έντυπες Ακολουθίες Αγίων

DPA-0081

«Ἁγιορειτικὴ Βιβλιοθήκη» ἔτος Α΄. ἀριθ. 9. Ἀκολουθία τοῦ ἁγίου καὶ ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Βενιαμὶν διακόνου τοῦ Πέρσου. Προσετέθη καὶ ἰαμβικὸς κανὼν εἰς τὸ τέλος εἰς τὴν Ὑπαπαντὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ κ.λ.π. Ἀντιγραφεῖσα ἐξ ἀρχαίου κώδικος τῆς ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει Ἀθῳ Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Μεγίστης Λαύρας ὑπὸ τοῦ μοναχοῦ Σπυρίδωνος Λαυριώτου ἰατροῦ. Νῦν τὸ πρῶτον τύποις ἐκδίδοται ὑπὸ Σωτηρίου Ν. Σχοινᾶ. Μάϊος 1937. 1937. Ἐκδοτικὸς οἶκος Σωτ. Ν. Σχοινᾶ, ἐν Βόλω.

Π. Νικολόπουλος, «Βιβλιογραφικὴ ἐπιστασία τῶν ἐκδόσεων Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου», Πρακτικὰ Συμποσίου «Νικοδήμου Ἁγιορείτου τοῦ Ναξίου Πνευματικὴ Μαρτυρία» (Νάξος 8-11 Ἰουλίου 1993), [Ἐπετηρὶς Ἑταιρείας Κυκλαδικῶν Μελετῶν Ις΄ (1996-2000)], Ἀθήνα 2000, 462, 605-6. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007,43.

Βενιαμίν ο Πέρσης, μεγαλομάρτυς

Βόλος

1937

σ. 4-21: Ἡ ἀκολουθία∙ XXXXXXXXXX σ. 14-19: Ὁ κανόνας. Ἀρχ.: Βεβήλοις ἐν χείλεσιν ἀνευφημεῖν σε ἀρχόμενος. Ἀκρ.: Βενιαμὶν κήρυκι ᾆσμα προσφέρω. Ν(ι)κ(ο)δ(ή)μ(ου) (στὴ θ΄ ὠδή). Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Νικόδημος Ἁγιορείτης∙ XXXXXXXXXX σ. 22-23: Ὁ Bίος. Ἀρχ.: Οὗτος ὁ ἀοίδιμος Βενιαμὶν ἦτο κατὰ τοὺς χρόνους∙ XXXXXXXXXX σ. 24-29: Ὁ ἰαμβικὸς κανόνας στὴν Ὑπαπαντή. Ἀρχ.: Τύραννον ἰσθμῷ Φαραὼ καταδύσας. Ἀκρ. (διὰ στίχων ἡρωελεγείων πλὴν τῶν εἱρμῶν): Τήμερον ἀθανάτοιο ἐῢς πάϊς ἐκ γενέτοιο εἰς νεὸν ἁγνῇσιν ἵκετο ἐν παλάμαις, ὃν πρέσβυς φρίττων χαίρων τε φέρει κάρτ’ ἦτορ. Ἀλλ’ ἄνα, σῷ δοίοις γ’ ὄλβια ὑμνοπόλῳ. Ἦχ. δ΄. Θείῳ καλυφθεὶς ὁ βραδύγλωσσος γνόφῳ. Ποιητής: Γεράσιμος ἱερομόναχος Ἰωαννούλης ὁ Ζακύνθιος∙ XXXXXXXXXX σ. 30-42: Ἀνέκδοτη ἐκκλησιαστικὴ ποίηση (Λαυρεωτικὸς κῶδιξ Γ 74)∙ XXXXXXXXXX σ. 43-46: Ἀποφθέγματα καὶ λόγοι τοῦ Ἰωσὴφ πρώην Τυρνόβου (Λαυρεωτικὸς κῶδιξ Λ 197).

DPA-0139

Θύρα τῆς Μετανοίας, ἤτοι Βίβλος κατανυκτική καὶ ψυχωφελεστάτη. Περιέχουσα τὰ τέσσαρα ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου, θάνατον, κρίσιν, ᾅδην καὶ παράσεισον, δι’ ὧν γίνεται ἡ θαυμαστὴ μεταμόρφωσις τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ νέου ἡ γέννησις. Συντεθεῖσα μὲν πρὶν παρά τινος σοφοῦ ἀνδρός, καλλωπισθεῖσα δὲ νῦν, καὶ διορθωθεῖσα μετ’ ἐπιμελείας διὰ συνδρομῆς τῆς σκήτεως τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τῆς ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει τοῦ Ἄθω, κατὰ τὸ Βατοπαίδιον κειμένης. Ἧιτινι βίβλῳ προσετέθησαν καὶ θαύματά τινα ἀνέκδοτα καὶ ὀκτώηχοι κανόνες τοῦ αὐτοῦ ἁγίου Δημητρίου. Ἅπαντα δὲ ταῦτα πρῶτον νῦν τύποις ἐξεδόθησαν διὰ δαπάνης τοῦ τιμιωτάτου καὶ φιλοχρίστου ἐν πραγματευταῖς κυρίου Δημητρίου Πελοποννησίου Καριτζιώτου εἰς κοινὴν τῶν ὀρθοδόξων ὠφέλειαν. Ἐνετίῃσι, 1795. Παρὰ Νικολάῳ Γλυκεῖ τῷ ἐξ Ἰωαννίνων. Con licenza de’ superiori, e privilegio.

L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 58, 1. Γ. Λαδᾶς – Α. Χατζηδῆμος, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία τῶν ἐτῶν 1791 – 1795, Ἀθήνα 1970, ἀρ.221. Π. Νικολόπουλος, «Βιβλιογραφικὴ ἐπιστασία τῶν ἐκδόσεων Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου», Πρακτικὰ Συμποσίου «Νικοδήμου Ἁγιορείτου τοῦ Ναξίου Πνευματικὴ Μαρτυρία» (Νάξος 8-11 Ἰουλίου 1993), [Ἐπετηρὶς Ἑταιρείας Κυκλαδικῶν Μελετῶν Ις΄ (1996-2000)], Ἀθήνα 2000 463-4. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 75-78.

