The maxims of the Turkish Politie. Chap. XI. Of the Visier Azem or Prime Visier, his Office, yje other six Visiers of the bench, and of the Divan or place of Judicature.
The present state of the Ottoman Empire. Containing the maxims of the turkish politie, the most material points of the Mahometan religion, their sects and heresies, their convents and religious votaries. Their military dicsipline, with an exact computation of their forces both by land and sea. Illustrated with divers pieces of sculpture, representing the variety of habits among the Turks. In three books. By Paul Rycaut, Esq; Late Secretary to his Excellency the Earl of Winchilsea (Embassador Extraordinary for his Majesty Charles the Second, etc. to Sultan Mahomet Han the Fourth, Emperour of the Turks) now Consul of Smyrna, and Fellow of the Royal Society. London, printed for John Starkey and Henry Brome, and are to be sold by Robert Boulter, at the Turks - Head in Bishops - gate - street. MDCLXX.
Ο Μεγάλος Βεζίρης έφιππος με τη συνοδεία του πολυτελώς ενδεδυμένος και με εντυπωσιακό κάλυμμα κεφαλής. Η εικόνα συνοδεύεται από σπάραγμα κειμένου που αναφέρεται στο ρόλο του Μεγάλου Βεζίρη στην οθωμανική διοικητική ιεραρχία.
ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟΙ|ΔΙΟΙΚΗΣΗ|ΔΟΥΛΟΙ|ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ|ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΕΝΔΥΜΑΣΙΕΣ
1670
Οθωμανική Αυτοκρατορία
58
1
s065
Rycaut
Sébastien Le Clerc
John Starkey and Henry Brome
Book clipping
Ο πολιτικός, διπλωμάτης και συγγραφέας Sir Paul Rycaut (1629-1700) ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του το 1661 από τη θέση του Γραμματέα του Βρετανού πρσβευτή στην Κωνσταντινούπολη Heneage Finch, τρίτου Κόμητα του Winchelsea, για να αναλάβει έξι χρόνια αργότερα επικεφαλής του προξενείου στη Σμύρνη, λιμάνι σημαντικό για τα βρετανικά εμπορικά συμφέροντα. Κατά τη διάρκεια της εντεκαετούς θητείας του εξελίχθηκε σε μία από τις ισχυρότερες προσωπικότητες της οθωμανικής αυτοκρατορίας, αλλά και της γενέτειράς του, ενώ επιδόθηκε και στη συγγραφή. Δεδομένης της αγάπης των συγχρόνων του για την ταξιδιωτική/περιηγητική λογοτεχνία, το αναγνωστικό κοινό υποδέχθηκε με ενθουσιασμό το κλασικό, πλέον, έργο "The Present State of the Ottoman Empire" (1666-67). Και σε αυτό, όπως και στο "The History of the Turkish Empire (1623 – 1677)", ο Rycaut καταγράφει με γλαφυρότητα ιστορικά γεγονότα, πληροφορίες και στοιχεία για την πολιτική, κοινωνική και πνευματική ζωή της εξωτικής Ανατολής. Το βιβλίο γνώρισε επανεκδόσεις στη Μεγάλη Βρετανία και μεταφράστηκε σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Την πρώτη γαλλική έκδοση (1670) μετέφρασε από τα αγγλικά στα γαλλικά ο Pierre Briot. Το έργο του Rycaut έχει διχάσει τους μελετητές. Μερικοί θεωρούν πως είναι επιφανειακό και ακολουθεί το συρμό της εποχής σχετικά με την έκδοση απομνημονευμάτων ή/και περιηγητικών τόμων, ενώ άλλοι διακρίνουν ότι διαμέσου της κριτικής που γίνεται στην οθωμανική, διατυπώνται έμμεσες κατηγορίες εναντίον του τρόπου λειτουργίας της ίδιας της βρετανικής αυτοκρατορίας. Ο Μεγάλος Βεζίρης ήταν πολιτικά ο ισχυρότερος άνθρωπος στην οθωμανική αυτοκρατορία μετά το Σουλτάνο. Με αρμοδιότητες αντίστοιχες ενός σύγχρονου πρωθυπουργού, ηγούνταν των διοικητικών υπηρεσιών, του στρατού (εκτός των γενιτσαρικών ταγμάτων) και του αυτοκρατορικού συμβουλίου, ενώ έφερε και τη σουλτανική σφραγίδα – απόδειξη του ότι λειτουργούσε ως πληρεξούσιος του Σουλτάνου. Μαζί με τους επικεφαλής των λευκών και μαύρων ευνούχων και τη Bαλιδέ Σουλτάνα ήταν από τα ελάχιστα πρόσωπα με το δικαίωμα να συνομιλούν απευθείας με τον τοποτηρητή του Μωάμεθ επί γης. Οι περισσότεροι Μεγάλοι Βεζίρηδες προέρχονταν από το παιδομάζωμα, στο οποίο επιλέγονταν όχι μόνο δυνάμει ικανοί πολεμιστές, αλλά και διοικητικοί αξιωματούχοι. Η λέξη “βεζίρης” προέρχεται από την περσική vizier.
1571
