Εθνικόν Ημερολόγιον Μαρίνου Παπαδόπουλου Βρετού
Εξέχουσες προσωπικότητες του εξωτερικού ή/και επαναστάτες ή/και υποστηρικτές του φιλελληνικού κινήματος.
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ| ΓΑΛΛΟΙ|ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ|ΒΡΕΤΑΝΟΙ|ΠΡΩΣΟΙ/ΓΕΡΜΑΝΟΙ|ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ (1821)|ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ/ΔΙΠΛΩΜΑΤΕΣ|ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ|ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ
Ελλάδα
26
4
s004
Παπαδόπουλος-Βρετός
Imp. Lemercier & Cie, r de Seine 57 Paris
Magazine page
Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Μαρίνος Παπαδόπουλος Βρετός γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Εκτός από τα λογοτεχνικά του έργα είναι γνωστός για την έκδοση της ετήσιας περιοδικής έκδοσης "Εθνικόν Ημερολόγιον". Στα τέλη του 19ού και τις αρχές του 20ού αώνα συνηθίζονταν τέτοιου είδους εκδόσεις ("Ημερολόγιον" του Σκώκου, "Αττικόν Ημερολόγιον" του Ασωπίου, "Ποικίλη Στοά" του Αρσένη κοκ), οι οποίες περιελάμβαναν μεγάλη ποικιλία θεμάτων. Λόγω, ακριβώς, του ποικίλου περιεχομένου τους θεωρούνται πολύτιμες πηγές για την οικονομική και κοινωνική ιστορία του Νεότερου Ελληνισμού. Ο όρος Φιλελληνισμός περιγράφει την ιδεολογική και πολιτική κίνηση, η οποία αναπτύχθηκε στις ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως, αλλά και στην Αμερική, με στόχο την ηθική και υλική ενίσχυση των επαναστατημένων Ελλήνων στον αγώνα τους για την απελευεθέρωση. Το κίνημα πρωτοεμφανίστηκε μετά τα μέσα του 18ού αιώνα και κορυφώθηκε με το ξέσπασμα της Επανάστασης. Στο πλευρό των Ελλήνων τάχθηκαν θαυμαστές του κλασικού παρελθόντος, περιηγητές, ρομαντικοί αριστοκράτες, τυχοδιώκτες, επαγγελματίες στρατιώτες και πολλοί άλλοι, άλλοι προφέροντας οικονομική υποστήριξη στα κατά τόπους φιλελληνικά κομιτάτα, άλλοι σπεύδοντας στα πεδία των μαχών, όπου αρκετοί από αυτούς θυσιάστηκαν για την ελευθερία. Ο συνολικός αριθμός όσων ταξίδεψαν στην Ανατολή με στόχο την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Τούρκους υπολογίζεται σε 1.200 περίπου άτομα, με τους Γερμανούς να υπερτερούν αριθμητκά σε εκπροσώπηση. Σημαντική ήταν η συμβολή των κομιτάτων όχι μόνο στη συγκέντρωση χρημάτων και ενίσχυση των αγωνιστών, αλλά και στην ενημέρωση του κοινού και στην άσκηση πίεσης στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να αλλάξουν την πολιτική τους απέναντι στο ελληνικό ζήτημα. Τα πρώτα φιλελληνικά σωματεία εμφανίστηκαν τον Αύγουστο του 1821 στη Βέρνη της Ελβετίας και τη Στουτγάρδη της Γερμανίας. Γνωστότερος Φιλέλληνας είναι, ίσως, ο Βρετανός George Gordon Byron, έκτος βαρώνος του Byron και ρομαντικός ποιητής, ο οποίος έχασε τη ζωή του από ασθένεια το 1824, ενώ προσπαθούσε να οργανώσει την άμυνα της πόλης του Μεσολογγίου. Άλλες εξέχουσες προσωπικότητες που στήριξαν το φιλελληνικό κίνημα είναι ο Γάλλος συγγραφέας, πολιτικός και διπλωμάτης Fracois Rene Chateaubriand, ο στρατηγός Charles Favier, οι ποιητές Lamartin, Hugot κοκ. O Abraham Lincoln (1809 –1865) ήταν ο 16ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Η θητεία του διήρκεσε από το 1861 έως και τη δολοφονία του κατά τη διάρκεια θεατρικής παράστασης το 1865. Την ίδια χρονική περίοδο μαινόταν ο Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος, ο οποίος ξέσπασε μεταξύ των Βόρειων Πολιτειών – πιστών στην εκλεγμένη κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών – και των λεγόμενων Ομόσπονδων Πολιτειών του Νότου υπό την προεδρία του Jefferson Davis. Οι έντεκα αυτές πολιτείες διεκδικούσαν το δικαίωμα της απόσχισης από τις Ηνωμένες Πολιτείες λόγω της αντίθεσης της αμερικανικής κυβέρνησης στην επέκταση της δουλείας. Η επικράτηση των Βορείων είχε ως αποτέλεσμα την κατάργηση του θεσμού της δουλείας στην Αμερική. Ο Γάλλος υποκόμης François-René de Chateaubriand (1768 – 1848) ήταν συγγραφέας πολιτικός και διπλωμάτης. Θεωρείται πρωτοπόρος του κινήματος του ρομαντισμού στη χώρα του, ενώ μεγάλη ήταν η συμβολή του στο φιλελληνικό κίνημα. Ο συγγραφέας Victor Marie Hugo (1802 –1885) ήταν ο σημαντικότερος και πλέον προβεβλημένος εκπρόσωπος του κινήματος του γαλλικού ρομαντισμού. Έγραφε μυθιστορήματα, ποιήματα και θεταρικά έργα, ενώ ασχολήθηκε και με την πολιτική. Αξιοσημείωτη ήταν η αλλαγή που παρατηρήθηκε στις πολιτικές του πεποιθήσεις: σταδιακά μεταλλάχθηκε από φιλομοναρχικό συντηρητικό σε ριζοσπάστη δημοκρατικό. Κατά τη ριζοσπαστική αυτή περίοδο της ζωής του υπερασπίστηκε με πάθος τον ελληνικό απελευθερωτικό αγώνα. O Alphonse Marie Louise de Prat de Lamartine (1790 - 1869) ήταν Γάλλος συγγραφέας, ποιητής (εκπρόσωπος του κινήματος του ρομαντισμού) και πολιτικός. Υπηρέτησε τη γαλλική κυβέρνηση ως διπλωμάτης, εκλεγμένος αντιπρόσωπος, ακόμη και Υπουργός Εξωτερικών (1848) υπερασπιζομενος πάντα τις δημοκρατικές αρχές, την κατάργηση της δουλείας και της θανατικής ποινής.
2183
