έντυπες Ακολουθίες Αγίων

DPA-0004

Ἀκολουθία εἰς τὴν ἀνακομιδὴν τῶν λειψάνων τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου πατριάρχου Ἀλεξανδρείας. Ἐρανισθεῖσα ἐκ τῶν χειρογράφων τῆς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Μονῆς τῶν Ἰβήρων. Ἐκδίδοται τὸ πρῶτον δαπάνῃ τῆς Κοινότητος Λαύκου (ἐπαρχίας Βόλου). Ἐν Ἀθήναις, ἐκ τοῦ τυπογραφείου Ἀριστομένους Ζ. Διαλησμᾶ 1903.

L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 16, 3. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 5.

Αθανάσιος πατριάρχης Αλεξανδρείας

Αθήνα

1903

σ. 3-39: Η ακολουθία∙ σ. 17-34: Ο κανόνας του Πάσχα. Αρχ.: Καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις καὶ ὀψώμεθα. Ἦχ. α΄. Ἀναστάσεως ἡμέρα∙ σ. 17-34: Ο Α΄ κανόνας του αγίου . Αρχ.: Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν λαοί σήμερον γὰρ ἡ μνήμη Ἀθανασίου. Ἦχ. α΄. Ἀναστάσεως ἡμέρα∙ σ. 18-36: Ο Β΄ κανόνας του αγίου . Αρχ.: Τὸ χαριτόπνουν τῆς σοφίας ὄργανον. Ακρ.: Ιωάννου (στὴν θ΄ ωδή). Ήχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Ιωάννης Μαυρόπους∙ σ. 27-29: Στίχοι ἐγκωμιαστικοί στο Μέγα Αθανάσιο. Αρχ.: Ἄρειε, σίγα τὴν σιγὴν κατεκρίθης∙ σ. 39-50, 50-61: Ο παρακλητικός κανόνας Αρχ.: Ὁ γνήσιος φίλος τοῦ λυτρωτοῦ παθῶν με φιλίας ἐλευθέρωσον. Ακρ.: Ἰωσὴφ (στὴν θ΄ ὠδή). Ήχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος.

DPA-0213

Στέφανος τῆς ἀειπαρθένου ἤτοι Θεοτοκάριον νέον ποικίλον καὶ ὡραιότατον ὀκτώηχον. Περιέχον ἑξηκονταδύω κανόνας πρὸς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον. Μελουργηθέντας ὑπὸ εἰκοσιδύω ἱερῶν καὶ θεσπεσίων μελῳδῶν ἐκ τῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους χειρογράφων βίβλων, μετὰ σπουδῆς καὶ πόνων πολλῶν συναχθέν, καὶ μετ’ ἐπιμελείας διορθωθὲν ἐξεδόθη παρὰ Νικοδήμου μοναχοῦ τοῦ Ναξίου. Ἤδη δὲ τὸ δεύτερον μετ’ ἐπιστασίας πολλῆς ἐπιδιορθωθὲν κατὰ τὰ τυπογραφικὰ σφάλματα. Ὑπὸ δὲ τῆς Πατριαρχικῆς Ἐκκλησιαστικῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπικριθέν. Ἐξεδόθη ὑπὸ Γ. Μουσαίου. Ἐν Κωνσταντινουπόλει, ἐκ τῆς πατριαρχικῆς τοῦ γένους τυπογραφίας. 1849.

L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 141, 5. Δ. Γκίνης – Β. Μέξας (+ 1937), Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία 1800-1863. Ἀναγραφὴ τῶν κατὰ τὴν χρονικὴν ταύτην περίοδον ὅπου δήποτε ἑλληνιστὶ ἐκδοθέντων βιβλίων καὶ ἐντύπων ἐν γένει, τ. Α΄-Γ΄, [Πραγματεῖαι τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, τ. 11], ἐν Ἀθήναις 1939-1957 ἀρ. 5053. Π. Νικολόπουλος, «Βιβλιογραφικὴ ἐπιστασία τῶν ἐκδόσεων Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου», Πρακτικὰ Συμποσίου «Νικοδήμου Ἁγιορείτου τοῦ Ναξίου Πνευματικὴ Μαρτυρία» (Νάξος 8-11 Ἰουλίου 1993), [Ἐπετηρὶς Ἑταιρείας Κυκλαδικῶν Μελετῶν Ις΄ (1996-2000)], Ἀθήνα 2000 385, 497-500. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 119-124.