Δημήτριος ο μυροβλύτης, μεγαλομάρτυς

Βενετία

1795

σ. 217-246: Κανόνες πρὸς τὸν μυροβλύτην Δημήτριον, ψαλλόμενοι κατὰ πᾶν Σάββατον∙ σ. 217-220: Α΄ παλαιός. Ἀρχ.: Ἀναστάσεως ἡμέρα Δημητρίου σφαγή.Ἦχ. α΄. Ἀναστάσεως ἡμέρα∙ σ. 221-224: Β΄ παλαιός. Ἀρχ.: Ἐμοί φησι Δαβὶδ ὁ μέγας πρὸς Κύριον. Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί∙ σ. 224-227: Γ΄ νέος. Ἀρχ.: Λόγον μοι δός, ὦ ἀθλητὰ Δημήτριε. Ἦχ. γ΄. Χέρσον ἀβυσσοτόκον. Ποιητής: <Νικόδημος Ἁγιορείτης> ∙ σ. 227-230: Δ΄ νέος. Ἀρχ.: Κανόνα τὸν τέταρτον σοὶ μελουργῶν. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: <Νικόδημος Ἁγιορείτης>∙ σ. 231-233: Ε΄ εἰς τὸ μῦρον συνηρανισμένος ὅλος ἐκ τοῦ ᾌσματος τῶν ᾈσμάτων. Ἀρχ.: Μύρων σεπτῶν σου χάριν κροτοῦντά με. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: <Νικόδημος Ἁγιορείτης>∙ σ. 234-237: Στ΄ νέος. Ἀρχ.: Τοὺς ἀνδρικούς σου ἀγῶνας ἀνευφημῶν. Ἦχ. πλ. α΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας. Ποιητής: <Νικόδημος Ἁγιορείτης>∙ σ. 237-240: Ζ΄ νέος. Ἀρχ.: Ἕβδομον τοῦτον ὕμνον σοὶ μελουργῶν. Ἦχ. βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη. Ποιητής: <Νικόδημος Ἁγιορείτης>∙ σ. 241-246: Η΄ νέος. Ἀρχ.: Ἀρχὴν σοφίας τὸν Θεοῦ ποιούμενος φόβον. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: <Νικόδημος Ἁγιορείτης>∙ σ. 247-266: Προεόρτια ᾄσματα εἰς τὸν Μέγαν Δημήτριον. Ποιητής: Συμεὼν Θεσσαλονίκης∙ σ. 247-250: Κανὼν προσόμοιος τῆς τῶν Βαΐων ἑορτῆς ψαλλόμενος τῇ πρὸ τῆς τοῦ ἁγίου ἑορτῆς τρίτῃ Κυριακῇ. Ἀρχ.: Ὤφθησαν ὡς πηγαὶ τῆς πλευρᾶς σου. Ἀκρ.: <Ὠσαννὰ Χριστός, εὐλογημένος Θεός>. Ἦχ. δ΄. Ὤφθησαν αἱ πηγαὶ τῆς ἀβύσσου∙ σ. 250-252: Ὀκτ. ιθ΄. Τριῴδιον. Ἀρχ.: Τῷ τὴν ἄθεον ἐγειρομένην θάλασσαν. Ἄκρ. Τῇ Δευτέρᾳ. Ἦχ. β΄. Τῷ τὴν ἄβατον∙ σ. 252-253: Ὀκτ. κ΄. Διῴδιον. Ἀρχ.: Τῷ δόγματι τῷ τυραννικῷ Δημήτριος ὁ μέγας. Ἀκρ.: Τρίτῃ τε. Ἦχ. β΄. Τῷ δόγματι τῷ τυραννικῷ∙ σ. 253-255: Ὀκτ. κα΄. Τριῴδιον. Ἀρχ.: Τῆς πίστεως ἐν πέτρᾳ ἐστηριγμένος. Ἀκρ.: Τετράδι ψαλῶ. Ἦχ. β΄. Τῆς πίστεως ἐν πέτρᾳ με∙ σ. 255-259: Ὀκτ. κβ΄. Κανὼν τέλειος. Ἀρχ.: Τμηθείσῃ ῥάβδῳ σχίζεται ὑγρὰ κύματα πλάνης. Ἀκρ.: Τῇ μακρᾷ Πέμπτῃ μακρὸν ὕμνον ἐξᾴδω. Ἦχ. πλ. β΄. Τμηθείσῃ τμᾶται∙ σ. 259-261: Ὀκτ. κδ΄. Τριῴδιον. Ἀρχ.: Πρὸς σὲ προσφεύγω τὸν διὰ τὸν κτίστην. Ἀκρ.: Προσάββατόν τε. Ἦχ. πλ. β΄. Πρὸς σὲ ὀρθρίζω∙ σ. 261-266: Ὀκτ. κε΄. Κανὼν τέλειος. Ἀρχ.: Κάλλιστε μαρτύρων, ἐντάφιον μέλος. Ἀκρ.: <Καὶ σήμερον δὲ Σάββατον μέλπω μέγα>. Ἦχ. πλ. β΄. Κύματι θαλάσσης∙ σ. 267-284: Ἰωάννου χαρτοφύλακος Θεσσαλονίκης τοῦ Σταυρακίου, Λόγος εἰς τὰ θαύματα τοῦ μυρορρόα μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, ἀπὸ τὰ ὁποῖα, τὰ μὲν μερικὰ ἐγράφησαν παρὰ τοῦ ἐν μοναχοῖς Δαμασκηνοῦ τοῦ ὑποδιακόνου τοῦ Στουδίτου, τὰ δὲ λοιπὰ εἰσὶ ταῦτα. Ἀρχ.: Τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ἐκίνησαν οἱ Ἄβαροι∙ σ. 285-289: Παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Φάλαγξ δαιμόνων πονηρῶν βεβύθισται. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Μητροφάνης Γρηγορᾶς∙ σ. 289-291: Θαῦμα τοῦ ἁγίου πρὸς τὸ Μητροφάνη Γρηγορᾶ. Ἀρχ.: Ἐστάλθηκα, λέγει, ποτὲ ἐξαρχικῶς εἰς τὴν Μακεδονίαν.

DPA-0140

Θύρα τῆς Μετανοίας, ἤτοι Βίβλος κατανυκτικὴ καὶ ψυχωφελεστάτη. Περιέχουσα τὰ τέσσαρα ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου, θάνατον, κρίσιν, ᾅδην καὶ παράσεισον, δι’ ὧν γίνεται ἡ θαυμαστὴ μεταμόρφωσις τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ νέου ἡ γέννησις. Συντεθεῖσα μὲν πρὶν παρά τινος σοφοῦ ἀνδρός, καλλωπισθεῖσα δὲ νῦν, καὶ διορθωθεῖσα μετ’ ἐπιμελείας διὰ συνδρομῆς τῆς σκήτεως τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τῆς ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει τοῦ Ἄθω, κατὰ τὸ Βατοπαίδιον κειμένης. Ἧιτινι βίβλῳ προσετέθησαν καὶ θαύματά τινα ἀνέκδοτα καὶ ὀκτώηχοι κανόνες τοῦ αὐτοῦ ἁγίου Δημητρίου. Ἅπαντα δὲ ταῦτα τύποις ἐξεδόθησαν διὰ δαπάνης τοῦ τιμιωτάτου καὶ φιλοχρίστου ἐν πραγματευταῖς κυρίου Δημητρίου Πελοποννησίου Καριτζιώτου εἰς κοινὴν τῶν ὀρθοδόξων ὠφέλειαν. Ἐν Βενετίᾳ 1806. Ἐν τῇ τυπογραφίᾳ Νικολάου Γλυκεῖ τοῦ ἐξ Ἰωαννίνων. Con regia approvazione.

