DPA-0218
Ἅπασα ἡ ἀκολουθία τῆς 8ης Σεπτεμβρίου τοῦ Γεννεσίου τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας μετὰ τῆς Τυπικῆς Διατάξεως. τοῦ Συναξαρίου ἐκ τοῦ Μηνολογίου. Καὶ περιγραφὴ τῆς Ἱερᾶς καὶ σεβασμίας καὶ βασιλικῆς Μονῆς τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Κύκκου. Ἐπιφημιζομένης κατὰ τὴν νῆσον Κύπρον. Ὑπὸ Ἐφραῒμ ἱερομονάχου καὶ σχόλιον ὑπὸ τοῦ πρώην μητροπολίτου Ἀγκύρας κ. Σεραφεὶμ τοῦ Πισσιδείου. Πρὸς ὄφελος τῆς εὐσεβοῦς κοινότητος τοῦ Ἁγίου Παύλου τῆς νήσου Κύπρου. Κάϊρον. Τύποις Ε. Μενικίδου καὶ Σία. 1928.
Σ. Περδίκης, «Βιβλιογραφία Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου», Ἐπετηρίδα Κέντρου Μελετῶν Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου 2 (1993) σ. 496-497. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 126.
Θεοτόκου Γενέσιον
Κάιρο
1928
σ. 5-110: Ἡ ἀκολουθία∙ σ. 17-107: Ὁ Α΄ κανόνας. Ἀρχ.: Δεῦτε, πιστοί, πνεύματι θείῳ γηθόμενοι. Ἦχ. β΄. Δεῦτε, λαοί. Ποιητής: Ἰωάννης μοναχός∙ σ. 18-108: Ὁ Β΄ κανόνας. Ἀρχ.: Χορευέτω πᾶσα κτίσις, εὐφραινέσθω. Ἦχ. πλ. δ΄. Τῷ συντρίψαντι πολέμοις. Ποιητής: Ἀνδρέας Κρήτης∙ σ. 31-103: Σεραφεὶμ Πισσιδίου πρῴην Ἀγκύρας, Περιγραφὴ τῆς Ἱερᾶς σεβασμίας καὶ βασιλικῆς Μονῆς τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Κύκκου. Ἀρχ.: Ὅλα βέβαια τοῦ Θεοῦ τὰ χαρίσματα∙ σ. 111-115: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας στὴ Θεοτόκο καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ Κύκκου. Ἀρχ.: Πολλοῖς μαστιζόμενοι τοῖς δεινοῖς. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Ἐφραὶμ <πατριάρχης Ἱεροσολύμων>∙ σ. 119-126: Τὰ ἰδιόμελα. Ἀρχ.: Δράμετε, δαιτυμόνες καὶ τῆς Παρθένου ἐρασταί∙ σ. 127-129: Τὰ στιχηρὰ τῆς λιτανείας. Ἀρχ.: Ὅτε ἐπὶ κλίνης σε νεκρὰν Χριστοῦ φοιτηταὶ καθορῶντες.
