έντυπες Ακολουθίες Αγίων

DPA-0213

Στέφανος τῆς ἀειπαρθένου ἤτοι Θεοτοκάριον νέον ποικίλον καὶ ὡραιότατον ὀκτώηχον. Περιέχον ἑξηκονταδύω κανόνας πρὸς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον. Μελουργηθέντας ὑπὸ εἰκοσιδύω ἱερῶν καὶ θεσπεσίων μελῳδῶν ἐκ τῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους χειρογράφων βίβλων, μετὰ σπουδῆς καὶ πόνων πολλῶν συναχθέν, καὶ μετ’ ἐπιμελείας διορθωθὲν ἐξεδόθη παρὰ Νικοδήμου μοναχοῦ τοῦ Ναξίου. Ἤδη δὲ τὸ δεύτερον μετ’ ἐπιστασίας πολλῆς ἐπιδιορθωθὲν κατὰ τὰ τυπογραφικὰ σφάλματα. Ὑπὸ δὲ τῆς Πατριαρχικῆς Ἐκκλησιαστικῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπικριθέν. Ἐξεδόθη ὑπὸ Γ. Μουσαίου. Ἐν Κωνσταντινουπόλει, ἐκ τῆς πατριαρχικῆς τοῦ γένους τυπογραφίας. 1849.

L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 141, 5. Δ. Γκίνης – Β. Μέξας (+ 1937), Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία 1800-1863. Ἀναγραφὴ τῶν κατὰ τὴν χρονικὴν ταύτην περίοδον ὅπου δήποτε ἑλληνιστὶ ἐκδοθέντων βιβλίων καὶ ἐντύπων ἐν γένει, τ. Α΄-Γ΄, [Πραγματεῖαι τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, τ. 11], ἐν Ἀθήναις 1939-1957 ἀρ. 5053. Π. Νικολόπουλος, «Βιβλιογραφικὴ ἐπιστασία τῶν ἐκδόσεων Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου», Πρακτικὰ Συμποσίου «Νικοδήμου Ἁγιορείτου τοῦ Ναξίου Πνευματικὴ Μαρτυρία» (Νάξος 8-11 Ἰουλίου 1993), [Ἐπετηρὶς Ἑταιρείας Κυκλαδικῶν Μελετῶν Ις΄ (1996-2000)], Ἀθήνα 2000 385, 497-500. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 119-124.

