DPA-0511
Παρακλητικὸν κατὰ τῆς πανώλους περιέχον τέσσαρας παρακλήσεις∙ πρώτην μὲν εἰς τὴν κυρίαν ἡμῶν Θεοτόκον∙ δευτέραν δὲ εἰς τὸν ἅγιον Νικόλαον κοινῶς, καὶ εἰς τὸν ἅγιον Βησσαρίωνα, νέον ἱεράρχην, ἀρχιεπίσκοπον Λαρίσσης∙ τρίτην δὲ εἰς τὸν ἅγιον νέον ἱερομάρτυρα Σεραφείμ, καὶ τετάρτην εἰς τὸν ἅγιον Γεώργιον. Ποίημα Κοσμᾶ ἱερομονάχου ἁγιοταφίτου ἐκ Χώρας Γάννου. Προσετέθη εἰς τὸν ἅγιον ἱερομάρτυρα Χαραλάμπην ποίημα Ἰωάσαφ μοναχοῦ Ἁγιωρίτου. Ἐτυπώθη δὲ νεωστὶ δαπάνῃ καὶ ἀναλώμασι τοῦ Παναγίου Τάφου. Πρὸς κοινὴν χρῆσιν καὶ ὠφέλειαν πάντων τῶν Ὀρθοδόξων. Ἐν Βιέννῃ, 1816. Ἐκ τοῦ ἑλληνικοῦ τυπογραφείου δὲ Χιρσφέλδ.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 233, 3. Φ. Ἠλιού, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία τοῦ 19ου αἰώνα. Βιβλία – Φυλλάδια, τόμος πρῶτος 1801-1818, Ἀθήνα 1997, 1816.69. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 268-269.
Νικόλαος αρχιεπίσκοπος Μύρων Βησσαρίων αρχιεπίσκοπος Λαρίσσης Σεραφείμ αρχιεπίσκοπος Φαναρίου ιερομάρτυς Γεώργιος ο τροπαιοφόρος, μεγαλομάρτυς Χαραλάμπης ιερομάρτυς
Βιέννη
1816
σ. 3-10: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας στὴ Θεοτόκο. Ἀρχ.: Σοὶ τῇ ὑπερμάχῳ καὶ στρατηγῷ κόρῃ ἀναγράφω. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Κοσμᾶς ἱερομόναχος Γανοχωρίτης, διδάσκαλος τοῦ Παναγίου Τάφου∙ σ. 10-17: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας στὸν ἅγιο Νικόλαο καὶ στὸν ἅγιο Βησσαρίωνα, ἀρχιεπίσκοπο Λαρίσης. Ἀρχ.: Ἐν δεινοῖς ὑπάρχων καὶ συμφοραῖς πρὸς ὑμᾶς προστρέχω. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Κοσμᾶς ἱερομόναχος Γανοχωρίτης, διδάσκαλος τοῦ Παναγίου Τάφου∙ σ. 17-24: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας στὸ νεομάρτυρα Σεραφείμ. Ἀρχ.: Πολλοῖς βυθιζόμενος ἐν δεινοῖς πρὸς σὲ ἀναπέμπω. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Κοσμᾶς ἱερομόναχος Γανοχωρίτης, διδάσκαλος τοῦ Παναγίου Τάφου∙ σ. 24-31: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας στὸ μεγαλομάρτυρα Γεώργιο. Ἀρχ.: Πολλαῖς συνεχόμενος συμφοραῖς πρὸς σὲ καταφεύγω. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Κοσμᾶς ἱερομόναχος Γανοχωρίτης, διδάσκαλος τοῦ Παναγίου Τάφου∙ σ. 32-39: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας στὸν ἱερομάρτυρα Χαραλάμπη. Ἀρχ.: Ὑπάρχων ἐν πλήθει τῶν συμφορῶν, λοιμοῦ τοῦ πανώλους. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Ἰωάσαφ μοναχός.