L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 59, 2. Φ. Ἠλιού, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία τοῦ 19ου αἰώνα. Βιβλία – Φυλλάδια, τόμος πρῶτος 1801-1818, Ἀθήνα 1997, 1806.40. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 78.

Δημήτριος ο μυροβλύτης, μεγαλομάρτυς

Βενετία

1806

σ. 3-254: Ανατύπωση της έκδοσης του 1795.

DPA-0141

Θύρα τῆς Μετανοίας, ἤτοι Βίβλος κατανυκτικὴ καὶ ψυχωφελεστάτη. Περιέχουσα τὰ τέσσαρα ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου, θάνατον, κρίσιν, ᾅδην καὶ παράσεισον, δι’ ὧν γίνεται ἡ θαυμαστὴ μεταμόρφωσις τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ νέου ἡ γέννησις. Ἧιτινι βίβλῳ προσετέθησαν καὶ θαύματά τινα ἀνέκδοτα καὶ ἀνέκδοτοι κανόνες τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου. «Μετανοεῖτε ἤγγικε γὰρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». (Ματθ. Κεφ. Δ΄. ς. 16). «Ἐγὼ εἰμὶ ἡ θύρα, δι’ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται καὶ εἰσελεύσεται, καὶ ἐξελεύσεται καὶ νομὴν εὑρήσει». (Ἰωάν. Κεφ. Ι΄. ς. 9). Ἐν Ἀθήναις, ἐκδότης Ἀντώνιος Στ. Γεωργίου, βιβλιοπωλεῖον ὁδὸς Πραξιτέλους ἀριθ. 46, τυπογραφεῖον ὁδὸς Ἀριστείδου ἀριθ. 3.

Φ. Ἠλιοὺ - Πόπη Πολέμη, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία 1864-1900. Συνοπτικὴ ἀναγραφή, τ. Α΄-Γ΄, Ἀθήνα 2006, ΑΧΡ.220. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 78-79.

Δημήτριος ο μυροβλύτης, μεγαλομάρτυς

Αθήνα

χ.χ.

σ. 5-246: Ανατύπωση της έκδοσης του 1795.

DPA-0194

Ἀκολουθία τῶν ἁγίων μαρτύρων Θεοδοσίας τῆς Τυρίας καὶ Θεοδοσίας τῆς Κωνσταντινουπολιτίσσης. Συνταχθεῖσα μὲν ὑπὸ τοῦ ἐν ὁσίοις Νικοδήμου Ἁγιορείτου τοῦ Ναξίου. Νῦν δὲ τὸ πρῶτον ἐκδιδομένη ὑπὸ Ἐμμανουὴλ Ι. Καρπαθίου, ἀρχιμανδρίτου. Ἐν Ἀθήναις, ὁδὸς Θερμοπυλῶν 43. 1933.

Π. Νικολόπουλος, «Βιβλιογραφικὴ ἐπιστασία τῶν ἐκδόσεων Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου», Πρακτικὰ Συμποσίου «Νικοδήμου Ἁγιορείτου τοῦ Ναξίου Πνευματικὴ Μαρτυρία» (Νάξος 8-11 Ἰουλίου 1993), [Ἐπετηρὶς Ἑταιρείας Κυκλαδικῶν Μελετῶν Ις΄ (1996-2000)], Ἀθήνα 2000 452, 584-5. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 104.

Θεοδοσία η Κωνσταντινουπολίτισσα, μάρτυς Θεοδοσία η Τυρία, μάρτυς

Αθήνα

1933

σ. 7-30: Ἡ ἀκολουθία. Συντάκτης: Νικόδημος Ἁγιορείτης∙ σ. 18-27: Ὁ κανόνας. Ἀρχ.: Θεός σοι, Θεοδοσία, γέγονεν ὁδὸς ἀθλήσεως. Ἀκρ.: Θεοδοσίας τῆς μάρτυρος μέλπω κλέος. Ἦχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον∙ σ. 23-24: Τὸ συναξάριο τῆς ἁγίας Θεοδοσίας τῆς Τυρίας. Ἀρχ.: Αὕτη ἡ ἱερὰ καὶ ἁγία κόρη Τυρία ἦν∙ σ. 24-25: Τὸ συναξάριο τῆς ἁγίας Θεοδοσίας τῆς Κωνσταντινουπολιτίσσης. Ἀρχ.: Ἡ ὁσιομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Θεοδοσία∙ σ. 25: Τὸ συναξάριο τοῦ ἁγίου μάρτυρος Ὀλβιανοῦ. Ἀρχ.: Ὃς ἦν ἐπὶ τῆς βασιλείας Μαξιμιανοῦ.

DPA-0361

Κανόνες ὀκτόηχοι εἰς τὸν Θεολόγον Ἰωάννην τὸν Εὐαγγελιστήν. Ποίημα τοῦ ἁγίου Ἰωσὴφ τοῦ Ὑμνογράφου. Μεθ’ ὧν προσετέθησαν καὶ ἕτεροι δύω νεωστὶ συντεθέντες παρὰ τοῦ ὁσιωτάτου καὶ ἐλλογιμωτάτου διδασκάλου κυρίου Νικοδίμου τοῦ Ναξίου. Καὶ οἱ κατὰ ἀλφάβητον εἰκοσιτέσσαρες οἶκοι ποίημα τοῦ ἀοιδίμου χαρτοφύλακος τῆς μεγάλης ἐκκλησίας κυρίου Ἰωάννου τοῦ Εὐγενικοῦ, αὐταδέλφου τοῦ ἁγίου Μάρκου, μητροπολίτου Ἐφέσου. Ἤδη πρῶτον τύποις ἐκδοθέντες ἐπιμελείᾳ μὲν καὶ παρακινήσει τοῦ πανοσιολογιωτάτου ἀρχιμανδρίτου κυρίου Θεοδωρίτου. Δαπάνῃ δὲ τοῦ εὐγενεστάτου ἄρχοντος Πιτάρη κυρίου κυρίου Νικολάου, υἱοῦ τοῦ εὐγενεστάτου ἄρχοντος Σερδάρη κυρίου Ἀναστασίου, τῶν ἐξ Ἰωαννίνων. Πρὸς μνημόσυνον αὐτοῦ καὶ ὠφέλειαν πάντων τῶν ἀναγινωσκόντων ὀρθοδόξων, ἐκκλησιαστικῶν τε καὶ λαϊκῶν. Ἐν Λειψίᾳ τῆς Σαξωνίας. Παρὰ τῷ τυπογράφῳ Βράϊτκόπφ καὶ Ἁιρτελ. ‚αψϞθ΄. 1799.

L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 119, 1. Γ. Λαδᾶς – Α. Χατζηδῆμος, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία τῶν ἐτῶν 1796 – 1799, Ἀθήνα 1973, ἀρ. 156. Α. Παπαδόπουλος – Κεραμεύς, «Βυζαντινὰ Ἀνάλεκτα», Βyzantinische Ζeitschrift 8 (1899), σ. 74-75. Π. Νικολόπουλος, «Βιβλιογραφικὴ ἐπιστασία τῶν ἐκδόσεων Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου», Πρακτικὰ Συμποσίου «Νικοδήμου Ἁγιορείτου τοῦ Ναξίου Πνευματικὴ Μαρτυρία» (Νάξος 8-11 Ἰουλίου 1993), [Ἐπετηρὶς Ἑταιρείας Κυκλαδικῶν Μελετῶν Ις΄ (1996-2000)], Ἀθήνα 2000 390, 503-5. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 191-193.