Θεοτόκος

Κωνσταντινούπολη

1849

σ. 3 χ.ἀ.: <Περὶ τοῦ ὀνόματος τῆς Θεοτόκου>∙ σ. 1-4: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Δοχεῖον τῆς φύσεως τῆς ἀχωρήτου. Ἀκρ.: Δέσποινα, νεῦσον πρὸς λιτὰς Θεοδώρου. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον. Ποιητής: Θεόδωρος Στουδίτης ∙ σ. 5-8: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θρήνων ἀπαρχὰς δεῦρο, ψυχή. Ἀκρ.: Θρήνων ἐμῶν δέχοιο τὸν πρῶτον, κόρη. Ναί. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 8-11: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χριστιανῶν καταφύγιον, πιπτόντων. Ἀκρ.: <Ἰωσήφ> (στὴ θ΄ ὠδή). Ἦχ. α΄. Χριστὸς γεννᾶται. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος∙ σ. 12-15: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸ στόμα μου πλήρωσον, ἁγνή, θείας αἰνέσεως. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 15-18: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πύλη τοῦ φωτὸς τοῦ νοητοῦ, τῆς μετανοίας μοι. Ἀκρ.: Πρώτη δέησις τῇ πανάγνῳ παρθένῳ. Φωτίου. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος. Ποιητής: Φώτιος πατριάρχης∙ σ. 19-21: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: ᾨδὴν παρακλήσεως τῇ Θεοτόκῳ. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 22-25: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χαρᾶς αἰτία, χαρίτωσον τὸν νοῦν μου. Ἀκρ.: Ἰωάννης (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. α΄. Χριστὸς γεννᾶται. Ποιητής: Ἰωάννης Δαμασκηνός∙ σ. 25-29: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Μορφωθεὶς ἐκ σοῦ τὸ καθ’ ἡμᾶς, ἥλιος ἀνέσπερος. Ἀκρ.: Μητροφάνης μέλπω σε, δέσποινα Θεοτόκε. Ἦχ. β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε ποτέ. Ποιητής: Μητροφάνης Σμύρνης∙ σ. 29-32: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὑπὲρ πᾶσαν φύσιν λογικὴν τὸν ἐξαμαρτήσαντα. Ἦχ. β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε ποτέ. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 33-36: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θρήνου καιρὸς πάρεστιν, ὦ παναθλία ψυχή. Ἀκρ.: Θρηνῷδες ᾆσμα δεύτερον τῇ παρθένῳ. <Τοῦ Κρήτης>. Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 36-39: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἐγκωμίων σοι ἀειθαλὲς διάδημα νῦν. Ἀκρ.: <Ἐγκωμιάζει τὴν Θεοτόκον Θέκλα. Κλήμεντος (στὰ θεοτοκία)>. Ἦχ. β΄. Τῷ τὴν ἄβατον. Ποιητής: Θέκλα μοναχὴ / Κλήμης∙ σ. 39-42: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Δόξα τῇ σῇ κυοφορίᾳ, πανάμωμε. Ἀκρ.: Γεωργίου (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί. Ποιητής: Γεώργιος Νικομηδείας∙ σ. 43-46: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἐν φωναῖς ᾀσμάτων ἱερῶν αἶνον χαριστήριον. Ἦχ. β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε ποτέ. Ποιητής: Θεόδωρος Στουδίτης∙ σ. 46-49: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἀμβροσίας κόσμῳ τὴν τρυφήν, χαῖρε ἡ πηγάσασα. Ἀκρ.: αβγ…χψω. Ἀθανασίου (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε ποτέ. Ποιητής: Ἀθανάσιος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ὁ νέος∙ σ. 50-53: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸν βυθὸν ὡς τεκοῦσα τῆς ἀμετρήτου σοφίας. Ἀκρ.: Τῇ παρθένῳ μέλισμα ἐξᾴδω τρίτον. Μανουήλ. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι. Ποιητής: Μανουὴλ Κορίνθιος∙ σ. 53-56: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θλίψεσι προσπαλαίειν ἐν βίῳ κάλλιστον. Ἀκρ.: Θρηνεῖν τὸ κέρδος τοῦ βίου καθ’ ἡμέραν. Ἦχ. γ΄. Χέρσον ἀβυσσοτόκον. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 57-60: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸν ἐν σοὶ ἀπορρήτως, παρθενομῆτορ. Ἀκρ.: Τρίτη δέησις τῇ πανευκλεεῖ κόρῃ. Φωτίου. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι. Ποιητής: Φώτιος πατριάρχης∙ σ. 60-63: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὕψους ἀπολισθήσας βίου κρείττονος. Ἦχ. γ΄. Χέρσον ἀβυσσοτόκον. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 63-66: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸν ὄντως ὑπέρθεον, κόρη πάναγνε. Ἀκρ.: Τρίτος, πάναγνε, ψαλμὸς ἐξ Ἀρσενίου. Ἦχ. γ΄. Χέρσον ἀβυσσοτόκον. Ποιητής: Ἀρσένιος μοναχός∙ σ. 67-70: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἀρδευθῆναι πλουσίως δάκρυσι δίδου. Ἀκρ.: ᾌδω τρίτον σοι δακρύων γέμον μέλος. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι. Ποιητής: Θεόκτιστος μοναχὸς ὁ Στουδίτης∙ σ. 70-73: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χαῖρε θρόνε Κυρίου, χαῖρε παρθένε. Ἀκρ.: <Ἰωάννης Θ. (στὴν η΄ καὶ θ΄ ὠδή)>. