Ιωακείμ Γ! Οικουμενικός Πατριάρχης.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωακείμ Γ'. Φέρει εγκόλπιο.
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΩΣ ΘΕΣΜΟΣ|ΚΛΗΡΟΣ, ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ|ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ
26
4
s012
AA. S. Catell & Co. Lith.
Book page
Ο Ιωακείμ Δεβετζής ή Δημητριάδης (1834 – 1912) γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το 1852 χειροτονήθηκε διάκονος από το Μητροπολίτη Πωγωνιανής Νίκανδρο στο Βουκουρέστι, όπου και παρέμεινε για σπουδές άλλα δύο χρόνια. Την εξαετία (1854 – 1860) υπηρέτησε ως ιεροδιάκονος στους ελληνικούς ναούς της Βιέννης συμπληρώνοντας, παράλληλα, την εκπαίδευσή του. Ήταν πνευματικό παιδί του Μητροπολίτη Κυζίκου και όταν εκείνος εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης με το όνομα Ιωακείμ Β' το 1863, ο Ιωακείμ χειροτονήθηκε ιερέας και πρωτοσύγγελος. Τη δεκαετία 1864 – 1974 ανέλαβε τη Μητρόπολη Βάρνης, ενώ για τα επόμενα τέσσερα χρόνια μετατέθηκε στη Θεσσαλονίκη. Το 1878 μετά τον θάνατο του Ιωακείμ Β' εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης, με το όνομα Ιωακείμ Γ'. Κατά τη διάρκεια της θητείας του έδωσε προτεραιότητα στη διοικητική και κτιριακή οργάνωση, όπως επίσης και την παιδεία. Τον επόμενο χρόνο από την ενθρόνισή του αναγνώρισε το αυτοκέφαλο της σερβικής Εκκλησίας, μεταβίβασε τη Μητρόπολη Δρύστρας στην Εκκλησία της Ρουμανίας, ενώ τρία χρόνια αργότερα παραχώρησε τις μητροπόλεις Θεσσαλίας και Άρτας στην ελληνική Εκκλησία, αφού ήδη είχε προηγηθεί η πολιτική τους ενσωμάτωση. Το 1884 εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από τον πατριαρχικό θρόνο, επειδή αντέδρασε στις απαιτήσεις της τουρκικής κυβέρνησης να καταργηθούν τα προνόμια που είχαν παραχωρηθεί στην ορθόδοξη εκκλησία. Αρχικά, αποσύρθηκε στην Κωνστνατινούπολη και στη συνέχεια μόνασε στην Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους. Το 1901 επανήλθε στον πατριαρχικό θρόνο ως αντικαταστάτης του Κωνσταντίνου Ε’, θέση στην οποία παρέμεινε ως το θάνατό του.
3090