Ιωάννης ο Θεολόγος

Λειψία

1799

σ. 1-64: Κανόνες ὀκτώηχοι. Ποιητής: ἸωσὴφὙμνογράφος∙ σ. 1-8: Ὁ Α΄ κανόνας . Ἀρχ.: Βροντήσας τὰ ἄρρητα τῇ οἰκουμένῃ. Ἀκρ.: Βροντῆς δυσωπῶ τὸν γόνον θείοις λόγοις. Ἰωσήφ. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον∙ σ. 9-16: Ὁ Β΄ κανόνας. Ἀρχ.: Διὰ παντὸς ἀγγελικαῖς ὁμηγύρεσι. Ἀκρ.: Δέησις αὕτη τῷ μαθητῇ δευτέρᾳ. Ἰωσήφ. Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί∙ σ. 17-24: Ὁ Γ΄ κανόνας. Ἀρχ.: Τὴν πυρίνην γλῶσσαν, τὸν νοῦν τὸν ἄυλον. Ἀκρ.: Τρίτην δέησιν τήνδε προσδέχου, μάκαρ. Ἰωσήφ. Ἦχ. γ΄. Θαυμαστὸς ὁ Θεός∙ σ. 25-32: Ὁ Δ΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ὡς μύστην τῆς χάριτος, ὡς μαθητὴν ἀληθέστατον. Ἀκρ.: ᾨδὴ τετάρτη τῷ Θεοῦ πρέπει φίλῳ. Ἰωσήφ. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου∙ σ. 33-40: Ὁ Ε΄ κανόνας. Ἀρχ.: Πέμπτον σοι τοῦτον ὕμνον προσφέρω. Ἀκρ.: Πέμπτη δέησις τῷ Θεοῦ πρέπει φίλῳ. Ἰωσήφ. Ἦχ.πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην∙ σ. 41-48: Ὁ Ϛ΄ κανόνας. Ἀρχ.: Εἰς τὰ τοῦ πνεύματος βάθη τὸν λογισμόν. Ἀκρ.: Ἕκτην δέησιν τῷ Θεοῦ μύστῃ φέρω. Ἰωσήφ. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας∙ σ. 49-56: Ὁ Ζ΄ κανόνας. Ἀρχ.: Τείνας καθάπερ βέλος ὁ δυνατός. Ἀκρ.: Τὴν ἑβδόμην δέησιν , ὦ μάκαρ, δέχου. Ἰωσήφ. Ἦχ. βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη∙ σ. 57-64: Ὁ Η΄ κανόνας. Ἀρχ.: Δεσμεῖν τε καὶ λύειν ἐπὶ τῆς γῆς ἔχων ἐξουσίαν. Ἀκρ.: Δέχου δέησιν ὀγδόην, Θεοῦ φίλε, τοῦ Ἰωσήφ. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας∙ σ. 65-72: Νέος κανόνας. Ἀρχ.: Ἀναστάσεως ἡμέρα, εὐσεβείας πιστῶν. Ἦχ. α΄. Ἀναστάσεως ἡμέρα. Ποιητής: Νικόδημος Ἁγιορείτης∙ σ. 73-83: Νέος παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Ἠγαπημένε τῷ Χριστῷ ἀπόστολε καὶ Θεολόγε. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Νικόδημος Ἁγιορείτης∙ σ. 84-96: Οἱ κδ΄ οἶκοι κατ’ ἀλφάβητον. Κοντάκιον: Τὸν μαθητήν, φίλον Χριστοῦ τὸν ἐπιστήθιον. Οἶκος: Ἄγγελον σόν, ὦ Λόγε, καὶ ἀπόστολον μέγαν. Ποιητής: Ἰωάννης ὁ Εὐγενικός, χαρτοφύλαξ τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας

DPA-0418

Τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Μάρκου Ἐφέσου ἀρχιεπισκόπου, τοῦ κατὰ κόσμον Εὐγενικοῦ, βιογραφία καὶ τὰ ἐν τῇ Φλωρεντινῇ ψευδοσυνόδῳ κατὰ τῶν Λατίνων ὑπερφυῆ κατορθώματα. Συλλεγεῖσα ὑπὸ Καλλίστου Ἁγιορείτου ζωγράφου, τοῦ ἐκ τῆς Ἱερᾶς Σκήτης τῆς Ἁγίας Ἄννης. Προετάχθη ἡ εἰς τὸν ἅγιον Μᾶρκον ἱερὰ ἀκολουθία, συνταχθεῖσα μὲν ὑπὸ Νικοδήμου Ἁγιορείτου, τύποις δ’ ἐκδοθεῖσα τῷ 1834 ἐπιστασίᾳ Νικολάου Λογάδου δικαιοφύλακος τῆς τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας. Ἐκδοθεῖσα τῷ 1887 δαπάνῃ τοῦ μακαρίτου Σάββα ἱερομονάχου. Ἀνατυποῦται νῦν ὑπὸ τῆς συνοδίας αὐτοῦ. Ἐν Καρυὲς Ἁγίου Ὄρους, βιβλιοπωλεῖον συνοδίας Σάββα ἱερομονάχου. 1930.

Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 223.

Μάρκος ο Ευγενικός επίσκοπος Εφέσου

Άγιον Όρος

1930

σ. 5-25: Ἡ ἀκολουθία (βλ. ἔκδοση 1834)∙ σ. 15-23: Ὁ Α΄ κανόνας (βλ. ἔκδοση 1834)∙ σ. 15-24: Ὁ Β΄ κανόνας (βλ. ἔκδοση 1834)∙ σ. 26-134: Καλλίστου Ζωγράφου Ἁγιορείτου τοῦ Ἐφεσίου, Τὰ ἐν τῇ Φλωρεντιανῇ ψευδοσυνόδῳ ὑπερφυῆ κατορθώματα (βλ. ἔκδοση 1887).

DPA-0554

Ἀκολουθίαι τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Σίμωνος τοῦ Μυροβλύτου, κτίτορος τῆς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τοῦ Ἄθω Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας. Προσέτι δὲ καὶ ἡ ἀκολουθία τῆς ἁγίας ἐνδόξου μυροφόρου καὶ ἰσαποστόλου τοῦ Χριστοῦ Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς. Ἐπιμελείᾳ τοῦ καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας ἀρχιμανδρίτου Ἱερωνύμου. Ἐν Ἀθήναις, ἐκ τῶν τυπογραφικῶν καταστημάτων τῆς ἑταιρείας Π. Γ. Μακρῆ καὶ Σίας. ᾳϠκδ΄.

