Cérémonies et coutumes religieuse s des tous les peuple du monde
Cérémonies et coutumes religieuse s des tous les peuple du monde representées par des figures dessinées de la main de Bernard Picart, &c. Avec une explication historique, & quelques dissertations curieuses. Tome cinquième, qui contient les Céremonies des Mahometans etc. A Amsterdam chez J. – F. Bernard. MDCCXXVII
Εκπρόσωποι της μουσουλμανικής θρησκείας. Από αριστερά: στροβιλιζόμενος δερβίσης στη χαρακτηριστική στάση με τη μία παλάμη στραμμένη προς τον ουρανό και την άλλη στη γη, σακά - περιπλανώμενος δερβίσης που διανέμει νερό στην πόλη, άνδρας μουσουλμάνος προσεύχεται, δερβίσης της Ινδίας.
ΓΑΛΛΟΙ|ΤΟΥΡΚΟΙ|ΘΡΗΣΚΕΙΑ|ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ|ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΕΝΔΥΜΑΣΙΕΣ
1737
Οθωμανική Αυτοκρατορία
58
1
s069
Bruzen de La Martinière
Bernard Picart
Jean-Frédéric Bernard
Book page
Ο ζωγράφος, σκιτσογράφος και χαράκτης Bernard Picart (1673 – 1733), γιος του επίσης χαράκτη Etienne Picart, γεννήθηκε στο Παρίσι. Από μικρή ηλικία έδειξε το καλλιτεχνικό του ταλέντο και μαθήτευσε τόσο κοντά στον πατέρα του, όσο και στον Sébastien Leclerc, για να συνεχίσει στη συνέχεια τις σπουδές του στην περίφημη σχολή “l'Ecole de l'Académie”. Το 1696, ταξίδεψε για πρώτη φορά στις Κάτω Χώρες (Βρυξέλλες και Αμβέρσα), όπου (στο Άμστερνταμ, συγκεκριμένα) και θα εγκατασταθεί μόνιμα από το 1710 έως το θάνατό του. Οι λόγοι που τον οδήγησαν στη μετανάστευση ήταν, βασικά, θρησκευτικοί. Από το 1685 που ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος ΙΔ’ ανακάλεσε το Διάταγμα της Νάντης, μεγάλος αριθμός Γάλλων Προτεσταντών (Ουγενότων) εγκατέλειψαν τη χώρα αναζητώντας πιο ανεκτικά θρησκευτικά περιβάλλοντα, όπως αυτό των Κάτω Χωρών. Μεταξύ αυτών ο Picard και ο τυπογράφος – βιβλιοπώλης Jean-Frédéric Bernard. Οι δυo τους σε συνεργασία με τον ιστορικό και κειμενογράφο Antoine-Augustin Bruzen de La Martinière (1683 – 1746) εξέδωσαν στο Άμστερνταμ και σε βάθος χρόνου είκοσι ετών (1723 – 1743) το πολύτομο έργο Cérémonies et coutumes religieuses de tous les peuples du monde, το σημαντικότερο στην καριέρα του Picart και μία από τις πρώτες προσεγγίσεις στον επιστημονικό χώρο που αργότερα θα ονομαστεί συγκριτική θεολογία. Στα 600 περίπου χαρακτικά που περιέχονται στις σελίδες του έργου επιχειρείται η συνολική, ακριβής και το δυνατόν αντικειμενική παρουσίαση όλων των θρησκευτικών πραγματικοτήτων της ανθρωπότητας. Παρουσιάζονται και αναλύονται: τρόποι λατρείας, μυστηριακές τελετές, θρησκευτικές πρακτικές, ενδυμασίες κ.ά.. Αυτό στο οποίο διαφωνούν οι μελετητές είναι ο σκοπός έκδοσης ενός τέτοιου έργου. Άλλοι αποδίδουν στους δημιουργούς προπαγανδιστικά ελατήρια και τη διάθεση να εκθέσουν την καθολική εκκλησία, ενώ άλλοι βλέπουν την προσπάθεια αυτή ως κάλεσμα ανεκτικότητας με κεντρικό μήνυμα ότι ο χριστιανισμός δεν είναι η μοναδική επί γης θρησκεία και ότι όλες οι θρησκευτικές λατρείες δικαιούνται σεβασμού και αναγνώρισης. Το έργο γνώρισε τεράστια εκδoτική επιυχία και για την πρωτότυπη θεματολογία του και για την εξαιρετική ποιότητα των χαρακτικών που συνόδευαν τα κείμενα. Στη μουσουλμανική θρησκεία είναι αφιερωμένος ο πέμπτος τόμος του έργου, ο οποίος περιέχει 26 χαρακτικά. Το τάγμα των Δερβίσηδων είναι μουσουλμανικό μυστικιστικό τάγμα. Ανάγει την καταγωγή του στους Σουφί, τους πρώτους ασκητές του Ισλάμ που εγκατέλειψαν τα εγκόσμια αναζητώντας τον Αλλάχ μέσα από τη φιλοσοφία, την πνευματικότητα και το μυστικισμό. Την τελική διαμόρφωση της σουφικής διδασκαλίας επηρέσαν ήδη υπάρχοντες θρησκείες και φιλοσοφικά ρεύματα όπως του χριστιανισμού, του βουδισμού, του γνωστικισμού και του νεοπλατωνισμού. Οι Σουφί διδάσκουν ότι επιδίωξη όλων των ανθρώπων είναι η επιστροφή τους στο Θεό, μόνο που καθένας επιλέγει διαφορετικό δρόμο (θρησκεία), και ότι όλοι οι δρόμοι είναι δόκιμοι αρκεί να εμπεριέχουν την έννοια του μονοθεϊσμού. Έκφραση της ανάγκης ένωσης με το θείο είναι ο στροβιλισμός. Η περιστροφή είναι θεμελιώδης συνθήκη της ανθρώπινης ύπαρξης (κίνηση πλανητών, ηλεκτρονίων κλπ) και ο περιστρεφόμενος δερβίσης συμμετέχει συνειδητά στην κοσμική αυτή κίνηση, με στόχο την εναρμόνιση με την Πλάση, άρα την ταύτιση με το Δημιουργό. Οι υποχρεώσεις ενός μουσουλμάνου πιστού (ή στύλοι του Ισλάμ όπως λέγονται) ήταν, με βάση το Κοράνι, πέντε: Η επανάληψη της φράσης “Δεν υπάρχει άλλος Θεός παρά μόνο ο Αλλάχ και Προφήτης του είναι ο Μωάμεθ ”, η προσευχή πέντε φορές ημερησίως (πρωί, μεσημέρι, απόγευμα, ηλιοβασίλεμα και βράδυ) πάνω σε χαλί και με κατεύθυνση την ιερή πόλη της Μέκκας, η φιλανθρωπία στους φτωχούς, η νηστεία κατά τον μήνα Ραμαντάν, όταν οι πιστοί απέχουν από φαγητό και ποτό καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και μέχρι να δύσει ο ήλιος, και η ιερή αποδημία – προσκύνημα στη Μέκκα (χατζ).
1859