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι. Ποιητής: Ἰωάννης Δαμασκηνός (λανθασμένη ἀπόδοση, ἀνάγν. Ἰωάννης Θ<ηκαρᾶς>)∙ σ. 73-76: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Φωτί με τῶν πρεσβειῶν σου φώτισον, θεογεννήτρια. Ἀκρ.: Φωτὸς δοχεῖον, φώτισόν με φωτί σου. Ἀμήν. Ἦχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον. Ποιητής: Θεόκτιστος μοναχὸς ὁ Στουδίτης∙ σ. 76-79: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὑπέρφωτε λαμπὰς τοῦ ἡλίου τῆς δόξης. Ἦχ. δ΄. Τριστάτας κραταιούς. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 80-83: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Κυρίως καὶ ἀληθῶς γεγέννηκας Θεὸν καὶ Κύριον. Ἀκρ.: Κανὼν τέταρτος παρθένῳ Μητροφάνους. Ἦχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον. Ποιητής: Μητροφάνης Σμύρνης∙ σ. 83-86: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Αἰσθήσεων, δέσποινα, διπλῆν πεντάδα. Ἀκρ.: Αἴνων ἀπαρχὰς εἰσάγω σοι, κυρίᾳ. Θεοφάνης. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Θεοφάνης Νικαίας ὁ Γραπτός∙ σ. 87-90: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἡ μόνη ἐν πειρασμοῖς καὶ θλίψεσιν ὑπερασπίζουσα. Ἀκρ.: Ἠλιοὺ παράκλησις τῇ Θεοτόκῳ. Ἦχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον. Ποιητής: Ἠλιού Κρήτης ὁ ἔκδικος∙ σ. 90-93: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸν νοῦν μου ὁδήγησον τῇ φωταυγεῖ μεσιτείᾳ σου. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Μανουὴλ Κορίνθιος∙ σ. 93-96: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χαρὰν ἡ κυήσασα, χαῖρε, παρθένε θεόνυμφε. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Θεόδωρος βασιλεὺς ὁ Λάσκαρις∙ σ. 96-99: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πνεύματος τοῦ ἀγίου ἑλκῦσαι χάριν αἰτῶ. Ἀκρ.: Πέμπτη δέησις τῇ Παναγία κόρῃ. Ἰγνατίου. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Ἰγνάτιος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως∙ σ. 100-103: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ψάλλειν ἀδιαλείπτως σοὶ χρεωστοῦμεν. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 103-106: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Γόνυ σοι κάμπτω, Δέσποινα, ὁ ταλαίπωρος. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Μᾶρκος ὁ Ἐφέσου καὶ Εὐγενικός∙ σ. 106-109: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὑπερευλογημένη, Μαρία πάναγνε. Ἀκρ.: Θεοφάνης (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Θεοφάνης Νικαίας ὁ Γραπτός∙ σ. 110-113: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πᾶσαί σε τῶν ἀγγέλων γεραίρουσι γενεαί. Ἀκρ.: Πέμπτος κανών σοι Μητροφάνους, παρθένε. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Μητροφάνης Σμύρνης∙ σ. 113-116: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ῥήματα ἐγκωμίων καὶ δέησιν προσευχῆς. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 116-119: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Φωτοδόχε λαμπάς, τὴν ταπεινήν μου ψυχήν. Ἀκρ.: <Ἰωάννης Θ. (στὴν η΄ καὶ θ΄ ὠδή)>. Ἦχ. πλ. α΄. Τῷ σωτῆρι Θεῷ. Ποιητής: Ἰωάννης Δαμασκηνός (λανθασμένη ἀπόδοση, ἀνάγν. Ἰωάννης Θ<ηκαρᾶς>)∙ σ. 119-123: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τῆς ἐμῆς καρδίας τὴν πολλὴν ὀδύνην οἶδας. Ἀκρ.: Τὸν ἐκ ψυχῆς στόνον μοι, ἁγνή, προσδέχου. Ἦχ. πλ. β΄. Κύματι θαλάσσης. Ποιητής: Μανουὴλ Κορίνθιος∙ σ. 123-125: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ῥανίδος δίκην ὀλίγης αἱ πονηραὶ καὶ μικραί. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 126-129: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἰωὴλ ὁ θαυμαστός, ὁ τοῦ Κυρίου μέγας προφήτης. Ἀκρ.: Ἴωμεν αὖθις τοῦ καλοῦ θρήνου χάριν. Ἦχ. πλ. β΄. Βοηθὸς καὶ σκεπαστής. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 129-132: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὴν ἀδιόδευτον πύλην, τὸ καθαρὸν τῆς ἁγνείας. Ἀκρ.: Θεοφάνης (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας. Ποιητής: Θεοφάνης Νικαίας ὁ Γραπτός∙ σ. 132-135: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Βοηθὸς καὶ σκεπαστὴς καὶ λυτρωτής μου. Ἀκρ.: Νικολάου (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. πλ. β΄. Βοηθὸς καὶ σκεπαστής. Ποιητής: Νικόλαος Κατασκεπηνός∙ σ. 135-138: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Δέσποινα, θρῆνον προσδέχου ἐκ ῥυπαρᾶς καρδίας. Ἀκρ.: Δός μοι, παρθένε, δάκρυα μετανοίας. <Παύλῳ>. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας. Ποιητής: Παῦλος ἐπίσκοπος Ἀμορίου∙ σ. 138-141: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χάριτός σου, ἀγαθή, τὴν ταπεινήν μου πλῆσον. Ἀκρ.: <Ἰωάννης Θ. (στὴν η΄ καὶ θ΄ ὠδή)>. Ἦχ. πλ. β΄. Βοηθὸς καὶ σκεπαστής. Ποιητής: Ἰωάννης Δαμασκηνός (λανθασμένη ἀπόδοση, ἀνάγν. Ἰωάννης Θ<ηκαρᾶς>)σ. 142-145: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Μῶμος ἐν σοὶ οὐκ ἔστι τῇ παναμώμῳ. Ἦχος βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 145-148: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τρέμω τὴν καταδίκην τῆς ἀποφάσεως, κόρη. Ἀκρ.: Τὸν ἕβδομον θρῆνον δὲ πῶς παραδράμω; Ἦχος βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 148-151: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὑποπεσόντα τῇ φθορᾷ παρακοῇ τὸν προπάτορα. Ἀκρ.: Κλήμεντος (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχος βαρύς. Τῷ ἐκτινάξαντι Θεῷ. Ποιητής: Κλήμης∙ σ. 151-154: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τάγματα τῶν ἀγγέλων ὡς ἀληθῶς καὶ κυρίως. Ἀκρ.: Τὴν παντάνασσαν εὐλογῶ νῦν ἑπτάκις. Ἦχος βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη. Ποιητής: Μητροφάνης Σμύρνης∙ σ. 154-157: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πρῶτον παθῶν νοσήσας ἐν τοῖς ὑψίστοις. Ἦχος βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 157-160: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Κλίνῃ με ῥαθυμίας ἀνακείμενον, κόρη. Ἦχος βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 160-163: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θείῳ φωτί σου, ἀγαθή, αὔγασόν μου τὰς φρένας. Ἀκρ.: <Ἰωάννης Θ. (στὴν η΄ καὶ θ΄ ὠδή)>. Ἦχος βαρύς. Τῷ συνεργήσαντι Θεῷ. Ποιητής: Ἰωάννης Δαμασκηνὸς (λανθασμένη ἀπόδοση, ἀνάγν. Ἰωάννης Θ<ηκαρᾶς>)∙ σ. 163-167: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θείᾳ προνοίᾳ γεγονὼς εἰς ὕπαρξιν καὶ κατ’εἰκόνα. Ἀκρ.: Νικολάου (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Νικόλαος Κατασκεπηνός∙ σ. 167-170: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἀπὸ χειλέων ῥυπαρῶν ἐφύμνιον δέχου. Ἀκρ.: Θεοφάνης (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Θεοφάνης Νικαίας ὁ Γραπτός∙ σ. 171-173: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θρηνῴδη τὸν βίον, μῆτερ Θεοῦ, στενὸν καὶ πικρόν τε. Ἀκρ.: Θρῆνος βροτοῖς πέφυκεν ἐκ Θεοῦ χάρις. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 174-177: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ναμάτων πηγήν σε πρεσβευτικῶν γινώσκοντες. Ἀκρ.: Νῦν ὀκτάκις μέλπω σε, σὸς Μητροφάνης. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Μητροφάνης Σμύρνης∙ σ. 177-180: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὴν σηπεδόνα τῆς ψυχῆς μου ξήρανον καὶ τῶν τραυμάτων. Ἀκρ.: Τῇ ὑπεράγνῳ προστρέχω καὶ Παρθένῳ. Ποιητής: Καλλίνικος Ἡρακλείας∙ σ. 181-184: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τῆς πρὸς ἐμέ σου συμπαθείας, ἄχραντε. Ἀκρ.: Τέλος με σῶσον τὸν ἀνάξιον, κόρη, Παῦλον. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Παῦλος ἐπίσκοπος Ἀμορίου∙ σ. 184-187: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸ στόμα μου πλήρωσον γλυκασμοῦ τοῦ θείου σου. Ἀκρ.: Ταύτῃ καὶ ἡ δέησις ὀγδόη πρέπει. Φωτίου. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Φώτιος πατριάρχης∙ σ. 188-190: Κανὼν παρακλητικὸς εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον ψαλλόμενος εἰς πᾶσαν θλίψιν. Ἀρχ.: Μυρίαις βαλλόμεθα συμφοραῖς, σφοδράς. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Θεόδωρος ὁ Στουδίτης∙ σ. 190-193: Κανὼν ἕτερος παρακλητικὸς πρὸς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον εἰς πᾶσαν ἀσθένειαν. Ἀρχ.: Τὰ ἀσθενείας μου καὶ νόσους ἴασαι, θεογεννήτρια. Ἀκρ.: Τὰς ἀσθενείας ἰάτρευσόν μου, κόρη. Μοναχοῦ Ἰωάννου. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 193-196: Ἕτερος κανὼν εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον μετὰ τὴν νόσον εὐχαριστήριος. Ἀρχ.: Ἡ πύλη τῆς θείας ἀνατολῆς, ἤνοιξάς μοι μοι πύλας. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 196-200: Κανὼν ἰαμβικὸς εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον. Ἀρχ.: Λόγοις σε, σεμνή, τὴν ὑπὲρ λόγον μόνην. Ἀκρ.: Λιτὴν δέχου, πάναγνε, τῶν σῶν προσφύγων. Ἦχ. α΄. Ἔσωσε λαόν. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 201-204: Κανὼν χαρμόσυνος εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον ψαλλόμενος τῷ Σαββάτῳ τῆς Ἀκαθίστου. Ἀκρ.: Χαρᾶς δοχεῖον σοὶ πρέπει χαίρειν μόνῃ. Ἰωσήφ. Ἀρχ.: Χριστοῦ βίβλον ἔμψυχον ἐσφραγισμένην σε. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος∙ σ. 204-207: Ἕτερος κανὼν εὐχαριστήριος εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον· ψαλλόμενος τῷ αὐτῷ Σαββάτῳ τῆς Ἀκαθίστου παρὰ ταῖς σεβασμίαις μοναῖς τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἀρχ.: ᾙρέτισας, ἄχραντε, λαὸν καὶ πόλιν βασίλειον οἰκεῖν. Ἀκρ.: Ἡ βασιλὶς τὰ σῷστρα σοὶ τῇ Παρθένῳ. Νικολάου (στὰ θεοτοκία).. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: <Νικόλαος>.