DPA-0286
Ἡ Περιγραφὴ τῆς Ἱερᾶς σεβασμίας καὶ βασιλικῆς Μονῆς τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Τῆς καὶ μέγα ἐχούσης τὸ αἰδέσιμον, διὰ τὸν ἱστορήσαντα αὐτὴν, ἀπόστολον Λουκᾶν τὸν εὐαγγελιστήν, τοῦ Κύκκου ἐπιφημιζομένης κατὰ τὴν νῆσον Κύπρον. Νῦν τὸ δεύτερον τύποις ἐκδοθεῖσα, καὶ εἰς φῶς ἀχθεῖσα ἐπιμελέστερον. Προστεθέντα τε, και τινα ἄλλα τῶν ἀναγκαίων, πρὸς περισσοτέραν βεβαίωσιν. Ἔτι δέ, καὶ θαυμάσιά τινα τῆς Θεοτόκου, τὰ πρότερον καὶ ἐς ὕστερον γινόμενα εἰς δόξαν αὐτῆς, καὶ πρὸς ὠφέλειαν μεγίστην τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν. Τὰ πάντα καλῶς διαταχθέντα μετ’ ἐπιμελείας καὶ ἀκριβοῦς ζητήσεως, καὶ διορθώσεως τοῦ πανιερωτάτου μητροπολίτου πρῴην Ἀγκύρας, κυρίου Σεραφεὶμ τοῦ Πισσιδείου. Ἔτι δὲ προσετέθησαν καὶ τὰ δύο πατριαρχικὰ συγγειλιώδη γράμματα, καὶ ἐπωφελῆ τινα ἄλλα, ἵνα διανέμωνται δωρεάν. Ἡγουμενεύοντος δὲ τοῦ ἐν ἱερομονάχοις κυρίου Μελετίου. ᾳψπβ΄. Ἐνετίῃσιν. 1782. Παρὰ Νικολάῳ Γλυκεῖ τῷ ἐξ Ἰωαννίνων. Con licenza de’ superiori, e privilegio.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 164, 39b. É. Legrand, Bibliographie hellénique ou description raisonnée des ouvrages publiés par de grecs au dix-huitième siècle, t. I-II, Paris 1918, 1928, ἀρ. 1075. Ν. Τωμαδάκης, «Ἁγιολογικὰ καὶ Ὑμνολογικὰ Δ΄. Ἡ Κυπριακὴ Ἁγιολογία καὶ Ὑμνογραφία ἐν σχέσει πρὸς τὰς Κυπριακὰς Ἀκολουθίας», Ἐπετηρὶς Ἑταιρείας Βυζαντινῶν Σπουδῶν 46 (1983-1984) σ. 229. Σ. Περδίκης, «Βιβλιογραφία Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου», Ἐπετηρίδα Κέντρου Μελετῶν Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου 2 (1993) σ. 492-493. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 155-156.
Θεοτόκος Κυκκώτισσα
Βενετία
1782
σ. 1: Στίχοι ἰαμβικοὶ πρὸς τὴν Θεοτόκον ἀειπάρθενον κόρην (στ. 10). Ἀρχ.: Δέξαι τὸ μικρὸν τοῦτο δῶρον, παρθένε. Ποιητής: Ἐφραὶμ <πατριάρχης Ἱεροσολύμων>∙ σ. 2: Ἕτεροι εἰς τὰ ὄρη, ἐν οἷς καὶ ἡ μονὴ ᾠκοδομήθη (στ. 17). Ἀρχ.: Κόκκου ὄρος χαῖρε, φῶς γάρ σοι ἐφάνη∙ σ. 2: Ὡς ἐκ προσώπου τοῦ ὄρους (στ. 7). Ἀρχ.: Κόκκου ὄρος κέκλειμαι παρθένου κόρης∙ σ. 3: Ἕτεροι πρὸς τὴν παρθένον (στ. 6). Ἀρχ.: Ἣν μονήν, κόρη, ἐγείραντες ἐκ βάθρων∙ σ. 3: Ἕτεροι εἰς τὴν αὐτὴν μητροπάρθενον κόρην (στ. 8). Ἀρχ.: Κόρη Μαρία καὶ παρθένε ἄνασσα∙ σ. 4: Ἕτεροι εἰς τὸ ὄρος (στ. 4). Ἀρχ.: Ὄρος τοῦ Κόκκου, τί σκυθρωπάζεις καὶ ταράττεσαι∙ σ. 4: Ἕτεροι πολιτικοί (στ. 12). Ἀρχ.: Πέντε βουνὰ τοῦ Κόκκου, πέντε στοιχεῖα, Μαρία∙ σ. 5-6: Στίχοι πολιτικοὶ εἰς τὴν αὐτὴν τῆς Κύκκου ἁγίαν εἰκόνα (στ. 58). Ἀρχ.: Θεοῦ τε μητρὸς εἰκόνα ἱστόρησον, ἀκέστωρ∙ σ. 7-16: Στιχηρὰ ψαλλόμενα στὴ λιτανία τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεομήτορος∙ σ. 17-63: Διήγησις τῆς Περιγραφῆς. Ἀρχ.: Ὅλα βέβαια τοῦ Θεοῦ τὰ χαρίσματα∙ σ. 64-81: Διάφορα σιγγιλιώδη γράμματα∙ σ. 82-84: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Πολλοῖς μαστιζόμενοι τοῖς δεινοῖς καὶ σοὶ προσελθόντες. Ἦχ. πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας. Ποιητής: Ἐφραὶμ <πατριάρχης Ἱεροσολύμων>∙ σ. 85-88: Κανόνας μετὰ τὴν πυρπόληση τῆς μονῆς. Ἀκρ.: αβγ…χψω. ᾨδὴ Ἐφραίμ. Ἀρχ.: Ἅρμα τοῦ Λόγου σὺ ὑπάρχεις, Δέσποινα. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Ἐφραὶμ <πατριάρχης Ἱεροσολύμων>.