L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 180, 4. Σ. Εὐστρατιάδης, «Ἁγιολογικά. Βιβλιογραφία τῶν ἀκολουθιῶν», ΕΕΒΣ 9 (1932), 114-116. Π. Νικολόπουλος, «Βιβλιογραφικὴ ἐπιστασία τῶν ἐκδόσεων Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου», Πρακτικὰ Συμποσίου «Νικοδήμου Ἁγιορείτου τοῦ Ναξίου Πνευματικὴ Μαρτυρία» (Νάξος 8-11 Ἰουλίου 1993), [Ἐπετηρὶς Ἑταιρείας Κυκλαδικῶν Μελετῶν Ις΄ (1996-2000)], Ἀθήνα 2000 469-470. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 291-293.

Σίμων ο μυροβλύτης

Αθήνα

1924

σ. 5: Ι. Γοργίου, ᾨδὴ (22 Ἀπριλίου 1900) (στ. 24). Ἀρχ.: Ἐπὶ βράχου ῥιζιμαίου Ἀθωνείου ἐκτισμένη∙ σ. 7-34: Ἡ ἀκολουθία τοῦ ὁσίου Σίμωνος∙ σ. 19-30: Ὁ κανόνας τῶν Χριστουγέννων. Ἀρχ.: Ῥεύσαντα ἐκ παραβάσεως. Ἀκρ.: Χριστὸς βροτωθείς, ἦν ὅπερ Θεὸς μένῃ. Ἦχ. α΄. Χριστὸς γεννᾶται δοξάσατε. Ποιητής: Κοσμᾶς Μελωδός∙ σ. 19-30: Ὁ Α΄ κανόνας τοῦ ὁσίου. Ἀρχ.: Σάλπιγγος πλέον πρὸ ἡμῶν ἐκρότησε. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ∙ σ. 20-31: Ὁ Β΄ κανόνας τοῦ ὁσίου. Ἀρχ.: Μύρου ἐνθέου, πάτερ, ἐμφορηθείς. Ἀκρ.: <Θεοκλήτου> (στὰ θεοτοκία)>. Ἦχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην. Ποιητής: Θεόκλητος∙ σ. 26-27: Τὸ συναξάριο. Ἀρχ.: Οὗτος ὁ ἀοίδιμος πατὴρ ἡμῶν Σίμων ἤκμαζεν∙ σ. 35-43: Μεθέορτος ἀκολουθία τοῦ ὁσίου Σίμωνος∙ σ. 38-42: Ὁ κανόνας τοῦ ὁσίου. Ἀρχ.: Σὲ πρέσβυν προβάλλομαι πρὸς τὸν τεχθέντα. Ἀκρ.: Σίμωνα ὑμνῶ θεῖον ἄνθος τοῦ Ἄθω. <Ῥαφαήλ>. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον. Ποιητής: Ραφαήλ∙ σ. 44-51: Οἱ κδ΄ οἶκοι κατ’ ἀλφάβητον. Κοντάκιον: Τὸν μυρορρόαν ποταμὸν τὸν προερχόμενον. Οἶκος: Ἄγγελος οὐρανόφρων ἐγνωρίσθης ἐν κόσμῳ. Ποιητής: Νικόδημος Ἁγιορείτης∙ σ. 53-90: Οἱ ὀκτώηχοι κανόνες. Ποιητής: Ἱερώνυμος Σιμωνοπετρίτης∙ σ. 53-57: Α΄. Ἀρχ.: Σίμων παμμακάριστε, τὰ σὰ μέλλοντι νῦν. Ἀκρ.: Σοὶ ὕμνον, Σίμων, πρῶτον τόνδε προσφέρω. Ἧχ. α΄. Σοὺ ἡ τροπαιοῦχος δεξιά∙ σ. 58-62: Β΄. Ἀρχ.: Δεῦτε πάντες ᾄσωμεν Θεῷ θαυμαστὰ τελέσαντι. Ἀκρ.: Δέησιν τήνδε μονή σου, Σίμων, ᾄδει ᾆσμα. Ἧχ. β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε ποτέ∙ σ. 62-67: Γ΄. Ἀρχ.: Ὑετοῦ ὡς χειμάρρους ἐκ τοῦ σοῦ τάφου. Ἀκρ.: Ὕμνον τρίτον μέλψωμεν Σίμωνι τρισμάκαρι. Ἦχ. γ΄. Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι∙ σ. 67-71: Δ΄. Ἀρχ.: Θαυμάτων σου τὸ ὕψος καὶ τὸ μέγεθος. Ἀκρ.: Θαυμάτων ὕψος καὶ μέγεθος ὑμνήσω σου. Ἧχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον∙ σ. 71-75: Ε΄. Ἀρχ.: Πόνους τε καὶ ἀγῶνας καὶ θαύματα Σίμωνος. Ἀκρ.: Πέμπτην ταύτην ἄγω σοι ᾠδήν, παμμάκαρ. Ἧχ. πλ. α΄. Ἵππον καὶ ἀναβάτην∙ σ. 75-80: Ϛ΄. Ἀρχ.: Ὢ καὶ ποῦ φύγω ὁ τάλας εἰ μὴ πρὸς σε. Ἀκρ.: Ὡς ἔχων παρρησίαν πρὸς Θεὸν δέξαι μου τὴν δέησιν. Ἧχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας∙ σ. 81-85: Ζ΄. Ἀρχ.: Ἔλλαμψίν μοι παράσχου σὲ ἀνυμνοῦντι, ὦ Σίμων. Ἀκρ.: Ἕβδομον ἀριθμὸν ᾠδῶν μου δέξαι, ὦ Σίμων. Ἦχ. βαρύς. Νεύσει σου πρὸς γεώδη∙ σ. 85-90: Η΄. Ἀρχ.: ᾨδαῖς ᾀσμάτων μυροβλύτην Σίμωνα. Ἀκρ.: ᾨδὴ ὀγδόη Σίμωνι μυροβλύτῃ. Ἱερωνύμου (στὰ θεοτοκία). Ἧχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ∙ σ. 90: Τροπάρια στὸν ὅσιο Σίμωνα Ἱερωνύμου Σιμωνοπετρίτου∙ σ. 91-97: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας στὴ Μαρία τὴ Μαγδαληνὴ καὶ τὸν ὅσιο Σίμωνα. Ἀρχ.: Μύρων σεπτῶν σου τὴν ὀσμὴν κροτοῦντά με. Ἀκρ.: Μαρίαν καὶ Σίμωνα ἐν ᾠδαῖς μέλπω. Ἰακώβου (στὰ θεοτοκία). Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Ἰάκωβος <Νεοσκητιώτης>∙ σ. 99-104: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας τοῦ ὁσίου Σίμωνος. Ἀρχ.: Σίμων μυροβλῦτα πατὴρ ἡμῶν, δέησιν. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Ἰάκωβος <Νεοσκητιώτης>. σ. 105-112: Ὁ Bίος τοῦ ὁσίου. Ἀρχ.: Πάλιν ἑορτὴ καὶ πάλιν πανήγυρις. Προχθὲς βασιλικὴ ἑορτή∙ σ. 113-115: Περικοπὴ ἐκ τοῦ βίου τοῦ ἁγίου Σίμωνος (ἐκ παλαιοῦ χειρογράφου). Ἀρχ.: Καὶ καταβαίνει εἰς τὸ Μπογάζι τῆς Μαύρης Θαλάσσης∙ σ. 117-141: Ἡ ἀκολουθία τῆς ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς∙ σ. 126-137: Ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου. Ἀρχ.: Αἰσθήσεων, δέσποινα, διπλῆν πεντάδα συνέτισον. Ἀκρ.: Αἴνων ἀπαρχὰς εἰσάγω σοι, κυρία. Θεοφάνης. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Θεοφάνης Νικαίας ὁ Γραπτός∙ σ. 127-137: Ὁ Α΄ κανόνας τῆς ἁγίας. Ἀρχ.: Τὸ στόμα μου ἤνοιξα, λοιπὸν σὺ πλήρωσον. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου∙ σ. 127-138: Ὁ Β΄ κανόνας τῆς ἁγίας. Ἀρχ.: Ταῖς θείαις ἐμπρέπουσα καλλοναῖς καὶ φωτοχυσίαις. Ἀκρ.: Τὴν Μαγδαληνὴν Μαρίαν μέλπω πόθῳ. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Θεοφάνης∙ σ. 142-150: Ἡ μεθέορτος ἀκολουθία τῆς ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς∙ σ. 145-149: Ὁ κανόνας τῆς ἁγίας (βλ. σ. 127-138)∙ σ. 151-158: Οἱ κδ΄ οἶκοι κατ’ ἀλφάβητον στὴν ἁγία Μαρία τὴ Μαγδαληνή. Κοντάκιον: Τῇ Μυροφόρῳ εὐλαβῶς τὸν ὕμνον μέλψωμεν. Οἶκος: Ἄγγελοι οὐρανόθεν ἐξεπλάγησαν θεῖοι τολμήματι τῷ σῷ. σ. 159-164: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας στὴν ἁγία Μαρία τὴ Μαγδαληνή. Ἀρχ.: Πολλοῖς συνεχόμενοι πειρασμοῖς καὶ σοὶ προσδραμόντες, μυροφόρε Μαγδαληνή. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Ἰάκωβος μοναχός∙ σ. 165-175: Ἁγιασμὸς ψαλλόμενος μετὰ τοῦ ἁγίου λειψάνου τῆς ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς. Ἀρχ.: Τῆς μυροφόρου τῇ σορῷ νῦν προσδράμωμεν∙ σ. 177-181: Ὁ Bίος τῆς ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς. Ἀρχ.: Ἐγὼ τοὺς ἐμὲ φιλοῦντας ἀγαπῶ, οἱ δὲ ἐμὲ ζητοῦντες (Bibliotheca Hagiographica Graeca (BHG) 1161)∙ σ. 182-196: Νικηφόρου Καλλίστου τοῦ Ξανθοπούλου, Ἐγκώμιο στὴν ἁγία Μαρία τὴ Μαγδαληνή. Ἀρχ.: Ἐὰν βεβαίως καὶ ἄλλοτε συνέβη καὶ διὰ λόγου (παράφραση τοῦ Bibliotheca Hagiographica Graeca (BHG) 1162)∙ σ. 196: Μοδέστου ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων, Εἰς τὰς Μυροφόρους (ἐκ τῆς Βιβλιοθήκης Φωτίου). Ἀρχ.: Τὸν ἕβδομον ἀριθμὸν καὶ ἐπὶ τῆς ἀρετῆς καὶ ἐπὶ τῆς κακίας∙ σ. 197-204: Ἐγκώμιο στὸν ὅσιο Σίμωνα τὸ Μυροβλύτη. Ἀρχ.: Καλὰ καὶ ὁ θάνατος νὰ ἐβασίλευσεν σχεδὸν ἀπ’ ἀρχῆς.

