Προσωπογραφίες ανδρών από την Ανατολή με διάφορα καλύμματα κεφαλής και ενδύματα. Πάνω από κάθε πρόσωπο χαρακτηρισμός του ιδιόχειρη σημείωση με μαύρη μελάνη. (Από αριστερά προς τα δεξιά): Λοχαγός του τουρκικού στρατού, Επικεφαλής τάγματος δερβίσηδων, Σουλτάνος, Αξιωματικός ενός τάγματος Γενιτσάρων ή Αρχιδικαστής.
ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟΙ|ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΚΟΙ/ΒΑΣΙΛΙΚΟΙ ΟΙΚΟΙ|ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ|ΤΟΥΡΚΟΙ|ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ|ΔΙΟΙΚΗΣΗ|ΘΡΗΣΚΕΙΑ|ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ|ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ|ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ/ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ
Οθωμανική Αυτοκρατορία
58
1
s028
Sketch/drawing
Το τάγμα των Δερβίσηδων είναι μουσουλμανικό μυστικιστικό τάγμα. Ανάγει την καταγωγή του στους Σουφί, τους πρώτους ασκητές του Ισλάμ που εγκατέλειψαν τα εγκόσμια αναζητώντας τον Αλλάχ μέσα από τη φιλοσοφία, την πνευματικότητα και το μυστικισμό. Την τελική διαμόρφωση της σουφικής διδασκαλίας επηρέσαν ήδη υπάρχοντες θρησκείες και φιλοσοφικά ρεύματα όπως του χριστιανισμού, του βουδισμού, του γνωστικισμού και του νεοπλατωνισμού. Οι Σουφί διδάσκουν ότι επιδίωξη όλων των ανθρώπων είναι η επιστροφή τους στο Θεό, μόνο που καθένας επιλέγει διαφορετικό δρόμο (θρησκεία), και ότι όλοι οι δρόμοι είναι δόκιμοι αρκεί να εμπεριέχουν την έννοια του μονοθεϊσμού. Έκφραση της ανάγκης ένωσης με το θείο είναι ο στροβιλισμός. Η περιστροφή είναι θεμελιώδης συνθήκη της ανθρώπινης ύπαρξης (κίνηση πλανητών, ηλεκτρονίων κλπ) και ο περιστρεφόμενος δερβίσης συμμετέχει συνειδητά στην κοσμική αυτή κίνηση, με στόχο την εναρμόνιση με την Πλάση, άρα την ταύτιση με το Δημιουργό. Η δικαστική εξουσία στο εσωτερικό της οθωμανικής αυτοκρατορίας είχε ανατεθεί στους καδήδες, οι οποίοι ασκούσαν, επίσης, συμβολαιογραφικά και διοικητικά καθήκοντα. Λάμβαναν αποφάσεις βάσει του ιερού νόμου των μουσουλμάνων (σαρία), τη νομοθεσία του Σουλτάνου (κανούν), αλλά και το εθιμικό δίκαιο κάθε περιοχής. Δικαίωμα προσφυγής στο δικαστήριο είχαν και οι μη μουσουλμάνοι υπήκοοι του Σουλτάνου. Ο μουσουλμανικός τίτλος “Σουλτάνος” προέρχεται από την αραβική λέξη “σουλτανάτ” που σημαίνει εξουσία, κράτος, δύναμη. Στην αρχή αποδιδόταν μόνο τιμητικά σε Άραβες ή Αφρικανούς μουσουλμάνους ηγεμόνες, ενώ από από το 15ο αιώνα άρχισε να χρησιμοποιείται ως ηγεμονικός τίτλος από τους επικεφαλής της δυναστείας των Οσμανληδών. Τη δυναστεία ίδρυσε ο Οσμάν Α’ (1281), το πρώτο μέλος της που αυτοαναγορεύτηκε Σουλτάνος ήταν ο Μουράτ Α’ (1388), αν και πρώτος Σουλτάνος (με την έννοια του ηγεμόνα) θεωρείται ο Μωάμεθ Α’ (1388 – 1421). Ο Σελήμ Α’ το 1517 πρόσθεσε στον τίτλο του και αυτόν του Χαλίφη, όταν νίκησε τους Μαμελούκους της Αιγύπτου και της Συρίας και κατέλυσε το χαλιφάτο του Καΐρου. Ο Οίκος του Οσμάν θεωρείται από τις μακροβιότερες βασιλικές δυναστείες, με τελευταίο εκπρόσωπό της τον Αμπντούλ Μετζίτ Β΄ (1923).
1047
