DPA-0213
Στέφανος τῆς ἀειπαρθένου ἤτοι Θεοτοκάριον νέον ποικίλον καὶ ὡραιότατον ὀκτώηχον. Περιέχον ἑξηκονταδύω κανόνας πρὸς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον. Μελουργηθέντας ὑπὸ εἰκοσιδύω ἱερῶν καὶ θεσπεσίων μελῳδῶν ἐκ τῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους χειρογράφων βίβλων, μετὰ σπουδῆς καὶ πόνων πολλῶν συναχθέν, καὶ μετ’ ἐπιμελείας διορθωθὲν ἐξεδόθη παρὰ Νικοδήμου μοναχοῦ τοῦ Ναξίου. Ἤδη δὲ τὸ δεύτερον μετ’ ἐπιστασίας πολλῆς ἐπιδιορθωθὲν κατὰ τὰ τυπογραφικὰ σφάλματα. Ὑπὸ δὲ τῆς Πατριαρχικῆς Ἐκκλησιαστικῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπικριθέν. Ἐξεδόθη ὑπὸ Γ. Μουσαίου. Ἐν Κωνσταντινουπόλει, ἐκ τῆς πατριαρχικῆς τοῦ γένους τυπογραφίας. 1849.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 141, 5. Δ. Γκίνης – Β. Μέξας (+ 1937), Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία 1800-1863. Ἀναγραφὴ τῶν κατὰ τὴν χρονικὴν ταύτην περίοδον ὅπου δήποτε ἑλληνιστὶ ἐκδοθέντων βιβλίων καὶ ἐντύπων ἐν γένει, τ. Α΄-Γ΄, [Πραγματεῖαι τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, τ. 11], ἐν Ἀθήναις 1939-1957 ἀρ. 5053. Π. Νικολόπουλος, «Βιβλιογραφικὴ ἐπιστασία τῶν ἐκδόσεων Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου», Πρακτικὰ Συμποσίου «Νικοδήμου Ἁγιορείτου τοῦ Ναξίου Πνευματικὴ Μαρτυρία» (Νάξος 8-11 Ἰουλίου 1993), [Ἐπετηρὶς Ἑταιρείας Κυκλαδικῶν Μελετῶν Ις΄ (1996-2000)], Ἀθήνα 2000 385, 497-500. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 119-124.
Θεοτόκος
Κωνσταντινούπολη
1849
σ. 3 χ.ἀ.: <Περὶ τοῦ ὀνόματος τῆς Θεοτόκου>∙ σ. 1-4: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Δοχεῖον τῆς φύσεως τῆς ἀχωρήτου. Ἀκρ.: Δέσποινα, νεῦσον πρὸς λιτὰς Θεοδώρου. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον. Ποιητής: Θεόδωρος Στουδίτης ∙ σ. 5-8: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θρήνων ἀπαρχὰς δεῦρο, ψυχή. Ἀκρ.: Θρήνων ἐμῶν δέχοιο τὸν πρῶτον, κόρη. Ναί. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 8-11: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χριστιανῶν καταφύγιον, πιπτόντων. Ἀκρ.: <Ἰωσήφ> (στὴ θ΄ ὠδή). Ἦχ. α΄. Χριστὸς γεννᾶται. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος∙ σ. 12-15: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸ στόμα μου πλήρωσον, ἁγνή, θείας αἰνέσεως. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 15-18: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πύλη τοῦ φωτὸς τοῦ νοητοῦ, τῆς μετανοίας μοι. Ἀκρ.: Πρώτη δέησις τῇ πανάγνῳ παρθένῳ. Φωτίου. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος. Ποιητής: Φώτιος πατριάρχης∙ σ. 19-21: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: ᾨδὴν παρακλήσεως τῇ Θεοτόκῳ. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 22-25: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χαρᾶς αἰτία, χαρίτωσον τὸν νοῦν μου. Ἀκρ.: Ἰωάννης (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. α΄. Χριστὸς γεννᾶται. Ποιητής: Ἰωάννης Δαμασκηνός∙ σ. 25-29: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Μορφωθεὶς ἐκ σοῦ τὸ καθ’ ἡμᾶς, ἥλιος ἀνέσπερος. Ἀκρ.: Μητροφάνης μέλπω σε, δέσποινα Θεοτόκε. Ἦχ. β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε ποτέ. Ποιητής: Μητροφάνης Σμύρνης∙ σ. 29-32: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὑπὲρ πᾶσαν φύσιν λογικὴν τὸν ἐξαμαρτήσαντα. Ἦχ. β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε ποτέ. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 33-36: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θρήνου καιρὸς πάρεστιν, ὦ παναθλία ψυχή. Ἀκρ.: Θρηνῷδες ᾆσμα δεύτερον τῇ παρθένῳ. <Τοῦ Κρήτης>. Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 36-39: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἐγκωμίων σοι ἀειθαλὲς διάδημα νῦν. Ἀκρ.: <Ἐγκωμιάζει τὴν Θεοτόκον Θέκλα. Κλήμεντος (στὰ θεοτοκία)>. Ἦχ. β΄. Τῷ τὴν ἄβατον. Ποιητής: Θέκλα μοναχὴ / Κλήμης∙ σ. 39-42: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Δόξα τῇ σῇ κυοφορίᾳ, πανάμωμε. Ἀκρ.: Γεωργίου (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί. Ποιητής: Γεώργιος Νικομηδείας∙ σ. 43-46: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἐν φωναῖς ᾀσμάτων ἱερῶν αἶνον χαριστήριον. Ἦχ. β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε ποτέ. Ποιητής: Θεόδωρος Στουδίτης∙ σ. 46-49: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἀμβροσίας κόσμῳ τὴν τρυφήν, χαῖρε ἡ πηγάσασα. Ἀκρ.: αβγ…χψω. Ἀθανασίου (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε ποτέ. Ποιητής: Ἀθανάσιος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ὁ νέος∙ σ. 50-53: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸν βυθὸν ὡς τεκοῦσα τῆς ἀμετρήτου σοφίας. Ἀκρ.: Τῇ παρθένῳ μέλισμα ἐξᾴδω τρίτον. Μανουήλ. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι. Ποιητής: Μανουὴλ Κορίνθιος∙ σ. 53-56: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θλίψεσι προσπαλαίειν ἐν βίῳ κάλλιστον. Ἀκρ.: Θρηνεῖν τὸ κέρδος τοῦ βίου καθ’ ἡμέραν. Ἦχ. γ΄. Χέρσον ἀβυσσοτόκον. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 57-60: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸν ἐν σοὶ ἀπορρήτως, παρθενομῆτορ. Ἀκρ.: Τρίτη δέησις τῇ πανευκλεεῖ κόρῃ. Φωτίου. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι. Ποιητής: Φώτιος πατριάρχης∙ σ. 60-63: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὕψους ἀπολισθήσας βίου κρείττονος. Ἦχ. γ΄. Χέρσον ἀβυσσοτόκον. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 63-66: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸν ὄντως ὑπέρθεον, κόρη πάναγνε. Ἀκρ.: Τρίτος, πάναγνε, ψαλμὸς ἐξ Ἀρσενίου. Ἦχ. γ΄. Χέρσον ἀβυσσοτόκον. Ποιητής: Ἀρσένιος μοναχός∙ σ. 67-70: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἀρδευθῆναι πλουσίως δάκρυσι δίδου. Ἀκρ.: ᾌδω τρίτον σοι δακρύων γέμον μέλος. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι. Ποιητής: Θεόκτιστος μοναχὸς ὁ Στουδίτης∙ σ. 70-73: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χαῖρε θρόνε Κυρίου, χαῖρε παρθένε. Ἀκρ.: <Ἰωάννης Θ. (στὴν η΄ καὶ θ΄ ὠδή)>. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι. Ποιητής: Ἰωάννης Δαμασκηνός (λανθασμένη ἀπόδοση, ἀνάγν. Ἰωάννης Θ<ηκαρᾶς>)∙ σ. 73-76: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Φωτί με τῶν πρεσβειῶν σου φώτισον, θεογεννήτρια. Ἀκρ.: Φωτὸς δοχεῖον, φώτισόν με φωτί σου. Ἀμήν. Ἦχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον. Ποιητής: Θεόκτιστος μοναχὸς ὁ Στουδίτης∙ σ. 76-79: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὑπέρφωτε λαμπὰς τοῦ ἡλίου τῆς δόξης. Ἦχ. δ΄. Τριστάτας κραταιούς. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 80-83: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Κυρίως καὶ ἀληθῶς γεγέννηκας Θεὸν καὶ Κύριον. Ἀκρ.: Κανὼν τέταρτος παρθένῳ Μητροφάνους. Ἦχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον. Ποιητής: Μητροφάνης Σμύρνης∙ σ. 83-86: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Αἰσθήσεων, δέσποινα, διπλῆν πεντάδα. Ἀκρ.: Αἴνων ἀπαρχὰς εἰσάγω σοι, κυρίᾳ. Θεοφάνης. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Θεοφάνης Νικαίας ὁ Γραπτός∙ σ. 87-90: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἡ μόνη ἐν πειρασμοῖς καὶ θλίψεσιν ὑπερασπίζουσα. Ἀκρ.: Ἠλιοὺ παράκλησις τῇ Θεοτόκῳ. Ἦχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον. Ποιητής: Ἠλιού Κρήτης ὁ ἔκδικος∙ σ. 90-93: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸν νοῦν μου ὁδήγησον τῇ φωταυγεῖ μεσιτείᾳ σου. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Μανουὴλ Κορίνθιος∙ σ. 93-96: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χαρὰν ἡ κυήσασα, χαῖρε, παρθένε θεόνυμφε. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Θεόδωρος βασιλεὺς ὁ Λάσκαρις∙ σ. 96-99: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πνεύματος τοῦ ἀγίου ἑλκῦσαι χάριν αἰτῶ. Ἀκρ.: Πέμπτη δέησις τῇ Παναγία κόρῃ. Ἰγνατίου. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Ἰγνάτιος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως∙ σ. 100-103: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ψάλλειν ἀδιαλείπτως σοὶ χρεωστοῦμεν. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 103-106: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Γόνυ σοι κάμπτω, Δέσποινα, ὁ ταλαίπωρος. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Μᾶρκος ὁ Ἐφέσου καὶ Εὐγενικός∙ σ. 106-109: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὑπερευλογημένη, Μαρία πάναγνε. Ἀκρ.: Θεοφάνης (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Θεοφάνης Νικαίας ὁ Γραπτός∙ σ. 110-113: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πᾶσαί σε τῶν ἀγγέλων γεραίρουσι γενεαί. Ἀκρ.: Πέμπτος κανών σοι Μητροφάνους, παρθένε. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Μητροφάνης Σμύρνης∙ σ. 113-116: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ῥήματα ἐγκωμίων καὶ δέησιν προσευχῆς. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 116-119: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Φωτοδόχε λαμπάς, τὴν ταπεινήν μου ψυχήν. Ἀκρ.: <Ἰωάννης Θ. (στὴν η΄ καὶ θ΄ ὠδή)>. Ἦχ. πλ. α΄. Τῷ σωτῆρι Θεῷ. Ποιητής: Ἰωάννης Δαμασκηνός (λανθασμένη ἀπόδοση, ἀνάγν. Ἰωάννης Θ<ηκαρᾶς>)∙ σ. 119-123: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τῆς ἐμῆς καρδίας τὴν πολλὴν ὀδύνην οἶδας. Ἀκρ.: Τὸν ἐκ ψυχῆς στόνον μοι, ἁγνή, προσδέχου. Ἦχ. πλ. β΄. Κύματι θαλάσσης. Ποιητής: Μανουὴλ Κορίνθιος∙ σ. 123-125: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ῥανίδος δίκην ὀλίγης αἱ πονηραὶ καὶ μικραί. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 126-129: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἰωὴλ ὁ θαυμαστός, ὁ τοῦ Κυρίου μέγας προφήτης. Ἀκρ.: Ἴωμεν αὖθις τοῦ καλοῦ θρήνου χάριν. Ἦχ. πλ. β΄. Βοηθὸς καὶ σκεπαστής. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 129-132: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὴν ἀδιόδευτον πύλην, τὸ καθαρὸν τῆς ἁγνείας. Ἀκρ.: Θεοφάνης (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας. Ποιητής: Θεοφάνης Νικαίας ὁ Γραπτός∙ σ. 132-135: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Βοηθὸς καὶ σκεπαστὴς καὶ λυτρωτής μου. Ἀκρ.: Νικολάου (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. πλ. β΄. Βοηθὸς καὶ σκεπαστής. Ποιητής: Νικόλαος Κατασκεπηνός∙ σ. 135-138: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Δέσποινα, θρῆνον προσδέχου ἐκ ῥυπαρᾶς καρδίας. Ἀκρ.: Δός μοι, παρθένε, δάκρυα μετανοίας. <Παύλῳ>. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας. Ποιητής: Παῦλος ἐπίσκοπος Ἀμορίου∙ σ. 138-141: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Χάριτός σου, ἀγαθή, τὴν ταπεινήν μου πλῆσον. Ἀκρ.: <Ἰωάννης Θ. (στὴν η΄ καὶ θ΄ ὠδή)>. Ἦχ. πλ. β΄. Βοηθὸς καὶ σκεπαστής. Ποιητής: Ἰωάννης Δαμασκηνός (λανθασμένη ἀπόδοση, ἀνάγν. Ἰωάννης Θ<ηκαρᾶς>)σ. 142-145: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Μῶμος ἐν σοὶ οὐκ ἔστι τῇ παναμώμῳ. Ἦχος βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 145-148: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τρέμω τὴν καταδίκην τῆς ἀποφάσεως, κόρη. Ἀκρ.: Τὸν ἕβδομον θρῆνον δὲ πῶς παραδράμω; Ἦχος βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 148-151: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ὑποπεσόντα τῇ φθορᾷ παρακοῇ τὸν προπάτορα. Ἀκρ.: Κλήμεντος (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχος βαρύς. Τῷ ἐκτινάξαντι Θεῷ. Ποιητής: Κλήμης∙ σ. 151-154: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τάγματα τῶν ἀγγέλων ὡς ἀληθῶς καὶ κυρίως. Ἀκρ.: Τὴν παντάνασσαν εὐλογῶ νῦν ἑπτάκις. Ἦχος βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη. Ποιητής: Μητροφάνης Σμύρνης∙ σ. 154-157: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Πρῶτον παθῶν νοσήσας ἐν τοῖς ὑψίστοις. Ἦχος βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 157-160: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Κλίνῃ με ῥαθυμίας ἀνακείμενον, κόρη. Ἦχος βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 160-163: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θείῳ φωτί σου, ἀγαθή, αὔγασόν μου τὰς φρένας. Ἀκρ.: <Ἰωάννης Θ. (στὴν η΄ καὶ θ΄ ὠδή)>. Ἦχος βαρύς. Τῷ συνεργήσαντι Θεῷ. Ποιητής: Ἰωάννης Δαμασκηνὸς (λανθασμένη ἀπόδοση, ἀνάγν. Ἰωάννης Θ<ηκαρᾶς>)∙ σ. 163-167: Κανὼν τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θείᾳ προνοίᾳ γεγονὼς εἰς ὕπαρξιν καὶ κατ’εἰκόνα. Ἀκρ.: Νικολάου (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Νικόλαος Κατασκεπηνός∙ σ. 167-170: Κανὼν τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ἀπὸ χειλέων ῥυπαρῶν ἐφύμνιον δέχου. Ἀκρ.: Θεοφάνης (στὰ τελευταῖα θεοτοκία). Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Θεοφάνης Νικαίας ὁ Γραπτός∙ σ. 171-173: Κανὼν τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Θρηνῴδη τὸν βίον, μῆτερ Θεοῦ, στενὸν καὶ πικρόν τε. Ἀκρ.: Θρῆνος βροτοῖς πέφυκεν ἐκ Θεοῦ χάρις. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 174-177: Κανὼν τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Ναμάτων πηγήν σε πρεσβευτικῶν γινώσκοντες. Ἀκρ.: Νῦν ὀκτάκις μέλπω σε, σὸς Μητροφάνης. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Μητροφάνης Σμύρνης∙ σ. 177-180: Κανὼν τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὴν σηπεδόνα τῆς ψυχῆς μου ξήρανον καὶ τῶν τραυμάτων. Ἀκρ.: Τῇ ὑπεράγνῳ προστρέχω καὶ Παρθένῳ. Ποιητής: Καλλίνικος Ἡρακλείας∙ σ. 181-184: Κανὼν τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τῆς πρὸς ἐμέ σου συμπαθείας, ἄχραντε. Ἀκρ.: Τέλος με σῶσον τὸν ἀνάξιον, κόρη, Παῦλον. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Παῦλος ἐπίσκοπος Ἀμορίου∙ σ. 184-187: Κανὼν τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἀρχ.: Τὸ στόμα μου πλήρωσον γλυκασμοῦ τοῦ θείου σου. Ἀκρ.: Ταύτῃ καὶ ἡ δέησις ὀγδόη πρέπει. Φωτίου. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Φώτιος πατριάρχης∙ σ. 188-190: Κανὼν παρακλητικὸς εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον ψαλλόμενος εἰς πᾶσαν θλίψιν. Ἀρχ.: Μυρίαις βαλλόμεθα συμφοραῖς, σφοδράς. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Θεόδωρος ὁ Στουδίτης∙ σ. 190-193: Κανὼν ἕτερος παρακλητικὸς πρὸς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον εἰς πᾶσαν ἀσθένειαν. Ἀρχ.: Τὰ ἀσθενείας μου καὶ νόσους ἴασαι, θεογεννήτρια. Ἀκρ.: Τὰς ἀσθενείας ἰάτρευσόν μου, κόρη. Μοναχοῦ Ἰωάννου. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 193-196: Ἕτερος κανὼν εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον μετὰ τὴν νόσον εὐχαριστήριος. Ἀρχ.: Ἡ πύλη τῆς θείας ἀνατολῆς, ἤνοιξάς μοι μοι πύλας. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 196-200: Κανὼν ἰαμβικὸς εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον. Ἀρχ.: Λόγοις σε, σεμνή, τὴν ὑπὲρ λόγον μόνην. Ἀκρ.: Λιτὴν δέχου, πάναγνε, τῶν σῶν προσφύγων. Ἦχ. α΄. Ἔσωσε λαόν. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 201-204: Κανὼν χαρμόσυνος εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον ψαλλόμενος τῷ Σαββάτῳ τῆς Ἀκαθίστου. Ἀκρ.: Χαρᾶς δοχεῖον σοὶ πρέπει χαίρειν μόνῃ. Ἰωσήφ. Ἀρχ.: Χριστοῦ βίβλον ἔμψυχον ἐσφραγισμένην σε. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος∙ σ. 204-207: Ἕτερος κανὼν εὐχαριστήριος εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον· ψαλλόμενος τῷ αὐτῷ Σαββάτῳ τῆς Ἀκαθίστου παρὰ ταῖς σεβασμίαις μοναῖς τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἀρχ.: ᾙρέτισας, ἄχραντε, λαὸν καὶ πόλιν βασίλειον οἰκεῖν. Ἀκρ.: Ἡ βασιλὶς τὰ σῷστρα σοὶ τῇ Παρθένῳ. Νικολάου (στὰ θεοτοκία).. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: <Νικόλαος>.
DPA-0127
Ἀκολουθίαι τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς Γρηγορίου τοῦ κτίτορος τῆς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἄθῳ Ἱερᾶς καὶ σεβασμίας Μονῆς τοῦ Γρηγορίου καὶ τῆς ἁγίας ὁσιοπαρθενομάρτυρος Ἀναστασίας τῆς Ῥωμαίας. Μετὰ ἐπιμνημοσύνου πρὸς τοὺς κτίτορας τῆς μονῆς λόγου. Τύποις ἐκδοθεῖσαι ἐπιμελείᾳ γέροντος Βαρλαὰμ Γρηγοριάτου. Τύποις – Ν. Χριστομάνου. Θεσσαλονίκη, 20 – ὁδὸς Φράγκων -20. 1921.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 99-100. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 69-70.
Γρηγόριος κτίτωρ Μονής Γρηγορίου Αναστασία η Ρωμαία
Θεσσαλονίκη
1921
