DPA-0082
Ἀκολουθία τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Βησσαρίωνος ἀρχιεπισκόπου Λαρίσσης τοῦ θαυματουργοῦ. Τυπωθεῖσα ἀναλώμασι μὲν τοῦ πανιερωτάτου καὶ θεοπροβλήτου μητροπολίτου Λαρίσσης κυρίου κυρίου Ἰακώβου καὶ τοῦ πανοσιωτάτου ἡγουμένου τοῦ ἱεροῦ μοναστηρίου Δουσίκου κυρίου Ἱεροθέου. Ἐπιμελείᾳ δὲ καὶ ἐπιδιορθώσει τοῦ λογιωτάτου ἐν ἱερομονάχοις κυρίου Γρηγορίου Μοσχοπολίτου. Ἐν Μοσχοπόλει. 1744. Παρὰ Γρηγορίῳ ἱερομονάχῳ τῷ Κωσταντινίδῃ.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 27, 2. É. Legrand, Bibliographie hellénique ou description raisonnée des ouvrages publiés par de grecs au dix-huitième siècle, t. I-II, Paris 1918, 1928, ἀρ. 313. Γ. Λαδᾶς – Α. Χατζηδῆμος, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία. Συμβολὴ στὸ δέκατο ὄγδοο αἰῶνα, [Προσθῆκες, διορθώσεις καὶ συμπληρώσεις στὴν Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία τῶν Émile Legrand, Louis Petit καὶ Hubert Pernot], Ἀθήνα 1964, ἀρ. 38. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007,43-44.
Βησσαρίων αρχιεπίσκοπος Λαρίσσης
Μοσχόπολη
1744
σ. 4 χ.ἀ.: Μεγαλυνάρια στὸν ἅγιο Βησσαρίωνα καὶ στοὺς τρεῖς ἱεράρχες, Ἀχίλλιο, Οἰκουμένιο καὶ Βησσαρίωνα∙ σ. 4 χ.ἀ.: Ἰαμβικὸ ἐπίγραμμα στὴν κάρα τοῦ ἁγίου Βησσαρίωνος (στ. 4). Ἀρχ.: Λοιμοῦ κάρῳ πάσχουσι σὴν κάραν, πάτερ∙ σ. 4 χ.ἀ.: Μητροφάνους, Κατὰ τῶν ἱεροσύλων Παπιστῶν (στ. 6). Ἀρχ.: Βησσαρίωνος δοσθέοις κλυτὸν δέμας∙ σ. 1-16: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 7-14: Ὁ Α΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ὑπῆρξας χωρητικὸς τοῦ Πνεύματος τοῦ θείου. Ἀκρ.: <Ὕμνον παράσχου, Βησσαρίων, σοὶ πλέκειν>. Ἦχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον. Ποιητής: Παχώμιος <Ρουσάνος>∙ σ. 8-15: Ὁ Β΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ἄνθρωπος μὲν ὁ παρ’ ἡμῶν ὑμνούμενος. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ∙ σ. 11-12: <Παχωμίου Ῥουσάνου> , Συναξάριο τοῦ ἁγίου. Ἀρχ.: Οὗτος ὁ ἐν ἁγίοις πατὴρ ἡμῶν Βησσαρίων ἐκ κώμης ἦν∙ σ. 16-28: Ἀναστασίου <Γορδίου> , Παράφραση τοῦ ἀρχικοῦ Ἐγκωμίου τοῦ ἁγίου. Ἀρχ.: Ὁ μὲν Ζοροβάβελ ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἦταν σπαθάριος.