DPA-0655

Νέον Μαρτυρολόγιον ἤτοι μαρτύρια τῶν νεοφανῶν μαρτύρων τῶν μετὰ τὴν ἅλωσιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως κατὰ διαφόρους καιροὺς καὶ τόπους μαρτυρησάντων. Συναχθέντα ἐκ διαφόρων συγγραφέων, καὶ μετ’ ἐπιμελείας ὅτι πλείστης διορθωθέντα. Καὶ σὺν Θεῷ τὸ μὲν πρῶτον ἐκδοθέντα διὰ συνδρομῆς φιλοχρίστων καὶ φιλομαρτύρων χριστιανῶν, τῶν ἐν τῇ Εὐρώπῃ πραγματευομένων. Νῦν δὲ τὸ δεύτερον ἐκδίδονται δαπάνῃ Στεφάνου Κωνσταντίνου Σκαθάρου τοῦ ἐξ Ἀθηνῶν. Εἰς κοινὴν τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν ὠφέλειαν. Ἐν Ἀθήναις, τύποις Φ. Καραμπίνη καὶ Κ. Βάφα (παρὰ τῇ ὁδῷ Βύσσῃ ἀριθ. 301.) 1856.

L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, XXXI. Δ. Γκίνης – Β. Μέξας (+ 1937), Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία 1800-1863. Ἀναγραφὴ τῶν κατὰ τὴν χρονικὴν ταύτην περίοδον ὅπου δήποτε ἑλληνιστὶ ἐκδοθέντων βιβλίων καὶ ἐντύπων ἐν γένει, τ. Α΄-Γ΄, [Πραγματεῖαι τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, τ. 11], ἐν Ἀθήναις 1939-1957 ἀρ. 6993. Π. Νικολόπουλος, «Βιβλιογραφικὴ ἐπιστασία τῶν ἐκδόσεων Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου», Πρακτικὰ Συμποσίου «Νικοδήμου Ἁγιορείτου τοῦ Ναξίου Πνευματικὴ Μαρτυρία» (Νάξος 8-11 Ἰουλίου 1993), [Ἐπετηρὶς Ἑταιρείας Κυκλαδικῶν Μελετῶν Ις΄ (1996-2000)], Ἀθήνα 2000 391, 505-510. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 345-347.

