν ἐξ Ἰωαννίνων. Πρὸς μνημόσυνον αὐτοῦ καὶ ὠφέλειαν πάντων τῶν ἀναγινωσκόντων ὀρθοδόξων, ἐκκλησιαστικῶν τε καὶ λαϊκῶν. Ἐν Λειψίᾳ τῆς Σαξωνίας. Παρὰ τῷ τυπογράφῳ Βράϊτκόπφ καὶ Ἁιρτελ. ‚αψϞθ΄. 1799.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 119, 1. Γ. Λαδᾶς – Α. Χατζηδῆμος, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία τῶν ἐτῶν 1796 – 1799, Ἀθήνα 1973, ἀρ. 156. Α. Παπαδόπουλος – Κεραμεύς, «Βυζαντινὰ Ἀνάλεκτα», Βyzantinische Ζeitschrift 8 (1899), σ. 74-75. Π. Νικολόπουλος, «Βιβλιογραφικὴ ἐπιστασία τῶν ἐκδόσεων Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου», Πρακτικὰ Συμποσίου «Νικοδήμου Ἁγιορείτου τοῦ Ναξίου Πνευματικὴ Μαρτυρία» (Νάξος 8-11 Ἰουλίου 1993), [Ἐπετηρὶς Ἑταιρείας Κυκλαδικῶν Μελετῶν Ις΄ (1996-2000)], Ἀθήνα 2000 390, 503-5. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 191-193.
Ιωάννης ο Θεολόγος
Λειψία
1799
σ. 1-64: Κανόνες ὀκτώηχοι. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος∙ σ. 1-8: Ὁ Α΄ κανόνας . Ἀρχ.: Βροντήσας τὰ ἄρρητα τῇ οἰκουμένῃ. Ἀκρ.: Βροντῆς δυσωπῶ τὸν γόνον θείοις λόγοις. Ἰωσήφ. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον∙ σ. 9-16: Ὁ Β΄ κανόνας. Ἀρχ.: Διὰ παντὸς ἀγγελικαῖς ὁμηγύρεσι. Ἀκρ.: Δέησις αὕτη τῷ μαθητῇ δευτέρᾳ. Ἰωσήφ. Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί∙ σ. 17-24: Ὁ Γ΄ κανόνας. Ἀρχ.: Τὴν πυρίνην γλῶσσαν, τὸν νοῦν τὸν ἄυλον. Ἀκρ.: Τρίτην δέησιν τήνδε προσδέχου, μάκαρ. Ἰωσήφ. Ἦχ. γ΄. Θαυμαστὸς ὁ Θεός∙ σ. 25-32: Ὁ Δ΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ὡς μύστην τῆς χάριτος, ὡς μαθητὴν ἀληθέστατον. Ἀκρ.: ᾨδὴ τετάρτη τῷ Θεοῦ πρέπει φίλῳ. Ἰωσήφ. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου∙ σ. 33-40: Ὁ Ε΄ κανόνας. Ἀρχ.: Πέμπτον σοι τοῦτον ὕμνον προσφέρω. Ἀκρ.: Πέμπτη δέησις τῷ Θεοῦ πρέπει φίλῳ. Ἰωσήφ. Ἦχ.πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην∙ σ. 41-48: Ὁ Ϛ΄ κανόνας. Ἀρχ.: Εἰς τὰ τοῦ πνεύματος βάθη τὸν λογισμόν. Ἀκρ.: Ἕκτην δέησιν τῷ Θεοῦ μύστῃ φέρω. Ἰωσήφ. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας∙ σ. 49-56: Ὁ Ζ΄ κανόνας. Ἀρχ.: Τείνας καθάπερ βέλος ὁ δυνατός. Ἀκρ.: Τὴν ἑβδόμην δέησιν , ὦ μάκαρ, δέχου. Ἰωσήφ. Ἦχ. βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη∙ σ. 57-64: Ὁ Η΄ κανόνας. Ἀρχ.: Δεσμεῖν τε καὶ λύειν ἐπὶ τῆς γῆς ἔχων ἐξουσίαν. Ἀκρ.: Δέχου δέησιν ὀγδόην, Θεοῦ φίλε, τοῦ Ἰωσήφ. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας∙ σ. 65-72: Νέος κανόνας. Ἀρχ.: Ἀναστάσεως ἡμέρα, εὐσεβείας πιστῶν. Ἦχ. α΄. Ἀναστάσεως ἡμέρα. Ποιητής: Νικόδημος Ἁγιορείτης∙ σ. 73-83: Νέος παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Ἠγαπημένε τῷ Χριστῷ ἀπόστολε καὶ Θεολόγε. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Νικόδημος Ἁγιορείτης∙ σ. 84-96: Οἱ κδ΄ οἶκοι κατ’ ἀλφάβητον. Κοντάκιον: Τὸν μαθητήν, φίλον Χριστοῦ τὸν ἐπιστήθιον. Οἶκος: Ἄγγελον σόν, ὦ Λόγε, καὶ ἀπόστολον μέγαν. Ποιητής: Ἰωάννης ὁ Εὐγενικός, χαρτοφύλαξ τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας
DPA-0410
Ἀκολουθία ἡ θεία ἱερὰ καὶ μαρτυρικὴ τῶν ἁγίων καὶ πανενδόξων τοῦ Χριστοῦ μεγίστων ἀθλοφόρων τε καὶ αὐταδέλφων Μανουήλ, Σαβὲλ καὶ Ἰσμαὴλ ἀθλησάντων ἐν ἔτει σωτηρίῳ τξβ΄. ἀναγινωσκομένη κατὰ τὴν ιζ΄. τοῦ Ἰουνίου. Ἥτις πρῶτον μὲν ἐρανισθεῖσά τε καὶ φιλοπονηθεῖσα παρὰ Μανουὴλ Μάνου τοῦ Βυζαντίου, καὶ ἐπιδιορθωθεῖσα παρὰ τοῦ πανοσιοσοφολογιωτάτου διδασκάλου καὶ ἱεροκήρυκος τῆς ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας κυρίου Δωροθέου Βουλησμᾶ. Εἰς φῶς ἤχθη διὰ δαπάνης τοῦ ἐν μακαρίᾳ τῇ λήξει εὐγενεστάτου ἄρχοντος Πολκοβνίκου καὶ Καβαλλιέρη κυρίου Μανουὴλ Μπάλσα. Νῦν δὲ ἀυξηθεῖσα παρὰ τοῦ αὐτοῦ ποιητοῦ χάριν εὐλαβείας τῇ προσθήκῃ τῶν τε ἐγκωμίων τοῦ ἱεροῦ τῶν ἁγίων ἐπιταφίου, εὐλογηταρίων, καὶ κδ΄ οἴκων, μετά τινων τροπαρίων ψαλλομένων ἐν τῇ ἀγρυπνίᾳ τῆς αὐτῶν ἐτησίου πανηγύρεως· ἔτι δὲ σὺν τέτταρσιν εὐχαῖς, μεγαλυναρίοις τισι, τυπικοῖς ἕξ, καὶ τοῖς δυσὶ σπανιωτάτοις πασχαλίοις, μετὰ και τινων ἄλλων, ὡς ὁρᾶται, ἅπερ ἅπαντα ἐθεωρήθησαν παρὰ τοῦ πανιερωτάτου ἐν ἀρχιερεῦσιν ἁγίου Συνάδων κυρίου κυρίου Νικοδήμου, καὶ τελευταῖον καλλωπισθεῖσα ταῖς τῶν χαριτοβρύτων εἰκόνων τέτταρσι χαλκογραφίαις τῶν ἁγίων, καὶ ὡς οἷόν τ’ εἰς τὸ ἐντελὲς ἀχθεῖσα. Ἤδη δεύτερον σὺν Θεῷ ἁγίῳ τύποις καθαρωτέροις καὶ ἐρυθροῖς χαρακτῆρσιν ἐκδίδοται σπουδῇ μὲν καὶ ἀναλώμασι τοῦ ταπεινοῦ ποιητοῦ, ὅπως διανέμηται δωρεὰν τοῖς τε θείοις ναοῖς τοῦ Κυρίου ἡμῶν, καὶ τοῖς φιλομάρτυσι χριστιανοῖς, ἐξαιρέτως δὲ τοῖς ὁμωνύμοις τοῖς ἁγίοις ὑπὲρ τῆς τῶν πολλῶν αὐτοῦ πλημμελημάτων ἀφέσεως, καὶ τῆς μετὰ δικαίων τῶν ψυχῶν τῶν γονέων αὐτοῦ Σκαρλάτου καὶ Αἰκατερίνης αἰωνίου ἀναπαύσεως. Ἐπιμελείᾳ δὲ καὶ ἐπιστασίᾳ τοῦ πανοσιωτάτου ἐν ἱερομονάχοις ἁγίου ἀρχιμανδρίτου κυρίου κυρίου Καλλινίκου τοῦ ἐκ Θεσσαλονίκης. Ἐν Λειψίᾳ τῆς Σαξωνίας. 7323: ‚ζτκγ́. 1815: ‚αωιέ. Ἐν τῇ τυπογραφίᾳ Βράϊτκοπφ καὶ Ἕρτελ.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 133, 2. Φ. Ἠλιού, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία τοῦ 19ου αἰώνα. Βιβλία – Φυλλάδια, τόμος πρῶτος 1801-1818, Ἀθήνα 1997, 1815.6. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 216-219.