Θεοτόκος

Κωνσταντινούπολη

1849

σ. 3 χ.ἀ.: <Περὶ τοῦ ὀνόματος τῆς Θεοτόκου>∙ σ. 1-4: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Δοχεῖον τῆς φύσεως τῆς ἀχωρήτου. Ἀκρ.: Δέσποινα, νεῦσον πρὸς λιτὰς Θεοδώρου. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον. Ποιητής: Θεόδωρος Στουδίτης ∙ σ. 5-8: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θρήνων ἀπαρχὰς δεῦρο, ψυχή. Ἀκρ.: Θρήνων ἐμῶν δέχοιο τὸν πρῶτον, κόρη. Ναί. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 8-11: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χριστιανῶν καταφύγιον, πιπτόντων. Ἀκρ.: <Ἰωσήφ> (στὴ θ΄ ὠδή). Ἦχ. α΄. Χριστὸς γεννᾶται. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος∙ σ. 12-15: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸ στόμα μου πλήρωσον, ἁγνή, θείας αἰνέσεως. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 15-18: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πύλη τοῦ φωτὸς τοῦ νοητοῦ, τῆς μετανοίας μοι. Ἀκρ.: Πρώτη δέησις τῇ πανάγνῳ παρθένῳ. Φωτίου. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος. Ποιητής: Φώτιος πατριάρχης∙ σ. 19-21: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: ᾨδὴν παρακλήσεως τῇ Θεοτόκῳ. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 22-25: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χαρᾶς αἰτία, χαρίτωσον τὸν νοῦν μου. Ἀκρ.: Ἰωάννης (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. α΄. Χριστὸς γεννᾶται. Ποιητής: Ἰωάννης Δαμασκηνός∙ σ. 25-29: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Μορφωθεὶς ἐκ σοῦ τὸ καθ’ ἡμᾶς, ἥλιος ἀνέσπερος. Ἀκρ.: Μητροφάνης μέλπω σε, δέσποινα Θεοτόκε. Ἦχ. β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε ποτέ. Ποιητής: Μητροφάνης Σμύρνης∙ σ. 29-32: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὑπὲρ πᾶσαν φύσιν λογικὴν τὸν ἐξαμαρτήσαντα. Ἦχ. β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε ποτέ. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 33-36: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θρήνου καιρὸς πάρεστιν, ὦ παναθλία ψυχή. Ἀκρ.: Θρηνῷδες ᾆσμα δεύτερον τῇ παρθένῳ. <Τοῦ Κρήτης>. Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 36-39: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἐγκωμίων σοι ἀειθαλὲς διάδημα νῦν. Ἀκρ.: <Ἐγκωμιάζει τὴν Θεοτόκον Θέκλα. Κλήμεντος (στὰ θεοτοκία)>. Ἦχ. β΄. Τῷ τὴν ἄβατον. Ποιητής: Θέκλα μοναχὴ / Κλήμης∙ σ. 39-42: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Δόξα τῇ σῇ κυοφορίᾳ, πανάμωμε. Ἀκρ.: Γεωργίου (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί. Ποιητής: Γεώργιος Νικομηδείας∙ σ. 43-46: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἐν φωναῖς ᾀσμάτων ἱερῶν αἶνον χαριστήριον. Ἦχ. β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε ποτέ. Ποιητής: Θεόδωρος Στουδίτης∙ σ. 46-49: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἀμβροσίας κόσμῳ τὴν τρυφήν, χαῖρε ἡ πηγάσασα. Ἀκρ.: αβγ…χψω. Ἀθανασίου (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε ποτέ. Ποιητής: Ἀθανάσιος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ὁ νέος∙ σ. 50-53: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸν βυθὸν ὡς τεκοῦσα τῆς ἀμετρήτου σοφίας. Ἀκρ.: Τῇ παρθένῳ μέλισμα ἐξᾴδω τρίτον. Μανουήλ. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι. Ποιητής: Μανουὴλ Κορίνθιος∙ σ. 53-56: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θλίψεσι προσπαλαίειν ἐν βίῳ κάλλιστον. Ἀκρ.: Θρηνεῖν τὸ κέρδος τοῦ βίου καθ’ ἡμέραν. Ἦχ. γ΄. Χέρσον ἀβυσσοτόκον. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 57-60: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸν ἐν σοὶ ἀπορρήτως, παρθενομῆτορ. Ἀκρ.: Τρίτη δέησις τῇ πανευκλεεῖ κόρῃ. Φωτίου. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι. Ποιητής: Φώτιος πατριάρχης∙ σ. 60-63: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὕψους ἀπολισθήσας βίου κρείττονος. Ἦχ. γ΄. Χέρσον ἀβυσσοτόκον. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 63-66: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸν ὄντως ὑπέρθεον, κόρη πάναγνε. Ἀκρ.: Τρίτος, πάναγνε, ψαλμὸς ἐξ Ἀρσενίου. Ἦχ. γ΄. Χέρσον ἀβυσσοτόκον. Ποιητής: Ἀρσένιος μοναχός∙ σ. 67-70: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἀρδευθῆναι πλουσίως δάκρυσι δίδου. Ἀκρ.: ᾌδω τρίτον σοι δακρύων γέμον μέλος. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι. Ποιητής: Θεόκτιστος μοναχὸς ὁ Στουδίτης∙ σ. 70-73: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χαῖρε θρόνε Κυρίου, χαῖρε παρθένε. Ἀκρ.: <Ἰωάννης Θ. (στὴν η΄ καὶ θ΄ ὠδή)>. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι. Ποιητής: Ἰωάννης Δαμασκηνός (λανθασμένη ἀπόδοση, ἀνάγν. Ἰωάννης Θ<ηκαρᾶς>)∙ σ. 73-76: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Φωτί με τῶν πρεσβειῶν σου φώτισον, θεογεννήτρια. Ἀκρ.: Φωτὸς δοχεῖον, φώτισόν με φωτί σου. Ἀμήν. Ἦχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον. Ποιητής: Θεόκτιστος μοναχὸς ὁ Στουδίτης∙ σ. 76-79: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὑπέρφωτε λαμπὰς τοῦ ἡλίου τῆς δόξης. Ἦχ. δ΄. Τριστάτας κραταιούς. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 80-83: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Κυρίως καὶ ἀληθῶς γεγέννηκας Θεὸν καὶ Κύριον. Ἀκρ.: Κανὼν τέταρτος παρθένῳ Μητροφάνους. Ἦχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον. Ποιητής: Μητροφάνης Σμύρνης∙ σ. 83-86: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Αἰσθήσεων, δέσποινα, διπλῆν πεντάδα. Ἀκρ.: Αἴνων ἀπαρχὰς εἰσάγω σοι, κυρίᾳ. Θεοφάνης. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Θεοφάνης Νικαίας ὁ Γραπτός∙ σ. 87-90: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἡ μόνη ἐν πειρασμοῖς καὶ θλίψεσιν ὑπερασπίζουσα. Ἀκρ.: Ἠλιοὺ παράκλησις τῇ Θεοτόκῳ. Ἦχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον. Ποιητής: Ἠλιού Κρήτης ὁ ἔκδικος∙ σ. 90-93: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸν νοῦν μου ὁδήγησον τῇ φωταυγεῖ μεσιτείᾳ σου. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Μανουὴλ Κορίνθιος∙ σ. 93-96: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χαρὰν ἡ κυήσασα, χαῖρε, παρθένε θεόνυμφε. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Θεόδωρος βασιλεὺς ὁ Λάσκαρις∙ σ. 96-99: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πνεύματος τοῦ ἀγίου ἑλκῦσαι χάριν αἰτῶ. Ἀκρ.: Πέμπτη δέησις τῇ Παναγία κόρῃ. Ἰγνατίου. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Ἰγνάτιος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως∙ σ. 100-103: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ψάλλειν ἀδιαλείπτως σοὶ χρεωστοῦμεν. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 103-106: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Γόνυ σοι κάμπτω, Δέσποινα, ὁ ταλαίπωρος. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Μᾶρκος ὁ Ἐφέσου καὶ Εὐγενικός∙ σ. 106-109: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὑπερευλογημένη, Μαρία πάναγνε. Ἀκρ.: Θεοφάνης (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Θεοφάνης Νικαίας ὁ Γραπτός∙ σ. 110-113: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πᾶσαί σε τῶν ἀγγέλων γεραίρουσι γενεαί. Ἀκρ.: Πέμπτος κανών σοι Μητροφάνους, παρθένε. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Μητροφάνης Σμύρνης∙ σ. 113-116: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ῥήματα ἐγκωμίων καὶ δέησιν προσευχῆς. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 116-119: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Φωτοδόχε λαμπάς, τὴν ταπεινήν μου ψυχήν. Ἀκρ.: <Ἰωάννης Θ. (στὴν η΄ καὶ θ΄ ὠδή)>. Ἦχ. πλ. α΄. Τῷ σωτῆρι Θεῷ. Ποιητής: Ἰωάννης Δαμασκηνός (λανθασμένη ἀπόδοση, ἀνάγν. Ἰωάννης Θ<ηκαρᾶς>)∙ σ. 119-123: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τῆς ἐμῆς καρδίας τὴν πολλὴν ὀδύνην οἶδας. Ἀκρ.: Τὸν ἐκ ψυχῆς στόνον μοι, ἁγνή, προσδέχου. Ἦχ. πλ. β΄. Κύματι θαλάσσης. Ποιητής: Μανουὴλ Κορίνθιος∙ σ. 123-125: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ῥανίδος δίκην ὀλίγης αἱ πονηραὶ καὶ μικραί. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 126-129: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἰωὴλ ὁ θαυμαστός, ὁ τοῦ Κυρίου μέγας προφήτης. Ἀκρ.: Ἴωμεν αὖθις τοῦ καλοῦ θρήνου χάριν. Ἦχ. πλ. β΄. Βοηθὸς καὶ σκεπαστής. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 129-132: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὴν ἀδιόδευτον πύλην, τὸ καθαρὸν τῆς ἁγνείας. Ἀκρ.: Θεοφάνης (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας. Ποιητής: Θεοφάνης Νικαίας ὁ Γραπτός∙ σ. 132-135: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Βοηθὸς καὶ σκεπαστὴς καὶ λυτρωτής μου. Ἀκρ.: Νικολάου (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. πλ. β΄. Βοηθὸς καὶ σκεπαστής. Ποιητής: Νικόλαος Κατασκεπηνός∙ σ. 135-138: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Δέσποινα, θρῆνον προσδέχου ἐκ ῥυπαρᾶς καρδίας. Ἀκρ.: Δός μοι, παρθένε, δάκρυα μετανοίας. <Παύλῳ>. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας. Ποιητής: Παῦλος ἐπίσκοπος Ἀμορίου∙ σ. 138-141: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χάριτός σου, ἀγαθή, τὴν ταπεινήν μου πλῆσον. Ἀκρ.: <Ἰωάννης Θ. (στὴν η΄ καὶ θ΄ ὠδή)>. Ἦχ. πλ. β΄. Βοηθὸς καὶ σκεπαστής. Ποιητής: Ἰωάννης Δαμασκηνός (λανθασμένη ἀπόδοση, ἀνάγν. Ἰωάννης Θ<ηκαρᾶς>)σ. 142-145: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Μῶμος ἐν σοὶ οὐκ ἔστι τῇ παναμώμῳ. Ἦχος βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 145-148: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τρέμω τὴν καταδίκην τῆς ἀποφάσεως, κόρη. Ἀκρ.: Τὸν ἕβδομον θρῆνον δὲ πῶς παραδράμω; Ἦχος βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 148-151: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὑποπεσόντα τῇ φθορᾷ παρακοῇ τὸν προπάτορα. Ἀκρ.: Κλήμεντος (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχος βαρύς. Τῷ ἐκτινάξαντι Θεῷ. Ποιητής: Κλήμης∙ σ. 151-154: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τάγματα τῶν ἀγγέλων ὡς ἀληθῶς καὶ κυρίως. Ἀκρ.: Τὴν παντάνασσαν εὐλογῶ νῦν ἑπτάκις. Ἦχος βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη. Ποιητής: Μητροφάνης Σμύρνης∙ σ. 154-157: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πρῶτον παθῶν νοσήσας ἐν τοῖς ὑψίστοις. Ἦχος βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 157-160: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Κλίνῃ με ῥαθυμίας ἀνακείμενον, κόρη. Ἦχος βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 160-163: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θείῳ φωτί σου, ἀγαθή, αὔγασόν μου τὰς φρένας. Ἀκρ.: <Ἰωάννης Θ. (στὴν η΄ καὶ θ΄ ὠδή)>. Ἦχος βαρύς. Τῷ συνεργήσαντι Θεῷ. Ποιητής: Ἰωάννης Δαμασκηνὸς (λανθασμένη ἀπόδοση, ἀνάγν. Ἰωάννης Θ<ηκαρᾶς>)∙ σ. 163-167: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θείᾳ προνοίᾳ γεγονὼς εἰς ὕπαρξιν καὶ κατ’εἰκόνα. Ἀκρ.: Νικολάου (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Νικόλαος Κατασκεπηνός∙ σ. 167-170: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἀπὸ χειλέων ῥυπαρῶν ἐφύμνιον δέχου. Ἀκρ.: Θεοφάνης (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Θεοφάνης Νικαίας ὁ Γραπτός∙ σ. 171-173: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θρηνῴδη τὸν βίον, μῆτερ Θεοῦ, στενὸν καὶ πικρόν τε. Ἀκρ.: Θρῆνος βροτοῖς πέφυκεν ἐκ Θεοῦ χάρις. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 174-177: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ναμάτων πηγήν σε πρεσβευτικῶν γινώσκοντες. Ἀκρ.: Νῦν ὀκτάκις μέλπω σε, σὸς Μητροφάνης. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Μητροφάνης Σμύρνης∙ σ. 177-180: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὴν σηπεδόνα τῆς ψυχῆς μου ξήρανον καὶ τῶν τραυμάτων. Ἀκρ.: Τῇ ὑπεράγνῳ προστρέχω καὶ Παρθένῳ. Ποιητής: Καλλίνικος Ἡρακλείας∙ σ. 181-184: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τῆς πρὸς ἐμέ σου συμπαθείας, ἄχραντε. Ἀκρ.: Τέλος με σῶσον τὸν ἀνάξιον, κόρη, Παῦλον. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Παῦλος ἐπίσκοπος Ἀμορίου∙ σ. 184-187: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸ στόμα μου πλήρωσον γλυκασμοῦ τοῦ θείου σου. Ἀκρ.: Ταύτῃ καὶ ἡ δέησις ὀγδόη πρέπει. Φωτίου. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Φώτιος πατριάρχης∙ σ. 188-190: Κανὼν παρακλητικὸς εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον ψαλλόμενος εἰς πᾶσαν θλίψιν. Ἀρχ.: Μυρίαις βαλλόμεθα συμφοραῖς, σφοδράς. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Θεόδωρος ὁ Στουδίτης∙ σ. 190-193: Κανὼν ἕτερος παρακλητικὸς πρὸς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον εἰς πᾶσαν ἀσθένειαν. Ἀρχ.: Τὰ ἀσθενείας μου καὶ νόσους ἴασαι, θεογεννήτρια. Ἀκρ.: Τὰς ἀσθενείας ἰάτρευσόν μου, κόρη. Μοναχοῦ Ἰωάννου. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 193-196: Ἕτερος κανὼν εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον μετὰ τὴν νόσον εὐχαριστήριος. Ἀρχ.: Ἡ πύλη τῆς θείας ἀνατολῆς, ἤνοιξάς μοι μοι πύλας. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 196-200: Κανὼν ἰαμβικὸς εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον. Ἀρχ.: Λόγοις σε, σεμνή, τὴν ὑπὲρ λόγον μόνην. Ἀκρ.: Λιτὴν δέχου, πάναγνε, τῶν σῶν προσφύγων. Ἦχ. α΄. Ἔσωσε λαόν. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 201-204: Κανὼν χαρμόσυνος εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον ψαλλόμενος τῷ Σαββάτῳ τῆς Ἀκαθίστου. Ἀκρ.: Χαρᾶς δοχεῖον σοὶ πρέπει χαίρειν μόνῃ. Ἰωσήφ. Ἀρχ.: Χριστοῦ βίβλον ἔμψυχον ἐσφραγισμένην σε. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος∙ σ. 204-207: Ἕτερος κανὼν εὐχαριστήριος εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον· ψαλλόμενος τῷ αὐτῷ Σαββάτῳ τῆς Ἀκαθίστου παρὰ ταῖς σεβασμίαις μοναῖς τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἀρχ.: ᾙρέτισας, ἄχραντε, λαὸν καὶ πόλιν βασίλειον οἰκεῖν. Ἀκρ.: Ἡ βασιλὶς τὰ σῷστρα σοὶ τῇ Παρθένῳ. Νικολάου (στὰ θεοτοκία).. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: <Νικόλαος>.