Νικήτας μεγαλομάρτυς Ματρώνα η Χιοπολίτις Νικόλαος ο Χίος Ιωάννης μητροπολίτης Ζιχνών Πολύδωρος ο Κύπριος Θεόδωρος ο Βυζάντιος Νεομάρτυρες άπαντες

Αθήνα

1856

σ. 2: Ἐπίγραμμα ἰαμβικὸν εἰς τὴν βίβλον ταύτην (στ. 8). Ἀρχ.: Χριστοῦ μαθηταῖς πᾶσιν ἁπλῶς συμφέρει∙ σ. 2: Ἕτερον εἰς τὴν αὐτὴν διὰ στίχων πολιτικῶν (στ. 8). Ἀρχ.: Ὅσοι ἐστὲ ὑπὸ ζυγὸν νῦν αἰχμαλωσίας∙ σ. 2: Ἐπίγραμμα ἰαμβικὸν εἰς τοὺς νεομάρτυρας (στ. 4). Ἀρχ.: Αἴνους καὶ ᾠδὰς οἱ φίλαθλοι σὺν πόθῳ∙ σ. 3-20: Προοίμιον τοῖς ἐντευξομένοις. Ἀρχ.: Ἂς ᾖσαι εὐλογητὸς καὶ δεδοξασμένος εἰς τοὺς αἰῶνας∙ σ. 116-128: Ἡ ἀκολουθία τοῦ νεομάρτυρος Νικήτα τοῦ Νισυρίου (+1732). Ἀκρ.: <Νικηφόρου> (στὰ στιχηρὰ τοῦ μικροῦ ἑσπερινοῦ). Ποιητές: Ἀθανάσιος Ἰβηρίτης, Νικηφόρος Χῖος∙ σ. 119-128: Ὁ κανόνας. Ἀρχ.: Ταῖς εὐπροσδέκτοις ἱκεσίαις, δέσποτα, τοῦ νέου μάρτυρος. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ∙ σ. 121-127: Τὸ μαρτύριο. Ἀρχ.: Οὗτος ὁ νέος μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Νικήτας ἦτον ἀπὸ τὴν Νίσυρον∙ σ. 136-154: Ἡ ἀκολουθία τῆς ὁσίας Ματρώνης τῆς Χιοπολίτιδος. Ποιητής: Νεῖλος (Νικήτας) Ρόδου∙ σ. 139-153: Ὁ κανόνας. Ἀρχ.: Ματρῶναν τιμήσωμεν τὴν ἱεράν, ὦ θεόφρονες. Ἀκρ.: Ματρῶναν ὑμνῶ τῆς Χίου τὴν προστάτιν. Νικήτας. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Νεῖλος (Νικήτας) Ρόδου∙ σ. 142-152: Ὁ Bίος καὶ τὰ θαύματα. Ἀρχ.: Αὕτη ἡ ὁσία καὶ θαυματουργὸς μήτηρ ἡμῶν Ματρῶνα ἦτον ἀπὸ τὴν νῆσον Χίον. Διορθωτής: Νικηφόρος Χῖος∙ σ. 155-170: Ἡ ἀκολουθία τοῦ νεομάρτυρος Νικολάου τοῦ Χίου (+1754). Ποιητής: Νικηφόρος Χῖος∙ σ. 158-169: Ὁ Α΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ἄναρχε Λόγε, ταῖς τοῦ νέου μάρτυρος. Ἀκρ.: αβγ…χψω. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ∙ σ. 159-170: Ὁ Β΄ κανόνας. Ἀρχ.: Τῇ αἴγλῃ τῆς τριλαμποῦς θεότητος περιλαμπόμενος. Ἦχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον∙ σ. 161-168: Τὸ μαρτύριο. Ἀρχ.: Οὗτος ὁ νέος μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Νικόλαος ἦτον ἀπὸ τὴν περίφημον νῆσον Χίον∙ σ. 171-183: Ἡ ἀκολουθία τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου μητροπολίτου Ζιχνῶν, κτίτορος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ τιμίου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου τῆς πόλεως Σερρῶν, ἐπὶ τοῦ Μενοικείου ὄρους κειμένης. Ποιητής: Μανουὴλ Κορίνθιος∙ σ. 176-182: Ὁ κανόνας. Ἀρχ.: Ὑπὸ ἀχλύος πταισμάτων τὸ ὀπτικόν τῆς ψυχῆς. Ἀκρ.: Ὑμνῶ χαριτώνυμον ὄντως ποιμένα. Μανουήλ. Ἦχ. πλ. β΄. Ὡς ἐν ἡπείρῳ πεζεύσας. Ποιητής: Μανουὴλ Κορίνθιος∙ σ. 178-181: Ὁ Bίος. Ἀρχ.: Οὗτος ὁ θεοφόρος πατὴρ ἡμῶν Ἰωάννης ἦτον μὲν εἰς τοὺς χρόνους τοῦ Ἀνδρονίκου, τοῦ πιστοῦ βασιλέως∙ σ. 224-239: Ἡ ἀκολουθία τοῦ νεομάρτυρος Πολυδώρου τοῦ Κυπρίου (+1794). Ἀκρ.: <Νικηφόρου> (στὰ στιχηρὰ τοῦ μικροῦ ἑσπερινοῦ). Ποιητές: Νικηφόρος Χῖος, Νικόδημος Ἁγιορείτης, Μιχαὴλ Εὐμορφόπουλος∙ σ. 227-237: Ὁ Α΄ κανόνας. Ἀρχ.: Νοός μου τὴν ζόφωσιν φώτισον θείαις πρεσβείαις σου. Ἀκρ.: Νέον γεραίρω Πολύδωρον τοῖς λόγοις. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Νικόδημος Ἁγιορείτης∙ σ. 228-238: Ὁ Β΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ζωῆς σου λαβόμενος τῆς ἀκηράτου, θεόφρον. Ἦχ. α΄. ᾨδὴν ἐπινίκιον. Ποιητής: Μιχαὴλ Εὐμορφόπουλος∙ σ. 230-236: Τὸ μαρτύριο. Ἀρχ.: Οὗτος ὁ μέγας καὶ νεοφανὴς στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ Πολύδωρος∙ σ. 241-258: Ἡ ἀκολουθία τοῦ νεομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Βυζαντίου (+1795). Ἀκρ.: <Νικηφόρου> (στὰ στιχηρὰ τοῦ μικροῦ ἑσπερινοῦ). Ποιητές: Νικηφόρος Χῖος, Νικόδημος Ἁγιορείτης, Μιχαὴλ Εὐμορφόπουλος∙ σ. 244-257: Ὁ Α΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ὕμνον προσᾴδειν τῇ σεπτῇ ἀθλήσει σου. Ἀκρ.: Ὕμνον προσᾴδω Θεοδώρῳ τῷ νέῳ. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: <Νικόδημος Ἁγιορείτης>∙ σ. 244-257: Ὁ Β΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ὑμνῆσαι προθυμουμένῳ σήμερον τὴν θείαν ἄθλησιν. Ἦχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον. Ποιητής: Μιχαὴλ Εὐμορφόπουλος∙ σ. 246-256: Τὸ μαρτύριο. Ἀρχ.: Οὗτος ὁ εὐλογημένος Θεόδωρος ἦτον ἀπὸ ἕνα χωρίον τῆς Κωνσταντινουπόλεως Νεοχῶρι καλούμενον∙ σ. 263-271: Ἡ ἀκολουθία πάντων τῶν νεοφανῶν μαρτύρων, τῶν μετὰ τὴν ἅλωσιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως μαρτυρησάντων, ὧν τινες οἱ ὀνομαστότεροι ἐνταῦθα περιέχονται, καὶ ὅτε τις βούλεται τὴν μνήμην τούτων ἐπιτελείτω. Ἀκρ.: <Νικηφόρου> (στὰ στιχηρὰ τοῦ μικροῦ ἑσπερινοῦ). Ποιητές: Νικηφόρος Χῖος, Νικόδημος Ἁγιορείτης∙ σ. 267- 270: Ὁ κανόνας. Ἀρχ.: Τριὰς μονάς τε καὶ μονὰς Τρισήλιε, τὸν σκοτισθέντα. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ.

