σ. 6: Ἐπίγραμμα ἰαμβικὸν ἐκ τοῦ Συναξαριστοῦ (στ. 2). Ἀρχ.: Προύσηθεν εἰκὼν τῆς ἁγνῆς τῇ Ἑλλάδι∙
σ. 6-7: Ἕτερον Βενεδίκτου (στ. 5). Ἀρχ.: Νόων βροτῶν τε χαρμονὴ οὖσα, κόρη∙
σ. 7: Ἕτερον ἑτέρου (στ. 2). Ἀρχ.: Φέρουσα πῦρ, δέσποινα, ἐν ταῖς ἀγκάλαις∙
σ. 7: Ἕτερον τοῦ αὐτοῦ ἡρωελεγεῖον. Ἀρχ.: Εὐλαβέως σὰ τεράστια, αἰὲν δὴ μετιόντα∙
σ. 7: Διονυσίου ἁγιορείτου, τοῦ ἐκ Κλειτσοῦ τῶν Ἀγράφων, ἐπίγραμμα ἡρωελεγεῖον, ἱκετήριον πρὸς τὴν πανάχραντον καὶ πανυπερένδοξον κυρίαν ἡμῶν Θεοτόκον (στ. 12). Ἀρχ.: Ὄλβιος ὃς σ’ φύτευσε, καὶ ὀλβίη ἤτεκε μήτηρ∙
σ. 7: Χρυσάνθου Κασίμου τοῦ ἐξ Ἰωαννίνων, ἴαμβον ἱκετήριον (στ. 4). Ἀρχ.: Ψάμμον βραχεῖαν θαυμάτων σου, παρθένε∙
σ. 8-11: Στίχοι πολιτικοὶ περὶ τῆς τοποθεσίας τῆς ἱερᾶς μονῆς ταύτης, φιλοπονηθέντες μέν, παρὰ Ἰγνατίου τοῦ ἐκ Νεοχωρίου τῆς Κοστριάδος∙ ἀναθεωρηθέντες δὲ παρὰ Μεθοδίου Καυσοκαλυβίτου, τοῦ ἔχοντος τὸν πώγωνα συρόμενον τῇ γῇ. Ἀρχ.: Ψυχωφελῆ διήγησιν ἀκούσατε καὶ θείαν∙
σ. 13-54: Ἡ διήγηση γιὰ τῆν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου Προυσιωτίσσης. Ἀρχ.: Καὶ κάθε μὲν ἁγίου τῶν θαυμάτων ἡ διήγησις∙
σ. 57-78: Ἡ ἀκολουθία∙
σ. 70-76: Ὁ κανόνας. Ἀρχ.: Σοφίας, πανάχραντε, τέμενος θείας ὑπάρχουσα. Ἦχ. δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ποιητής: Γεράσιμος∙
σ. 81-88: Ὁ παρακλητικὸς κανόνας. Ἀρχ.: Ἀπὸ χειλέων ῥυπαρῶν ἐφύμνιον δέξαι. Ἦχ. πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Ποιητής: Διονύσιος ἱερομόναχος.