DPA-0151

Δ. Παναγοπούλου, Ἱερὰ Μονὴ Εἰκοσιφοινίσσης Παγγαίου. Ἀθῆναι 1976.

Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 83.

Θεοτόκος Εικοσιφοίνισσα

Αθήνα

1976

σ. 117-148: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 128-144: Ὁ Α΄ κανόνας. Ἀρχ.: Δεῦτε συμφώνως ἱερέων τάγματα. Ἀκρ.: Διονύσιον ὑμνῶ πόθῳ. Χρύσανθος. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Χρύσανθος∙ σ. 129-145: Ὁ Β΄ κανόνας. Ἀρχ.: Τῇ φωταυγεῖ τῆς τρισηλίου θεότητος αἴγλῃ. Ἀκρ.: Τὸν ἱεράρχην Διονύσιον ᾄδω. Μανουήλ. Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί. Ποιητής: Μανουὴλ Κορίνθιος∙ σ. 137-140: Ὁ Bίος. Ἀρχ.: Οὗτος ὁ ἐν ἁγίοις πατὴρ ἡμῶν Διονύσιος∙ σ. 149-156: Ὁ κανόνας στὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου Εἰκοσιφοινίσσης. Ἀρχ.: Μητέρα σε ἔγνωμεν ὑψίστου Λόγου. Ἀκρ.: Ματθαῖος ὑμνῶ τὴν ἀπείρανδρον κόρην. Ἦχ. α΄. Ὠιδὴν ἐπινίκιον. Ποιητής: Ματθαῖος μητροπολίτης Μυρέων.

DPA-0375

Προσκυνητάριον τῆς ἐν Μακεδονίᾳ παρὰ τῇ πόλει Σερρῶν σταυροπηγιακῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου συνταχθὲν παρὰ τοῦ Χριστοφόρου ἱεροδιδασκάλου καὶ ἡγουμένου αὐτῆς. Ἐν Λειψίᾳ. 1904.

L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 123, 2. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 200.

Ιωάννης μητροπολίτης Ζιχνών

Λειψία

1904

σ. 64-70: Ἐγκωμιαστικὸς λόγος στὸν Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο. Ἀρχ.: Ταῦτα εἶπε περὶ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου∙ σ. 71-84: Ἡ ἀκολουθία τοῦ ὁσίου Ἰωάννου (πρώην Ἰωακεὶμ μητροπολίτου Ζιχνῶν, κτίτορος τῆς μονῆς). Ποιητής: Μανουὴλ Κορίνθιος∙ σ. 77-83: Ὁ κανόνας. Ἀρχ.: Ὑπὸ ἀχλύος πταισμάτων τὸ ὀπτικόν. Ἀκρ.: Ὑμνῶ χαριτώνυμον ὄντως ποιμένα. Μανουήλ. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας. Ποιητής: Μανουὴλ Κορίνθιος∙ σ. 79-82: Τὸ συναξάριο. Ἀρχ.: Οὗτος ὁ θεοφόρος πατὴρ ἡμῶν Ἰωάννης ἦτο.

DPA-0623

Ἡ ἀκολουθία τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Φιλαρέτου τοῦ Ἐλεήμονος. Ἐκδίδεται ὑπὸ τῆς ἐν Κεχροβουνίῳ Τήνου Ἱερᾶς γυναικείας Μονῆς Ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου. Ἀδείᾳ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Σύρου, Τήνου, Ἄνδρου, Κέας καὶ Μήλου εἰς δόξαν Χριστοῦ καὶ πρὸς ψυχικὴν ὠφέλειαν τῶν χριστιανῶν. Ἐν Ἑρμουπόλει Σύρου, ἐκ τοῦ τυπογραφείου Κ. Γερασιμίδη. 1935.

Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 326.

Φιλάρετος ο Ελεήμων

Ερμούπολη

1935

σ. 3-28: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 11-23: Ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Τείχισον τὸν νοῦν μου, ἀγαθή, τῇ φωταυγεῖ. Ἀκρ.: Τῇ παντανάσσῃ πρῶτον ἐξᾴδω μέλος. Μανουήλ. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος δεξιά. Ποιητής: Μανουὴλ Κορίνθιος∙ σ. 11-23: Ὁ Α΄ κανόνας τοῦ ἁγίου. Ἀρχ.: Ὕμνοις τὴν σὴν φαεινοτάτην πανήγυριν. Ἀκρ.: Ὑμνῶ σε, Φιλάρετε, ἐν θείοις λόγοις. Ἰακώβ. Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί. Ποιητής: Ἰακώβ∙ σ. 12-24: Ὁ Β΄ κανόνας τοῦ ἁγίου. Ἀρχ.: Ὑμνοῦντες πόθῳ τὴν μνήμην σου τὴν θείαν. Ἦχ. α΄. Χριστὸς γεννᾶται.

DPA-0655

Νέον Μαρτυρολόγιον ἤτοι μαρτύρια τῶν νεοφανῶν μαρτύρων τῶν μετὰ τὴν ἅλωσιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως κατὰ διαφόρους καιροὺς καὶ τόπους μαρτυρησάντων. Συναχθέντα ἐκ διαφόρων συγγραφέων, καὶ μετ’ ἐπιμελείας ὅτι πλείστης διορθωθέντα. Καὶ σὺν Θεῷ τὸ μὲν πρῶτον ἐκδοθέντα διὰ συνδρομῆς φιλοχρίστων καὶ φιλομαρτύρων χριστιανῶν, τῶν ἐν τῇ Εὐρώπῃ πραγματευομένων. Νῦν δὲ τὸ δεύτερον ἐκδίδονται δαπάνῃ Στεφάνου Κωνσταντίνου Σκαθάρου τοῦ ἐξ Ἀθηνῶν. Εἰς κοινὴν τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν ὠφέλειαν. Ἐν Ἀθήναις, τύποις Φ. Καραμπίνη καὶ Κ. Βάφα (παρὰ τῇ ὁδῷ Βύσσῃ ἀριθ. 301.) 1856.

