Vue du Château des sept Tours et de l ' arrivée à Constantinople par la Propontide.
Voyage pittoresque de la Grèce. Tome second. IIe. partie. A Paris. J. J. Blaise Libraire. M. DCCC. XXII.
Άποψη του φρουρίου Επταπύργιον ή Γεντί Κουλέ από τη θάλασσα του Μαρμαρά.
ΚΑΣΤΡΟ/ΦΡΟΥΡΙΟ|ΜΝΗΜΕΙΑ|ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ
1822
Οθωμανική Αυτοκρατορία
Κωνσταντινούπολη
Επταπύργιον (Γεντί Κουλέ)
52
2
s005
Hilair, Choiseul-Gouffier
Liénard
J. J. Blaise Libraire
Book page
Το πρώτο κάστρο (καστέλλιον) πίσω από τη Χρυσή Πύλη των τειχών της Κωντσταντινούπολης οικοδομήθηκε επί βασιλείας Ιωάννη Τζιμισκή (969 – 976 μ.Χ), για να ολοκληρωθεί το 12ο αιώνα από τον Μανουήλ Α’ Κομνηνό. Το οχυρό αυτό, που λόγω των πέντε πύργων του ονομάστηκε και Πενταπύργιον, καταστράφηκε κατά την Πρώτη Άλωση της πόλης από τους σταυροφόρους το 1204. Έπειτα την ανακατάληψη της πόλης και μέρους της αυτοκρατορίας, ο Ιωάννης ΣΤ’ Κατακουζηνός ανακατασκευάσε το φρούριο που λόγω των επτά – πλέον – πύργων του (πέντε οι οκταγωνικοί του οχυρού και δύο μαρμάρινοι της Χρυσής Πύλης) μετονομάστηκε σε Επταπύργιον. Το κάστρο γνώρισε νέα καταστροφή το 1391, για να επανοικοδομηθεί από το Μωάμεθ Β’ αφού κατέλαβε την Κωντσταντινούπολη. Το νέο κτίριο εξακολουθούσε να φέρει επτά πύργους, εξ ου και η ονομασία του στα τουρκικά Yedi kule Hisar (Κάστρο των επτά πύργων). Κατά την οθωμανική περίοδο λειτούργησε ως θησαυροφυλάκιο και φυλακή. Η Θάλασσα του Μαρμαρά (Προποντίδα) συνδέει τον Εύξεινο Πόντο με το Αιγαίο Πέλαγος και χωρίζει τόσο την Κωνσταντινούπολη, όσο και την Τουρκία στην ασιατική και την ευρωπαϊκή της πλευρά. Η θάλασσα πήρε το όνομά της από τα πλούσια κοιτάσματα μαρμάρου στην περιοχή. Ο κόμης Marie-Gabriel-Florent-Auguste de Choiseul-Gouffier (1752 – 1817) συνδύαζε την αγάπη για τον κλασικό πολιτισμό και τα γράμματα με τη σταδιοδρομία στον πολιτικό στίβο. Από νεαρή ηλικία, μαθητής ακόμη στο Κολλέγιο Harcourt, ανέπτυξε μεγάλο ενδιαφέρον για τις κλασικές αρχαιότητες, ενώ το 1776 σε ηλικία 24 ετών ταξίδεψε για πρώτη φορά στον ελλαδικό χώρο. Με συνεπιβάτες και συνοδοιπόρους άλλους περιηγητές, ζωγράφους και αρχιτέκτονες, ο Choiseul-Gouffier επισκέφθηκε την Πελοπόννησο, τα νησιά του Αιγαίου και τη Μικρά Ασία καταγράφοντας τις ταξιδιωτικές εντυπώσεις του και συλλέγοντας πληροφορίες για την κατάσταση στη Μεσόγειο σε σχέση με τα συμφέροντα της ρωσικής αυτοκρατορίας. Με την επιστροφή του στη Γαλλία εξέδωσε τον πρώτο τόμο των περιηγητικών του αναμνήσεων "Voyage pittoresque de la Grèce", ο οποίος γνώρισε μεγάλη επιτυχία, γεγονός που βοήθησε τόσο την ακαδημαϊκή, όσο και την πολιτική του καρίερα. Το 1782 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Επιγραφών και Καλών Τεχνών (Académie des Iscriptions et Belles – Lettres), την επόμενη χρονιά μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, ενώ το 1784 ανέλαβε πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη, θέση στην οποία παρέμεινε ως την πτώση της γαλλικής μοναρχίας επτά χρόνια αργότερα. Κατά τη διάρκεια της θητείας του επισκέφθηκε την πόλη των Αθηνών, αποσπώντας μάλιστα φιρμάνι απο το Σουλτάνο που του επέτρεπε να αφαιρέσει και να οικειοποιηθεί αρχιτεκτονικά μέλη και γλυπτά από την Ακρόπολη. Στα αποκτήματά του συμπεριλαμβάνονται μέρος της ζωφόρου του Παρθενώνα, μαρμάρινος ανδριάντας του Ρωμαίου αυτοκράτορα Μάρκου Αυρήλιου και άγαλμα του Απόλλωνα. Το ξέσπασμα της Γαλλικής Επανάστασης τον βρήκε στην Κωνσταντινούπολη, από όπου αρνούνταν να φύγει φοβούμενος την εκτέλεση. Εν τέλει, το 1792 κατέφυγε στη Ρωσία, όπου ανέλαβε τη διεύθυνση της Ακαδημίας Τεχνών και Βασιλικών Βιβλιοθηκών και ανέπτυξε στενή φιλία με την αυτοκράτειρα Μεγάλη Αικατερίνη, η οποία του παραχώρησε εκτάσεις γης στη Βαλτική (σημερινή Λιθουανία). Στη Γαλλία της Πρώτης Αυτοκρατορίας επέστρεψε το 1802, εκμεταλλευόμενος την αμνηστεία που παραχώρησε σε μέλη της αριστοκρατίας ο Ναπολέων και δημοσίευσε το 1809 το πρώτο τεύχος του δεύτερου τόμου του έργου του "Voyage pittoresque de la Grèce" (το δεύτερο μέρος του δεύτερου τόμου εκδόθηκε μετά το θάνατό του). Με την παλινόρθωση της δυναστείας των Βουρβώνων το 1822 ορκίστηκε Υπουργός και ανέκτησε τη θέση του στην Ακαδημία.
5895
