Kuslir aga Chef des eunuques.
L'art de bien dessiner à la plume. Nouvellement mis au jour pour lutilité de la jeunesse. Diverses figures Turcs propre à dessiner à la plume. Second livre de figures Turcs propre à dessiner à la plume. Diverses figures de caprice propre à dessigner à la plume.
Ο επικεφαλής των μαύρων ευνούχων με τη χαρακτηριστική του ενδυμασία, το εντυπωσιακό κάλυμμα κεφαλής και τη ράβδο του. Σελίδα βιβλίου με οδηγίες για σκιτσάρισμα και ασκήσεις εμπέδωσης.
ΔΙΟΙΚΗΣΗ|ΔΟΥΛΟΙ|ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ|ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΕΝΔΥΜΑΣΙΕΣ
Οθωμανική Αυτοκρατορία
Κωνσταντινούπολη
58
1
s059
Book clipping
Κιζλάρ Αγάς λεγόταν ο επικεφαλής των μαύρων ευνούχων – σκλάβων του Σουλτάνου, ένα από τα σημαντικότερα αξιώματα στην οθωμανική αυτοκρατορία. Ήταν από τους λίγους που είχαν δικαίωμα να συνομιλούν απευθείας με το Σουλτάνο (όπως επίσης η Βαλιδέ Σουλτάνα, ο Μεγάλος Βεζίρης και ο επικεφαλής των λευκών ευνούχων Καπί Αγάς) και έφερε τίτλο “πασά με τρεις ιππουρίδες” (τέσσερις φορούσε μόνο ο Σουλτάνος). Λόγω της πλήρους αποκοπής των γεννητικών τους οργάνων, στους μαύρους ευνούχους είχε ανατεθεί η προστασία του χαρεμιού και ήταν οι μοναδικοί άνδρες που μπορούσαν να πλησιάσουν τις γυναίκες του Σουλτάνου. Στους λευκούς ευνούχους, αντιθέτως, απαγορευόταν να εισέλθουν στο χαρέμι, διότι τους είχε αφαιρεθεί μόνο το πέος, με αποτέλεσμα να μη χάνουν την ερωτική επιθυμία. Ως εκ τούτου οι λευκοί ευνούχοι περιορίζονταν στα διοικητικά τους καθήκοντα. Την περίοδο κατά την οποία η αυτοκρατορία κυβερνώνταν σε μεγάλο βαθμό από το χαρέμι (μέσα 16ου – τέλη 17ου αιώνα), ο Κιζλάρ Αγάς απέκτησε τεράστια δύναμη. Η χρησιμοποίηση ευνούχων και σκλάβων στη διοίκηση και το στρατό φανερώνει την επιθυμία των Σουλτάνων να εξαλείψουν τον πολιτικό ανταγωνισμό και την οικογενειοκρατία. Στόχος τους ήταν να εκπαιδεύουν τους καλύτερους, τους πιο αφοσιωμένους και ικανούς συνεργάτες. Η πρακτική του ευνουχισμού πρωτοαπαντάται στην Κίνα περί τα 5.000 χρόνια πριν. Ήταν μία σκληρή μέθοδος στελέχωσης των διοικητικών υπηρεσιών με ανθρώπους απόλυτα αφοσιωμένους στον κύριό τους και χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις ή επιρροές. Ο ευνουχισμός πέρασε στη Δύση κυρίως διαμέσου της λατρείας της Κουμπάμπα (Κυβέλης), μιας θεότητας της γονιμότητας και της γης, της οποίας οι πιστοί αυτοευνουχίζονταν. Οι Άραβες έμαθαν την πρακτική από τους Πέρσες και την υιοθέτησαν όταν κατέκτησαν την περιοχή τους στα μέσα του 8ου αιώνα, παρόλο που το Κοράνι απαγόρευε τον ευνουχισμό, διότι εκτίμησαν τη χρησιμότητα των ευνούχων στη φύλαξη των χαρεμιών. Παρέκαμψαν την εντολή του Προφήτη αναθέτοντας σε χριστιανούς και Εβραίους το έργο του ευνουχισμού που συχνά γινόταν καθ’ οδόν προς το σκλαβοπάζαρο. Οι μαύροι ευνουχίζονταν ολοκληρωτικά, ενώ στους λευκούς έκοβαν μόνο το πέος. Αν το αγόρι κατάφερνε να επιζήσει, πουλιόταν σε κάποιο από τα σκλαβοπάζαρα της αυτοκρατορίας πιάνοντας συνήθως τιμή όση η μισή αξία ενός αλόγου.
1184