DPA-0214

Κανὼν παρακλητικὸς εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον ἐπὶ ἐπιδρομὰς ἐθνῶν (Ἐκ τοῦ Μεγ. Εὐχολογίου). Νῦν πρῶτον ἐκδίδοται παρὰ τῶν ἱερομονάχων Σάββα ἱερ. Ἰβηρίτου πνευματικοῦ καὶ Ἀντωνίου ἱερ. Κουτσονικόλα τῶν ἁγιορειτῶν. «Δίκασον, Κύριε, τοὺς ἀδικοῦντας ἡμᾶς, πολέμησον τοὺς πολεμοῦντας ἡμᾶς» Στιχ. α΄. «Ἐπιλαβοῦ ὅπλου καὶ θυρεοῦ, καὶ ἀνάστηθι εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν». Ψαλμ. λδ΄. 34 «Πολλὰ ἰσχύει δέησις μητρὸς πρὸς εὐμένειαν δεσπότου» (Ἐκ. Σ. 94) Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, ἀναγράφω σοι ἡ πόλις σου, Θεοτόκε, ἀλλ’ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον, ἵνα κράζω σοι· χαῖρε, νύμφη ἀνύμφευτε. Στὸ πίσω ἐξώφυλλο: Τυπογραφεῖον Σεργιάδου – Γερανίου 9 1940.

Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 124-125.

Θεοτόκος

Αθήνα

1940

σ. 3-13: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Τὸν κραταιὸν ἐν ἰσχύι καὶ δυνατόν . Ἀκρ.: Τοῖς σοῖς, ἄχραντε, συμμάχησον οἰκέταις. <ᾨδὴ Ἰωάννου>. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους.

DPA-0159

Αἱ τέσσαρες ᾀσματικαὶ ἀκολουθίαι τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Διονυσίου ἀρχιεπισκόπου Αἰγίνης τοῦ θαυματουργοῦ. Μετὰ νέου συναξαρίου, εἰκοσιτεσσάρων οἴκων και τινων ἐγγράφων ἐν Παραρτήματι. Ἐν Ζακύνθῳ, ἐκ τοῦ τυπογραφείου Ὁ Παρνασσὸς τοῦ ἐκδότου Σεργίου Χ. Ραφτάνη. 1876.

L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 66, 12. Φ. Ἠλιοὺ - Πόπη Πολέμη, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία 1864-1900. Συνοπτικὴ ἀναγραφή, τ. Α΄-Γ΄, Ἀθήνα 2006, 1876.12. Κ. Μανάφης – Δ. Καλαμάκης – Δ. Μούσουρας, «Χειρόγραφος παράδοσις, ἐκδόσεις καὶ φιλολογικαὶ παρατηρήσεις εἰς τὰς ἀκολουθίας καὶ τὸν βίον τοῦ ἁγίου Διονυσίου, ἀρχιεπισκόπου Αἰγίνης τοῦ ἐκ Ζακύνθου», Ἀνάτυπο ἀπὸ τὰ Πρακτικὰ τοῦ Διεθνοῦς Συνεδρίου «Ἅγιοι καὶ ἐκκλησιαστικὲς προσωπικότητες στὴ Ζάκυνθο» (Ζάκυνθος 6-9 Νοεμβρίου 1997), τ. Β΄, Ἀθῆναι 1999 116-7. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 87-88.

Διονύσιος αρχιεπίσκοπος Αιγίνης

Ζάκυνθος

1876

σ. 1-46: Ἡ Α΄ ἀκολουθία (βλ. ἔκδοση 1738)∙ σ. 47-88: Ἡ Β΄ ἀκολουθία (βλ. ἔκδοση 1869)∙ σ. 73-77: Ὁ Bίος καὶ τὰ θαύματα. Ἀρχ.: Οὗτος ὁ ἀοίδιμος πατὴρ ἡμῶν Διονύσιος∙ σ. 89-126: Ἡ Γ΄ ἀκολουθία∙ σ. 99-121: Ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Χαῖρε, κατάρας παλαιᾶς ἡ λύτρωσις. Ἀκρ.: Χαίροις, χαρᾶς σκήνωμα, τῆς λύπης λύσις. <ᾨδὴ Ἰωάννου>. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 100-123: Ὁ κανόνας τοῦ ἁγίου. Ἀρχ.: Τετολμηκὼς στέψαι σοῦ σκήνους ᾄσμασι. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ∙ σ. 111-117: Τὸ συναξάριο. Ἀρχ.: Ὁ ἄνθρωπος, ὅστις ἐτιμήθη περισσότερον∙ σ. 127-136: Τὰ ἐγκώμια. Ἀκρ.: αβγ…χψω. Ἀρχ.: Μακαρίζομέν σε ἐκ βαθέων ψυχῆς, ἱεράρχα τοῦ Χριστοῦ Διονύσιε∙ σ. 137-176: Ἡ Δ΄ ἀκολουθία∙ σ. 145-174: Ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου∙ σ. 146-174: Ὁ κανόνας τοῦ ἁγίου. Ἀρχ.: Νοὸς τὸ χαῦνον καὶ τὸ γλώττης ἄμουσον. Ἀκρ.: <Νικολάου ἱερέως Ἀραβαντινοῦ>. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Νικόλαος Ἀραβαντινός∙ σ. 155-170: Ὁ Bίος καὶ τὰ θαύματα. Ἀρχ.: Ὁ ἅγιος καὶ θαυματουργὸς ἱεράρχης Διονύσιος∙ σ. 177-184: Ὁ Α΄ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Θεὲ πανοικτίρμων καὶ λυτρωτά, ταῖς Διονυσίου. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας∙ σ. 185-194: Ὁ Β΄ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Γλωττοτροφοῦντας ἀφυεῖς ἀπέδειξας. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ∙ Ποιητής: Ἀντώνιος Μαρτελάος∙ σ. 194-202: Ὁ λιτανεύσιμος κανόνας. Ἀρχ.: Τῶν ἀρετῶν σου τῶν πολλῶν τὸ μέγεθος. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Στυλιανὸς Χαλκωματᾶς ἱερεὺς Ζακύνθιος∙ σ. 202-212: Τὰ ἐγκώμια∙ σ. 212-220: Οἱ κδ΄ οἶκοι κατ’ ἀλφάβητον. Κοντάκιον: Διονυσίῳ τῷ σοφῷ καὶ ἀντιλήπτορι. Οἶκος: Ἄνθρωπος ἀγγελόφρων ἐν τῷ κόσμῳ ἐδείχθης. Ποιητής: Ἄγγελος Κονιδάρης Λευκάδιος.