σ. 1-38: Ἡ ἀκολουθία τοῦ ὁσίου Γρηγορίου∙ σ. 14-33: Ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Θρήνων ἀπαρχὰς δεῦρο, ψυχή∙ Ἀκρ.: Θρήνων ἐμῶν δέχοιο τὸν πρῶτον , κόρη. Ναί. Ἦχ. α΄. Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης ∙ σ. 15-33: Ὁ κανόνας τοῦ ἁγίου Νικολάου. Ἀρχ.: Ἀπόρῳ γλώττῃ καὶ χείλεσιν ἐγκώμιον. Ἀκρ.: αβγ…χψω. Ἦχ. α΄. Χριστὸς γεννᾶται∙ σ. 16-34: Ὁ κανόνας τοῦ ὁσίου Γρηγορίου. Ἀρχ.: Ὀρθοδοξίας ἀληθοῦς ὑπόθεσις ἐστὶν ἡ μνήμη σου. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ∙ σ. 39-74: Ἡ ἀκολουθία τοῦ ὁσίου Γρηγορίου∙ σ. 54-69: Ὁ ἀναστάσιμος κανόνας. Ἀρχ.: Ὁ τοῦ κόσμου ἄρχων, ἀγαθέ. Ἦχ. β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε ποτέ∙ σ. 55-70: Ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Ἄυλος πάλαι κλίμαξ καὶ ξένως χερσωθεῖσα. Ἀκρ.: ᾌδω τὸν αἶνον τῇ φερεσβίῳ κόρῃ. Ἦχ. β΄. Ἄτριπτον, ἀσυνήθη∙ σ. 55-70: Ὁ κανόνας τοῦ ὁσίου Γρηγορίου. Ἀρχ.: Ὀρθοδοξίας ἀληθοῦς ὑπόθεσις ἐστὶν ἡ μνήμη σου. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Γρηγόριος Γέρων τῆς Μονῆς Γρηγορίου∙ σ. 75-106: Ἡ ἀκολουθία τῆς ἁγίας Ἀναστασίας τῆς Ῥωμαίας∙ σ. 85-102: Ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Δεδοξασμένα περὶ σοῦ λελάληνται. Ἀκρ.: <Ἰωσήφ (στὴν η΄ καὶ θ΄ ὠδή)>. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: <ἸωσὴφὙμνογράφος>∙ σ. 86- 103: Ὁ Α΄ κανόνας τῆς ἁγίας. Ἀρχ.: Ταύτην τὴν φωτοφόρον μνήμην σου γεραίροντι. Ἀκρ.: Τοὺς ἀνδρικούς σου, μάρτυς, εὐφημῶ πόνους. Ἰωσήφ. Ἦχ. πλ. δ΄. ᾌσωμεν τῷ Κυρίῳ. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος∙ σ. 87-104: Ὁ Β΄ κανόνας τῆς ἁγίας. Ἀρχ.: Τῇ θείᾳ πρεσβείᾳ σου ζόφου παθῶν ἐξανάστησον. Ἀκρ.: Τὴν πολύαθλον Ἀναστασίαν σέβω. <Ἀγαπίου>. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: <Ἀγάπιος>∙ σ. 107-116: Γέροντος Βαρλαὰμ <Ἀγγελάκου> Γρηγοριάτου, Λόγος ἐπιμνημόσυνος καὶ ἐγκωμιαστικὸς στοὺς κτίτορες τῆς Μονῆς Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους (1916). Ἀρχ.: Τοιαῦτα μεγάλα καὶ σοφὰ παραγγέλματα.
DPA-0189
Ἀκολουθία τῆς ἁγίας ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος καὶ πανευφήμου Εὐφημίας σὺν τῇ τῆς ὁσίας Θεοφανοῦς τῆς βασιλίδος. Συντεθεῖσαι ἀμφότεραι ὑπό τινος εὐσεβοῦς ἐξεδόθησαν μὲν τὸ πρῶτον τῷ 1808 ἔτει, ἀδείᾳ τοῦ τότε πατριαρχεύοντος ἀοιδίμου κυρίου Γρηγορίου. Νῦν δὲ τὸ δεύτερον ἐπιμελῶς διορθωθεῖσαι καὶ προλεγομένοις ἐπαυξηθεῖσαι ἐκδίδονται ἀδείᾳ τοῦ παναγιωτάτου ἡμῶν δεσπότου, τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου κυρίου κυρίου Κυρίλλου μετὰ τῆς περὶ αὐτὸν ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου ὑπὸ Δανιὴλ ἱεροδιακόνου τοῦ ἐκ Μετζόβου Πορτάρη τῆς τοῦ Χριστοῦ Μ. Ἐκκλησίας πρὸς χρῆσιν τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν. Ἐν Κωνσταντινουπόλει, ἐκ τοῦ πατριαρχικοῦ τυπογραφείου. 1857.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 80, 2. Δ. Γκίνης – Β. Μέξας (+ 1937), Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία 1800-1863. Ἀναγραφὴ τῶν κατὰ τὴν χρονικὴν ταύτην περίοδον ὅπου δήποτε ἑλληνιστὶ ἐκδοθέντων βιβλίων καὶ ἐντύπων ἐν γένει, τ. Α΄-Γ΄, [Πραγματεῖαι τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, τ. 11], ἐν Ἀθήναις 1939-1957 ἀρ. 7119. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 101.
Ευφημία μεγαλομάρτυς
Κωνσταντινούπολη
1857
σ. 1-23: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 9-19: Ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Αἰσθήσεων, Δέσποινα, διπλῆν πεντάδα. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Θεοφάνης∙ σ. 10-20: Ὁ Α΄ κανόνας τῆς ἁγίας (βλ. ἔκδοση 1808)∙ σ. 15-16: Τὸ συναξάριο (βλ. ἔκδοση 1808)∙ σ. 24-28: Ὁ Β΄ κανόνας τῆς ἁγίας. Ἀρχ.: Ὑμνολογίαις σε θείαις ἀνυφημεῖν. Ἀκρ.: Ὕμνοις γεραίρω τὴν πανεύφημον κόρην. Ἰωσήφ. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος∙ σ. 29-34: Ὁ Γ΄ κανόνας τῆς ἁγίας. Ἀρχ.: Σήμερον, πιστοί, ἑορτάσωμεν φαιδρῶς. Ἦχ. δ΄. Ἅρματα Φαραώ. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 34-36: Η. Τανταλίδου, Ὠιδὴ εἰς τὸ ἱερὸν λείψανον τῆς ἁγίας ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Εὐφημίας∙ σ. 37-52: Ἡ ἀκολουθία τῆς ὁσίας Θεοφανοῦς (βλ. ἔκδοση 1808).
DPA-0277
Φιλοθέου Ζερβάκου, ἀρχιμανδρίτου, Ἀκολουθία τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς. Ὥς ψάλλεται ἐν Ἁγίῳ Ὄρει καὶ ἐν τῇ ἐν Πάρῳ Ἱερᾷ Μονῇ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς τῆς Λογγοβάρδας ἀγρυπνίας τελουμένης. Εἰς τὸ τέλος προστίθενται ὁ πανηγυρικὸς λόγος, οἱ χαιρετισμοὶ καὶ 10 παρακλητικοὶ κανόνες, καί τις δὲ εὐχὴ ἱκετήριος. Ἐν Ἀθήναις, βιβλιοπωλεῖον Ἰωάννου Ν. Σιδέρη, 52 ὁδὸς Σταδίου Μέγαρον Ἀρσακείου. 1928.
Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 149-150.
Θεοτόκος Ζωοδόχος Πηγή
Αθήνα
1928
σ. 5-8: Ὕμνος στὴ Ζωοδόχο Πηγή. Ἀρχ.: Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν τὸν θάνατον πατήσας. Ποιητής: Καισάριος Δαπόντες∙ σ. 8: Ἐπίγραμμα (στ. 2). Ἀρχ.: Μάννα Σιλωὰμ καὶ στοὰν Σολομῶντος∙ σ. 8: Ἐπίγραμμα (στ. 2). Ἀρχ.: Ζωήρρρυτον, δέσποινα, χάριν σὴν δίδου∙ σ. 8: Ἐπίγραμμα (στ. 6). Ἀρχ.: Ἔβλυζε καὶ πρὶν νᾶμα τῷ λαῷ πέτρα. Ποιητής: Ἰωάννης Μαυρόπους∙ σ. 9: Ἐπίγραμμα (στ. 14). Ἀρχ.: Λουτήριον πέφυκε ῥεῖθρον δακρύων. Ποιητής: Νικόλαος Λογάδης, διδάσκαλος τῆς Μεγάλης τοῦ Γένους Σχολῆς∙ σ. 15-50: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 30-43: Ὁ κανόνας τοῦ Πάσχα (βλ. ἔκδοση 1862)∙ σ. 30-44: Ὁ Α΄ κανόνας (βλ. ἔκδοση 1862)∙ σ. 31-44: Ὁ Β΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ἁγία θεόνυμφε, ἡ τῶν ἁγίων τὸν ἅγιον. Ἀκρ.: αβγ…χψω. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου∙ σ. 51-85: Πανηγυρικὸς λόγος. Ἀρχ.: Πάλιν ἑορτὴ καὶ πάλιν πανήγυρις∙ σ. 87-95: Οἱ κδ΄ οἶκοι κατ’ ἀλφάβητον. Κοντάκιον: Τῇ Ζωοδόχῳ σου Πηγῇ, θεοχαρίτωτε. Οἶκος: Ἄγγελοι σὺν ἀνθρώποις ἐποφείλουσιν ὄντως. Ποιητής: Νικόδημος ἱερομόναχος Κάππος ὁ Πάτμιος∙ σ. 96-100: Ὁ Α΄ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Λαβὶς θείου ἄνθρακος, πηγὴ τοῦ ζῶντος. Ἀκρ.: Λουτ<ρῷ με τῷ> σῷ πταισμάτων πλῦνον, κόρη. <Ἰωσήφ>. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος∙ σ. 100-104: Ὁ Β΄ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Τὸν ῥαντισμόν, τὸν φωτισμὸν καὶ τὴν ἴασιν. Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί∙ σ. 104-108: Ὁ Γ΄ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Χαῖρε, σεμνή, μήτηρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἦχ. γ΄. ᾎσμα ἀναπέμψωμεν∙ σ. 109-113: Ὁ Δ΄ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Δεινῶν ἐπιθέσεσιν, ᾍδου πρὸς πύλας. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Ἀθανάσιος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ὁ ἀπὸ Κρήτης∙ σ. 113-117: Ὁ Ε΄ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Πονηρᾷ συμβουλῇ παρακοῆς τὸ πικρόν. Ἦχ. πλ. α΄. Τῷ σωτῆρι Θεῷ. Ποιητής: Ἰωάννης μοναχός∙ σ. 117-122: Ὁ Ϛ΄ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Ἕως τοῦ αἰῶνος ἡ δόξα σου μένει. Ἀκρ.: Ἕκτην δέησιν προσφέρω τῇ παρθένῳ. <Ἰωσήφ>. Ἦχ. πλ. β΄. Κύματι θαλάσσης. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος∙ σ. 122-126: Ὁ Ζ΄ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Φώτισόν μου, Θεοτόκε, τὰς αἰσθήσεις τοῦ νοός. Ἦχ. βαρύς. Τῷ συντρίψαντι∙ σ. 126-130: Ὁ Η΄ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Πηγὴν ἡ κυήσασα τῆς ζωῆς. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας∙ σ. 130-134: Ὁ Θ΄ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Ἡ πύλη τῆς θείας ἀνατολῆς ἤνοιξάς μοι πύλας. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας∙ σ. 134-139: Ὁ Ι΄ παρακλητικὸς κανόνας (βλ. σ. 31-44).