DPA-0288
Περιγραφὴ τῆς Ἱερᾶς σεβασμίας καὶ βασιλικῆς Μονῆς τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Τῆς καὶ μέγα ἐχούσης τὸ αἰδέσιμον, διὰ τὸν ἱστορήσαντα αὐτὴν, ἀπόστολον Λουκᾶν τὸν εὐαγγελιστήν, τοῦ Κύκκου ἐπιφημιζομένης κατὰ τὴν νῆσον Κύπρον. Νῦν τρίτον τύποις ἐκδοθεῖσα ἐπιμελέστερον, προστεθέντα τε και τινα ἄλλα τῶν ἀναγκαίων, πρὸς περισσοτέραν βεβαίωσιν. Ἔτι δὲ καὶ θαυμάσιά τινα τῆς Θεοτόκου, τὰ πρότερον, καὶ ἐς ὕστερον γινόμενα εἰς δόξαν αὐτῆς, καὶ πρὸς ὠφέλειαν μεγίστην τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν. Τὰ πάντα καλῶς διαταχθέντα μετ’ ἐπιμελείας καὶ ἀκριβοῦς ζητήσεως, καὶ διορθώσεως τοῦ πανιερωτάτου μητροπολίτου πρῴην Ἀγκύρας, κυρίου Σεραφεὶμ τοῦ Πισσιδείου. Ἔτι δὲ προσετέθησαν καὶ τρία πατριαρχικὰ συγγειλιώδη γράμματα, καὶ ἐπωφελῆ τινα ἄλλα, ἵνα διανέμηνται δωρεὰν. Ἡγουμενεύοντος τοῦ ἐν ἱερομονάχοις κυρίου Μελετίου Τρίτου. ᾳωιζ΄. Ἐνετίῃσιν. 1817. Παρὰ Νικολάῳ Γλυκεῖ τῷ ἐξ Ἰωαννίνων.
L. Petit, Bibliographie des acolouthies grecques, [Subsidia Hagiographica 16], Bruxelles 1926, 165, 39c. Φ. Ἠλιού, Ἑλληνικὴ Βιβλιογραφία τοῦ 19ου αἰώνα. Βιβλία – Φυλλάδια, τόμος πρῶτος 1801-1818, Ἀθήνα 1997, 1817.89. Ν. Τωμαδάκης, «Ἁγιολογικὰ καὶ Ὑμνολογικὰ Δ΄. Ἡ Κυπριακὴ Ἁγιολογία καὶ Ὑμνογραφία ἐν σχέσει πρὸς τὰς Κυπριακὰς Ἀκολουθίας», Ἐπετηρὶς Ἑταιρείας Βυζαντινῶν Σπουδῶν 46 (1983-1984) , σ. 229. Σ. Περδίκης, «Βιβλιογραφία Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου», Ἐπετηρίδα Κέντρου Μελετῶν Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου 2 (1993) σ. 494. Δ. Στρατηγόπουλος, Έντυπες Ακολουθίες Αγίων - Συλλογή Ντόρης Παπαστράτου, Αθήνα 2007, 156-158.
Θεοτόκος Κυκκώτισσα
Βενετία
1817
Ανατύπωση της έκδοσης του 1782.