DPA-0435
Ἐγκόλπιον περιλαμβάνον τὰ ἐν Θάσῳ θαύματα τοῦ ἀρχιστρατήγου Μιχαὴλ καὶ περὶ τοῦ Τιμίου Ἥλου ὑπὸ τίνος ἀφιερώθη εἰς τὴν Ἱ. Μονὴν τοῦ Φιλοθέου καὶ πῶς εὑρίσκεται τὸ νῦν ἐν Θάσῳ. Ὁμοίως περιλαμβάνων σύμμικτον ἱ. ἀκολουθίαν μετὰ παρακλητικοῦ κανόνος καὶ τοιαύτην τοῦ ἁγιασμοῦ. Ἐκδίδεται ἐν μέρει ταῖς δαπάναις τῆς Ἱ. Μονῆς τοῦ Φιλοθέου. Θεσσαλονίκη, τύποις Ν. Χριστομάνου – Μποσέζη – Ἀναγνώστου, 20 - ὁδὸς Φράγκων – 20. 1923.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 193, 2. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 231.
Μιχαήλ αρχάγγελος
Θεσσαλονίκη
1923
σ. 4: Στίχοι στὸν ἀρχιστράτηγο Μιχαήλ (στ. 4). Ἀρχ.: Πρώτου φάους ὢν δεύτερον θεῖον σέλας∙ σ. 4: Στίχοι στὸν ἀρχιστράτηγο (στ. 8). Ἀρχ.: Ἔφιππον ὁρῶντές με οἱ προσιόντες∙ σ. 4: Στίχοι στὸν ἀρχιστράτηγο (στ. 8). Ἀρχ.: Φωτὸς τοῦ πρώτου καὶ ἀμηχάνου κάλλους∙ σ. 5-19: Ἱστορικὴ διήγηση γιὰ τὰ θαύματα τοῦ ἀρχιστρατήγου Μιχαὴλ στὴ νῆσο Θάσο καὶ γιὰ τὸν Τίμιο Ἧλο .Ἀρχ.: Κατὰ τὸ χιλιοστὸν ἐνενηκοστὸν ἔτος ἀπὸ Χριστοῦ∙ σ. 20-49: Ἡ ἀκολουθία τοῦ ἀρχιστρατήγου Μιχαήλ∙ σ. 31-45: Ὁ κανόνας τοῦ Πάσχα. Ἀρχ.: Καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις καὶ ὀψόμεθα. Ἦχ. α΄. Ἀναστάσεως ἡμέρα∙ σ. 32-46: Ὁ κανόνας τοῦ ἀρχιστρατήγου Μιχαήλ. Ἀρχ.: Πανηγύρεως ἡμέρα νῦν τῆς νήσου ἡμῶν. Ἦχ. α΄. Ἀναστάσεως ἡμέρα∙ σ. 50-62: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας στὸν ἀρχάγγελο Μιχαὴλ καὶ τὸν Τίμιο Ἧλο. Ἀρχ.: Πολλοῖς συνεχόμενος πειρασμοῖς καὶ σοὶ προσδραμόντες, ἀρχιστράτηγε. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας∙ σ. 62-72: Ἡ ἀκολουθία τοῦ ἁγιασμοῦ τοῦ ἀρχαγγέλου καὶ τοῦ Τιμίου Ἥλου. Ἀρχ.: Τὸν ἀρχιστράτηγον Κυρίου τὸν μέγαν.
DPA-0436
Παράκλησις καὶ κδ́ οἶκοι εἰς τοὺς παμμεγίστους ταξιάρχας Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ καὶ πάντων τῶν ἀύλων οὐρανίων δινάμεων. Ἐκδίδεται χάριν εὐλαβείας ὑπὸ τοῦ αἰδεσιμωτάτου καὶ πνευματικοῦ πατρὸς Γεωργίου Α. Βουτέρη, ἱερέως καὶ ἐφημερίου τοῦ ναοῦ Ὁσίου Μελετίου. Ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα. – Εὐλόγει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον. Αἰνεῖτε τὸ ὄνομα Κυρίου. Αἰνεῖτε δοῦλοι τὸν Κύριον. Προσετέθησαν εἰς τοὺς ταξιάρχας: Πολυέλεος, λειτουργικά, Ἀπόστολος, Εὐαγγέλιον καὶ ὁμιλία, πρὸς εὐκολίαν τῶν φιλοθρήσκων ἀδελφῶν. Ἀναγινώσκονται ἑκάστην Δευτέραν, μὴ ἑορταζομένου ἁγίου. Μεγαλυνάριον. Μιχαὴλ ἀρχάγγελε τοῦ Χριστοῦ, μὴν ἔλθῃς ὡς λέων, ἀγριώτατος ἐπ’ ἐμέ, μηδὲ τὴν ψυχήν μου ἁρπάσῃς ὡς στρουθίον, ἐν ὥρᾳ τοῦ θανάτου σύ με βοήθησον. Ἀθῆναι 1925.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 194, 6. Π. Νικολόπουλος, «Βιβλιογραφικὴ ἐπιστασία τῶν ἐκδόσεων Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου», Πρακτικὰ Συμποσίου «Νικοδήμου Ἁγιορείτου τοῦ Ναξίου Πνευματικὴ Μαρτυρία» (Νάξος 8-11 Ἰουλίου 1993), [Ἐπετηρὶς Ἑταιρείας Κυκλαδικῶν Μελετῶν Ις΄ (1996-2000)], Ἀθήνα 2000 580-1. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 231-232.
