Scander - berg. Prince d' Albanie.
Ο εθνικός ήρωας της Αλβανίας Γεώργιος Καστριώτης ή Σκεντέρμπεης.
ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΚΟΙ/ΒΑΣΙΛΙΚΟΙ ΟΙΚΟΙ|ΑΛΒΑΝΟΙ|ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΙ|ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ
Οθωμανική Αυτοκρατορία
26
2
s004
Book clipping
O Γεώργιος Καστριώτης ή Gjergj Kastrioti ή Castriota ή Castriot, (1405 - 1468), o εθνικός ήρωας των Αλβανών και ίσως ο γνωστότερος γενίτσαρος στην ιστορία, ήταν ο μικρότερος γιος του φεουδάρχη της Ηπείρου Ιωάννη Καστριώτη (Gjon Kastrioti) και της Βοϊσάβα (Vojsava), θυγατέρας του ηγέμονα των Τριβάλλων. Ο πατέρας του διατηρούσε περιουσία στην περιοχή της Κρούγια (Kruje ή Kruja, βορειοδυτικά των σημερινών Τιράνων) και παρόλο που αντιστάθηκε στην κατάληψη της περιοχής του από τους Οθωμανούς εξαναγκάστηκε να συνθηκολογήσει μαζί τους ώστε να διατηρηθεί στη θέση του ως φόρου υποτελής στο Σουλτάνο. Μέρος της συμφωνίας ήταν και η μεταφορά των τεσσάρων γιων του στο εσωτερικό της οθωμανικής αυτοκρατορίας για να κρατηθούν ως όμηροι και να εκπαιδευθούν στη διοίκηση και το στρατό. Τα τέσσερα αδέλφια μεταφέρθηκαν στην αυλή του Μουράτ Β’ στην Αδριανούπολη, όπου εξισλαμίστηκαν και άρχισαν να εκπαιδεύονται ως πολεμιστές. Ο μικρότερος Γεώργιος ξεχώρισε για τη σωματική του ρώμη, την ικανότητά του στο πεδίο της μάχης και την ευφυία του, με αποτέλεσμα να ανέλθει γρήγορα τις βαθμίδες της στρατιωτικής ιεραρχίας και να του απενεμηθούν τιμές. Αναγνώριση της αξίας του αποτελεί, άλλωστε, το προσωνύμιο Ισκεντέρμπεης (ή Σκεντέρμπεης), δηλαδή "Μέγας Αλέξανδρος" ή "Άρχοντας Αλέξανδρος", το οποίο άλλοι υποστηρίζουν ότι του δόθηκε από τους συμπολεμιστές του και άλλοι από τον ίδιο το Σουλτάνο. Το 1437 πεθαίνει ο πατέρας του Ιωάννης και λίγο αργότερα η μητέρα του. Ο δρόμος είναι ανοικτός για να διεκδικήσει ο Σκεντέρμπεης τα πατρογονικά του εδάφη, παρόλο που ως γενίτσαρος θεωρείται προσωπικός δούλος του Σουλτάνου. Η ευκαιρία παρουσιάζεται το 1443, όταν στο μέτωπο των Βαλκανίων ο οθωμανικός στρατός υφίσταται βαριά ήττα από τον ουγγρικό. Μέσα στη σύγχυση της ήττας ο Σκεντέρμπεης με 300 πιστούς ιππείς, συμπεριλαμβανομένων του αδελφού του Στανίση και του ανιψιού του Μούρτου Χάμζα – ο οποίος και θα τον προδώσει στη συνέχεια – εγκαταλείπει τον οθωμανικό στρατό και κατευθύνεται προς τη γενέτειρά του Κρούγια. Φθάνει έπειτα από μία βδομάδα, την πολιορκεί και την καταλαμβάνει υψώνοντας στο φρούριο την κόκκινη σημαία με το βυζαντινό δικέφαλο αετό, τη σημαία που διατηρεί έως σήμερα η Δημοκρατία της Αλβανίας. Για να ισχυροποιήσει, μάλιστα, τη θέση του στην περιοχή νυμφεύεται την κόρη του ισχυρού ηγεμόνα Γεώργιου Αριανίτη Κομνηνού, Ανδρονίκη. Το παράδειγμα της Κρούγια ακολούθησαν και άλλες περιοχές. Για να συντονίσει τις δυνάμεις των διαφορετικών στρατών, ο Γεώργιος Καστριώτης (που επανήλθε στη χριστιανική πίστη χρησιμοποιώντας και πάλι το βαπτιστικό του όνομα), συγκάλευσε το 1444 συνέλευση στο Lezhë, όπου εξελέγη αρχηγός της ένωσης των Αλβανών φεουδαρχών, και αρχιστράτηγος του ενωμένου αλβανικού στρατού. Από τη χρονική στιγμή αυτή και για εικοσιπέντε χρόνια μέσα από συμμαχίες με τοπικούς ηγεμόνες, βαλκανικές και ευρωπαϊκές δυνάμεις (Ούγγροι, Βενετία, παπικές κτήσεις και Βασίλειο Νεαπόλεως) και δημιουργώντας ισχυρό στρατό, ο Καστριώτης κατόρθωσε να διατηρήσει ανεξάρτητο από την οθωμανική επιρροή το κράτος του αποκρούοντας πλήθος επιθέσεων από τους Μουράτ Β’ και Μωάμεθ Β’. Πέθανε σε ηλικία 64 ετών από πυρετό που προκλήθηκε από ελονοσία και τον διαδέχθηκε ο γιος του Ιωάννης Καστριώτης. Ούτε εκείνος, όμως, ούτε οι υπόλοιποι ηγεμόνες της περιοχής κατόρθωσαν να αποτρέψουν την τέταρτη και τελευταία πολιορκία της Κρούγια από το Μωάμεθ τον Πορθητή. Το 1478 η Αλβανία πέφτει στα χέρια των Οθωμανών, όπου και θα παραμείνει για 450 περίπου χρόνια, ως το 1912.
2001