L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, XXXI. Δ. Γκίνης – Β. Μέξας (+ 1937), Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία 1800-1863. Ἀναγραφὴ τῶν κατὰ τὴν χρονικὴν ταύτην περίοδον ὅπου δήποτε ἑλληνιστὶ ἐκδοθέντων βιβλίων καὶ ἐντύπων ἐν γένει, τ. Α΄-Γ΄, [Πραγματεῖαι τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, τ. 11], ἐν Ἀθήναις 1939-1957 ἀρ. 6993. Π. Νικολόπουλος, «Βιβλιογραφικὴ ἐπιστασία τῶν ἐκδόσεων Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου», Πρακτικὰ Συμποσίου «Νικοδήμου Ἁγιορείτου τοῦ Ναξίου Πνευματικὴ Μαρτυρία» (Νάξος 8-11 Ἰουλίου 1993), [Ἐπετηρὶς Ἑταιρείας Κυκλαδικῶν Μελετῶν Ις΄ (1996-2000)], Ἀθήνα 2000 391, 505-510. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 345-347.

Νικήτας μεγαλομάρτυς Ματρώνα η Χιοπολίτις Νικόλαος ο Χίος Ιωάννης μητροπολίτης Ζιχνών Πολύδωρος ο Κύπριος Θεόδωρος ο Βυζάντιος Νεομάρτυρες άπαντες