Μιχαήλ αρχάγγελος Γαβριήλ αρχάγγελος
Αθήνα
1925
σ. 3-10: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Ἁγίων ἀγγέλων ὡς ἀρχηγοὶ καὶ τῆς θεοπτίας. Ἀκρ.: αβγ … χψω. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Σεραφεὶμ Ἀργυρουπόλεως∙ σ. 10-20: Οἱ κδ΄ οἶκοι κατ’ ἀλφάβητον. Κοντάκιον: Τοὺς ἀρχαγγέλους τῆς Τριάδος εὐφημήσωμεν. Οἶκος: Ἄγγελος ταγματάρχης τῶν ἀύλων ἀγγέλων. Διορθωτής: <Νικόδημος Ἁγιορείτης>.
DPA-0654
Κανόνες ᾀσματικοὶ τέσσαρες εἰς τὴν ἀειπάρθενον Θεοτόκον Μαρίαν, εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ιησοῦν Χριστόν, εἰς τὸν ἅγ. ἀπόστολον, ἀρχιδιάκονον καὶ πρωτομάρτυρα Στέφανον, εἰς τοὺς ἀρχαγγέλους Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ. Φιλοπονηθέντες ὑπὸ Μιχαὴλ Στεφάνου Ἱδρωμένου τοῦ Κερκυραίου. Ἀφιερωθέντες δὲ τῷ Ἐμμανουὴλ βαρῶνι Θεοτόκῃ. Κερκύρᾳ. 1833.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, XXV. Δ. Γκίνης – Β. Μέξας (+ 1937), Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία 1800-1863. Ἀναγραφὴ τῶν κατὰ τὴν χρονικὴν ταύτην περίοδον ὅπου δήποτε ἑλληνιστὶ ἐκδοθέντων βιβλίων καὶ ἐντύπων ἐν γένει, τ. Α΄-Γ΄, [Πραγματεῖαι τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, τ. 11], ἐν Ἀθήναις 1939-1957 ἀρ. 2282. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 344-345.
Θεοτόκος Ιησούς Χριστός Στέφανος πρωτομάρτυς Μιχαήλ αρχάγγελος Γαβριήλ αρχάγγελος
Κέρκυρα
1833
σ. 7-26: Κανόνες ἀσματικοὶ τέσσαρες. Ποιητής: Μιχαὴλ Στέφανος Ἱδρωμένος∙ σ. 7-10 : Ὁ κανόνας στὴ Θεοτόκο. Ἀρχ.: Πελάγει ποντούμενον τῆς ἁμαρτίας με, Δέσποινα. Ἀκρ.: Πόνων ἀπαρχὴν προσδέχου, Θεοτόκε. Ἦχος δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου∙ σ. 11-15: Ὁ κανόνας στὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ἀρχ.: Ἀνάρχου γεννήτορος Λόγον συνάναρχον. Ἀκρ.: αβγ…χψω. Θεομῆτορ (στὰ θεοτοκία). Ἦχος δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου∙ σ. 16-21: Ὁ κανόνας στὸν πρωτομάρτυρα Στέφανο. Ἀρχ.: Στεφάνου συνέλθωμεν πάντες τῇ μνήμῃ. Ἀκρ.: Στέφανος ἡμῖν ἀνυμνείσθω ἀξίως. Συμφορῶν (στὰ θεοτοκία). Ἦχος δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου∙ σ. 22-26: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας στοὺς ἀρχαγγέλους Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ. Ἀρχ.: Μοναρχικῷ τῆς τριλαμποῦς θεότητος θρόνῳ, σοφὲ Μιχαήλ. Ἀκρ.: Μιχαὴλ Στέφανος ὁ Ἱδρωμένος. Φύλαξ μοι (στὰ θεοτοκία). Ἦχος πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην.
