Bataille de Nézib.
L' Egypte au IXe siècle. Histoire militaire et politique, anecdotique et pittoresque de Méhémet-Ali, Ibrahim-Pacha Soliman Pacha (Colonel Sèves) par Édouard Gouin. Illustrée de gravures peintes à l' aquarelle d' après des originaux de M. J.-A. Beaucé. Paris, Paul Boizard, éditeur, 25, rue Jacob. 1847.
Η μάχη του Νεζίμπ (Νιζίπ ή Νεζίβ της σημερινής Τουρκίας) διεξήχθη στις 24/6/1839 μεταξύ των αιγυπτικών δυνάμεων του Ιμπραήμ Πασά και των οθωμανικών του Χαφίζ Πασά. Ο αιγυπτιακός στρατός επικράτησε και άρχισε να βαδίζει εναντίον της Κωνσταντινούπολης, για να τον εμποδίσουν, όμως, οι Μεγάλες Δυνάμεις.
ΙΠΠΙΚΟ|ΠΕΖΙΚΟ/ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟ|ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ|ΤΟΥΡΚΟΙ|ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ/ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ
1847
Οθωμανική Αυτοκρατορία
Νεζίμπ
33
2
s012
Gouin
Pouget
Paul Boizard, éditeur, 25, rue Jacob
Magazine page
Ο Αντιβασιλέας της Αιγύπτου και στρατηγός Ιμπραήμ Πασάς (1789-1848) ήταν γεννημένος στην Καβάλα θετός γιος του Μωχάμετ Αλή. Από μικρή ηλικία διακρίθηκε για τις στρατιωτικές και διοικητικές του ικανότητες. Σε ηλικία δέκα ετών ακολούθησε τον πατέρα του στο οθωμανικό εκστρατευτικό σώμα που έστειλε ο Σουλτάνος εναντίον των Γάλλων στην Αίγυπτο, ενώ εννέα χρόνια αργότερα υπέταξε τις άγριες νομαδικές αραβικές φυλές που λυμαίνονταν το εσωτερικό της Αιγύπτου. Η μεγαλύτερη επιτυχία του, για την οποία ο Σουλτάνος του απένειμε τον τίτλο του Πασά της Μέκκας και του Βεζίρη με τρεις ιππουρίδες, ήρθε το 1818, όταν επικράτησε επί της ισχυρής φυλής των Βλαχαβιτών αλώνοντας την πρωτεύουσά τους Ντεραγιέ και να αιχμαλωτίζοντας τον αρχηγό τους Αμπντουλάχ. Έκτοτε, εγκαταστάθηκε στο Κάιρο επιδιδόμενος στην αναδιοργάνωση του στρατού και στόλου του. Για το σκοπό αυτό κάλεσε Γάλλους αξιωματικούς του πεζικού και του πυροβολικού, βετεράνους των ναπολεόντιων πολέμων. Ο νέος στρατός χρειάστηκε, όταν ο Σουλτάνος το 1824 ανέθεσε στο φόρου υποτελή του Μωχάμετ Αλή να καταπνίξει την Ελληνική Επανάσταση. Την εκστρατεία ανέλαβε προσωπικά ο Ιμπραήμ με αντάλλαγμα την Κρήτη, την Κύπρο και τη διοίκηση της Πελοποννήσου, επικεφαλής πολυάριθμης στρατιάς αποτελούμενης από 100 πολεμικά πλοία, 2.500 κανόνια, 300 μεταγωγικά, 30.000 πεζούς, 10 πυροβολαρχίες, 2.000 ιππείς, ένα σύνταγμα μηχανικού και 1.500 άτακτους Άλβανούς. Διοικητές των μονάδων ήταν στην πλειοψηφία τους Γάλλοι, όπως επίσης οι πυροβολάρχες και οι σκοπευτές των πυροβόλων. Παρά τις αρχικές του επιτυχίες, όμςω, η καταστροφή του στόλου του στο Ναβαρίνο και η συνθήκη που υπέγραψε ο πατέρας του στην Αλεξάνδρεια τον υποχρέωσαν να φύγει από την Ελλάδα με τα υπολείμματα του στόλου του το 1828. Με την επιστροφή του στην Αίγυπτο οργάνωσε νέα εκστρατεία εναντίον της Συρίας, την οποία και κατέλαβε στις 20 Δεκεμβρίου 1832 νικώντας το Μεγάλο Βεζίρη Μεχμέτ Ρεσίτ Πασά, συμπολεμιστή του στο Μεσολόγγι έξι χρόνια νωρίτερα. Ο Σουλτάνος αναγκάστηκε να παραχωρήσει στον Ιμπραήμ το πασαλίκι των Αδάνων και στον πατέρα του ολόκληρη τη Συρία, αλλά και πάλι ο στρατηγός δεν ησύχασε. Το 1839 κήρυξε νέο πόλεμο εναντίον του Σουλτάνου και αφού κατατρόπωσε στη Νεζίβ 60.000 στρατό, βάδισε κατά της Κωνσταντινούπολης. Εμπόδιο στα σχέδιά του στάθηκαν, για δεύτερη φορά, οι Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης. Όπως και στο Ναβαρίνο 12 χρόνια νωρίτερα παρατάχθηκαν εναντίον του, αυτή τη φορά υπερασπιζόμενοι την ακεραιότητα της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ο Ιμπραήμ όχι μόνο υποχρεώθηκε να υποχωρήσει, αλλά και να επιστρέψει στο Σουλτάνο τη Συρία και να αποσυρθεί στο Κάιρο, όπου κατέβαλλε προσπάθειες για τον εκσυγχρονισμό και την πνευματική και πολιτιστική ανάπτυξη της επικράτειάς του.
6933
