Méhémet-Ali proclemé Vice-roi.
L' Egypte au IXe siècle. Histoire militaire et politique, anecdotique et pittoresque de Méhémet-Ali, Ibrahim-Pacha Soliman Pacha (Colonel Sèves) par Édouard Gouin. Illustrée de gravures peintes à l' aquarelle d' après des originaux de M. J.-A. Beaucé. Paris, Paul Boizard, éditeur, 25, rue Jacob. 1847.
Ο Μεχμέτ Αλής αναγορεύεται Βαλής (αντιβασιλιάς) της Αιγύπτου.
ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟΙ|ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΚΟΙ/ΒΑΣΙΛΙΚΟΙ ΟΙΚΟΙ|ΑΛΒΑΝΟΙ|ΤΟΥΡΚΟΙ|ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ
1847
Οθωμανική Αυτοκρατορία
Αίγυπτος
33
2
s011
Gouin
Paul Boizard, éditeur, 25, rue Jacob
Book page
Ο Τουρκαλβανός Μεχμέτ Αλής (ή Μωχάμετ Άλη, 1769 – 1849), ιδρυτής της τελευταίας αιγυπτιακής δυναστείας γεννήθηκε στην Καβάλα. Ήταν γιος του αλβανικής καταγωγής Δερβέναγα και αγροφύλακα Ιμπραήμ (και πατέρας του περιβόητου Ιμπραήμ της Ελληνικής Επανάστασης), αλλά ορφάνεψε από μικρός. Τον υιοθέτησε ένας θείος του, τον πάντρεψε με μια πλούσια συγγενή και τον προέτρεψε να καταταγεί στον οθωμανικό στρατό βοηθώντας τον να ανέλθει τα σκαλιά της ιεραρχίας. Παράλληλα με τη στρατιωτική σταδιοδρομία ο Μεχμέτ ασχολήθηκε και με το εμπόριο των καπνών. Σε ηλικία τριάντα ετών ακολούθησε τα τουρκικά στρατεύματα που παρατάχτηκαν στην Αίγυπτο εναντίον του Ναπολέοντα και σε σύντομο χρονικό διάστημα διακρίθηκε για την ανδρεία, την ευφυία, τη φιλοδοξία και τις ικανότητές του. Όταν έφυγαν οι Γάλλοι, ο Μεχμέτ Αλή έφερε τον βαθμό του "Σερ-Τσεσμέ" και ήταν επικεφαλής εκατοντάδων Αλβανών στρατιωτών. Εκμεταλλευόμενος, λοιπόν, τη δύναμη των όπλων, τις εσωτερικές έριδες καθώς και το πολιτικό – διοικητικό χάος στην Αίγυπτο κατάφερε να επιβάλει τη δική του εξουσία. Επιπλέον, το 1804 κατόρθωσε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Σουλτάνου Σελήμ Γ’, ο οποίος τον διόρισε Καϊμακάμη (στρατιωτικό διοικητή) Καΐρου, ενώ την επόμενη χρονιά του απονεμήθηκε το αξίωμα του Αντιβασιλιά (Βαλή) της Αιγύπτου και ο βαθμός του Πασά με τρεις ιππουρίδες. Ήταν, όμως, φόρου υποτελής στο Σουλτάνο και για το λόγο αυτό συνέδραμε την προσπάθεια των Οθωμανών να καταστείλουν την Ελληνική Επανάσταση. Το 1824 ο (θετός) γιος του Μεχμέτ, Ιμπραήμ Πασάς, εξεστράτευσε με πλοία κατά της Πελοποννήσου. Ο αιγυπτιακός στόλος νικήθηκε από τις συνδυασμένες ευρωπαϊκές δυνάμεις στη ναυμαχία του Ναβαρίνου το 1827 και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ελλάδα. Την ίδια τύχη είχε και ο στρατός του, που αναγκάστηκε, επίσης, παρά τις νίκες του να εγκαταλείψει τελικά την Ελλάδα.Το μόνο κέρδος των Αιγυπτίων από την εκστρατεία αυτή ήταν η προσάρτηση της Κρήτης (ως το 1841) και της Θάσου (που παρέμεινε Αιγυπτιακή ως το 1908). Παρά τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις έναντι του επικυριάρχου του Σουλτάνου, ο Μεχμέτ Αλής διεκόλυνε την εγκατάσταση Ελλήνων και Ευρωπαίων στην επικράτειά του, σε μια προσπάθεια αναδιοργάνωσης και εκσυγχρονισμού της Αιγύπτου. Τόσο οι μεν, όσο και οι δε φημίζονταν για την εμπορική τους δραστηριότητα και τις τεχνικές τους γνώσεις. Πέθανε στην Αλεξάνδρεια σε ηλικία 80 ετών.
6927
