Jeune fille de l' Isle de Naxis. Archipel grec. Sur la copie d' un tableau peint d' après nature par ordre de Mr. de Ferriol Ambassadeur.
Νεαρή γυναίκα από τη Νάξο με τη χαρακτηριστική της ενδυμασία.
ΓΥΝΑΙΚΕΣ|ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ|ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΕΝΔΥΜΑΣΙΕΣ
Οθωμανική Αυτοκρατορία
Νάξος
59
2
s029
Pincebourde
Imp. Houiste, Paris
Librairie Cent. de la Mode et du Costume 14, rue de Beanne (quai Voltaire)
Book page
Πρόκειται για αντιγραφή πίνακα που είχε παραγγείλει ο μαρκήσιος de Ferriol το 1707. Ο μαρκήσιος Charles De Ferriol (1652 – 1722) υπηρέτησε το Γάλλο βασιλιά ως πρεσβευτής στην Υψηλή Πύλη από το 1699 έως το 1710 περίπου. Κατά τη συνήθεια της εποχής, οι διπλωματικοί ταξίδευαν με μεγάλες συνοδείες, αποτελούμενες και από καλλιτέχνες. Ένας από τους καλλιτέχνες που συνόδευε τον νέο πρεσβευτή ήταν και ο ζωγράφος από τη Valenciennes της Φλάνδρας Jean – Baptiste Van Mour (1671 – 1737). Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στην Κωνσταντινούπολη (το 1707 συγκεκριμένα) ο De Ferriol ανέθεσε στον Van Mour να φιλοτεχνήσει εκατό περίπου πορτραίτα σημαντικών και μη προσώπων που απάρτιζαν το εθνικό και θρησκευτικό μωσαϊκό της αυτοκρατορίας. Με την επιστροφή του στο Παρίσι ο De Ferriol δημοσίευσε το έργο του “Recueil de cent estampes représentant différentes nations du Levant (1712 – 13)”, με δικά του κείμενα και τους πίνακες του Van Mour σε χαρακτικά που φιλοτέχνησαν μεταξύ άλλων οι Gérard Scotin l'Ancien, Jean Baptiste Scotin I, Jacques de Franssieres, Simonneau le Fils και Jean Baptiste Haussard. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα ονόματα του καλλιτέχνη και των χαρακτών λείπουν από τη σελίδα τίτλου, η επιρροή όμως του έργου του ήταν μεγάλη. Το βιβλίο μεταφράστηκε αμέσως σε πέντε τουλάχιστον γλώσσες και ενίσχυσε ακόμη περισσότερο το ευρωπαϊκό ενδιαφέρον για την Ανατολή γενικά, και την οθωμανική αυτοκρατορία ειδικότερα. Ο Van Mour συνέχισε να δουλεύει στην Κωνσταντινούπολη απολαμβάνοντας την “Εποχή της Τουλίπας”, περίοδο πνευματικής και καλλιτεχνικής ακμής για την οθωμανική αυτοκρατορία υπό τη διακυβέρνηση του Σουλτάνου Αχμέτ Γ’ (1703-1730) και του Μεγάλου Βεζύρη Δαμάτ Ιμπραήμ Πασά, συνεργαζόμενος κυρίως με πρεσβείες. Σημαντικότερος παραγγελιοδότης του ζωγράφου μετά την απαχώρηση του De Ferriol ήταν ο Ολλανδός πρεσβευτής Cornelis Calkoen, για αυτό και μεγάλο μέρος του έργου του εκτίθεται στο Rijksmuseum του Άμστερνταμ. Η πολύχρονη παραμονή του Van Mour στην Κωνσταντινούπολη του χάρισε τον άτυπο τίτλο “peintre du Bosphore”, αλλά και τον σημαντικότατο επίσημο τίτλο “Peintre Ordinaire du Roy en Levan” σε αναγνώριση από τη γαλλική κυβέρνηση των υπηρεσιών του στην Ανατολή. Ετάφη στο νεκροταφείο των Ιησουιτών στo Γαλατά δίπλα στον Βαρώνο του Salagnac.
5649