DPA-0661
Ἐγκώμια καὶ ὕμνοι Καισαρίου Δαπόντε (Μοναχοῦ Ξεροποταμινοῦ) εἰς τὴν Παναγίαν, τοὺς Ἀρχαγγέλους καὶ διαφόρους ἁγίους. Εἰλημμένα ἐκ τοῦ Πατερικοῦ τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου Πάπα Ῥώμης. Ἐκδίδεται δαπάναις Σάββα ἱερομονάχου (Κελλιώτου Βατοπεδινοῦ). Ἐν Ἀθήναις, ἐκ τοῦ τυπογραφείου Ἰωάννου Νικολαΐδου. 1908.
Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 357-358.
Επιφάνιος επίσκοπος Κύπρου Γρηγόριος επίσκοπος Νεοκαισαρείας Αθανάσιος πατριάρχης Αλεξανδρείας Μιχαήλ αρχάγγελος Γαβριήλ αρχάγγελος
Αθήνα
1908
σ. 3-6: Ἐγκώμιο στὸν ἅγιο Ἐπιφάνιο. Ἀρχ.: Ἠκούσατε, ὦ ἔνδοξον ἀκροατήριόν μου∙ σ. 7-34: Κωνσταντίνου Δαπόντε (Καισαρίου μοναχοῦ Ξηροποταμινοῦ), Λόγος πανηγυρικὸς στὸν ἅγιο Γρηγόριο Νεοκαισαρείας. Ἀρχ.: Θαυμαστὸς ὄντως ὁ Θεὸς ἐν τοῖς αὐτοῦ ἁγίοις∙ σ. 34-39: Ὕμνος ἔννατος. Ἀρχ.: Ἀλλ’ ἐπειδή, πανύμνητε, τὸ θεῖον ὄνομά σου∙ σ. 39-102: Λόγος ἢ εὐχὴ ἐξαγορευτική καὶ ἱστορική, καὶ θεολογική. Ἀρχ.: Πρόσδεξαι οὖν παρακαλῶ ταύτην τὴν ὑμνῳδίαν∙ σ. 103-135: Ἐγκώμιο φυλακῆς ἐν εἴδει ἐπιστολῆς. Ἀρχ.: Ἀλλ’ ἐπειδὴ καὶ ἡ εὐχὴ ἡ ἄνω γεγραμμένη∙ σ. 136-147: Ἡ ἀκολουθία τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου, πατριάρχου Ἀλεξανδρείας (2 Μαΐου). Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 138-146: Ὁ κανόνας. Ἀρχ.: Τὸ χαριτόπνουν τῆς σοφίας ὄργανον. Ἦχ. α΄. Ἀναστάσεως ἡμέρα∙ σ. 148-155: Ἐγκώμιο στὸν ἅγιο Ἀθανάσιο. Ἀρχ.: Δὲν εἶναι τιμιώτερον ἀπὸ τὴν βασιλείαν∙ σ. 156-158: ᾨδάριο στὸν ἀρχιστράτηγο Μιχαήλ, ψαλλόμενο ὡς τό, Θεοτόκε ἡ ἐλπίς. Ἀκρ.: Μιχαὴλ σοὶ τὴν ᾠδὴν εὐμενῶς τοῦ προσιδεῖν τὴν ἀθλίαν μου ψυχήν, προσφωνῶ, καὶ τὴν εὐχήν. Ἀρχ.: Μιχαὴλ μεγαλουργέ, τῶν ἀγγέλων ἀρχηγέ∙ σ. 158-160: ᾨδάριο στὸν ἀρχιστράτηγο Γαβριήλ. Ἀκρ.: Γαβριὴλ σοὶ προσφωνῶ τὴν ᾠδὴν καὶ ἀνυμνῶ δοῦλός σου ὁ ταπεινός, δέξαι ταύτην εὐμενῶς. Ἀρχ.: Γαβριὴλ ἱερουργέ, τῶν ἀγγέλων ἀρχηγέ∙ σ. 160-163: Δαβιτικοὶ χαιρετισμοὶ στὴν Παναγία. Ὕμνος Ι΄. Ἀρχ.: Θύγατερ χαῖρε, ἧς υἱός, Θεὸς ὁ πρὸ αἰώνων.