Recueil de cent estampes representant differentes nations du Levant, tirées sur les Tableaux peints d'après Nature en 1707 et 1708.
Recueil de cent estampes representant differentes nations du Levant, tirées sur les Tableaux peints d'après Nature en 1707 et 1708. Par les ordres de M. de Ferriol ambassadeur du Roi à la Porte. Et gravées en 1712 & 1713 par les soins de Mr. LeHay. Ce recueil se vend a Paris chez les. Sr. LeHay, rue de Grenette Fauxbourg St. Germain proche la ruё de la Chaise. le Sr. Duchange graveur du Roi ruё St. Jacques. Avec privilège du Roi. 1714.
Σελίδα τίτλου με θέμα τις διαφορετικές εθνότητες της Ανατολής που παρουσιάζεται μέσα από μία σειρά εγχάρακτων εικόνων και το σχολιασμό τους. Στην εισαγωγή του βιβλίου o μαρκήσιος Charles de Ferriol, πρεσβευτής της Γαλλίας στην Υψηλή Πύλη και παραγγελιοδότης του έργου εξαίρει το ρόλο των ταξιδιωτικών βιβλίων. Την τετρασέλιδη εισαγωγή ακολουθεί μεταγενέστερος τόμος (του 1715) με σημειώσεις για τις εκατό και πλέον εικόνες που περιέχονται στον τόμο, οι οποίες βασίζονται σε πίνακες του Φλαμανδού ζωγράφου Jean – Baptiste Van Mour.
ΗΘΗ/ΕΘΙΜΑ/ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ|ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ|ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΕΝΔΥΜΑΣΙΕΣ |ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ/ΔΙΠΛΩΜΑΤΕΣ|ΤΑΞΙΔΙΑ/ΠΕΡΙΗΓΗΣΕΙΣ
1714
Οθωμανική Αυτοκρατορία
58
1
s003
Ferriol, Vanmour
Sr Duchange, graveur du Roi rue St. Jacques.
Sr LeHay, rue de Grenelle Fauxbourg St. Germain proche le ruё de la Chaise.
Book page
Ο μαρκήσιος Charles De Ferriol (1637 – 1722) υπηρέτησε το Γάλλο βασιλιά ως πρεσβευτής στην Υψηλή Πύλη από το 1699 έως το 1710 περίπου. Κατά τη συνήθεια της εποχής, οι διπλωματικοί ταξίδευαν με μεγάλες συνοδείες, αποτελούμενες και από καλλιτέχνες. Ένας από τους καλλιτέχνες που συνόδευε τον νέο πρεσβευτή ήταν και ο ζωγράφος από τη Valenciennes της Φλάνδρας Jean – Baptiste Van Mour (1671 – 1737). Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στην Κωνσταντινούπολη (το 1707 συγκεκριμένα) ο De Ferriol ανέθεσε στον Van Mour να φιλοτεχνήσει εκατό περίπου πορτραίτα σημαντικών και μη προσώπων που απάρτιζαν το εθνικό και θρησκευτικό μωσαϊκό της αυτοκρατορίας. Με την επιστροφή του στο Παρίσι ο De Ferriol δημοσίευσε το έργο του “Recueil de cent estampes représentant différentes nations du Levant (1712 – 13)”, με δικά του κείμενα και τους πίνακες του Van Mour σε χαρακτικά που φιλοτέχνησαν μεταξύ άλλων οι Gerard Scotin l'Ancien, Jean Baptiste Scotin I, Jacques de Franssieres, Simonneau le Fils και Jean Baptiste Haussard. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα ονόματα του καλλιτέχνη και των χαρακτών λείπουν από τη σελίδα τίτλου, η επιρροή όμως του έργου του ήταν μεγάλη. Το βιβλίο μεταφράστηκε αμέσως σε πέντε τουλάχιστον γλώσσες και ενίσχυσε ακόμη περισσότερο το ευρωπαϊκό ενδιαφέρον για την Ανατολή γενικά, και την οθωμανική αυτοκρατορία ειδικότερα. Ο Van Mour συνέχισε να δουλεύει στην Κωνσταντινούπολη απολαμβάνοντας την “Εποχή της Τουλίπας”, περίοδο πνευματικής και καλλιτεχνικής ακμής για την οθωμανική αυτοκρατορία υπό τη διακυβέρνηση του Σουλτάνου Αχμέτ Γ’ (1703-1730) και του Μεγάλου Βεζύρη Δαμάτ Ιμπραήμ Πασά, συνεργαζόμενος κυρίως με πρεσβείες. Σημαντικότερος παραγγελιοδότης του ζωγράφου μετά την απαχώρηση του De Ferriol ήταν ο Ολλανδός πρεσβευτής Cornelis Calkoen, για αυτό και μεγάλο μέρος του έργου του εκτίθεται στο Rijksmuseum του Άμστερνταμ. Η πολύχρονη παραμονή του Van Mour στην Κωνσταντινούπολη του χάρισε τον άτυπο τίτλο “peintre du Bosphore”, αλλά και τον σημαντικότατο επίσημο τίτλο “Peintre Ordinaire du Roy en Levan” σε αναγνώριση από τη γαλλική κυβέρνηση των υπηρεσιών του στην Ανατολή. Ετάφη στο νεκροταφείο των Ιησουιτών στo Γαλατά δίπλα στον Βαρώνο του Salagnac. Η έννοια του ταξιδιού δεν ήταν άγνωστη στο παρεθόν, παρά τη μεγάλη δυσκολία και ανασφάλεια του εγχειρήματος. Το Μεσαίωνα συνηθίζονταν τα προσκυνηματικά ταξίδια για θρησκευτικούς λόγους είτε στους Αγίους Τόπους είτε σε περίφημα μοναστήρια της Ευρώπης. Από την Αναγέννηση κι έπειτα με την εμφάνιση του ουμανισμού, τα ταξίδια σχετίζονταν ολοένα και περισσότερο με την απόκτηση γνώσης και επαφής με το παρελθόν, ενώ κατά το 16ο αιώνα ο δυτικός περιηγητισμός στην Ανατολή είχε ως αναφορά κυρίως την Κωνσταντινούπολη και την Ιερουσαλήμ. Τους δύο επόμενους αιώνες καθιερώνεται στους κύκλους λογίων, αριστοκρατών ή μεγαλοαστών η συνήθεια του περίφημου Μεγάλου Γύρου (Grande Tour). Οι νεαροί γόνοι των οικογενειών αυτών, συνήθως μετά τις σπουδές και πριν την αποκατάστασή τους, επισκέπτονταν τις περιοχές όπου άνθισε ο κλασικός ελληνορωμαϊκός πολιτισμός, αλλά και την εξωτική Ανατολή, για ακαδημαϊκούς, εκπαιδευτικούς και αποικιακούς λόγους. Το ανανεωμένο ενδιαφέρον για την Ανατολή από τις αρχές του 19ου και εξής αποδίδεται μεταξύ άλλων στην εκτίμηση ότι η οθωμανική αυτοκρατορία βαδίζει προς τη διάλυση.
263