DPA-0656

<Ἀκολουθίαι καὶ μαρτύρια τῶν ἁγίων ἐνδόξων τεσσάρων νέων ὁσιομαρτύρων Εὐθυμίου, Ἰγνατίου, Ἀκακίου καὶ Ὀνουφρίου, τῶν ἐν τοῖς ἐσχάτοις καιροῖς ὑπὲρ Χριστοῦ ἀθλησάντων, συγγραφέντα ὑπὸ Ὀνουφρίου τοῦ Ἰβηρίτου. Τούτοις προστίθενται και οἱ βίοι καὶ αἱ ἀκολουθίαι τῶν νεομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Χιοπολίτου καὶ Θεοδώρου τοῦ Βυζαντίου. Ἐκδίδονται δὲ ὑπὸ Ἀκακίου, μοναχοῦ Προδρομίτου. Ἐν Ἀθήναις, ἐκ τοῦ τυπογραφείου «Ἡ Φιλόμουσος Λέσχη». (Ἐν ὁδῷ Ἀθηνᾶς ἀριθ. 257.) 1862.>

L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, XVIII-XIX. Δ. Γκίνης – Β. Μέξας (+ 1937), Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία 1800-1863. Ἀναγραφὴ τῶν κατὰ τὴν χρονικὴν ταύτην περίοδον ὅπου δήποτε ἑλληνιστὶ ἐκδοθέντων βιβλίων καὶ ἐντύπων ἐν γένει, τ. Α΄-Γ΄, [Πραγματεῖαι τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, τ. 11], ἐν Ἀθήναις 1939-1957 ἀρ. 8950. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 347-348.

Ευθύμιος οσιομάρτυς Ιγνάτιος οσιομάρτυς Ακάκιος οσιομάρτυς Ονούφριος οσιομάρτυς Γεώργιος ο Χιοπολίτης Θεόδωρος ο Βυζάντιος

Αθήνα

1862

σ. 3-28: Ἡ ἀκολουθία τῶν ὁσιομαρτύρων Εὐθυμίου, Ἰγνατίου καὶ Ἀκακίου∙ σ. 16-26: Ὁ κανόνας τοῦ Πάσχα καὶ τῶν ἁγίων. Ἀρχ.: Ἀναστάσεως ἡμέρα τοῦ Κυρίου Χριστοῦ. Ἦχ. α΄. Ἀναστάσεως ἡμέρα∙ σ. 28-30: Προοίμιο ἐγκωμιαστικὸ στὸ μαρτύριο τῶν ὁσιομαρτύρων, Εὐθυμίου, Ἰγνατίου καὶ Ἀκακίου. Ἀρχ.: Πάλιν νεοφανεῖς μάρτυρες εἰς τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ∙ σ. 31-66: Ὁ Bίος καὶ τὸ μαρτύριο τοῦ ἁγίου Εὐθυμίου τοῦ Πελοποννησίου. Ἀρχ.: Καλεῖ ἡμᾶς πρὸς νέαν πανήγυριν ὁ νέος τοῦ Χριστοῦ ὁσιομάρτυς Εὐθύμιος∙ σ. 66-69: Ἐπιστολὲς τοῦ ὁσιομάρτυρος Εὐθυμίου∙ σ. 70-86: Ἡ ἀκολουθία τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ νέου (+1814)∙ σ. 78-84: Ὁ κανόνας τῆς Θεοτόκου καὶ τοῦ ἁγίου. Ἀρχ.: Νοός μου τὴν ζόφωσιν φώτισον. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου∙ σ. 86-98: Ὁ Bίος καὶ τὸ μαρτύριο τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ νέου. Ἀρχ.: Καλεῖ ἡμᾶς πρὸς νέαν πανήγυριν ὁ νέος τοῦ Χριστοῦ ὁσιομάρτυς Ἰγνάτιος∙ σ. 98-118: Ὁ Bίος καὶ τὸ μαρτύριο τοῦ ὁσιομάρτυρος Ἀκακίου. Ἀρχ.: Οὗτος ὁ νέος ὁσιομάρτυς Ἀκάκιος∙ σ. 118-119: Ἐπιστολὴ τοῦ ὁσιομάρτυρος Ἀκακίου∙ σ. 119-146: Ἡ ἀκολουθία τοῦ ὁσιομάρτυρος Ὀνουφρίου (+1818)∙ σ. 131-143: Ὁ Α΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ὑμνοῦντι πόθῳ τὴν μνήμην σου τὴν θείαν. Ἀκρ.: Ὕμνοις σε μέλπω, Ὀνούφριε, σὺν πόθῳ. Ἰακώβου (στὴ θ’ ὠδή). Ἦχ. α΄. Χριστὸς γεννᾶται. Ποιητής: Ἰάκωβος <Νεοσκητιώτης>∙ σ. 132-144: Ὁ Β΄ κανόνας. Ἀρχ.: Δεῦτε, πιστοί, ἅπαντες οἱ φιλομάρτυρες. Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί∙ σ. 147-163: Ὁ Bίος καὶ τὸ μαρτύριο τοῦ ἁγίου Ὀνουφρίου. Ἀρχ.: Πάντοτε βέβαια ἀξιοθαύμαστος ὑπῆρξεν ἡ ἀνδρεία∙ σ. 164-179: Ἡ ἀκολουθία τοῦ ἁγίου Γεωργίου τοῦ Χιοπολίτου (+1807)∙ σ. 170-177: Ὁ κανόνας. Ἀρχ.: Τριὰς ἁγία καὶ μονὰς ὑπέρθεε, ἡ φωτουργεία πηγή. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ∙ σ. 179-189: Ὁ Bίος καὶ τὸ μαρτύριο. Ἀρχ.: Οὗτος ὁ νέος ἀθλητὴς τοῦ Χριστοῦ Γεώργιος∙ σ. 190-211: Ἡ ἀκολουθία τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Βυζαντίου∙ σ. 197-208: Ὁ Α΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ὕμνον προσᾴδειν τῇ σεπτῇ ἀθλήσει σου. Ἀκρ.: Ὕμνον προσᾴδω Θεοδώρῳ τῷ νέῳ. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: <Νικόδημος Ἁγιορείτης>∙ σ. 198-209: Ὁ Β΄ κανόνας. Ἀρχ.: Ὑμνῆσαι προθυμουμένῳ σήμερον. Ἦχ. δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον. Ποιητής: Μιχαὴλ Εὐμορφόπουλος∙ σ. 211-226: Ὁ Bίος καὶ τὸ μαρτύριο. Ἀρχ.: Ὁ ἔνθερμος οὗτος τῆς ὀρθοδόξου πίστεως.