Εθνικόν Ημερολόγιον Μαρίνου Παπαδόπουλου Βρετού
Οπλαρχηγοί της Ελληνικής Επανάστασης.
ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ|ΕΛΛΗΝΕΣ|ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΙ|OIKONOMIA|ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ (1821)|ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ
Ελλάδα
26
4
s005
Παπαδόπουλος-Βρετός
Imp. Lemercier & Cie, r de Seine 57 Paris
Magazine page
Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Μαρίνος Παπαδόπουλος Βρετός γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Εκτός από τα λογοτεχνικά του έργα είναι γνωστός για την έκδοση της ετήσιας περιοδικής έκδοσης "Εθνικόν Ημερολόγιον". Στα τέλη του 19ού και τις αρχές του 20ού αώνα συνηθίζονταν τέτοιου είδους εκδόσεις ("Ημερολόγιον" του Σκώκου, "Αττικόν Ημερολόγιον" του Ασωπίου, "Ποικίλη Στοά" του Αρσένη κοκ), οι οποίες περιελάμβαναν μεγάλη ποικιλία θεμάτων. Λόγω, ακριβώς, του ποικίλου περιεχομένου τους θεωρούνται πολύτιμες πηγές για την οικονομική και κοινωνική ιστορία του Νεότερου Ελληνισμού. Ο Χρήστος Περραιβός ήταν σύντροφος του Ρήγα Βελεστινλή και χρονογράφος των τελευταίων στιγμών του. Μετά την εκτέλεση του Ρήγα, ο Περραιβός επέστρεψε στον ελλαδικό χώρο, όπου έλαβε μέρος στην Επανάσταση και κατόπιν σταδιοδρόμησε στην πολιτική φθάνοντας ως το Υπουργείο Πολέμου. Ο Χριστόδουλος Χατζηπέτρος Ασπροποταμίτης (1799 – 1869) ήταν Τρικαλινός οπλαρχηγός. Σε νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με το εμπόριο στη Βιέννη και μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Όταν ξέσπασε η Επανάσταση, πρωτοστάτησε στην εξέγερση της Καλαμπάκας και του Ασπροποτάμου, ενώ στη συνέχεια έδρασε στη Θεσσαλία και τη Στερεά. Ανήκει στους υπερασπιστές του Μεσολογγίου που συμμετείχαν στην Έξοδο και διασώθηκαν, ενώ κατόπιν πολέμησε στην κεντρική Στερεά Ελλάδα και την Αττική. Επί Οθώνα διορίστηκε αξιωματικός στο στρατό, μετά την έξωσή του όμως φυλακίστηκε διότι συμμετείχε σε συνομωσία για την εκλογή του Λουδοβίκου ως βασιλιά της Ελλάδας. Ο Γεώργιος Α’ τον έχρισε υπασπιστή του. Ο Ιωάννης (Γενναίος) Κολοκοτρώνης (1806 – 1868) ήταν γιος του οπλαρχηγού Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, στρατιωτικός ο ίδιος και πολιτικός. Απέκτησε το προσωνύμιο "Γενναίος" διότι από πολύ μικρή ηλικία πολεμούσε με τον πατέρα του στις πολυάριθμες πολεμικές επιχειρήσεις της Πελοποννήσου. Την περίοδο του εμφυλίου φυλακίστηκε, ενώ με την έλευση του Όθωνα διορίστηκε υπασπιστής του βασιλιά, αν και η Αντιβασιλεία τον φυλάκισε και πάλι με την κατηγορία της συνομωσίας. Μετά την αποφυλάκισή του ανήλθε στο βαθμό του Υποστρατήγου (από το 1830 ήταν ήδη Συνταγματάρχης), ενώ τιμήθηκε και με το αξίωμα του Γερουσιαστή. Στο πεδίο των μαχών συνέχισε να σημειώνει επιτυχίες καταστέλλοντας την εξέγερση του Παπουλάκου στη Μάνη το 1852 και, δέκα χρόνια αργότερα, την ανταρσία του Ναυπλίου. Το 1862 ανέλαβε και πρωθυπουργός της χώρας, αλλά η έξωση του Όθωνα την ίδια χρονιά τον ανάγκασε να καταφύγει στην Ιταλία. Το 1863 επέστρεψε στην Ελλάδα, αλλά αποσύρθηκε οριστικά απο την πολιτική. Ο Δημήμτριος Πλαπούτας Κολλιόπουλος (1786-1864) ήταν Γορτύνιος Φιλικός και οπλαρχηγός της Επανάστασης. Στενός συνεργάτης του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ακολούθησε το παράδειγμά του προεπαναστατικά κατατασσόμενος στον αγγλικό στρατό που ήταν εγκατεστημένος στα Επτάνησα. Συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα και, μετεπαναστατικά, του απενεμήθη ο βαθμός του Συνταγματάρχη. Ακολούθησε ανάμειξή του με την πολιτική, καθώς εξελέγη πληρεξούσιος Γορτυνίας στην Δ' Εθνοσυνέλευση του 'Aργους (1824), ενώ οκτώ χρόνια αργότερα ταξίδεψε στο Μόναχο με τους Κ. Μπότσαρη και Α. Μιαούλη, για να υποβάλουν τα σέβη τους στο μέλλοντα Βασιλιά της χώρας, Όθωνα. Το 1833 κατηγορήθηκε ότι σε συνεργασία με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και το γιο του Γενναίο συνομωτούσαν εναντίον της Αντιβασιλείας. Όταν ο Όθων ενηλικιώθηκε και στέφθηκε Βασιλιάς τους δόθηκε χάρη. Ο Πλαπούτας διορίστηκε Γερουσιαστής και τιμήθηκε με το βαθμό του Αντιστράτηγου.
2187