DPA-0083
Ἀκολουθία τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Βησσαρίωνος τοῦ θαυματουργοῦ. Ἡ τὸ πρῶτον μὲν εἰς φῶς φανεῖσα ἐπὶ τοῦ ἀειδίμου αὐθέντου Ἰωάννου Κωνσταντίνου Βασσαράβα βοεβόδα πάσης Οὐγγροβλαχίας· τὸ δεύτερον δὲ ἐπὶ τοῦ ἀειδίμου αὐθέντου καὶ ἡγεμόνος πάσης Οὐγγροβλαχίας, κυρίου κυρίου Ἰωάννου Σκαρλάτου Γίκα Βοεβόδα· τὰ νῦν τὸ τρίτον ἐκδίδεται εἰς τύπον δαπάνῃ καὶ ἀναλώμασι τοῦ εὐγενεστάτου ἄρχοντος κυρίου κυρίου Ἰωάννου Φλωρέσκουλου Μεγάλου Βορνίκου τῆς Βλαχίας. Προστιθέντων ἐν αὐτῇ, τῶν τροπαρίων τῆς Ὑψώσεως, τοῦ Σταυροῦ, τοῦ παρακλητικοῦ κανόνος τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Βησσαρίωνος, ψαλλομένου εἰς πᾶσαν ἀνάγκην δεινῶν, ἐπηρείας καὶ λοιμοῦ, καὶ τοῦ ἐγκωμίου πρὸς τὸν ἅγιον, ἢ μᾶλλον εἰπεῖν τὰ παρὰ τοῦ ἁγίου δειχθέντα θαύματα. Βιέννῃ 1797. Παρὰ Μαρκίδ. Πούλιου.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 28, 4. Γ. Λαδᾶς – Α. Χατζηδῆμος, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία τῶν ἐτῶν 1796 – 1799, Ἀθήνα 1973, ἀρ. 47. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007,44-45.
Βησσαρίων αρχιεπίσκοπος Λαρίσσης
Βιέννη
1797
σ. 1-22: Ἡ ἀκολουθία∙ XXXXXXXXXX σ. 9-20: Ὁ κανόνας στὴν Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἀρχ.: Τὸν τύπον πάλαι Μωσῆς τοῦ ἀχράντου πάθους. Ἀκρ.: <Σταυρῷ πεποιθὼς ὕμνον ἐξερεύγομαι>. Ἦχ. πλ. δ΄. Σταυρὸν χαράξας Μωσῆς. Ποιητής: Κοσμᾶς Μελωδός∙ XXXXXXXXXX σ. 9-20: Ὁ Α΄ κανόνας τοῦ ἁγίου (βλ. ἔκδοση 1744)∙ XXXXXXXXXX σ. 10-21: Ὁ Β΄ κανόνας τοῦ ἁγίου (βλ. ἔκδοση 1744)∙ XXXXXXXXXX σ. 16-17: Τὸ συναξάριο (βλ. ἔκδοση 1744)∙ XXXXXXXXXX σ. 23-32: Παράφραση τοῦ ἀρχικοῦ Ἐγκωμίου (βλ. ἔκδοση 1744)∙ XXXXXXXXXX σ. 32: Ἰαμβικὸ ἐπίγραμμα στὴν κάρα τοῦ ἁγίου Βησσαρίωνος (βλ. ἔκδοση 1744, σ. 4 χ.ἀ.)∙ XXXXXXXXXX σ. 33-40: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας∙ XXXXXXXXXX σ. 34: Σαμουὴλ Γεωργιάδου, Στίχοι στὸν ἅγιο Βησσαρίωνα (στ. 12),. Ἀρχ.: Νημερτὲς ἦ ἔειπε σουφός τις ἔπος∙ XXXXXXXXXX σ. 35-40: Ὁ κανόνας. Ἀρχ.: Βαθυτάτων ἐβλάστησεν ἐκ τῶν λαγόνων. Ἀκρ.: Βησσαρίων, σὲ μέλπει Σαμουὴλ σὸς οἰκέτης. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Σαμουήλ Γεωργιάδης∙ XXXXXXXXXX σ. 41-48: Ἐγκώμιο στὸν ἅγιο Βησσαρίωνα. Ἀρχ.: Τὰ ὄντα τῆς ἀληθείας (ὦ φιλέορτον σύστημα).