Αθήνα

1856

σ. 2: Ἐπίγραμμα ἰαμβικὸν εἰς τὴν βίβλον ταύτην (στ. 8). Ἀρχ.: Χριστοῦ μαθηταῖς πᾶσιν ἁπλῶς συμφέρει∙ σ. 2: Ἕτερον εἰς τὴν αὐτὴν διὰ στίχων πολιτικῶν (στ. 8). Ἀρχ.: Ὅσοι ἐστὲ ὑπὸ ζυγὸν νῦν αἰχμαλωσίας∙ σ. 2: Ἐπίγραμμα ἰαμβικὸν εἰς τοὺς νεομάρτυρας (στ. 4). Ἀρχ.: Αἴνους καὶ ᾠδὰς οἱ φίλαθλοι σὺν πόθῳ∙ σ. 3-20: Προοίμιον τοῖς ἐντευξομένοις. Ἀρχ.: Ἂς ᾖσαι εὐλογητὸς καὶ δεδοξασμένος εἰς τοὺς αἰῶνας∙ σ. 116-128: Ἡ ἀκολουθία τοῦ νεομάρτυρος Νικήτα τοῦ Νισυρίου (+1732). Ἀκρ.: <Νικηφόρου> (στὰ στιχηρὰ τοῦ μικροῦ ἑσπερινοῦ). Ποιητές: Ἀθανάσιος Ἰβηρίτης, Νικηφόρος Χῖος∙ σ. 119-128: Ὁ κανόνας. Ἀρχ.: Ταῖς εὐπροσδέκτοις ἱκεσίαις, δέσποτα, τοῦ νέου μάρτυρος. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ∙ σ. 121-127: Τὸ μαρτύριο. Ἀρχ.: Οὗτος ὁ νέος μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Νικήτας ἦτον ἀπὸ τὴν Νίσυρον∙ σ. 136-154: Ἡ ἀκολουθία τῆς ὁσίας Ματρώνης τῆς Χιοπολίτιδος. Ποιητής: Νεῖλος (Νικήτας) Ρόδου∙ σ. 139-153: Ὁ κανόνας. Ἀρχ.: Ματρῶναν τιμήσωμεν τὴν ἱεράν, ὦ θεόφρονες. Ἀκρ.: Ματρῶναν ὑμνῶ τῆς Χίου τὴν προστάτιν. Νικήτας. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Νεῖλος (Νικήτας) Ρόδου∙ σ. 142-152: Ὁ Bίος καὶ τὰ θαύματα. Ἀρχ.: Αὕτη ἡ ὁσία καὶ θαυματουργὸς μήτηρ ἡμῶν Ματρῶνα ἦτον ἀπὸ τὴν νῆσον Χίον. Διορθωτής: Νικηφόρος Χῖος∙ σ. 155-170: Ἡ ἀκολουθία τοῦ νεομάρτυρος Νικολάου τοῦ Χίου (+1754). Ποιητής: Νικηφόρος Χῖος∙ σ. 158-169: Ὁ Α΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ἄναρχε Λόγε, ταῖς τοῦ νέου μάρτυρος. Ἀκρ.: αβγ…χψω. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ∙ σ. 159-170: Ὁ Β΄ κανόνας. Ἀρχ.: Τῇ αἴγλῃ τῆς τριλαμποῦς θεότητος περιλαμπόμενος. Ἦχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον∙ σ. 161-168: Τὸ μαρτύριο. Ἀρχ.: Οὗτος ὁ νέος μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Νικόλαος ἦτον ἀπὸ τὴν περίφημον νῆσον Χίον∙ σ. 171-183: Ἡ ἀκολουθία τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου μητροπολίτου Ζιχνῶν, κτίτορος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ τιμίου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου τῆς πόλεως Σερρῶν, ἐπὶ τοῦ Μενοικείου ὄρους κειμένης. Ποιητής: Μανουὴλ Κορίνθιος∙ σ. 176-182: Ὁ κανόνας. Ἀρχ.: Ὑπὸ ἀχλύος πταισμάτων τὸ ὀπτικόν τῆς ψυχῆς. Ἀκρ.: Ὑμνῶ χαριτώνυμον ὄντως ποιμένα. Μανουήλ. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἡπείρῳ πεζεύσας. Ποιητής: Μανουὴλ Κορίνθιος∙ σ. 178-181: Ὁ Bίος. Ἀρχ.: Οὗτος ὁ θεοφόρος πατὴρ ἡμῶν Ἰωάννης ἦτον μὲν εἰς τοὺς χρόνους τοῦ Ἀνδρονίκου, τοῦ πιστοῦ βασιλέως∙ σ. 224-239: Ἡ ἀκολουθία τοῦ νεομάρτυρος Πολυδώρου τοῦ Κυπρίου (+1794). Ἀκρ.: <Νικηφόρου> (στὰ στιχηρὰ τοῦ μικροῦ ἑσπερινοῦ). Ποιητές: Νικηφόρος Χῖος, Νικόδημος Ἁγιορείτης, Μιχαὴλ Εὐμορφόπουλος∙ σ. 227-237: Ὁ Α΄ κανόνας. Ἀρχ.: Νοός μου τὴν ζόφωσιν φώτισον θείαις πρεσβείαις σου. Ἀκρ.: Νέον γεραίρω Πολύδωρον τοῖς λόγοις. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Νικόδημος Ἁγιορείτης∙ σ. 228-238: Ὁ Β΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ζωῆς σου λαβόμενος τῆς ἀκηράτου, θεόφρον. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον. Ποιητής: Μιχαὴλ Εὐμορφόπουλος∙ σ. 230-236: Τὸ μαρτύριο. Ἀρχ.: Οὗτος ὁ μέγας καὶ νεοφανὴς στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ Πολύδωρος∙ σ. 241-258: Ἡ ἀκολουθία τοῦ νεομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Βυζαντίου (+1795). Ἀκρ.: <Νικηφόρου> (στὰ στιχηρὰ τοῦ μικροῦ ἑσπερινοῦ). Ποιητές: Νικηφόρος Χῖος, Νικόδημος Ἁγιορείτης, Μιχαὴλ Εὐμορφόπουλος∙ σ. 244-257: Ὁ Α΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ὕμνον προσᾴδειν τῇ σεπτῇ ἀθλήσει σου. Ἀκρ.: Ὕμνον προσᾴδω Θεοδώρῳ τῷ νέῳ. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: <Νικόδημος Ἁγιορείτης>∙ σ. 244-257: Ὁ Β΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ὑμνῆσαι προθυμουμένῳ σήμερον τὴν θείαν ἄθλησιν. Ἦχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον. Ποιητής: Μιχαὴλ Εὐμορφόπουλος∙ σ. 246-256: Τὸ μαρτύριο. Ἀρχ.: Οὗτος ὁ εὐλογημένος Θεόδωρος ἦτον ἀπὸ ἕνα χωρίον τῆς Κωνσταντινουπόλεως Νεοχῶρι καλούμενον∙ σ. 263-271: Ἡ ἀκολουθία πάντων τῶν νεοφανῶν μαρτύρων, τῶν μετὰ τὴν ἅλωσιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως μαρτυρησάντων, ὧν τινες οἱ ὀνομαστότεροι ἐνταῦθα περιέχονται, καὶ ὅτε τις βούλεται τὴν μνήμην τούτων ἐπιτελείτω. Ἀκρ.: <Νικηφόρου> (στὰ στιχηρὰ τοῦ μικροῦ ἑσπερινοῦ). Ποιητές: Νικηφόρος Χῖος, Νικόδημος Ἁγιορείτης∙ σ. 267- 270: Ὁ κανόνας. Ἀρχ.: Τριὰς μονάς τε καὶ μονὰς Τρισήλιε, τὸν σκοτισθέντα. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ.

DPA-0663

Ἀκολουθίαι τῶν Τιμίων Δώρων τῆς Ὑπαπαντῆς καὶ τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου Παύλου τοῦ βασιλογόνου, προστάτου καὶ κτίτορος τῆς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Μονῆς. Ἐκδίδοται δαπάνῃ τῆς Ἱερᾶς καὶ σταυροπηγιακῆς Μονῆς τοῦ ὁσίου Παύλου ἐπὶ ἡγουμενείας ἀρχιμανδρίτου Σεραφείμ. Τύποις Α. Ε. Ε. «Νέα Ἑλληνικὴ Ἡὼς» (Ι. Χατζηϊωάννου), Κολοκυνθοῦς 2. Ἀθῆναι 1929.

Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 359-360.

Ιησού Χριστού Γέννησις Τρύφων μεγαλομάρτυς Ιησού Χριστού Υπαπαντή Συμεών Συμεών ο θεοδόχος Παύλος ο Ξηροποταμηνός

Αθήνα

1929

σ. 5-29: Ἡ ἀκολουθία τῶν Τιμίων Δώρων∙ σ. 11- 24: Ὁ κανόνας τῶν Χριστουγέννων. Ἀρχ.: Ῥεύσαντα ἐκ παραβάσεως. Ἦχ. α΄. Χριστὸς γεννᾶται δοξάσατε∙ σ. 11-25: Ὁ ἰαμβικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Ἤνεγκε γαστὴρ ἡγιασμένη Λόγον. Ἦχ. α΄. Ἔσωσε λαὸν θαυματουργῶν Δεσπότης∙ σ. 12-26: Ὁ κανόνας τῶν Τιμίων Δώρων. Ἀρχ.: Τὰ πάντιμα δῶρά σου, σῶτερ, τιμῶμεν. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον∙ σ. 30-33: Ὑπόμνημα περὶ τῶν Τιμίων Δώρων καὶ Μάγων ἐν τῇ τοῦ ἁγίου Παύλου Ἱερᾷ Μονῇ τῇ ἐν τῷ Ἄθῳ εὑρισκομένῃ. Ἀρχ.: Ὅτε ἔμελλεν ἡ κυρία Θεοτόκος ἐκδημῆσαι∙ σ. 34-48: Ἡ προεόρτιος ἀκολουθία τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Τρύφωνος∙ σ. 38-46: Ὁ προεόρτιος κανόνας. Ἀρχ.: Ἀγκάλας ἁπλώσαντες τὰς τῶν ψυχῶν. Ἄκρ.: <αβγ…χψω. Φιλοθέου> (στὰ θεοτοκία). Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: <Φιλόθεος Κόκκινος>∙ σ. 38-47: Ὁ κανόνας τοῦ ἁγίου Τρύφωνος. Ἀρχ.: Τῆς ὄντως ἐνθέου ἐν οὐρανοῖς τρυφῆς. Ἀκρ.: Τρυφῆς μεθέξειν ἀξίωσόν με, Τρύφων. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Θεοφάνης∙ σ. 49-86: Ἡ ἀκολουθία τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου∙ σ. 59-72: Ὁ Α΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ῥανάτωσαν ὕδωρ νεφέλαι. Ἀκρ: Χριστὸν γεγηθώς, πρέσβυς ἀγκαλίζεται. Ἦχ. γ΄. Χέρσον ἀβυσσοτόκον. Ποιητής: Κοσμᾶς Μελωδός∙ σ.60-73: Ὁ Β΄ κανόνας. Ἀρχ.: Χριστὸς σαρκὶ πεφανέρωται. Ἀκρ: Χριστὸν πρέσβυς ὠλέναις ἐδέξατο. ᾨδὴ Ἰωσήφ. Ἦχ. α΄. Χριστὸς γεννᾶται. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος∙ σ. 60-73: Ὁ Γ΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ἀκτῖσι, φιλάνθρωπε, σῆς φωτοδότιδος. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Γερμανὸς πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως∙ σ. 79-84: Ὁ κανόνας τοῦ ἁγίου Συμεών. Ἀρχ.: Δικαίων σκηνώμασι περιχαρῶς αὐλιζόμενος. Ἀκρ.: Δέχου τὸν ὕμνον, Συμεὼν θεηδόχε. Ἰωσήφ. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος∙ σ. 87-117: Ἡ ἀκολουθία τοῦ ὁσίου Παύλου τοῦ Ξηροποταμηνοῦ, κτίτορος τῆς Μονῆς Ἁγίου Παύλου∙ σ. 98-113: Ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Τοῦ κόσμου τὰ πέρατα δόξῃ τῇ σῇ. Ἀκρ.: Τέταρτον ᾆσμα τῇ μητρὶ τῆς ζωῆς ᾄδω. Μανουήλ. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Μανουὴλ Κορίνθιος. σ. 99-114: Ὁ Α΄ κανόνας τοῦ ἁγίου. Ἀρχ.: Ζωὴν τὴν αἰώνιον ποθήσας, Παῦλε ἀοίδιμε. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου∙ σ. 99-114: Ὁ Β΄ κανόνας τοῦ ἁγίου. Ἀρχ.: Ἄνωθεν ἅπαν τοῖς ἀνθρώποις δώρημα. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ∙ σ. 118-129: Ἰακώβου <Νεοσκητιώτου>, Ἐγκώμιο στὸν ὅσιο Παῦλο τὸν Ξηροποταμηνό. Ἀρχ.: Καλὰ καὶ ὁ θάνατος νὰ ἐβασίλευσε∙ σ. 130-138: Ὁ Bίος. Ἀρχ.: Ὅταν ὁ καθαρώτατος ἐκεῖνος καὶ διαβατικώτατος.