Μανουήλ μάρτυς Σαβέλ μάρτυς Ισμαήλ μάρτυς
Λειψία
1815
σ. 33-89: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 51-76: Ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Ὡς μόνη τὸν ἄχρονον υἱὸν ἐν χρόνῳ τεκοῦσα. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον∙ σ. 52-77: Ὁ κανόνας τῶν ἁγίων. Ἀρχ.: Τριάδος ὑπέρμαχοι τῆς παναγίας, πανόλβιοι. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου∙ σ. 52-78: Ὁ κανόνας τοῦ νεομάρτυρος Μανουήλ. Ἀρχ.: Ἄναρχε Λόγε, Μανουὴλ τοῦ μάρτυρος. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ∙ σ. 66-67: Τὸ συναξάριο τῶν ἁγίων. Ἀρχ.: Οὗτοι ὑπῆρχον ἐκ Περσίδος, ἀποσταλέντες∙ σ. 67-68: Τὸ συναξάριο τοῦ νεομάρτυρος Μανουὴλ τοῦ Κρητός. Ἀρχ.: Οὗτος ὥρμητο ἐκ Σφακίων τῆς Κρήτης∙ σ. 68: Τὸ συναξάριο τοῦ μάρτυρος Ἰσαύρου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ. Ἀρχ.: Ὁ Ἴσαυρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ὥρμηντο ἐξ Ἀθηνῶν∙ σ. 68-69: Τὸ συναξάριο τοῦ ὁσίου Βησσαρίωνος. Ἀρχ.: Οὗτος ὁ ὅσιος ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας ἔτι ἀποταξάμενος∙ σ. 69-70: Τὸ συναξάριο τοῦ ὁσίου Ὑπατίου. Ἀρχ.: ᾯ πατρὶς ὑπῆρχε Φρυγία καὶ γονεῖς θεοσεβεῖς∙ σ. 89: Στίχοι στοὺς μάρτυρες Μανουήλ, Σαβὲλ καὶ Ἰσμαήλ (στ. 18). Ἀρχ.: Χοροὶ ἀθλητῶν καὶ ἁγίων ἁπάντων. Ἀκρ.: Χαῖρε τριὰς μαρτύρων∙ σ. 90-103: Τὰ ἐγκώμια τῶν ἁγίων. Ἀρχ.: Ἀνταμείβεις πάντας, Μανουὴλ ἐκλεκτέ. Ἀκρ. αβγ … χψω (καὶ στὶς τρεῖς στάσεις)∙ σ. 104-117: Οἱ κδ΄ οἶκοι κατ’ ἀλφάβητον. Κοντάκιον: Ἡ τῶν τριῶν σεβαστὴ τριὰς μαρτύρων. Οἶκος: Ἄκτιστον τὴν Τριάδα ἡ τριὰς τῶν μαρτύρων∙ σ. 117-157: Τὸ μαρτύριο τῶν ἁγίων Μανουήλ, Σαβὲλ καὶ Ἰσμαὴλ. Ἀρχ.: Οἱ μὲν ἄλλοι διῶκται καὶ τύραννοι (Bibliotheca Hagiographica Graeca (BHG) 1024)∙ σ. 117-157: Τὸ μαρτύριο τῶν ἁγίων Μανουήλ, Σαβὲλ καὶ Ἰσμαήλ (παράφραση). Ἀρχ.: Δὲν εἶναι θαυμαστὸν καὶ παράδοξον, ἂν καὶ ἐκεῖνοι∙ σ. 157-186: Ἐγκωμιαστικὸς λόγος στοὺς ἁγίους Μανουήλ, Σαβὲλ καὶ Ἰσμαήλ. Ἀρχ.: Δὲν εἶναι, ὦ φιλομάρτυρες ἀκροαταί, δὲν εἶναι∙ σ. 186-190: Τὸ μαρτύριο τοῦ νεομάρτυρος Μανουὴλ τοῦ Κρητός. Ἀρχ.: Οὗτος ὁ τοῦ Χριστοῦ μάρτυς Μανουήλ∙ σ. 203-220: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας τῶν μαρτύρων Μανουήλ, Σαβὲλ καὶ Ἰσμαήλ. Ἀρχ.: Τάξεις τῶν ἀγγέλων ἐν οὐρανοῖς ἔχοντες. Ἀκρ.: Τὴν τῶν μαρτύρων μέλπω κλεινὴν τριάδα. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ∙ σ. 221-228: Ὁ κανόνας στὸν ἅγιο Ἴσαυρο καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ. Ἀρχ.: Ἱλέωσαι, μάρτυς, τὸν εὐμενῆ Θεόν. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.