DPA-0084
Τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Βησσαρίωνος ἀρχιεπισκόπου Λαρίσσης τοῦ θαυματουργοῦ καὶ κτίτορος τῆς Ἱερᾶς καὶ περιωνύμου Μονῆς τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ τῶν Μεγάλων Πυλῶν, τῆς κοινότερον καλουμένης Δουσίκου, ἡ ᾀσματικὴ ἀκολουθία. Σὺν αὐτῇ δὲ καὶ ὁ μετ’ ἐγκωμίου Bίος αὐτοῦ· νεωτέρᾳ φράσει συγγραφείς. Ἐκδοθέντα ἐν τῷ τοῦ Πατριαρχείου τῆς Κωνσταντινουπόλεως τυπογραφείῳ, ἔτει 1800, σπουδῇ θερμῇ καὶ ἐπιμελείᾳ τοῦ πανοσιωτάτου ἁγίου ἀρχιμανδρίτου καὶ ἡγουμένου τῆς αὐτῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Δουσίκου κυρίου κυρίου Ἱεροθέου καὶ ἀναλώμασι τῶν ὀρθοδόξων καὶ εὐλαβῶν χριστιανῶν. Προσετέθη δὲ τούτοις καὶ εἷς κανὼν παρακλητικὸς εἰς δόξαν τοῦ ἁγίου καὶ εἰς κοινὴν τῶν εὐλαβῶν ὠφέλειαν. Ὕμνους δέδεξο εὐμενῶς τούτους μάκαρ, Βησσαρίων, οὓς σὴ μονὴ σοὶ προσφέρει. Ἐκδίδοται νῦν δαπάνῃ Γεωργίου Δ. Καποτᾶ ἢ Κιρκιβγέτα καὶ τῶν εὐλαβῶν συνδρομητῶν. Ἐν Ἀθήναις, τύποις Φ. Καραμπίνη καὶ Κ. Βάφα, (παρὰ τῇ ὁδῷ Βύσσῃ ἀριθ. 301.) 1856.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 30, 7. Δ. Γκίνης – Β. Μέξας (+ 1937), Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία 1800-1863. Ἀναγραφὴ τῶν κατὰ τὴν χρονικὴν ταύτην περίοδον ὅπου δήποτε ἑλληνιστὶ ἐκδοθέντων βιβλίων καὶ ἐντύπων ἐν γένει, τ. Α΄-Γ΄, [Πραγματεῖαι τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, τ. 11], ἐν Ἀθήναις 1939-1957, ἀρ. 7101. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007,45-46.
Βησσαρίων αρχιεπίσκοπος Λαρίσσης
Αθήνα
1856
σ. 11-42: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 25-39: Ὁ Α΄ κανόνας (βλ. ἔκδοση 1744)∙ σ. 26-40: Ὁ Β΄ κανόνας (βλ. ἔκδοση 1744)∙ σ. 34-35: Τὸ συναξάριο (βλ. ἔκδοση 1744)∙ σ. 43-76: Bίος καὶ ἐγκώμιο. Ἀρχ.: Ἡμέρα πανηγύρεως σήμερον εἰς τὴν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν∙ σ. 76: Ἐπίγραμμα στὸ Διονύσιο Λαρίσσης (στ. 8). Ἀρχ.: Ἑλλὰς ἠγαθέων τροφός, ἡρώων τε σοφῶν τε∙ σ. 77-85: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Νόσῳ συνεχόμενος χαλεπῇ πρὸς σὲ καταφεύγω. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Ἰωσὴφ ἀρχιμανδρίτης.
DPA-0085
Ἀκολουθία καὶ Bίος τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Βησσαρίωνος ἀρχιεπισκόπου Λαρίσσης τοῦ θαυματουργοῦ καὶ κτίτορος τῆς Ἱερᾶς καὶ περιωνύμου Μονῆς τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ τῶν Μεγάλων Πυλῶν τῆς κοινότερον καλουμένης Δουσίκου. Ἐκδίδοται νῦν πληρέστερος ἐπιμελείᾳ καὶ δαπάνῃ Δημητρίου Γ. Τριανταφυλλίδου Καποτᾶ ἰατροῦ. Ἐπὶ τῇ βάσει τῆς ἐν ἔτει 1759 ὑπὸ Κωνσταντίνου Τριανταφυλλίδου ἐπιδιορθωθείσης ἐκδόσεως, καὶ τῆς ἐν ἔτει 1856 δαπάνῃ Γεωργίου Δ. Καποτᾶ ἀνατυπωθείσης, ἔτι δὲ καὶ τῶν ἐν τῷ Ἱερῷ Κώδικι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Δουσίκου ὑπὸ τοῦ ἡγουμένου αὐτῆς Θεοφάνους Ἀγγελίδου ἀνευρεθέντων σχετικῶν σημειώσεων. Ἐν Ἀθήναις, ἐκ τοῦ τυπογραφείου τῶν Νέων Ἰδεῶν, ὁδὸς Ἀριστείδου, 6. 1897.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 30, 8. Φ. Ἠλιοὺ - Πόπη Πολέμη, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία 1864-1900. Συνοπτικὴ ἀναγραφή, τ. Α΄-Γ΄, Ἀθήνα 2006, 1897.26. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007,46.