DPA-0361
Κανόνες ὀκτόηχοι εἰς τὸν Θεολόγον Ἰωάννην τὸν Εὐαγγελιστήν. Ποίημα τοῦ ἁγίου Ἰωσὴφ τοῦ Ὑμνογράφου. Μεθ’ ὧν προσετέθησαν καὶ ἕτεροι δύω νεωστὶ συντεθέντες παρὰ τοῦ ὁσιωτάτου καὶ ἐλλογιμωτάτου διδασκάλου κυρίου Νικοδίμου τοῦ Ναξίου. Καὶ οἱ κατὰ ἀλφάβητον εἰκοσιτέσσαρες οἶκοι ποίημα τοῦ ἀοιδίμου χαρτοφύλακος τῆς μεγάλης ἐκκλησίας κυρίου Ἰωάννου τοῦ Εὐγενικοῦ, αὐταδέλφου τοῦ ἁγίου Μάρκου, μητροπολίτου Ἐφέσου. Ἤδη πρῶτον τύποις ἐκδοθέντες ἐπιμελείᾳ μὲν καὶ παρακινήσει τοῦ πανοσιολογιωτάτου ἀρχιμανδρίτου κυρίου Θεοδωρίτου. Δαπάνῃ δὲ τοῦ εὐγενεστάτου ἄρχοντος Πιτάρη κυρίου κυρίου Νικολάου, υἱοῦ τοῦ εὐγενεστάτου ἄρχοντος Σερδάρη κυρίου Ἀναστασίου, τῶν ἐξ Ἰωαννίνων. Πρὸς μνημόσυνον αὐτοῦ καὶ ὠφέλειαν πάντων τῶν ἀναγινωσκόντων ὀρθοδόξων, ἐκκλησιαστικῶν τε καὶ λαϊκῶν. Ἐν Λειψίᾳ τῆς Σαξωνίας. Παρὰ τῷ τυπογράφῳ Βράϊτκόπφ καὶ Ἁιρτελ. ‚αψϞθ΄. 1799.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 119, 1. Γ. Λαδᾶς – Α. Χατζηδῆμος, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία τῶν ἐτῶν 1796 – 1799, Ἀθήνα 1973, ἀρ. 156. Α. Παπαδόπουλος – Κεραμεύς, «Βυζαντινὰ Ἀνάλεκτα», Βyzantinische Ζeitschrift 8 (1899), σ. 74-75. Π. Νικολόπουλος, «Βιβλιογραφικὴ ἐπιστασία τῶν ἐκδόσεων Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου», Πρακτικὰ Συμποσίου «Νικοδήμου Ἁγιορείτου τοῦ Ναξίου Πνευματικὴ Μαρτυρία» (Νάξος 8-11 Ἰουλίου 1993), [Ἐπετηρὶς Ἑταιρείας Κυκλαδικῶν Μελετῶν Ις΄ (1996-2000)], Ἀθήνα 2000 390, 503-5. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 191-193.
Ιωάννης ο Θεολόγος
Λειψία
1799
σ. 1-64: Κανόνες ὀκτώηχοι. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος∙ σ. 1-8: Ὁ Α΄ κανόνας . Ἀρχ.: Βροντήσας τὰ ἄρρητα τῇ οἰκουμένῃ. Ἀκρ.: Βροντῆς δυσωπῶ τὸν γόνον θείοις λόγοις. Ἰωσήφ. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον∙ σ. 9-16: Ὁ Β΄ κανόνας. Ἀρχ.: Διὰ παντὸς ἀγγελικαῖς ὁμηγύρεσι. Ἀκρ.: Δέησις αὕτη τῷ μαθητῇ δευτέρᾳ. Ἰωσήφ. Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί∙ σ. 17-24: Ὁ Γ΄ κανόνας. Ἀρχ.: Τὴν πυρίνην γλῶσσαν, τὸν νοῦν τὸν ἄυλον. Ἀκρ.: Τρίτην δέησιν τήνδε προσδέχου, μάκαρ. Ἰωσήφ. Ἦχ. γ΄. Θαυμαστὸς ὁ Θεός∙ σ. 25-32: Ὁ Δ΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ὡς μύστην τῆς χάριτος, ὡς μαθητὴν ἀληθέστατον. Ἀκρ.: ᾨδὴ τετάρτη τῷ Θεοῦ πρέπει φίλῳ. Ἰωσήφ. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου∙ σ. 33-40: Ὁ Ε΄ κανόνας. Ἀρχ.: Πέμπτον σοι τοῦτον ὕμνον προσφέρω. Ἀκρ.: Πέμπτη δέησις τῷ Θεοῦ πρέπει φίλῳ. Ἰωσήφ. Ἦχ.πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην∙ σ. 41-48: Ὁ Ϛ΄ κανόνας. Ἀρχ.: Εἰς τὰ τοῦ πνεύματος βάθη τὸν λογισμόν. Ἀκρ.: Ἕκτην δέησιν τῷ Θεοῦ μύστῃ φέρω. Ἰωσήφ. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας∙ σ. 49-56: Ὁ Ζ΄ κανόνας. Ἀρχ.: Τείνας καθάπερ βέλος ὁ δυνατός. Ἀκρ.: Τὴν ἑβδόμην δέησιν , ὦ μάκαρ, δέχου. Ἰωσήφ. Ἦχ. βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη∙ σ. 57-64: Ὁ Η΄ κανόνας. Ἀρχ.: Δεσμεῖν τε καὶ λύειν ἐπὶ τῆς γῆς ἔχων ἐξουσίαν. Ἀκρ.: Δέχου δέησιν ὀγδόην, Θεοῦ φίλε, τοῦ Ἰωσήφ. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας∙ σ. 65-72: Νέος κανόνας. Ἀρχ.: Ἀναστάσεως ἡμέρα, εὐσεβείας πιστῶν. Ἦχ. α΄. Ἀναστάσεως ἡμέρα. Ποιητής: Νικόδημος Ἁγιορείτης∙ σ. 73-83: Νέος παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Ἠγαπημένε τῷ Χριστῷ ἀπόστολε καὶ Θεολόγε. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Νικόδημος Ἁγιορείτης∙ σ. 84-96: Οἱ κδ΄ οἶκοι κατ’ ἀλφάβητον. Κοντάκιον: Τὸν μαθητήν, φίλον Χριστοῦ τὸν ἐπιστήθιον. Οἶκος: Ἄγγελον σόν, ὦ Λόγε, καὶ ἀπόστολον μέγαν. Ποιητής: Ἰωάννης ὁ Εὐγενικός, χαρτοφύλαξ τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας
DPA-0663
Ἀκολουθίαι τῶν Τιμίων Δώρων τῆς Ὑπαπαντῆς καὶ τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου Παύλου τοῦ βασιλογόνου, προστάτου καὶ κτίτορος τῆς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Μονῆς. Ἐκδίδοται δαπάνῃ τῆς Ἱερᾶς καὶ σταυροπηγιακῆς Μονῆς τοῦ ὁσίου Παύλου ἐπὶ ἡγουμενείας ἀρχιμανδρίτου Σεραφείμ. Τύποις Α. Ε. Ε. «Νέα Ἑλληνικὴ Ἡὼς» (Ι. Χατζηϊωάννου), Κολοκυνθοῦς 2. Ἀθῆναι 1929.
Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 359-360.
Ιησού Χριστού Γέννησις Τρύφων μεγαλομάρτυς Ιησού Χριστού Υπαπαντή Συμεών Συμεών ο θεοδόχος Παύλος ο Ξηροποταμηνός
Αθήνα
1929
σ. 5-29: Ἡ ἀκολουθία τῶν Τιμίων Δώρων∙ σ. 11- 24: Ὁ κανόνας τῶν Χριστουγέννων. Ἀρχ.: Ῥεύσαντα ἐκ παραβάσεως. Ἦχ. α΄. Χριστὸς γεννᾶται δοξάσατε∙ σ. 11-25: Ὁ ἰαμβικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Ἤνεγκε γαστὴρ ἡγιασμένη Λόγον. Ἦχ. α΄. Ἔσωσε λαὸν θαυματουργῶν Δεσπότης∙ σ. 12-26: Ὁ κανόνας τῶν Τιμίων Δώρων. Ἀρχ.: Τὰ πάντιμα δῶρά σου, σῶτερ, τιμῶμεν. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον∙ σ. 30-33: Ὑπόμνημα περὶ τῶν Τιμίων Δώρων καὶ Μάγων ἐν τῇ τοῦ ἁγίου Παύλου Ἱερᾷ Μονῇ τῇ ἐν τῷ Ἄθῳ εὑρισκομένῃ. Ἀρχ.: Ὅτε ἔμελλεν ἡ κυρία Θεοτόκος ἐκδημῆσαι∙ σ. 34-48: Ἡ προεόρτιος ἀκολουθία τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Τρύφωνος∙ σ. 38-46: Ὁ προεόρτιος κανόνας. Ἀρχ.: Ἀγκάλας ἁπλώσαντες τὰς τῶν ψυχῶν. Ἄκρ.: <αβγ…χψω. Φιλοθέου> (στὰ θεοτοκία). Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: <Φιλόθεος Κόκκινος>∙ σ. 38-47: Ὁ κανόνας τοῦ ἁγίου Τρύφωνος. Ἀρχ.: Τῆς ὄντως ἐνθέου ἐν οὐρανοῖς τρυφῆς. Ἀκρ.: Τρυφῆς μεθέξειν ἀξίωσόν με, Τρύφων. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Θεοφάνης∙ σ. 49-86: Ἡ ἀκολουθία τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου∙ σ. 59-72: Ὁ Α΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ῥανάτωσαν ὕδωρ νεφέλαι. Ἀκρ: Χριστὸν γεγηθώς, πρέσβυς ἀγκαλίζεται. Ἦχ. γ΄. Χέρσον ἀβυσσοτόκον. Ποιητής: Κοσμᾶς Μελωδός∙ σ.60-73: Ὁ Β΄ κανόνας. Ἀρχ.: Χριστὸς σαρκὶ πεφανέρωται. Ἀκρ: Χριστὸν πρέσβυς ὠλέναις ἐδέξατο. ᾨδὴ Ἰωσήφ. Ἦχ. α΄. Χριστὸς γεννᾶται. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος∙ σ. 60-73: Ὁ Γ΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ἀκτῖσι, φιλάνθρωπε, σῆς φωτοδότιδος. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Γερμανὸς πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως∙ σ. 79-84: Ὁ κανόνας τοῦ ἁγίου Συμεών. Ἀρχ.: Δικαίων σκηνώμασι περιχαρῶς αὐλιζόμενος. Ἀκρ.: Δέχου τὸν ὕμνον, Συμεὼν θεηδόχε. Ἰωσήφ. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος∙ σ. 87-117: Ἡ ἀκολουθία τοῦ ὁσίου Παύλου τοῦ Ξηροποταμηνοῦ, κτίτορος τῆς Μονῆς Ἁγίου Παύλου∙ σ. 98-113: Ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Τοῦ κόσμου τὰ πέρατα δόξῃ τῇ σῇ. Ἀκρ.: Τέταρτον ᾆσμα τῇ μητρὶ τῆς ζωῆς ᾄδω. Μανουήλ. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Μανουὴλ Κορίνθιος. σ. 99-114: Ὁ Α΄ κανόνας τοῦ ἁγίου. Ἀρχ.: Ζωὴν τὴν αἰώνιον ποθήσας, Παῦλε ἀοίδιμε. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου∙ σ. 99-114: Ὁ Β΄ κανόνας τοῦ ἁγίου. Ἀρχ.: Ἄνωθεν ἅπαν τοῖς ἀνθρώποις δώρημα. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ∙ σ. 118-129: Ἰακώβου <Νεοσκητιώτου>, Ἐγκώμιο στὸν ὅσιο Παῦλο τὸν Ξηροποταμηνό. Ἀρχ.: Καλὰ καὶ ὁ θάνατος νὰ ἐβασίλευσε∙ σ. 130-138: Ὁ Bίος. Ἀρχ.: Ὅταν ὁ καθαρώτατος ἐκεῖνος καὶ διαβατικώτατος.