DPA-0216

Κανὼν παρακλητικὸς εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον ψαλλόμενος εἰς ἐπιδρομὰς ἐθνῶν (Ἐκ τοῦ Μεγάλου Εὐχολογίου). Καὶ μεγαλυνάρια Ζωοδόχου Πηγῆς, Τιμίου Σταυροῦ, Ἁγίου Γεωργίου, Ἁγίου Δημητρίου, Ἁγίου Νικολάου, Ἁγίου Φανουρίου καὶ λοιπῶν ἁγίων. «Πάντων τῶν Χριστιανῶν τὸ Καταφύγιον». Ἀθῆναι 1941.

Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 125.

Θεοτόκος

Αθήνα

1941

σ. 3-16: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας (βλ. ἔκδοση 1940).

DPA-0277

Φιλοθέου Ζερβάκου, ἀρχιμανδρίτου, Ἀκολουθία τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς. Ὥς ψάλλεται ἐν Ἁγίῳ Ὄρει καὶ ἐν τῇ ἐν Πάρῳ Ἱερᾷ Μονῇ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς τῆς Λογγοβάρδας ἀγρυπνίας τελουμένης. Εἰς τὸ τέλος προστίθενται ὁ πανηγυρικὸς λόγος, οἱ χαιρετισμοὶ καὶ 10 παρακλητικοὶ κανόνες, καί τις δὲ εὐχὴ ἱκετήριος. Ἐν Ἀθήναις, βιβλιοπωλεῖον Ἰωάννου Ν. Σιδέρη, 52 ὁδὸς Σταδίου Μέγαρον Ἀρσακείου. 1928.

Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 149-150.

Θεοτόκος Ζωοδόχος Πηγή

Αθήνα

1928

σ. 5-8: Ὕμνος στὴ Ζωοδόχο Πηγή. Ἀρχ.: Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν τὸν θάνατον πατήσας. Ποιητής: Καισάριος Δαπόντες∙ σ. 8: Ἐπίγραμμα (στ. 2). Ἀρχ.: Μάννα Σιλωὰμ καὶ στοὰν Σολομῶντος∙ σ. 8: Ἐπίγραμμα (στ. 2). Ἀρχ.: Ζωήρρρυτον, δέσποινα, χάριν σὴν δίδου∙ σ. 8: Ἐπίγραμμα (στ. 6). Ἀρχ.: Ἔβλυζε καὶ πρὶν νᾶμα τῷ λαῷ πέτρα. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 9: Ἐπίγραμμα (στ. 14). Ἀρχ.: Λουτήριον πέφυκε ῥεῖθρον δακρύων. Ποιητής: Νικόλαος Λογάδης, διδάσκαλος τῆς Μεγάλης τοῦ Γένους Σχολῆς∙ σ. 15-50: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 30-43: Ὁ κανόνας τοῦ Πάσχα (βλ. ἔκδοση 1862)∙ σ. 30-44: Ὁ Α΄ κανόνας (βλ. ἔκδοση 1862)∙ σ. 31-44: Ὁ Β΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ἁγία θεόνυμφε, ἡ τῶν ἁγίων τὸν ἅγιον. Ἀκρ.: αβγ…χψω. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου∙ σ. 51-85: Πανηγυρικὸς λόγος. Ἀρχ.: Πάλιν ἑορτὴ καὶ πάλιν πανήγυρις∙ σ. 87-95: Οἱ κδ΄ οἶκοι κατ’ ἀλφάβητον. Κοντάκιον: Τῇ Ζωοδόχῳ σου Πηγῇ, θεοχαρίτωτε. Οἶκος: Ἄγγελοι σὺν ἀνθρώποις ἐποφείλουσιν ὄντως. Ποιητής: Νικόδημος ἱερομόναχος Κάππος ὁ Πάτμιος∙ σ. 96-100: Ὁ Α΄ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Λαβὶς θείου ἄνθρακος, πηγὴ τοῦ ζῶντος. Ἀκρ.: Λουτ<ρῷ με τῷ> σῷ πταισμάτων πλῦνον, κόρη. <Ἰωσήφ>. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος∙ σ. 100-104: Ὁ Β΄ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Τὸν ῥαντισμόν, τὸν φωτισμὸν καὶ τὴν ἴασιν. Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί∙ σ. 104-108: Ὁ Γ΄ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Χαῖρε, σεμνή, μήτηρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἦχ. γ΄. ᾎσμα ἀναπέμψωμεν∙ σ. 109-113: Ὁ Δ΄ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Δεινῶν ἐπιθέσεσιν, ᾍδου πρὸς πύλας. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Ἀθανάσιος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ὁ ἀπὸ Κρήτης∙ σ. 113-117: Ὁ Ε΄ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Πονηρᾷ συμβουλῇ παρακοῆς τὸ πικρόν. Ἦχ. πλ. α΄. Τῷ σωτῆρι Θεῷ. Ποιητής: Ἰωάννης μοναχός∙ σ. 117-122: Ὁ Ϛ΄ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Ἕως τοῦ αἰῶνος ἡ δόξα σου μένει. Ἀκρ.: Ἕκτην δέησιν προσφέρω τῇ παρθένῳ. <Ἰωσήφ>. Ἦχ. πλ. β΄. Κύματι θαλάσσης. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος∙ σ. 122-126: Ὁ Ζ΄ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Φώτισόν μου, Θεοτόκε, τὰς αἰσθήσεις τοῦ νοός. Ἦχ. βαρύς. Τῷ συντρίψαντι∙ σ. 126-130: Ὁ Η΄ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Πηγὴν ἡ κυήσασα τῆς ζωῆς. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας∙ σ. 130-134: Ὁ Θ΄ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Ἡ πύλη τῆς θείας ἀνατολῆς ἤνοιξάς μοι πύλας. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας∙ σ. 134-139: Ὁ Ι΄ παρακλητικὸς κανόνας (βλ. σ. 31-44).

