Ismaёl Bey et Mehemet Pacha, fils de Veli, Pacha de Thessaly, et petit - fils de Ali Tebelen, Vesir de Janina.
Voayage à Athènes et à Constantinople ou collection de portraits, de vues et de costumes Grecs et Ottomans peints sur les lieux, d' après natiure, lithographiés et coloriés par L. Dupré, éléve de David; Accompagné d' un texte orné de vignettes. Paris, imprimerie de Dondey - Dupré, rue saint - Louis, No 46, au marais. M DCCC XXV.
Οι δυο γιοι του Βελή Πασά και εγγονοί του Αλή Πασά των Ιωαννίνων, Ισαμήλ Μπέης και Μεχμέτ Πασάς σε νεαρή ηλικία, πολυτελώς ενδεδυμένοι και με καλύμματα κεφαλής. Φέρουν ξίφη περασμένα στη ζώνη και κρατούν μακριές πίπες.
ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟΙ|ΑΛΒΑΝΟΙ|ΔΙΟΙΚΗΣΗ|ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ|ΠΑΙΔΙΑ|ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ
1825
Οθωμανική Αυτοκρατορία
26
2
s012
Dupré
Mlle Formentin
Imprimerie de Dondey-Dupré, rue saint-Louis, No 46
Book page
Ο Γάλλος ζωγράφος Louis Dupré (1789-1837) ήταν μαθητής του Jacques-Louis David (1748 – 1825), του σημαντικότερου εκπροσώπου της σχολής του νεοκλασικισμού. Το 1819 έκανε ένα εξάμηνο ταξίδι στην οθωμανική αυτοκρατορία επισκεπτόμενος την Κωνσταντινούπολη και την Αθήνα, ενώ περιηγήθηκε επίσης την Ήπειρο, τη Θεσσαλία και άλλες περιοχές. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του έκανε πολλά σκίτσα, χρηματοδοτούμενος από τρεις εύπορους Βρετανούς, τους κκ. Hyett, Vivian και Hay. Τα σκίτσα αυτά στη συνέχεια λιθογράφησε και εξέδωσε στο Παρίσι από το 1825 έως το 1834 σε μορφή λευκώματος. Το έργο είχε τίτλο "Voyage à Athènes et à Constantinople" και αποτελούνταν από δέκα τεύχη, ενώ οι περισσότερες λιθογραφίες ήταν επιχρωματισμένες. O γιος του Αλή Πασά Βελής, με τη βοήθεια και του πατέρα του ακολούθησε την ίδια διοικητική – στρατιωτική σταδιοδρομία. Συμπλήρωσε δύο θητείες ως διοικητής της Θεσσαλίας (1804 – 1807 και 1812 – 1819), ενώ στο μεσοδιάστημα (1807 – 1912) είχε αποσπαστεί στο Μωριά. Την περίοδο που ο Αλή Πασάς συγκρούστηκε με την Πύλη, ο Βελής, όπως και ο αδελφός του Μουχτάρ – Πασάς της Ναυπάκτου – πρόδωσαν τον πατέρα τους, στην προσπάθειά τους να αποφύγουν τα αντίποινα του Σουλτάνου. Παρά το γεγονός ότι συνεργάστηκαν με τα στρατεύματα του Χουρσίτ, όμως, είχαν ακριβώς την ίδια τύχη με τον πατέρα τους τόσο οι ίδιοι, όσο και οι γιοι τους. Εκτελέστηκαν, και τα κεφάλια τους, στάλθηκαν στην Πύλη "πεσκέσι" στο Σουλτάνο. Ο Τουρκαλβανός Μεχμέτ Αλής (ή Μωχάμετ Άλη, 1769 – 1849), ιδρυτής της τελευταίας αιγυπτιακής δυναστείας γεννήθηκε στην Καβάλα. Ήταν γιος του αλβανικής καταγωγής Δερβέναγα και αγροφύλακα Ιμπραήμ (και πατέρας του περιβόητου Ιμπραήμ της Ελληνικής Επανάστασης), αλλά ορφάνεψε από μικρός. Τον υιοθέτησε ένας θείος του, τον πάντρεψε με μια πλούσια συγγενή και τον προέτρεψε να καταταγεί στον οθωμανικό στρατό βοηθώντας τον να ανέλθει τα σκαλιά της ιεραρχίας. Παράλληλα με τη στρατιωτική σταδιοδρομία ο Μεχμέτ ασχολήθηκε και με το εμπόριο των καπνών. Σε ηλικία τριάντα ετών ακολούθησε τα τουρκικά στρατεύματα που παρατάχτηκαν στην Αίγυπτο εναντίον του Ναπολέοντα και σε σύντομο χρονικό διάστημα διακρίθηκε για την ανδρεία, την ευφυία, τη φιλοδοξία και τις ικανότητές του. Όταν έφυγαν οι Γάλλοι, ο Μεχμέτ Αλή έφερε τον βαθμό του "Σερ-Τσεσμέ" και ήταν επικεφαλής εκατοντάδων Αλβανών στρατιωτών. Εκμεταλλευόμενος, λοιπόν, τη δύναμη των όπλων, τις εσωτερικές έριδες καθώς και το πολιτικό – διοικητικό χάος στην Αίγυπτο κατάφερε να επιβάλει τη δική του εξουσία. Επιπλέον, το 1804 κατόρθωσε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Σουλτάνου Σελήμ Γ’, ο οποίος τον διόρισε Καϊμακάμη (στρατιωτικό διοικητή) Καΐρου, ενώ την επόμενη χρονιά του απονεμήθηκε το αξίωμα του Αντιβασιλιά (Βαλή) της Αιγύπτου και ο βαθμός του Πασά με τρεις ουρές. Ήταν, όμως, φόρου υποτελής στο Σουλτάνο και για το λόγο αυτό συνέδραμε την προσπάθεια των Οθωμανών να καταστείλουν την Ελληνική Επανάσταση. Το 1824 ο (θετός) γιος του Μεχμέτ, Ιμπραήμ Πασάς, εξεστράτευσε με πλοία κατά της Πελοποννήσου. Ο αιγυπτιακός στόλος νικήθηκε από τις συνδυασμένες ευρωπαϊκές δυνάμεις στη ναυμαχία του Ναβαρίνου το 1827 και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ελλάδα. Την ίδια τύχη είχε και ο στρατός του, που αναγκάστηκε επίσης παρά τις νίκες του να εγκαταλείψει τελικά την Ελλάδα.Το μόνο κέρδος των Αιγυπτίων από την εκστρατεία αυτή ήταν η προσάρτηση της Κρήτης (ως το 1841) και της Θάσου (που παρέμεινε Αιγυπτιακή ως το 1908). Παρά τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις έναντι του επικυριάρχου του Σουλτάνου, ο Μεχμέτ Αλής διεκόλυνε την εγκατάσταση Ελλήνων και Ευρωπαίων στην επικράτειά του, σε μια προσπάθεια αναδιοργάνωσης και εκσυγχρονισμού της Αιγύπτου. Τόσο οι μεν, όσο και οι δε φημίζονταν για την εμπορική τους δραστηριότητα και τις τεχνικές τους γνώσεις. Πέθανε στην Αλεξάνδρεια σε ηλικία 80 ετών.
2067
