Graf Capo d' Istria,
Ο κυβερνήτης της Ελλάδος, Ιωάννης Καποδίστριας (1776-1831).
ΕΛΛΗΝΕΣ|ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ/ΔΙΠΛΩΜΑΤΕΣ
26
3
s009
Brand
Weber R.
Book page
Ο Ιωάννης Καποδίστριας (1776-1831) υπήρξε ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδος. Ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στην Κέρκυρα και σπούδασε ιατρική και φιλοσοφία στην Πάδοβα. Όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές του επέστρεψε στην Κέρκυρα, όπου εξάσκησε το επάγγελμα του ιατρού. Το 1801, όταν αναγνωρίστηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής η Επτανησιακή Δημοκρατία, ο Καποδίστριας διέπρεψε στην κυβέρνησή της. Ωστόσο, αφού στα 1807, ύστερα από τη συνθήκη του Τιλσίτ, έπαυσε να υπάρχει η Επτανησιακή Δημοκρατία, ο Καποδίστριας εντάχθηκε (1808) στη διπλωματική υπηρεσία του ρώσου τσάρου Αλεξάνδρου Α΄. Την επιτυχή διαχείριση του ελβετικού ζητήματος και τη διασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας και ουδετερότητας της Ελβετίας ακόλουθησε η δυναμική συμμετοχή του με τη ρωσική αντιπροσωπεία στο συνέδριο της Βιέννης (1815). Αυτές και άλλες επιτυχίες εκσφεντόνισαν την καριέρα του στα ύψη, καθώς διορίστηκε υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας μαζί με τον κόμη Νέσερλοτ. Ποτέ δεν έπαψε, ωστόσο, να ενδιαφέρεται και για το μέλλον της πατρίδας του. Αν και απέρριψε την πρόταση της Φιλικής Εταιρείας για την ηγεσία του αγώνα, το 1822 παραιτήθηκε υποστηρίζοντας ότι ήταν αδύνατο να υπηρετεί ως υπουργός εξωτερικών σε χώρα η οποία δεν υποστήριζε τον αγώνα των συμπατριωτών του. Κατά την παραμονή του στη Γένοβα δεν έπαψε να βοηθά μυστικά τους αγωνιζόμενους Έλληνες και το 1827 αποδέχτηκε την εκλογή του ως κυβερνήτης της Ελλάδος. Τον Ιανουάριο του 1828 ήταν η πρώτη φορά που ο Καποδίστριας πατούσε σε ελληνικό έδαφος. Κατέβαλε ουσιαστική προσπάθεια για τη βελτίωση του επιπέδου ζωής και την οργάνωση του ελληνικού κράτους, στο οποίο η κατάσταση ήταν τραγική. Το εγχείρημα ήταν δύσκολο και η σύγκρουση του Καποδίστρια με τις ισχυρές οικογένεις της Πελοποννήσου, που αποζητούσαν μερίδιο στη νομή της εξουσίας, του στοίχισαν τη ζωή. Στις 9 Οκτωβρίου (ν.η) 1831 δολοφονήθηκε από τα αδέλφια του Πετρόμεπη Μαυρομιχάλη έξω από το ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο, την τότε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους. Παρά τη βραχύβια διακυβέρνησή του, σημαντικό υπήρξε το έργο του στον τομέα της παιδείας, στην οργάνωση του στόλου και του στρατού, στη ρύθμιση του κυβερνητικού ζητήματος, στην καταστολή της πειρατείας και βεβαίως στις σχέσεις του ελληνικού κράτους με τις Μεγάλες Δυνάμεις.
3400