DPA-0325

Ἀκολουθία τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Ἰγνατίου ἀρχιεπισκόπου Μηθύμνης τοῦ νέου καὶ θαυματουργοῦ. Συντεθεῖσα μὲν δι’ ἐπιμελείας καὶ ἐπιστασίας τοῦ πανιερωτάτου καὶ σεβασμιωτάτου γέροντος ἁγίου Προύσης κυρίου κυρίου Ἀνθίμου, παρὰ Ἀθανασίου τοῦ ἐκ Ῥαιδεστοῦ. Ἐπιθεωρηθεῖσα δὲ καὶ διορθωθεῖσα παρὰ διαφόρων ἀρίστων διδασκάλων. Ἤδη τύποις ἐκδίδοται δι’ ἐξόδων καὶ δαπάνης ἁδρᾶς τοῦ τιμιωτάτου Χατζῆ Γεωργίου Καλπακλόγλου ἐκ κώμης ἁγίας Παρασκευῆς Μηθιμνιώτου ἕνεκα ψυχικῆς αὑτοῦ τε καὶ τῶν εὐλαβῶν χριστιανῶν σωτηρίας. Ἐν Κωνσταντινουπόλει. Ἐν ἔτει 1805. Παρὰ τῷ τυπογράφῳ Πογὸς Ἰωάννου.

L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 111, 1. Φ. Ἠλιού, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία τοῦ 19ου αἰώνα. Βιβλία – Φυλλάδια, τόμος πρῶτος 1801-1818, Ἀθήνα 1997, 1805.6. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 175-176.

Ιγνάτιος αρχιεπίσκοπος Μηθύμνης

Κωνσταντινούπολη

1805

σ. 3-39: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 12-37: Ὁ κανόνας. Ἀρχ.: Ἀπείρῳ σου ἔρωτι ἐπειγομένῳ. Ἀκρ.: Ἀθανάσιον, Ἰγνάτιέ μου φρούρει. Ῥοδοστοῦ (στὰ θεοτοκία). Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Ἀθανάσιος ὁ ἐκ Ῥαιδεστοῦ∙ σ. 15-35: Τὸ ἐγκώμιο. Ἀρχ.: Καὶ πάντοτε προγινώσκων ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός∙ σ. 40-45: Ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Διὰ παντὸς τοῖς λυπηροῖς κρατούμενος. Ἀκρ.: <Δέχου τὸν ὕμνον, θεοκυῆτορ κόρη. Ἰωάννου>. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους.

DPA-0367

Ὁ Bίος, αἱ θλίψεις καὶ ἡ ἐξορία τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν μακαριωτάτου ἀρχιεπισκόπου Κων/λεως τοῦ Χρυσοστόμου καὶ ἡ ἀκολουθία τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ λειψάνου. Ἑορταζομένη κατὰ τὴν 27ην Ἰανουαρίου. Ὑπὸ Ἐμμανουὴλ Λιοδοπούλου, ἱερέως. Ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων. Κατὰ Ἰωάν. (ι΄. 1-16.). Ἐκδίδοται δαπάνῃ Εὐαγγ. Γ. Ἀθανασιάδου. Ἐν Ἀθήναις, τυπογραφεῖον καὶ βιβλιοπωλεῖον Ἀδελφῶν Ἀθανασιάδου, ὁδὸς Αἰόλου, ὑπὸ τὴν μεγάλην οἰκίαν Μελᾶ. 1895.

L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 114. Φ. Ἠλιοὺ - Πόπη Πολέμη, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία 1864-1900. Συνοπτικὴ ἀναγραφή, τ. Α΄-Γ΄, Ἀθήνα 2006, 1895.737. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 195-196.

Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Αθήνα

1895

σ. 5-44: Θεοδώρου ἐπισκόπου Τριμυθούντων, Περὶ τοῦ βίου καὶ τῆς ἐξορίας καὶ τῶν θλίψεων Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Ἀρχ.: Ἀγαπητοί! ἀψευδὴς ὁ Θεὸς ὁ διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος (Bibliotheca Hagiographica Graeca (BHG) 972)∙ σ. 45-72: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 55-68: Ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Χαῖρε, κατάρας παλιᾶς ἡ λύτρωσις. Ἀκρ.: Χαίροις, χαρᾶς σκήνωμα, τῆς λύπης λύσις. Ἰωάννου. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 55-68: Ὁ Α΄ κανόνας τοῦ ἁγίου. Ἀρχ.: Πλοῦτον ἐναπέθου σῇ ψυχῇ τὸν θησαυρόν. Ἦχ. πλ. δ΄. ᾎσμα ἀναπέμψωμεν, λαοί∙ σ. 56-69: Ὁ Β΄ κανόνας τοῦ ἁγίου. Ἀρχ.: Τὸ θεόφθογγον στόμα, τὸ χρυσόφωνον. Ἀκρ.: Τῷ χρυσογλώττῳ τρίτον ἐξᾴδω μέλος. <Ἰώβ>. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι. Ποιητής: <Ἰώβ>.

DPA-0368

«Ἁγιορειτικὴ Βιβλιοθήκη» Ἔτος Α΄. Ἀριθ. 7. Κανόνες κατ’ ἦχον εἰς τὸν ἐν ἁγίοις πατέρα ἡμῶν Ἰωάννην τὸν Χρυσόστομον, Ποίημα Ἰωάννου μοναχοῦ τοὐπίκλην Μαυρόποδος, ἀρχιεπισκόπου Εὐχαΐτων. Ἐκδίδονται ὑπὸ Σπυρίδωνος Λαυριώτου, ἰατροῦ. Δαπάναις τοῦ ἐκδοτικοῦ οἴκου Σωτηρίου Ν. Σχοινᾶ. Μάρτιος 1937. 1937. Ἐκδοτικὸς οἶκος Σωτηρίου Ν. Σχοινᾶ. Ἐν Βόλῳ.

Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 196.

Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Βόλος

1937

σ. 7-52: Κανόνες ὀκτώηχοι. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 7-12: Ὁ Α΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ὕμνοις τὸν ποιμένα τὸν καλὸν καὶ μιμητήν. Ἀκρ.: Ὕμνοις ἀνυμνῶ τὸν καλόν σε ποιμένα. Μοναχὸς Ἰωάννης. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος δεξιά∙ σ. 12-17: Ὁ Β΄ κανόνας. Ἀρχ.: Λογικῶν χαρίτων ὁ χορός, ὁ τὴν χαριτώνυμον. Ἀκρ.: Λόγοις προσαυδῶ σοι, πάτερ χρυσολόγε. Ἐγὼ Ἰωάννης. Ἦχ. β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε ποτέ∙ σ. 17-22: Ὁ Γ΄ κανόνας. Ἀρχ.: Τρίφωτον ἑνιαίαν αἴγλην ἄτμητον. Ἀκρ.: Τὸ χρυσορρῆμον ἐν λόγοις μέλπω στόμα. Ὕμνος Ἰωάννου. Ἦχ. γ΄. Χέρσον ἀβυσσοτόκον∙ σ. 22-27: Ὁ Δ΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ὑψόθεν μοι, πάγχρυσε, ὡς ἀετός συγκατάβηθι. Ἀκρ.: Ὑμνῶ λιγυρῶς τὴν μετανοίας λύραν. Μοναχὸς Ἰωάννης. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου∙ σ. 27-31: Ὁ Ε΄ κανόνας. Ἀρχ.: Τέθριππον, χρυσολόγε, ταῖς γενικαῖς ἀρεταῖς. Ἀκρ.: Τὸν κοσμολαμπῆ φωσφόρον μέλπω λόγοις. Ἐγὼ Ἰωάννης. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην∙ σ. 32-38: Ὁ Ϛ΄ κανόνας. Ἀρχ.: Στόματι πηλίνῳ καὶ γλώσσῃ γεώδει. Ἀκρ.: Συνώνυμος μέλπει σε τὸ χρυσοῦν στόμα. Οἰκτρὸς μοναχός, οἰκέτης Ἰωάννης. Ἦχ. πλ. β΄. Κύματι θαλάσσης∙ σ. 39-43: Ὁ Ζ΄ κανόνας. Ἀρχ.: Τάγμασιν ἀσωμάτων ὁμοταγὴς χρηματίζων. Ἀκρ.: Τὸ χρυσοφαὲς πατέρων μέλπω κῦδος. Μοναχὸς Ἰωάννης. Ἦχ. βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη∙ σ. 44-52: Ὁ Η΄ κανόνας. Ἀρχ.: Τὸ χαριτόπνουν τῆς σοφίας ὄργανον. Ἀκρ.: Τῷ χρυσογλώττῳ πατρὶ καὶ Χρυσοστόμῳ ὕμνος κροτεῖται μακρὸς ἐξ Ἰωάννου. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ.

DPA-0455

Ἀκολουθία καὶ Bίος τοῦ ἁγίου ἐνδόξου νέου ὁσιομάρτυρος Νεκταρίου τοῦ ἐκ Βρυούλλων, τοῦ ἀσκήσαντος ἐν τῇ ἱερᾷ σκήτῃ τῆς Θεοπρομήτορος ἁγίας Ἄννης, καὶ τῆς ἁγίας ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος καὶ πανευφήμου Εὐφημίας. Ἐκδίδοται: Δαπάνῃ τοῦ πανοσιολογιωτάτου Παπακαισαρίου Διονυσιάτου τοῦ ἐκ Βρυούλλων. Ἐν Ἀθήναις, τύπ. Α.Ε.Ε. Νέα Ἑλληνικὴ Ἠὼς (Ι. Χατζηϊωάννου), Ἱπποκράτους 15Β. 1930.

Σ. Εὐστρατιάδης, «Ἁγιολογικά. Βιβλιογραφία τῶν ἀκολουθιῶν», ΕΕΒΣ 9 (1932), 108. Γ. Χρυσοστόμου, «Βιβλιογραφία εἰς ἀκολουθίας νεομαρτύρων», Πρακτικὰ Θεολογικοῦ Συνεδρίου εἰς τιμὴν καὶ μνήμην τῶν Νεομαρτύρων (17-19 Νοεμβρίου 1986), Θεσσαλονίκη 1988, σ. 581. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 240.

Νεκτάριος ο εκ Βρυούλλων

Αθήνα

1930

σ. 5-29: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 13-25: Ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Χαῖρε, κατάρας παλαιᾶς ἡ λύτρωσις καὶ εὐλογίας. Ἀκρ.: <Χαίροις, χαρᾶς σκήνωμα, τῆς λύπης λύσις. ᾨδὴ Ἰωάννου>. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: <Ἰωάννης Μαυρόπους>∙ σ. 14-26: Ὁ κανόνας τοῦ ἁγίου. Ἀρχ.: Ἄναρχε Λόγε, λόγον μοι πρυτάνευσον. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ∙ σ. 14-27: Ὁ κανόνας τῆς ἁγίας. Ἀρχ.: Ἀνοίξω τὸ στόμα μου καὶ πληρωθήσεται πνεύματος καὶ ᾄσω μελῴδημα. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου∙ σ. 30-35: Ὁ Bίος καὶ τὸ μαρτύριο τοῦ ἁγίου Νεκταρίου. Ἀρχ.: Κατήγετο οὗτος ὁ ἀληθινὸς καὶ ἀναντίρρητος ἅγιος ἀπὸ μίαν ἐπίσημον κωμόπολιν τῆς Μ. Ἀσίας.