έντυπες Ακολουθίες Αγίων

DPA-0212

Θεοτοκάριον ὡραιότατον καὶ χαρμόσυνον. Τὸ πρὶν ἐπιμελῶς συγγραφὲν ἐκ τῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους βίβλων παρ’ Ἀγαπίου μοναχοῦ τοῦ Κρητός. Καὶ τανῦν μετατυπωθέν τε, καὶ διορθωθὲν εἰς δόξαν αὐτῆς τῆς ἀειπαρθένου κόρης καὶ θεομήτορος παρὰ ἱεροδιακόνου Ἀνθίμου τοῦ Βέρα. ᾳψπ΄. Ἐνετίῃσιν. 1780. Παρὰ Νικολάῳ Γλυκεῖ τῷ ἐξ Ἰωαννίνων. Con licenza de’ superiori, e privilegio.

L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 139, 1. É. Legrand, Bibliographie hellénique ou description raisonnée des ouvrages publiés par de grecs au dix-huitième siècle, t. I-II, Paris 1918, 1928, ἀρ. 1007. Δέσποινα Δέσποινα Κωστούλα, Ἀγάπιος Λάνδος ὁ Κρής. Συμβολὴ στὴ μελέτη τοῦ ἔργου του, Διδακτορικὴ Διατριβή, [Ἔρευνες στὴ Νέα Ἑλληνικὴ Φιλολογία 6], Ἰωάννινα 1983, Ἀγάπιος Λάνδος ὁ Κρής. Συμβολὴ στὴ μελέτη τοῦ ἔργου του, Διδακτορικὴ Διατριβή, [Ἔρευνες στὴ Νέα Ἑλληνικὴ Φιλολογία 6], Ἰωάννινα 1983 σ. 215. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 116-119.

