DPA-0470
Ἡ θεία καὶ ἱερὰ ἀκολουθία τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων πατέρων ἡμῶν Νικήτα, Ἰωάννου καὶ Ἰωσήφ, τῶν κτιτόρων τῆς ἐν Χίῳ σεβασμίας Ἱερᾶς βασιλικῆς τε καὶ σταυροπηγιακῆς Μονῆς, τῆς ἐπιλεγομένης Νέας, τῆς ἐπ’ ὀνόματι τιμωμένης τῆς ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, ἥ τε ἱστορία τῆς μονῆς, καὶ θαύματά τινα παράδοξα παρὰ τῆς Θεομήτορος τελεσθέντα. Τὰ πάντα σχεδιασθέντα καὶ συντεθέντα παρὰ τοῦ ἐλαχίστου ἐν ἱεροδιακόνοις Νικηφόρου τοῦ Χίου, τοῦ ἐκ τῆς αὐτῆς Νέας Μονῆς. Καὶ νῦν πρῶτον τύποις ἐκδοθέντα ἀναλώμασι τοῦ ἐκ τῆς αὐτῆς μονῆς πανοσιωτάτου καὶ τὰ μάλιστα φιλοκάλου ἐν ἱερομονάχοις κυρίου κυρίου Παϊσίου τοῦ πίκλην Μπαρμπαριᾶ ἵνα διανέμωνται δωρεὰν ὑπὲρ ψυχικῆς αὐτοῦ σωτηρίας. Ἐνετίῃσιν, ᾳωδ́. 1804. Παρὰ Νικολάῳ Γλυκεῖ τῷ ἐξ Ἰωαννίνων. Con sovrana approvazione.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 208, 1. Φ. Ἠλιού, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία τοῦ 19ου αἰώνα. Βιβλία – Φυλλάδια, τόμος πρῶτος 1801-1818, Ἀθήνα 1997, 1804.30. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 247-248.
Νικήτας, Ιωάννης και Ιωσήφ κτίτορες Νέας Μονής Χίου
Βενετία
1804
σ. ζ΄-η΄: Ἀφιέρωσις διὰ στίχων πολιτικῶν τῇ ὑπερενδόξῳ δεσποίνῃ καὶ ἀειπαρθένῳ Θεομήτορι (στ. 44). Ἀρχ.: Μετ’ εὐλαβείας ἱερᾶς καὶ πόθου διαπύρου. Ποιητής: Νικηφόρος Χῖος∙ σ. 1-45 : Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 13-31: Ὁ Α΄ κανόνας. Ἀρχ.: Τὸν νοῦν μου καταύγασον, Τριὰς ἁγία. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. σ. 14-32: Ὁ Β΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ἀπὸ χειλέων ἐναγῶν, πανάγιοι, ὕμνον. Ἀκρ.: αβγ…χψω. Νικηφόρου (στὰ θεοτοκία). Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Νικηφόρος Χῖος∙ σ. 21-28: Τὸ συναξάριο. Ἀρχ.: Οἱ τρισμακάριοι οὗτοι καὶ θειότατοι πατέρες∙ σ. 35-40: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Τὸν Χριστὸν ποθοῦντες εἰλικρινῶς, ὅσιοι πατέρες. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Νικηφόρος Χῖος∙ σ. 41-45: Ὁ ἱκετήριος καὶ κατανυκτικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Νῦν πρὸς ὑμᾶς καταφεύγω, δοῦλοι Χριστοῦ. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας. Ποιητής: Νικηφόρος Χῖος∙ σ. 46-62: Ὁ Bίος. Ἀρχ.: Ἀγκαλὰ καὶ οἱ ἅγιοι τοῦ Θεοῦ δὲν ἔχουσι χρείαν∙ σ. 94-112: Περὶ τῶν παραδόξως γεγονότων θαυμάτων παρὰ τῆς Παναγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας. Ἀρχ.: Καθὼς μὲ παράδοξα καὶ ἐξαίσια θαύματα∙ σ. 113-117: Νικολάου Μαλαξοῦ, πρωτοπαπᾶ Ναυπλίου, Διήγηση τοῦ θαύματος τῶν ἁγίων Εὐστρατίου, Εὐγενίου, Μαρδαρίου καὶ Ὀρέστου. Ἀρχ.: Ἐν τῇ νήσῳ τῆς Χίου, μοναστήριον ἱερὸν καὶ περικαλλὲς εἰς τόπον.