Βησσαρίων αρχιεπίσκοπος Λαρίσσης
Αθήνα
1897
σ. 9-53: Ἡ ἀκολουθία καὶ ὁ παρακλητικὸς κανόνας (βλ. ἔκδοση 1856) σ. 54-64: Ὁ Bίος. Ἀρχ.: Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς κηρύξας.
DPA-0511
Παρακλητικὸν κατὰ τῆς πανώλους περιέχον τέσσαρας παρακλήσεις∙ πρώτην μὲν εἰς τὴν κυρίαν ἡμῶν Θεοτόκον∙ δευτέραν δὲ εἰς τὸν ἅγιον Νικόλαον κοινῶς, καὶ εἰς τὸν ἅγιον Βησσαρίωνα, νέον ἱεράρχην, ἀρχιεπίσκοπον Λαρίσσης∙ τρίτην δὲ εἰς τὸν ἅγιον νέον ἱερομάρτυρα Σεραφείμ, καὶ τετάρτην εἰς τὸν ἅγιον Γεώργιον. Ποίημα Κοσμᾶ ἱερομονάχου ἁγιοταφίτου ἐκ Χώρας Γάννου. Προσετέθη εἰς τὸν ἅγιον ἱερομάρτυρα Χαραλάμπην ποίημα Ἰωάσαφ μοναχοῦ Ἁγιωρίτου. Ἐτυπώθη δὲ νεωστὶ δαπάνῃ καὶ ἀναλώμασι τοῦ Παναγίου Τάφου. Πρὸς κοινὴν χρῆσιν καὶ ὠφέλειαν πάντων τῶν Ὀρθοδόξων. Ἐν Βιέννῃ, 1816. Ἐκ τοῦ ἑλληνικοῦ τυπογραφείου δὲ Χιρσφέλδ.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 233, 3. Φ. Ἠλιού, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία τοῦ 19ου αἰώνα. Βιβλία – Φυλλάδια, τόμος πρῶτος 1801-1818, Ἀθήνα 1997, 1816.69. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 268-269.
Νικόλαος αρχιεπίσκοπος Μύρων Βησσαρίων αρχιεπίσκοπος Λαρίσσης Σεραφείμ αρχιεπίσκοπος Φαναρίου ιερομάρτυς Γεώργιος ο τροπαιοφόρος, μεγαλομάρτυς Χαραλάμπης ιερομάρτυς
Βιέννη
1816
σ. 3-10: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας στὴ Θεοτόκο. Ἀρχ.: Σοὶ τῇ ὑπερμάχῳ καὶ στρατηγῷ κόρῃ ἀναγράφω. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Κοσμᾶς ἱερομόναχος Γανοχωρίτης, διδάσκαλος τοῦ Παναγίου Τάφου∙ σ. 10-17: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας στὸν ἅγιο Νικόλαο καὶ στὸν ἅγιο Βησσαρίωνα, ἀρχιεπίσκοπο Λαρίσης. Ἀρχ.: Ἐν δεινοῖς ὑπάρχων καὶ συμφοραῖς πρὸς ὑμᾶς προστρέχω. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Κοσμᾶς ἱερομόναχος Γανοχωρίτης, διδάσκαλος τοῦ Παναγίου Τάφου∙ σ. 17-24: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας στὸ νεομάρτυρα Σεραφείμ. Ἀρχ.: Πολλοῖς βυθιζόμενος ἐν δεινοῖς πρὸς σὲ ἀναπέμπω. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Κοσμᾶς ἱερομόναχος Γανοχωρίτης, διδάσκαλος τοῦ Παναγίου Τάφου∙ σ. 24-31: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας στὸ μεγαλομάρτυρα Γεώργιο. Ἀρχ.: Πολλαῖς συνεχόμενος συμφοραῖς πρὸς σὲ καταφεύγω. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Κοσμᾶς ἱερομόναχος Γανοχωρίτης, διδάσκαλος τοῦ Παναγίου Τάφου∙ σ. 32-39: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας στὸν ἱερομάρτυρα Χαραλάμπη. Ἀρχ.: Ὑπάρχων ἐν πλήθει τῶν συμφορῶν, λοιμοῦ τοῦ πανώλους. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Ἰωάσαφ μοναχός.