Θεοτόκος

Βενετία

1780

σ. 9-12: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χαίροις, ἱλαστήριον ψυχῶν, παρθενομῆτορ. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος δεξιά∙ σ. 13-16: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἀρρήτως συνέλαβες Θεὸν καὶ ὑπὲρ φύσιν. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος δεξιά∙ σ. 17-20: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἡ μόνη τὸν ἄχρονον Θεὸν ἐν χρόνῳ τεκοῦσα. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον∙ σ. 21-24: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὤφθης πλατυτέρα οὐρανῶν, τὸν μηδαμοῦ. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος δεξιά∙ σ. 25-28: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ψαλμικῶς τὰς χεῖρας οἱ πιστοί δεῦτε κροτοῦντες. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος δεξιά∙ σ. 29-32: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Μήτηρ Θεοῦ, κλῖνον τὸ οὖς σου τὸ ἄχραντον. Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί∙ σ. 32-36: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Μεμυκότα χείλη τῆς ψυχῆς ἄνοιξον. Ἦχ. β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε∙ σ. 36-39: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Σὲ τοῦ Θεοῦ τὸ καθαρώτατον σκήνωμα. Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί∙ σ. 40-43: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἡ τὴν πηγὴν τῆς ἀπαθείας κυήσασα. Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί∙ σ. 43-46: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Μετανοίας καιρὸν καὶ προθεσμίαν ἔχουσα. Ἦχ. β΄. Τὴν Μωσέως ᾠδήν∙ σ. 47-50: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸν σωτῆρά μου Λόγον ἡ διὰ λόγου κυήσασα. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι∙ σ. 51-54: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χρυσοπόρφυρε κλίνη, σκήνωμα δόξης Κυρίου. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι∙ σ. 54-57: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὴν κεχαριτωμένην μόνην δέσποιναν. Ἦχ. γ΄. Χέρσον ἀβυσσοτόκον∙ σ. 58-61: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἡ Θεὸν καὶ Δεσπότην πάντων αἰώνων τεκοῦσα. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι∙ σ. 61-64: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Σκήνωμα θείας δόξης, ὄρος ἅγιον καὶ νεφέλη. Ἦχ. γ΄. Χέρσον ἀβυσσοτόκον∙ σ. 65-68: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Δακρύων ἐπιρροὰς παράσχου μοι, θεογεννήτρια. Ἦχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον πέλαγος∙ σ. 69-72: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Σὺ μόνη ἀντίληψις, καταφυγὴ καὶ συντήρησις. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου∙ σ. 73-76: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Δοχεῖον ἱερόν, ἱερὰ Θεοτόκε, γεγονυῖα τοῦ σεπτοῦ. Ἦχ. δ΄. Τριστάτας κραταιούς∙ σ. 77-80: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Κυρίως καὶ ἀληθῶς γεγέννηκας Θεὸν καὶ Κύριον. Ἦχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον πέλαγος∙ σ. 80-84: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ (ἀνάγν. Πέμπτῃ) ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἁπάσης γυμνούμενοι τῆς ἐκ τῶν ἔργων, πανάχραντε. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου∙ σ. 85-88: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Στόματί τε καὶ γλώσσῃ καὶ λογισμῷ καὶ ψυχῇ. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην∙ σ. 89-92: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὁ σωτήρ μου Χριστός, ὁ δι’ ἐμὲ κατ’ ἐμέ. Ἦχ. πλ. α΄. Τῷ σωτῆρι Θεῷ∙ σ. 92-95: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πνεῦμα συντετριμμένον παράσχου μοι, ἀγαθή. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην∙ σ. 96-99: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Φωτοφόρε σκηνὴ τοῦ βασιλέως Χριστοῦ. Ἦχ. πλ. α΄. Τῷ σωτῆρι Θεῷ∙ σ. 99-102: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πᾶσαί σε τῶν ἀνθρώπων γεραίρουσι γενεαί. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην∙ σ. 103-106: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πῶς μου θρηνήσω τὸν βίον τὸν ῥυπαρόν. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας∙ σ. 107-110: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πῶς προσέλθω σοι, ἁγνή, κατεγνωσμένος. Ἦχ. πλ. β΄. Βοηθὸς καὶ σκεπαστής∙ σ. 111-114: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Φωτὸς δοχεῖον, παρθένε, τοῦ ἐκ φωτός. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας∙ σ. 114-118: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Δέξαι τὴν δέησιν ταύτην ἐκ ῥυπαρῶν χειλέων. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας∙ σ. 118-121: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Σέ, παναγία Παρθένε, πρὸς τὸν ἐκ σοῦ σαρκωθέντα. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας∙ σ. 122-125: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἄβυσσον εὐσπλαγχνίας καὶ χορηγόν. Ἦχ. βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη∙ σ. 126-129: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἔχουσα τῆς σοφίας τὸν χορηγὸν πειθαρχοῦντα. Ἦχ. βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη∙ σ. 130-133: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸ τῆς ζωῆς μου προορῶν ἐφεστηκὸς τέλος. Ἦχ. βαρύς. Τῷ ἐκτινάξαντι Θεῷ∙ σ. 133-136: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τίμιον τοῦ δεσπότου, θεοχαρίτωτε, σκῆνος. Ἦχ. βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη∙ σ. 137-140: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὅλος ἐπιθυμία καὶ γλυκασμὸς σωτηρίας. Ἦχ. βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη∙ σ. 141-144: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χαῖρε κατάρας παλαιᾶς ἡ λύτρωσις. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ∙ σ. 145-148: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἁγία παρθένε, μήτηρ Θεοῦ, ἄκουσον φωνῆς μου. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας∙ σ. 149-153: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὑμνολογίαις ἱεραῖς ὑμνήσωμεν. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ∙ σ. 153-157: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Δίδου μοι λόγον, τῷ Πατρὶ συνάναρχε Λόγε. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ∙ σ. 157-160: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Φώτιστον τὴν ψυχήν μου, ἔμψυχε λυχνία. Ἦχ. πλ. δ΄. ᾌσωμεν τῷ Κυρίῳ∙ σ. 161-171: Ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος τῆς Θεοτόκου ψαλλόμενος τῇ Μεγάλῃ Τεσσαρακοστῇ κατὰ πᾶσαν τῆς Παρασκευῆς ἑσπέραν∙ σ. 163-167: Τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας, κανὼν εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον. Ἀκρ.: <Χαρᾶς δοχεῖον σοὶ πρέπει χαίρειν μόνῃ. Ἰωσήφ.> Ἀρχ.: Χριστοῦ βίβλον ἔμψυχον ἐσφραγισμένην σε. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: <ἸωσὴφὙμνογράφος>∙ σ. 167-171: Οἱ κδ΄ οἶκοι κατ’ ἀλφάβητον. Κοντάκιον: Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια. Οἶκος: Ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη∙ σ. 172-176: Κανὼν εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον, ὃν κατὰ πᾶν Σάββατον ἑσπέρας ἀναγινώσκουσιν ἐν τῷ Ἁγιωνύμῳ Ὄρει τοῦ Ἄθω εἰς τὸ ἀπόδειπνον. Ἀρχ.: Χαῖρε τῶν πατέρων τὸ εὔφημον κράτος. Ἦχ. πλ. β΄. Κύματι θαλάσσης.